Του Σάββα Καλεντερίδη
Οι σχέσεις των Ελλήνων και του Ελληνισμού με τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους είναι προαιώνιες και πρέπει να συνεχιστούν πάση θυσία, για ιστορικούς αλλά και σοβαρούς γεωπολιτικούς λόγους. Και πρέπει να επισημάνουμε ότι στο ζήτημα αυτό τις τελευταίες δυο δεκαετίες έχουν γίνει σοβαρά λάθη, όχι επί τη βάση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, αλλά στην προσπάθεια των ελληνικών κυβερνήσεων να ικανοποιήσουν ασμένως τις απαιτήσεις του Ισραήλ.
Το Παλαιστινιακό είναι ένα έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία εξήντα χρόνια, ένα έγκλημα που έχει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, ενώ ένας ιστορικός και αυτόχθων λαός, ο Παλαιστινιακός, αφού έχασε τα παραδοσιακά του εδάφη, συνεχίζει να υφίσταται μια βάρβαρη πολιτική γενοκτονίας, με τελευταία σκηνή της συνεχιζόμενης τραγωδίας τη βάρβαρη επίθεση και τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό της Γάζας, με πρόσχημα την κατάληψη της εξουσίας από τη Χαμάς.
Οι Έλληνες ακτιβιστές, που θέλουν να υψώσουν τη φωνή τους εναντίον της επιχειρούμενης γενοκτονίας των αποκλεισμένων-φυλακισμένων της Γάζας, έχουν επιδείξει πολλές φορές την αλληλεγγύη τους στο δοκιμαζόμενο λαό της αποκλεισμένης αυτής περιοχής, διακινδυνεύοντας πολλές φορές ακόμα και τη ζωή τους, δεδομένης της αγριότητας με την οποία αντιμετωπίζονται από το Ισραήλ και τον εβραϊκό παράγοντα.
Αποτελεί όμως τον απόλυτο παραλογισμό η απόφασή τους να συμπεριλάβουν στην τελευταία αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας Τούρκους, που ήταν σχεδόν στο σύνολό τους στελέχη φασιστικών και ριζοσπαστικών ισλαμιστικών οργανώσεων, αρνητές της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων της Ανατολής και ουσιαστικούς συνεχιστές και συμμετόχους της πολιτικής εθνοκάθαρσης των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου και των Κατεχομένων της Κύπρου από το τουρκικό κράτος, οι οποίοι μάλιστα ναύλωσαν το πλοίο Μαβί Μαρμαρά με χρήματα μιας οργάνωσης (ισλαμιστική οργάνωση IHH) που έχει μια καθαρά θρησκευτικορατσιστική νεοοθωμανική αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ ταυτόχρονα αποτελεί βραχίονα της νεοοθωμανικής πολιτικής του τουρκικού κράτους, .
Και αν κάποιοι θεωρούν υπερβολικό τον χαρακτηρισμό, πέρα από το σκεπτικό που αναπτύσσεται στην προηγούμενη παράγραφο, ας αναλογιστούν τί ‘όπλα’ έδωσαν στη γενοκτόνο Τουρκία, η οποία έχει πλέον ηγετικό ρόλο ως υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (!!!) ανάμεσα στις 33 χώρες των οποίων πολίτες συμμετείχαν ως ιδεολόγοι ακτιβιστές σε ένα ανθρωπιστικό εγχείρημα, ένα εγχείρημα που χρησιμοποιεί τώρα η Τουρκία με τον πιο στυγνό τρόπο για να προωθήσει την νεοοθωμανική της πολιτική, χωρίς να εγκαταλείπει την πολιτική γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης που ασκεί στους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου, της Τενέδου και των Κατεχομένων και σε 20 εκατομμύρια Κούρδους και άλλα τόσα Αλεβίτες, και χωρίς να καταδικάζει τις γενοκτονίες που η ίδια διέπραξε με θύματα τους Έλληνες, τους Αρμενίους και τους Ασσυρίους.
Φυσικά η από ανθρωπιστικής και πολιτικής άποψης εντελώς παράλογη απόφαση της συμπόρευσης των Ελλήνων ακτιβιστών με τους γενοκτόνους Τούρκους, οι οποίοι συμμετείχαν στην εν λόγω αποστολή ως ‘πολιορκητικός κριός’ της νεοοθωμανικής πολιτικής της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή έχει την εξήγησή της.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι συστηματικά απόντες από τους αγώνες που γίνονται δεκαετίες τώρα για την καταδίκη της γενοκτόνου και εθνοκτόνου πολιτικής της Άγκυρας, μια πολιτική που δεν σταμάτησε το 1923, με την Ανταλλαγή των πληθυσμών, ούτε το 1942, με το Βαρλίκ Βεργκισί, ούτε το 1955 με τα γεγονότα των βανδαλισμών στην Πόλη, ούτε το 1964, με τις απελάσεις των Ελλήνων της Πόλης, ούτε το 1974, με την κατάληψη του 40% της Κύπρου. Η πολιτική αυτή συνεχίζεται και εφαρμόζεται με ‘τουρκική’ συνέπεια και σήμερα στην Πόλη και την Ίμβρο (για Τένεδο δεν μιλάμε πια, εκεί το έργο τους το ολοκλήρωσαν), τα Κατεχόμενα, την Ελληνική Θράκη, το Αιγαίο και πάει λέγοντας…
Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο της ανάλυσής μας, καλούμε τους αναγνώστες μας να αναλογιστούν πόση προσπάθεια θα χρειαζόταν να καταβληθεί από πλευράς Τουρκίας για να αναχθεί διεθνώς αυτή η γενοκτόνος χώρα σε παγκόμιο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προοθώντας ταυτόχρονα τα νεοοθωμανικά της ‘οράματα’*.
*Σήμερα οι Παλαιστίνιοι ύψωσαν την τουρκική σημαία στη Γάζα, ενώ την ίδια στιγμή τουρκικές εφημερίδες δημοσίευαν άρθρα, με τίτλους “Η Γάζα ήταν οθωμανικό έδαφος’.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/06/blog-post_7390.html
.