Αναγκαίο αμερικανικό αντάλλαγμα για Σούδα η εγγύηση της ασφάλειάς μας

Η τοποθέτηση δύο ελληνικής καταγωγής Αμερικανών, του Πρίμπους και του Τζιτζίκος σε θέσεις-κλειδιά του Λευκού Οίκου, είχε χαιρετισθεί ως ευοίωνο σημείο για τη θετική από αμερικανικής πλευράς αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων. Συναισθηματικές υπερβολές. Ούτε η τοποθέτησή τους ήταν εγγύηση, ούτε η απομάκρυνσή τους, αποτέλεσμα, ως γνωστόν, της διαταραγμένης προσωπικότητας του Ντόναλντ Τραμπ, σχετίζεται ευθέως με τις όποιες προσεγγίσεις των αμερικανικών κέντρων απέναντι στα μείζονα εθνικά μας θέματα.

Το έχουμε τονίσει πολλές φορές, η Ομογένεια είναι δύναμη. Και οι Ομογενείς, αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, επιστήμονες, είναι κορυφαία δύναμη. Όμως δεν είναι Μηχανισμός. Μηχανισμός επηρεασμού των αμερικανικών κέντρων αποφάσεων υπέρ των ελληνικών θέσεων είναι άλλης διάστασης πρωτοβουλία.

Δυστυχώς η ελληνική πολιτεία με όλες τις Κυβερνήσεις ως σήμερα δεν συνειδητοποίησε αυτήν την αμερικανικήν ιδιορρυθμία. Το αμερικανοϊσραηλινό λόμπι είναι λαμπρό δείγμα γραφής και αντιγραφής. Διαθέτει άριστη τεχνογνωσία στο θέμα, με λαμπρά αποτελέσματα υπέρ του Ισραήλ. Από το 1974 έως και την πρόσφατη ρήξη των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων το λόμπι αυτό υπηρέτησε με το αζημίωτο βεβαίως τα τουρκικά συμφέροντα στην Ουάσιγκτον, εναντίον των ελληνικών.

Η απόφαση στρατηγικής προσέγγισης του Ισραήλ με την Κύπρο και Ελλάδα πρέπει να αξιοποιηθεί και στο κεφάλαιο των ενδοαμερικανικών δράσεων. Οι ελληνικές Κυβερνήσεις περιλαμβανομένης και της παρούσης εκάλυψαν πάντοτε τις στρατηγικές ανάγκες των ΗΠΑ με όλους τους τρόπους και κυρίως το αβύθιστο αεροπλανοφόρο, την Κρήτη, ακρότατα απαραίτητή τους μετά τα ερντογανικά παρατράγουδα.

Είναι κατεπείγον να συγκροτηθεί στις ΗΠΑ Μηχανισμός του Ελληνισμού για επηρεασμό των αμερικανικών κέντρων αποφάσεων. Το όποιο κόστος του θα καλυφθεί οπωσδήποτε από την Ομογένεια. Εναρκτήριο λάκτισμα και σταθερή βούληση συνεχής χρειάζεται.

Το Grexit ήταν ανέκαθεν το βαρύ πυροβολικό του Σόιμπλε. Εμείς οι ταπεινοί στην απειλή των Γερμανών αντιπροτείναμε μιαν αντίστροφη ελληνική απειλή για Grexit. Το θέταμε στο όνομα της κοινής λογικής. Του δικού μας λόγου το ασφαλές ήρθε προ ημερών με τη συνέντευξή του στο Politico να επιβεβαιώσει ο Γιουνκέρ: «Εκείνη τη περίοδο, πάλευα σκληρά για τη σταθερότητα του Eurogroup, ιδιαιτέρως για την Ελλάδα και μάλιστα εναντίον των επιθυμιών του Γερμανού ΥπΟικ. Εάν δεν το είχα κάνει η Ευρωζώνη θα είχε διαλυθεί»! Αυτό ήταν φανερό δια γυμνού οφθαλμού.

Στην Γερμανία αποκαλύπτονται αυτοί που μας κουνούν το δάκτυλο, το «Καρτέλ πολιτικών και αυτοκινητοβιομηχάνων» όπως το ονομάζει ο Spiegel. Εκεί είναι «χωμένοι» όλοι τους, καί η Μέρκελ των Χριστιανοδημοκρατών και η Τσίπρις των Σοσιαλδημοκρατών, και όλο το κακό συναπάντημα. Αντί να αντικαταστήσουν το ντίζελ που δολοφονεί με τις εκπομπές του διοξειδίου του αζώτου, με τους ηλεκτρικούς κινητήρες όπως έπραξαν ήδη Αμερικανοί, Κινέζοι, Σκανδιναυοί, επιμένουν στη χρήση του. Και την νομιμοποιούν, αφού όπως λέει ο Spiegel «τον πρώτο λόγο δεν έχει το κράτος, αλλά οι ίδιοι οι βιομήχανοι».

Ποινές κάθειρξης που επιβάλλονται σε επίορκους πολιτικούς συνοδεύονται κατά κανόνα με το ευεργέτημα της αναστολής. Άλλα πάλι κακουργήματα διαπιστώνονται, αλλά κηρύσσονται παραγεγραμμένα, λόγω του βραχυτάτου χρόνου, εξ’ ορισμού ανεπαρκούς που ατυχέστατα εξακολουθεί να συγκαλύπτει τα αδικήματα των πολιτικών.

Η λύση για την αποκατάσταση και του κύρους τού πολιτικού κόσμου είναι η δικονομική εξομοίωση τού πολιτικού με τον πολίτη. Ο γράφων κατά τις θητείες του στη Βουλή σε κάθε διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης επαναλάμβανε αυτή την πρόταση, αλλά, δυστυχώς δεν «πέρασε» ποτέ. Φρονούμε ότι αρκεί και με απλό νόμο να γίνει. Πολιτική βούληση χρειάζεται, ίση με την ανεμπόδιστη ροή των κρατικών επιδοτήσεων στα κόμματα!

Αυτά εξακολουθούν προκλητικά να γίνονται, γι’ αυτό τα δείγματα του Ευρωβαρόμετρου είναι τόσο κραυγαλέα:

-88% των ερωτηθέντων δεν εμπιστεύεται την Κυβέρνηση

-86% δεν εμπιστεύεται τη Βουλή.

Το κατά Τσόμσκι «ζαλισμένο κοπάδι» (=ο λαός) έχει πάρει χαμπάρι τους εκλεγμένους του, ότι μονίμως αλληθωρίζουν προς τα πίσω και προς τον εθνομηδενισμό, αλλά αδυνατεί να αντιδράσει δυναμικά, να σταματήσει τον κατήφορο. Οι κυβερνώντες γκρεμίζουν αυτά που ενώνουν τους Έλληνες. Οι αντιπολιτευόμενοι τί κάνουν; μήπως κρατάνε τσίλιες;

Δεν καταλάβαμε τι εννοεί ο ποιητής, εν προκειμένω ο Κύπριος ΥπΕξ που με διορθωτική του β’ δήλωση (φαντασθείτε και πριν απ’ αυτήν), αποσαφήνισε ότι, τα πρώτα έτη του νέου κράτους μετά τη «λύση», τα 5/6 του αναπτυξιακού ομοσπονδιακού προϋπολογισμού θα πηγαίνουν στην Τ/Κ κοινότητα και μόνο το 1/6 στην Ε/Κ! Στόχος η οικονομική εξίσωση των Κατεχομένων με την Ελεύθερη Κύπρο. Για 43 χρόνια τουρκικής κατοχής τί έκανε ο Αττίλας, μόνο κατέστρεφε, έκλεβε και καταβρόχθιζε ελληνικές περιουσίες;

Ένα, ένα βγαίνουν στην επιφάνεια μερικά σοβαρότατα θέματα, όπως αυτό της αυτοάμυνας που χαρακτηρίζει κάθε «κανονικό κράτος» όπως σωστά το θέλει ο κ. Κοτζιάς.  Αλλά, «κανονικό κράτος» χωρίς στρατό είναι παγκοσμίως πρωτοφανές. Ευελπιστούμε ότι ο χρόνος που μας έδωσε εκ των πραγμάτων η τουρκική αδιαλλαξία θα αξιοποιηθεί εκ μέρους μας προς ίδιον σωφρονισμόν.