Λόγος στιβαρός και πεντακάθαρος ο πρόσφατος του Αρχιεπισκόπου: «Να σηκώσουμε τον πήχη πιο ψηλά. Να αφήσουμε τις μικρότητες. Να μη μας απασχολούν οι σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, αλλά Εκκλησίας-Έθνους».
Επιβεβλημένο το ξεκαθάρισμα. Το κράτος είναι υπό τον έλεγχο δυνάμεων συμφερόντων πολιτικών, κομματικών και άλλων… δαιμονίων. Το Έθνος είναι ευρύτερη και υψηλότερη έννοια, υπεράνω ελέγχου. Η ταύτιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι με το Έθνος και όχι το κράτος, που οφείλει να τη σέβεται και να την προστατεύει.
«Η Ελλαδίτσα μας», συμπληρώνει ο Μακαριώτατος, «περιφρονείται αυτόν τον καιρό, αλλά είναι το καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης και θα το πιέσουν».
Και ολοκληρώνει:
«Εξαρτάται από εμάς να βγούμε από τις δυσκολίες. Με την εμπειρία μου θεωρώ ότι καλούμαστε να είμαστε ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε. Καλούμαστε να βρούμε τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε τις παιδικές αρρώστιες και να είμαστε ενωμένοι για την πατρίδα και όχι για τον εαυτό μας».
Ενωμένοι. «Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει λευθεριά» προειδοποιεί ο ποιητής.
Εξόχως ευχάριστη έκπληξη οι συνεντεύξεις ανθρώπων της τέχνης αυτόν τον καιρό: Ωριμότητα, αισθαντικότητα, αφοσίωση στις μεγάλες αξίες του Ελληνισμού.
Πρόσφατη συγκομιδή ο εμβληματικός λόγος του Γιάννη Σμαραγδή:
«Σήμερα το ελληνικό ήθος τσαλαπατήθηκε από εμάς τους ίδιους, γι’ αυτό και φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Έχουμε γίνει δυστυχώς – παλαιόθεν – επαίτες, ευρωμανείς, που ζητάμε τη δόση μας όπως οι τοξικομανείς (…). Η κόλαση που ζούμε δεν θα τελειώσει ούτε σε 30 χρόνια. Και αυτό γιατί οι πολιτικοί μας δεν έχουν καταφέρει να μας κάνουν να ενωθούμε. Για να γίνει αυτό, βέβαια, θα πρέπει να έχουν ενωθεί πρώτα εκείνοι» (Enjoy 27/8/17).
Αλλά ο χορός (του κακού) καλά κρατεί … Από τότε που ο χαρισματικός Γεώργιος Σουρής στιχουργούσε σκωπτικά:
«Ποιος είδε κράτος λιγοστό, / σ’ όλη τη γη μοναδικό, / εκατόν να εξοδεύη / και πενήντα να μαζεύη;»
Σχεδόν δεν άλλαξε τίποτε, αλλά οι τωρινοί ούτε να μαζεύουν μπορούν. Επιβάλλουν μόνο.
Ήδη για 7.4 εκατ. φορολογουμένους ο διαβόητος ΕΝΦΙΑ κάνει τις μέρες αυτές τις καρδιές των ανθρώπων περιβόλι. 629,793 εκατ. ευρώ απανθρωπότερος του περσινού. Ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα συνδέεται πάντοτε με το εισόδημα του πολίτη. Ο ΕΝΦΙΑ είναι κεφαλικός φόρος (τουρκιστί χαράτσι) και επιβαρύνει νεκρά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία απαξιώνει. Γι’ αυτό αντιβαίνει ευθέως στο δίκαιο.
Στην καθημερινή ειδησεογραφία η αισιοδοξότερη είδηση συνοψίζεται στο «κρατηθείτε, τα χειρότερα έρχονται»!
Η Υπ. Εργασίας είχε εξαγγείλει 230.000 προσλήψεις. Το 52,14% όμως των προσληφθέντων τους πρώτους 7 μήνες του 2017 είναι με ελαστική εργασία και μερική απασχόληση και ασιατικά, φευ, μεροκάματα!
Πανταχού παρών, αλλ’ ουδέν «πληρών» ο Σόιμπλε διεκδικεί ξαφνικά από τα θύματα της βάναυσης λιτότητάς του, τους Έλληνες, να του στήσουν… ανδριάντα!
Ομοεθνής του όμως, εκείνος ο τρομερός Μπέρτολτ Μπρεχτ σαρκάζοντας ανάλογα συμβάντα με τα νυν ελλαδικά έγραψε:
«Όταν οι κακουργίες πέφτουν σαν βροχή, κανείς πια δεν φωνάζει: Σταματήστε!
Όταν σωρρεύουνται τα εγκλήματα γίνονται αόρατα.
Όταν οι πόνοι γίνονται αβάστακτοι, δεν ακούγονται πια οι κραυγές.
Και οι κραυγές πέφτουν κι’ αυτές σαν καλοκαιρινή βροχή» (Ποιήματα, μετάφρ. Μ.Πλωρίτη, Θεμέλιο, σ. 49).
Έτσι εξηγείται γιατί παρά τα 200 αντιλαϊκά μέτρα της αριστερής διακυβέρνησης, δεν άνοιξε ρουθούνι! (Μοσχοβισί).
Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι ξένοι δηλώνουν τη συμπάθειά τους στα βάσανα του λαού μας, δυστυχώς χωρίς έμπρακτη συνέχεια. Παράδειγμα ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Ραντ Πολ: «ΗΠΑ και Ελλάδα έχουν υπερβολικά υψηλό χρέος. Ειδικά εδώ, έχετε πραγματικό πρόβλημα, σας έχει καθηλώσει»! (Καθημερινή 27/8/17).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου το είχε πει αυτό σε ανύποπτο χρόνο χωρίς δυστυχώς να το επιβάλει: «…είτε το Έθνος θα εξαφανίσει το χρέος, είτε το χρέος θα αφανίσει το Έθνος…» (2/12/93).
Διεθνώς ωστόσο τα πράγματα δεν είναι αισιοδοξότερα: Το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερο από 1% του παγκόσμιου πλούτου. Το πλουσιότερο εξ άλλου 10% νέμεται το 89% αυτού του πλούτου, ενώ το προνομιακότερο 1% απολαμβάνει τον μισό πλούτο της γης!!!
Είναι καταλυτικός ο ρόλος των λεγόμενων ιδεολογικών μηχανισμών κυριαρχίας για την αναπαραγωγή της ανισότητας και την εδραίωση της στυγνής και ωμής αδικίας στις δυτικές κοινωνίες. Πλύση εγκεφάλου σε συνθήκες ελευθερίας ονομάζει ο Νόαμ Τσόμσκι την υποβολή (ή επιβολή) των γραμμών του συστήματος από τα media. Το να διαβάζεις Τσόμσκι είναι κατά τον Ignacio Ramonet (Η αυτοκρατορία της επιτήρησης, σελ. 156) «πράξη διανοητικής αυτοάμυνας». Υπάρχει μια αυτοκρατορία της επιτήρησης από τις 5 δεσπόζουσες ιδιωτικές εταιρίες του Διαδικτύου, την Google, την Apple, το Facebook, την Amazon και την Microsoft. Τα μεγαθήρια αυτά πλουτίζουν δια των προσωπικών μας δεδομένων τα οποία κατά Τσόμσκι παραδίδουν συνεχώς στην NSA, την αμερικανική κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών.
Κρίμα, αλλά δικαιώνεται ο Σουρής:
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν, / ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, / οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν / δεν ξέρουμε τί λέγεται ντροπή».