Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.
Την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού η Εκκλησία της Ελλάδος τιμά τη μνήμη των Εθνομαρτύρων Επισκόπων Χρυσοστόμου Σμύρνης, Αμβροσίου Μοσχονησίων, Γρηγορίου Κυδωνιών, Προκοπίου Ικονίου και Ευθυμίου Ζήλων «και των συν αυτοίς αναιρεθέντων κατά την μικρασιατική καταστροφή μαρτύρων» του 1922. Ειδική Ακολουθία έχει συντάξει ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς.
Δεν ξεχνούμε, δεν πρέπει να ξεχάσουμε, τη θυσία των κληρικών της Μικράς Ασίας. Έμειναν πιστοί μέχρι θανάτου για να σώσουν το ποίμνιό τους. Οι Τούρκοι σφαγείς γνώριζαν ότι οι κληρικοί ήσαν εκείνοι που διατήρησαν την Πίστη και την εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Ήξεραν ότι το ράσο δίδασκε Ορθοδοξία και ελληνική γλώσσα, ότι μέσω της Θείας Λειτουργίας οι Ρωμηοί διεφύλαξαν Χριστό και Ελλάδα, ακόμη και εκείνοι που αναγκάσθηκαν να γίνουν τουρκόφωνοι.
Δεν υποτιμώ τη θυσία των υπολοίπων, αλλά ξεχωρίζω τον Σμύρνης Χρυσόστομο Καλαφάτη. Τον αγωνιστή του Μακεδονικού Αγώνος, όταν ήταν Μητροπολίτης Δράμας. Τον εμψυχωτή του εθνικού φρονήματος, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του στη Σμύρνη. Τον υποστηρικτή της παιδείας και του αθλητισμού. Τον ποιμένα που αρνήθηκε να δραπετεύσει, να φυγαδευθεί από Γάλλους διπλωμάτες ή Ρωμαιοκαθολικούς κληρικούς. Τον κληρικό που κατακρεουργήθηκε για να ξεσπάσει σ’ αυτόν και όχι στο ποίμνιό του η οργή των βασανιστών. Τον Άγιο της Εκκλησίας μας, του οποίου δεν έχει βρεθεί το λείψανο. Δεν γνωρίζουμε πού το πέταξαν ο Νουρεντίν Πασάς και τουρκικός όχλος.
Δεν ξεχνώ τον Χρυσόστομο Σμύρνης, διότι έδωσε το παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας του πραγματικού ηγέτη, την ώρα που ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Πολιτείας, ο μυστηριώδης και αντιπαθής Αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης διέφευγε επάνω σε αγγλικό πλοίο.
Δεν ξεχνώ τον Χρυσόστομο Σμύρνης, διότι τα παιδιά μας πρέπει να μαθαίνουν την ιστορική αλήθεια. Να μην παρασύρονται από τους οπαδούς του «συνωστισμού» και της αποδομήσεως της ιστορικής μνήμης. Δεν είμαστε φανατικοί ή εκδικητικοί, αλλά τα παιδιά μας πρέπει να γνωρίζουν ότι στην Μικρά Ασία και στον Πόντο, από το 1914 και με αποκορύφωμα το 1922, πραγματοποιήθηκε μία ουσιαστική Γενοκτονία του Ελληνισμού. Μαζί μας υπέφεραν και θανατώθηκαν οι Αρμένιοι και άλλες Χριστιανικές κοινότητες. Αλλά ήταν Γενοκτονία. Κάθε αμφισβήτηση, κάθε άλλη ορολογία αποτελεί προσβολή προς τους νεκρούς και τους ξεριζωμένους.
Δεν ξεχνώ τον Χρυσόστομο Σμύρνης, διότι βλέπω με ανησυχία να προετοιμάζεται από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής μία νέα και προβληματική ύλη για τη σχολική Ιστορία. Κάποιοι επιχειρούν να αθωώσουν τους Οθωμανούς και τους Νεοτούρκους για τα εγκλήματά τους.
Δεν ξεχνώ τον Χρυσόστομο Σμύρνης, διότι η δράση του και το μαρτύριό του δίνουν αποστομωτική απάντηση σε όσους αμφισβητούν την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας και στους ψευδοπροοδευτικούς που πετούν τα εικονίσματα στα σκουπίδια!
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.9.2017
8 comments
Βασικά ο Χρισοστομος ήταν οικουμενιστης, πιθανόν και μασόνος με βάση τα γραπτά του. Έγινε Άγιος γιατί ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήθελε να φτιάξει ένα εθνομάρτυρα.
Βασικά ο εν λόγω λέγεται Χρυσόστομος και όχι Χρισοστομος.
Βασικά η κατάταξή του στους Αγίους έγινε το 1992 ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έγινε Αρχιεπίσκοπος το 1998.
Βασικά η κατάταξη ενός Αγίου δεν γίνεται επειδή το θέλει ένα πρόσωπο (πόσο μάλλον όταν το θέλει για χι, ψι λόγους άσχετους με την Αγιοσύνη), αλλά για άλλους λόγους και με άλλους τρόπους.
Βασικά, όλος ο κόσμος που για κάποιους χι, ψι άσχετους λόγους δεν γουστάρουμε είναι οικουμενιστές, “πιθανόν και μασόνοι” οπότε ας μην το κάνουμε θέμα.
Βασικά σχόλια σαν το παραπάνω του Dimitri D δείχνουν ότι είναι παπαριστής, πιθανόν και αύναν με βάση τα γραπτά του.
“Βασικα” σας ευχαριστω για την απαντησή σας !
Η αγιοκατάταξη του Χρυσοστόμου Σμύρνης έγινε χάρη στον Αρχιεπίσκοπο Χριστούδουλο όταν ήταν ακόμη Μητροπολίτης Δημητριάδος και από την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος αντί για το Οικουμενικό Πατριαρχείο που είναι αρμόδιο εξαιτίας των πατριωτικών φρονημάτων του Χρυσοστόμου που ήταν εχθρός της Τουρκίας. Υπήρξε ηρωικός εθνομάρτυρας αλλά όχι ιερομάρτυρας εξαιτίας των αιρετικών του (οικουμενιστικών – μασονικών) φρονημάτων και εξαιτίας του ότι το μαρτύριο του δεν έγινε για την Πίστη του Χριστού την Αγία.
Πρώτον, να πούμε ότι και μόνο το γεγονός ότι οι συνήθεις επιθέσεις περί “μασονίας” και “οικουμενισμού”, προέρχονται από παλαιοημερολογίτες, αρκεί για να είμαστε επιφυλακτικοί επέναντι σε αυτές.
Όταν ο Χρυσόστομος Σμύρνης έγραφε επιστολές προς εκπροσώπους άλλων ομολογιών, η λεγόμενη οικουμενική κίνηση βρισκόταν στα πρώτα της βήματα και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Μία σημερινή επιστολή περί ενώσεως εκκλησιών μετά από την τόση καχυποψία που υπάρχει, οφείλει να διατυπωθεί με τρόπο προσεκτικό για να μην σκανδαλίσει.
Οι επιστολές του Χρυσοστόμου θα πρέπει να μελετηθούν με προσοχή και με τη σκέψη ότι έχουν γραφτεί έναν αιώνα πριν. Προσωπικά διάβασα μερικές από τις επιστολές αυτές, και δεν είδα καμία δογματική υποχώρηση αλλά μόνο ευγένεια στις διατυπώσεις. Πρέπει να μελετηθούν ως σύνολο και μετά να βγουν συμπεράσματα.
Επ’ αυτού να προσθέσουμε ότι οι πρώτες ενέργειες για την αναγνώριση της αγιότητας του δεν ξεκινούν από τον Χριστόδουλο, αλλά ήδη από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον Μάρτιο του 1923 (ΘΗΕ 12,417) και φαντάζεται κανείς ότι τόσο κοντά στην εποχή του θανάτου του, θα ήξερε το Πατριαρχείο καλύτερα αν ήταν “αιρετικός” και “μασόνος” ώστε να μην κάνει ενέργειες που σκανδαλίζουν…
Επίσης, στην ασματική του ακολουθία, “ΕΝΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΣΕΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ”, ο Χρυσόστομος Σμύρνης μνημονεύεται σαφώς και ως ιερομάρτυρας:
“Νεόλεκτον, άγιε, σεπτόν ίερομάρτυρα
οίδεν σε Χριστού ή ‘Εκκλησία,
τών ‘Ορθοδόξων Ελλήνων πρόμαχον,
Σμύρνης σε ποιμένα ιερόν,
κράτιστε Χρυσόστομε, διπλω στέφει κοσμούμενον.”
Γενικά, χρειάζεται πολύ προσοχή στα στοιχεία και στα τεκμήρια πριν βγουν τέτοια συμπεράσματα. Αν υπήρχαν τόσα αδιάσειστα στοιχεία και μαρτυρίες ότι ήταν αιρετικός και μασόνος, η Εκκλησία θα είχε αποφύγει να επικυρώσει την αναγνώριση (από τον λαό) της αγιότητας του.
Γίνεται να είναι άγιος ένας πολέμιος του μοναχισμού; Ή είναι ορθόδοξο να αναγνωρίζει Ιεροσύνη στους Προτεστάντες και στους Παπικούς όπως επίσης και το Πρωτείο του Πάπα; Πέρα που αναφέρεται σε επιστολές του στη Θεά Νίκη…
Σφαγιάστηκε άγρια από τους Τούρκους ως εχθρός της Τουρκίας…
Εθνομάρτυς ΝΑΙ, Ιερομάρτυς όμως ΟΧΙ!
Χρυσόστομος Σμύρνης, κήρυξ Οικουμενισμού
Α΄ Μέρος: http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/02/1.html
Β΄ Μέρος: http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/02/2.html
Γ΄ Μέρος: http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/02/3.html
Δ΄ Μέρος: http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/02/blog-post_11.html
Ε΄Μέρος https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/02/blog-post_4127.html
ΣΤ’ Μέρος https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6230.html
Παρουσίαση βιβλίου τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ
https://www.youtube.com/watch?v=XFyqfPJzA3g
Το κίνημα της “αποτείχισης” βρίσκεται στα όρια της αυθαιρεσίας και της αίρεσης, πως θα μπορούσαν να κατηγορήσουν κάποιον ως αιρετικό;
Μεγαλύτερη απόδειξη του αιρετικού τους προσανατολισμού διαπιστώνουμε από τις κατηγόριες που αναδημοσιεύουν κατά των αγίων Αποστόλων(!), ότι ευθύνονται για το… Παπικό Πρωτείο!!
Θαυμάστε κατάντια σε αναδημοσίευση ap;o thn “αποτείχιση” του γνωστού Ιωάννη Καρδάση:
https://apotixisi.blogspot.gr/2010/06/normal-0-false-false-false_04.html
Και κάποιες απαντήσεις στις αερολογίες:
http://www.oodegr.com/oode/papismos/istoriko_dogmatika/prwteio_40_1.htm
Όταν η “αποτείχιση” φτάνει σε σημείο να βλαστημά τους Αποστόλους και τους Πατέρες της Εκκλησίας με τέτοιον τρόπο, ότι ευθύνονται για τον Παπισμό, είναι να απορεί κανείς πόση είναι η απόσταση που χωρίζει την “αποτείχιση” από τον προτεσταντισμό, αν δεχτούμε ότι δεν είναι ήδη κρυφοπροτεστάντες.
Και φυσικά για τον Χρυσόστομο Σμύρνης υπάρχουν πολλά στοιχεία που επικυρώνουν το αντίθετο από τους “αποτειχιστές”. Στα λινκ που μας στέλνετε, υπάρχουν επιστολές που κι εγώ έχω διαβάσει και δεν αναφέρουν τίποτα αρνητικό.
Σας παρακαλώ λοιπόν, βρείτε μου εσείς μέσα από αυτά που τόσο καλά διαβάσατε στα λινκ της “αποτείχισης” ΤΡΙΑ στοιχεία που θεωρείτε ατράνταχτα και επιβεβαιώνουν τους “αποτειχιστές”.
Σας υπόσχομαι ότι μόλις μου τα δώσετε θα προσπαθήσω να βρω αν τυχόν ισχύουν και αν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά. Αν δεν υπάρχουν δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ.
Δώστε μου εσείς ΤΡΙΑ τεκμήρια που πιστεύετε ότι δεν χωράνε αμφισβήτηση για να δούμε όλοι αν η “αποτείχιση” λέει αλήθεια επάνω σε αυτά.
Εννοείται θα απαντήσω τεκμηριωμένα μέχρι τελείας.
Νομίζω πως ήδη, διαβάζοντας την επιστολή προς Αγγλικανούς, κατάλαβα ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Επειδή οι “αποτειχιστές” θέλουν να καταδείξουν ότι “μόνο οικουμενιστές θα μπορούσαν να διακηρύξουν την αγιότητα του Χρυσοστόμου” επιλέγουν να τονίζουν όσα θεωρούν ότι τους συμφέρουν ιδεολογικά.
Πρώτα σύγκρινα την επιστολή των “αποτειχιστών” στο διαδίκτυο με την πρώτη της έκδοση, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ”. Απ’ όσο είδα, ευτυχώς, δεν υπάρχει παραποίηση της επιστολής.
Προσέχουμε λοιπόν ότι ο Χρυσόστομος είναι εξαιρετικά ευγενικός, και όμως, παρά ταύτα, το πρωτείο της αληθείας το παραδίδει στην Ορθόδοξη Εκκλησία γράφοντας:
“εν τοίς ασθενέσι θεολογικοίς καί εκκλησιαστικοίς δοκιμίοις μου μετ’ άκρου σεβασμού γράφων περί τής τόσον πρός τήν αληθή καί ορθόδοξον πίστιν ακραιφνή έρωτα καί λατρείαν επιδεικνυομένης ορθοδοξούσης Αγγλικανικής Εκκλησίας“.
Εδώ έχουμε ομολογία ορθοδόξου πίστεως από τον Χρυσόστομο ο οποίος υποτάσσει τους Αγγλικανούς σε μια λατρεία προς την αληθή καί ορθόδοξον πίστιν.
Επίσης, το “Ορθοδοξούντες” δεν σημαίνει Ορθόδοξοι, αλλιώς δεν θα γινόταν λόγος περί Ενώσεως. Όπως σημειώνεται στην “Εκκλησιαστική Αλήθεια” στα 1905 σε κείμενα περί της Ενώσεως των Εκκλησιών υπάρχουν “αιρετικοί ορθοδοξούντες”:
“Οι εν αιρετικοίς ή σχισματικαίς Εκκλησίαις ορθοδοξούντες τότε μόνον παύουσι να ώσιν αιρετικοί ή σχισματικοί, οπόταν ου μόνον ομολογώσι την ορθόδοξον πίστιν, αλλά και εξωτερικώς αποχωρίζονται του αιρετικού ή σχισματικού κέντρου“.
Εξαρχής είπαμε ότι τα κείμενα του Χρυσοστόμου είναι πολύ ευγενικά, μπορεί να ενοχλούν τους “αποτειχιστές” που θα τα ήθελαν επιθετικά και αφοριστικά, αλλά πρέπει να κριθούν με την εποχή που γράφτηκαν και όχι με βάση την σημερινή εποχή της διαρκούς καχυποψίας και αναζήτησης οικουμενιστών.
Όταν τα κείμενα είναι επιθετικά και μιλούν π.χ. για “υποταγή των αιρετικών” και ο άλλος από εγωισμό δεν θα προσέλθει σε διάλογο.
Όμως στην διατύπωση του Χρυσοστόμου ότι οι Αγγλικανοί τρέφουν “πρός τήν αληθή καί ορθόδοξον πίστιν ακραιφνή έρωτα καί λατρείαν” είναι σαφές ότι στην Αλήθεια βρίσκονται οι Ορθόδοξοι και όχι οι Αγγλικανοί.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ΑΝ ο Χρυσόστομος ήταν τόσο χαρακτηριστική και αποδεδειγμένη περίπτωση αιρετικού και μασόνου, η Εκκλησία θα το γνώριζε και δεν θα ήθελε να εμπλακεί και να προκαλέσει.
Μπορεί όλοι να είμαστε καχύποπτοι με τις αβρότητες, αλλά από εκεί μέχρι την αίρεση υπάρχει απόσταση.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πρέπει να μελετηθεί η προσπάθεια του Χρυσοστόμου υπό το πρίσμα της σωτηρίας των χριστιανών. Εφόσον έχει στόχο την σωτηρία του μικρασιατικού χριστιανισμού, μόνο με την συγκίνηση και την υγένεια θα μπορούσε να έχει ελπίδες για την συμπαράσταση των Χριστιανών της Δύσης από την Ευρώπη, την Αγγλία ή την Αμερική.
Να προσθέσω ότι στα κείμενα των “αποτειχιστών” τονίζεται το “αντιμοναχικό πνεύμα” του Χρυσοστόμου, ο οποίος όμως, ήταν εκείνος που ως μητροπολίτης Δράμας βοήθησε πολύ στην ανόρθωση της Ιεράς Μονής Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας μετα την αποτέφρωση της και τα χτυπήματα της χολέρας που αποδεκάτισαν τους μοναχούς.