Γράφει ο Κρίτων Σαλπιγκτής. Γραφέας
ΚΡ 29 – 02.02.2007, εφημερίδα Μακεδονία. Στήλη: Στριμμένο κάγκελο
Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν ακόμα ότι η ελληνική μονάχα πίστωσε ανά τους αιώνες με το λεξιλόγιό της τις άλλες γλώσσες, αλλά ποτέ δεν πιστώθηκε απ’ αυτές. Επιρροή ασκήσαμε. Αποκλειστικότητα δεν διαθέταμε ποτέ. Τα λεκτικά δάνεια υπήρξαν αμοιβαία υπόθεση στις γλώσσες του κόσμου. Ενίοτε μάλιστα η διαδρομή προέκυπτε αλέ-ρετούρ. Με το λεγόμενο αντιδάνειο. Ενδυόταν π.χ. μία ελληνική λέξη χαρακτηριστικά άλλης γλώσσας και, συν τω χρόνω ξαναβάζαμε φορεσιά Ρωμιοσύνης πάνω στο μεταποιημένο από άλλους ρούχο. Έτσι γεννήθηκαν στη γλώσσα μας οι λέξεις Αφέντης, Αφεντιά και Αφεντικό. Ως εγγόνια της λέξης «Αυθέντης» κι ας τις νομίζουν μερικοί παιδιά του τούρκικου «Εφέντι». «Αυθέντα μου» προσφωνούσαν με κοψομεσιάσματα στο Βυζάντιο τον άρχοντα οι υποτακτικοί. Όχι σαν κάτι Ανυπότακτους, που αρνούνται να πάθουν δισκοκήλη από το σκύψε-σκύψε.
Κάτι που συνεχίστηκε κι όταν ο θρόνος της Πόλης, ήδη πριονισμένος από τη δήωση του 1204 της φράγκικης αποικιοκρατίας, κατέρρευσε το 1453. Αρνήθηκε ευφυώς ο Παλαιολόγος εξ ονόματος όλων («κοινή γαρ γνώμη άπαντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισθόμεθα της ζωής ημών”), να παραδώσει στον Μωάμεθ διά Συνθήκης και επί ζημίαις του μέλλοντος ακόμη και τα ρετάλια της ανήμπορης αυτοκρατορίας του, αλλά τα γενουάτικα γλειφτρόνια του Γαλατά προσκύνησαν αμέσως τον Μωάμεθ, για να σώσουν το κεφάλι τους. Κι αυτός έστερξε να τα κάνει τσιράκια του. Ψόφιος να νιώσει Βυζαντινός αυτοκράτωρ και ήδη ελληνομαθής, στα 21 του, λαχταρούσε να λιβανίσουν τα ίδια «Αυθέντα μου» τ’ αυτιά του. Συν τω χρόνω η έκφραση κατέληξε στα χείλη των δικών του «Εφέντι’ μ». Μέχρι που ξαπέστειλαν τον «Εφέντι» με τον ξεσηκωμό του 1821 κάτι Ανυπότακτοι, που να αναπαύεται η ψυχούλα τους, ώστε να διαλέγουμε εμείς Λεύτεροι ελληνικά πλέον «Αφεντικά» – όπως ελπίζουμε- στον τόπο μας.
Αυτό ακριβώς το ασίγαστο πάθος των Ελλήνων για τη Λευτεριά, κυρία Ρεπούση, εξαφανίσατε από το θλιβερογράφημα της Ιστορίας που γράψατε για τα Ελληνόπουλα, σεις, και οι απάτριδες φίλοι σας. Ούτε «Εφέντι» να προσκυνούσατε. Αλλά δεν θα φάτε. Εμείς ακοίμητοι θα την υπηρετούμε την θητεία. Όχι σαν την φάρα, που σιγοντάρει το πόνημά σας. Κι ας είναι γερές οι πλάτες σας. Υ.Γ. Στην ιστοσελίδα www.antibaro.gr δημοσιεύεται όλο το βιβλίο και συγκεντρώνονται υπογραφές εναντίον του.