«Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου / κι όσο μπορείς κρατήσου»

Το πρωθυπουργικό ταξίδι στην Ουάσιγκτον δεν συνοδεύτηκε από κανένα θαύμα. Ούτε άλλωστε αναμένονταν κάτι τέτοιο. Ας ελπίσουμε ωστόσο, ότι ξεκαθάρισε μια θολή και αμφιλεγόμενη κατάσταση ένθεν κακείθεν.

Η Αμερική είχε και έχει την δύναμη να τιθασσεύσει την συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα. Δεν το έπραξε δυστυχώς με κανέναν από τους τελευταίους τουλάχιστον προέδρους της. Γι’ αυτό οδηγηθήκαμε σε λογικά ανώφελους πλην αναγκαίους εξοπλισμούς, στην ουσία σ’ ένα εξαντλητικό παιχνίδι οπλικής ανταγωνιστικότητας με τους εξ ανατολών «συμμάχους» μας στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να συντηρούμε στοιχειωδώς την απαιτούμενη ισορροπία ισχύος.

Η πικρία του ελληνικού λαού και η εξ αυτής δηλητηρίαση των αισθημάτων του απέναντι μιας Ουάσιγκτον που έβαζε ως τώρα (δεν ξέρουμε τι θα πράξει από τούδε και εφεξής)  στο ίδιο σακί τον δράστη με το θύμα, τον χασάπη με το σφάγιον, είναι ανείπωτη.

Η Ευρώπη την οποία εναλλακτικά επέλεξαν οι ηγεσίες μας παρά τα σοβαρά  αρχικά της βήματα και τον θετικό αξιολογικό της κώδικα υπέκυψε στην παγκοσμιοκρατία και τα ωμά συμφέροντα των ολιγαρχιών της και σέρνεται έκτοτε όπου φυσσάει ο άνεμος.

Επικρίνεται η ελληνική κυβέρνηση για το υψηλό κόστος 2,4 δισ. € που επωμίσθηκε για τον εκσυγχρονισμό των F-16. Oεκσυγχρονισμός των αεροσκαφών ήταν ασφαλώς υπέρ ποτέ αναγκαίος. Το κόστος είναι μια άλλη ιστορία που έχει σχέση με το κατά πόσον ο αμερικανικός παράγων προτάσσει την φιλία, τη συμμαχία και τις άλλες παραμέτρους ενεργών σχέσεων, ιδίως όταν οι ανάγκες του είναι αδήριτες μετά τον εκτροχιασμό της Τουρκίας, έναντι των πάσης φύσεως μπίζνες και οικονομικών συμφερόντων.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται ένα δηλητηριώδες κεφάλαιο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ένια των οποίων περιήλθαν από καιρό, στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης αλλά σέρνονται. Πρόκειται για τα περιβόητα εξοπλιστικά πάρτι των περασμένων δεκαετιών. Θα ήταν αίσχιστο να επαναληφθούν στις μέρες μας, ενώ δεν περιποιεί τιμή σε κανένα δημόσιο παράγοντα η μακρόχρονη μέχρι παραγραφής αποτελμάτωση των υποθέσεων που επιτέλους έχουν φθάσει στο κατώφλι της δικαιοσύνης.

Η ιστορία με τα F-16 δεν αφήνει αφελείς δοξασίες.

Ωστόσο οι τρέχουσες εθνικοαμυντικές ανάγκες του απρόβλεπτου Τραμπ φρονούμε αν κάποτε αποφασίσουμε να οργανώσουμε ενδοαμερικανικό Μηχανισμό ο οποίος να αναδείξει και να κινητοποιήσει όλα τα μέσα πίεσης ελληνικής επιρροής θα υπάρξει μια βαθύτατα διαφορετική εικόνα.

Το λιγότερο που υποχρεούται να πράξει η Ουάσιγκτον στα πλαίσια της νέας ελληνοαμερικανικής «σελίδας» είναι να θέσει υπό πλήρη έλεγχο, (στην ουσία υπό απαγόρευση), την ακόρεστη ισλαμοτουρκική επιθετικότητα κατά Ελλάδος-Κύπρου.

Επί υπαρκτού εκσυγχρονισμού (1996-2003) ο καημός ήταν να μπούμε στην ΟΝΕ, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις και λόγοι. Εκείνοι μας χρειαζόντουσαν, μετά την άρνηση της Βρετανίας, και ψάχναν «φουκαράδες» που με ψευδή στατιστικά στοιχεία τους ενεφάνιζαν ως «πλούσιους» και άξιους να μπουν. Φυσικά με το αζημίωτο των καλούντων, που μας φόρτωσαν τότε υποβρύχια που γέρνουν, ελικόπτερα που δεν πετούν, ελαττωματικά τεθωρακισμένα, φρεγάτες κ.λ.π. Ο «εκσυγχρονισμός» κατέφυγε στον δανεισμό των γαλλογερμανικών τραπεζών και τα επίχειρα εκείνης της επιπόλαιας ιστορίας τα πληρώνουμε στη νιοστήν με την υποταγή μας στο απαισίας μνήμης Μνημονιακό καθεστώς.

Εμπρέπουσα η καταγγελία του Έλληνα ΥπΕξ κατά   της Κυβέρνησης του (τουρκ)αλβανού Ράμα για «εφαρμογή πολιτικής ξερριζωμού της ιστορικής παρουσίας του Ελληνισμού στην περιοχή της Χειμάρρας». Ο Ράμα διασυνδέει το οργανωμένο έγκλημα που οργιάζει στη χώρα του γνωστή ως Κολομβία της Ευρώπης, με την σύλληψη του αρχηγού του κυκλώματος, συγγενούς κορυφαίου πρώην υπουργού του κ.λ.π.

Στη Θεσσαλονίκη παρακολουθούμε με έκδηλες απορίες και ανησυχίες τα πανάκριβα υπερπολυτελή αυτοκίνητα με αλβανικές πινακίδες που διατρέχουν τους κεντρικούς δρόμους μας.

Πάντως όσο εύστοχες και αν είναι οι καταγγελίες δεν παράγουν αποτελέσματα. Απαιτούνται αντίμετρα. Σοβαρά και άμεσα αντίμετρα. Μέχρι όμως να αποφασίσει η Αθήνα, οι Αλβανοί θα έχουν κατεδαφίσει κάθε ελληνικό στην Χειμάρρα και όπου αλλού τους βολεύει…

Στο μεταξύ ο (αυτό)αποκαλούμενος φιλάνθρωπος Τζωρτζ Σόρος έκανε λένε μια γιγαντιαία δωρεά 18 δισ. δολ. στο Ίδρυμα του OpenSociety. Δηλαδή στον εαυτό του. Σίγουρα όχι από φιλανθρωπία, αλλά για να γλιτώσει τους φόρους! H λεγόμενη «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος είναι το στρατηγείο το οποίο απεργάζεται την πνευματική και φυσική υποδούλωση των κοινωνιών. Τώρα δεν θα πληρώνει πια κανένα φόρο για το «θεάρεστο» έργο της…

Στα Σκόπια ο γενίτσαρος Γκρουέφσκυ συνετρίβη εκλογικά και πολιτικά. Να ευχηθούμε η διάδοχη κατάσταση να συνειδητοποιήσει ότι ο κωμικοτραγικός «μακεδονισμός» του αντιπάλου της αποτελεί παρελθόν όπως και ο ίδιος του!

Και μια καινούργια μέρα μπορεί πράγματι να ξεκινήσει, όμως με λογική και με σύνεση από μέρους της άλλης πλευράς η οποία πρέπει να ομολογήσει ότι δεν μπορεί να έχουν σχέση οι σλάβοι, που ήρθαν στην περιοχή τον 7αι. μ.Χ., με τον Φίλιππο, τον Μεγαλέξανδρο, τον Αριστοτέλη και τους επιγόνους τους.

Ο σλάβος των Σκοπίων που επιμένει να αυτοονομάζεται Μακεδόνας ή πρέπει να απαλλαγεί απ’  αυτήν την αυταπάτη ή έχει πρόβλημα Επανελλήνισης. Μακεδόνες μη Έλληνες ουδέποτε υπήρξαν στην ιστορία παρά ως υποπροϊόντα της σταλινοτιτοικής κατασκευής. «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»(Αντισθένης).

Μέρες των δύο εθνικών μας επετείων, απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης αλλά και της 28^ης Οκτωβρίου να θυμηθούμε την τραγουδίστρια της Νίκης Σοφία Βέμπο:

«Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

κι όσο μπορείς κρατήσου

και στα παληά παπούτσια σου

γράφε όσα λεν οι εχθροί σου

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά

οι Σύμμαχοι στη μοιρασιά.

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

να μην αρρωστήσης

γιατί το θέλει ο Θεός

να ζήσης και θα ζήσης».