Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.
Ήμουν και εγώ εκεί. Ναι, εκεί στη Θεσσαλονίκη, στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για τη διαφαινόμενη εκποίηση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας σε σφετεριστές υποστηριζόμενους από δυνάμεις του σκότους, οι οποίες κατεργάζονται το κακό και τη δυστυχία των λαών του πλανήτη. Κάποιοι αναγνώστες διαβάζοντάς το θα πουν: Α, τον πατριώτη! Καλό θα ήταν να είμασταν και εμείς εκεί. Κάποιοι άλλοι απεναντίας θα σχολιάσουν με αγανάκτηση: Α, τον εθνικιστή, που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με γειτονικό λαό! Οι πολλοί θα το προσπεράσουν αυτοδικαιούμενοι: Εγώ πέρασα καλύτερα στον καναπέ μου! Αυτή είναι η εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, της χώρας που βιώνει βαθειά κρίση όχι μόνο οικονομική, όπως αρέσκονται να την προβάλλουν οι κρατούντες, αλλά κρίση πνευματική, κρίση αξιών.
Με την είσοδο στο νέο έτος βομβαρδιστήκαμε από τα μέσα επικοινωνίας για την διαφαινόμενη επίλυση του χρονίζοντος προβλήματος με τη γείτονα χώρα για την ονομασία της. Επιχείρησαν μάλιστα οι εγκάθετοι (σκληρή η λέξη) να μας πείσουν ότι είναι ευνοϊκή η συγκυρία λόγω εκδηλούμενης μετριοπάθειας από την κυβέρνησή της. Κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, υποχείρια της κυβέρνησης (όπως πάντα) και ιδιωτικοί του μεγάλου κεφαλαίου, για τον περιορισμό της ασυδοσίας των οποίων (όχι βέβαια για περιορισμό του εκμαυλισμού του λαού μας) υποτίθεται ότι έδωσε μάχη η κυβέρνηση, αλλά την «ορμή» της ανέκοψε η δικαιοσύνη, ενορχηστρωμένοι στον ίδιο προπαγανδιστικό λόγο: Πνέει άνεμος αισιοδοξίας! Ήλθε όμως ευθύς αμέσως ο «ουδέτερος» διαμεσολαβητής να μας προσγειώσει στη σκληρή πραγματικότητα με τις δηλώσεις του: Δεν είναι δυνατόν να δεχθούν ονομασία, στην οποία να μη περιέχεται ο όρος Μακεδονία! Και τότε άλλαξαν τραγούδι.
Οι του κυβερνώντος κόμματος δεν είχαν σοβαρό πρόβλημα. Οι θέσεις τους για τα εθνικά θέματα ήταν εκφρασμένες από τότε που αγωνιούσαν να εισέλθουν στη Βουλή. Και αν έφθασαν στους κυβερνητικούς θώκους, το οφείλουν στα δύο αστικά κόμματα της μεταπολίτευσης. Το «πατριωτικό» δεκανίκι τους έδειξε ότι και τα μικρά κόμματα υπηρετούν εξ ίσου καλά το σύστημα προσφέροντας στήριξη. Και αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν το υδάτινο στοιχείο. Οι της μείζονος αντιπολίτευσης, που μονοπωλούσαν μέχρι το 1967 τον πατριωτισμό και διατρανώνουν μετά το 1974 τον διεθνισμό της «νέας τάξης» βρέθηκαν σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Υπάρχουν εκεί ακόμη πρόσωπα, που δεν είναι πρόθυμα για ξεπούλημα. Πόσα άλλα όμως υπερακοντίζουν σε διεθνισμό τους σταλινικούς; Στον ενδιάμεσο χώρο υπήρχε κάποτε το πατριωτικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ. Τι άραγε απέγινε μετά την άγρια επέλαση του εκσυγχρονισμού, ο οποίος ετοίμασε τον δρόμο για την κατεδάφιση του πατριωτικού φρονήματος; Το ΚΚΕ φαίνεται πως ακόμη δεν αντιλήφθηκε ότι την εντολή για την εκποίηση της Μακεδονίας δεν τη δίνει ο Στάλιν, αλλά η αγριότερη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη. Καλός λοιπόν ο διεθνισμός ακόμη και σε σύμπλευση με τον αρρωστημένο εθνικισμό των ΗΠΑ και τον επιβληθέντα έξωθεν στους ταλαίπωρους γείτονές μας; Έτσι απόμειναν «καθαροί» προασπιστές των εθνικών μας δικαίων στη Βουλή οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού!
Έξω από τη Βουλή δρουν με περίσσιο καμάρι ότι αντιμάχονται το σύστημα οι «αντιεξουσιαστές». Να δεχθώ, με επιφυλάξεις, ότι αυτό έπραξαν οι ελάχιστοι φυλακισμένοι. Οι άλλοι όμως, οι σαματατζήδες «παλικαράδες» με τις κουκούλες, που ποτέ δεν συλλαμβάνονται
ή, αν συλλαμβάνονται μάλλον αφίνονται ελεύθεροι, ποιο σύστημα αντιμάχονται; Και ήταν το σύστημα, που οργάνωσε το συλλαλητήριο στον ανδριάντα του μεγάλου Αλεξάνδρου; Γι’ αυτό και αμαύρωσαν τον λευκό Πύργο με τα συνθήματά τους έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι, όπως τόσες άλλες φορές κατά το παρελθόν. Δεν αρκέστηκαν όμως σ’ αυτό το μελάνωμα. Οργάνωσαν αντιδιαδήλωση και κάποιοι πιο θερμόαιμοι κινήθηκαν απειλητικά κατά των «εθνικιστών» που διαδήλωναν στην παραλία. Άραγε θα συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον στα γεράματά τους ότι υπήρξαν σπουδαίοι νεροκουβαλητές του συστήματος;
ΟΙ διαδηλωτές από την επαρχία αποβιβάστηκαν από τα λεωφορεία στο δυτικό άκρο του λιμανιού. Ο παραλιακός δρόμος ως τον λευκό Πύργο και πιο πέρα ήταν καλυμμένος με χαρτόφυλλα, που ανέγραφαν τον τίτλο του κόμματος του ολοκληρωτισμού που εκπροσωπείται στη Βουλή. Τι άραγε ήθελαν να δείξουν; Ήλπιζαν σε άγρα ψηφοφόρων; Το μόνο που πέτυχαν ήταν να ταλαιπωρήσουν τους οδοκαθαριστές. Οι συγκεντρωθέντες στη συντριπτικότατη πλειοψηφία τους είναι σε θέση να διακρίνουν τον αρρωστημένο εθνικισμό, τον εισαχθέντα από τη Δύση κατά τον 19ο αιώνα, από τον υγιή πατριωτισμό. Κι αν κάποιοι αγανακτισμένοι από την ενδοτικότατη στάση των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» (αχ, η δύσμοιρη δημοκρατία πόσο πάσχει στον δυτικό κόσμο!) γίνονται ψηφοφόροι της, ας κατανοήσουν εχθροί και φίλοι του ολοκληρωτισμού: Τον ολοκληρωτισμό εκτρέφει η αθλιότητα των διεφθαρμένων-διαπλεκομένων με το κεφάλαιο και τα ξένα κέντρα εξουσίας «δημοκρατών», των προθύμων να εκποιήσουν και τη χώρα. Η ομάδα των οπαδών του ολοκληρωτισμού, που ήλθε οργανωμένη στο συλλαλητήριο, έφυγε μάλλον απογοητευμένη από το κλίμα που επικράτησε στην εκδήλωση.
Ακούγονται τα γελοία επιχειρήματα: Μα έχουν κομμάτι της Μακεδονίας κι αυτοί! Απαντούμε δεν έχουν ή έχουν ελάχιστο (ποιος και πότε όρισε τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας;). Μα επήλθε εθνογέννηση στο διάστημα που διέρρευσε. Απαντούμε: Εθνογέννηση μερική επήλθε (αρκετοί πάντως έσπευσαν να προμηθευτούν βουλγαρικό διαβατήριο), αλλά και ληστρική αρπαγή της ιστορίας των Ελληνομακεδόνων. Εκδηλώνονται μάλιστα αλυτρωτικές βλέψεις καταγεγραμμένες στο σύνταγμά τους. Μα την αναγνώρισαν 150 χώρες. Απαντούμε: Ας, εμείς να μην την αναγνωρίσουμε. Μα ασκούνται τρομακτικές πιέσεις. Απαντούμε: Όσοι δεν αντέχουν σ’ αυτές να παραιτηθούν ή να μας πουν, αν εξοφλούν «γραμμάτια». Μικρόψυχοι οι κρατούντες δεν επέτρεψαν στην ΕΡΤ3 να καλύψει την εκδήλωση («δημοκρατικός» φασισμός!).
Σ’ αυτούς που φαίνεται να αντιδρούν στον ενδοτισμό, αλλά κάνουν πώς δεν βλέπουν ποιοι είναι αυτοί που μας πιέζουν υποδεικνύουμε: Είναι καιρός να πάψουν να πιστεύουν στα ιδεολογήματα και, το χειρότερο, να παραμυθιάζουν τον λαό μας με τα περί εταίρων, φίλων και συμμάχων, κατ΄ αναλογία προς το ιδεολόγημα που καλλιέργησε ο Τίτο στο παρελθόν και καλλιεργούν σήμερα οι ΗΠΑ στους γείτονές μας, που δεν ευθύνονται γι’ αυτό. Η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και βάλλεται πανταχόθεν, ενώ δεν υπάρχουν φρουροί στις επάλξεις.
Η Ιεραρχία της διοικούσας Εκκλησίας έδειξε για μία ακόμη φορά ότι παραμένει θεραπαινίδα της Πολιτείας. Αφού, με τη στάση της κατά την αμερικανοκίνητη επτάχρονη δικτατορία, έδωσε πλείστες όσες αφορμές για εμπαθείς επιθέσεις και διακωμώδηση της πίστης
κατά τη μεταπολίτευση, δείχνει τώρα πρόθυμη για υποταγή ακόμη και σε φανερούς εχθρούς της Εκκλησίας, οι οποίοι, ως «αριστεροί», επωμίζονται στο ακέραιο το πολιτικό κόστος, που τρόμαζε στο παρελθόν τους «θεοσεβείς» και «πατριώτες» αστούς !
Έλληνες είναι καιρός να ξυπνήσουμε. Ο καθένας μας είναι υπόλογος έναντι της ιστορίας του Γένους μας. Οι καιροί ου μενετοί.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»