Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μερικές φορές η ίδια η πραγματικότητα όχι μόνο είναι εντελώς απίστευτη, αλλά χρησιμοποιείται ακριβώς το απίστευτο για να την κάνει ανεκτή. Έχω την εντύπωση ότι αυτό ακριβώς γίνεται με την καμπάνια “ψυχολογικού πολέμου” κατά του ελληνικού λαού, που έχει εξαπολυθεί για να τον κάνει να αποδεχθεί πράγματα, μέτρα και πολιτικές εκτός πάσης λογικής. Tείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι αυτή η καμπάνια είναι σε μεγάλο βαθμό σχεδιασμένη, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι όσοι συμμετέχουν γνωρίζουν τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται.
Είναι τόσο τρομακτικές οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον ελληνικό λαό ώστε αφενός του προκαλούν έναν παραλυτικό τρόμο, αφετέρου τον σπρώχνουν στην αβάσιμη, αλλά εξίσου παραλυτική ελπίδα ότι μπορεί να ξυπνήσει κάποια μέρα και να διαπιστώσει ότι επρόκειτο για κακό όνειρο. Αυτό μεταφράζεται σε παράλυση του υποκειμένου και στροφή σε αναζήτηση βασικά ανύπαρκτων ατομικών λύσεων. Η επικοινωνιακή αυτή επίθεση έχει εξαπολυθεί από κέντρα που συντονίζονται με την κερδοσκοπία, η επικοινωνιακή αλληλοτροφοδοτήθηκε επί μήνες με την κερδοσκοπική επίθεση.
‘Όταν η κυβέρνηση έλεγε το φθινόπωρο ότι είμαστε στο κατώφλι της χρεοκοπίας, στην εντατική ή στον Τιτανικό, οι πληροφορίες αυτές δεν ήταν μόνο εσωτερικής χρήσεως, ήταν και διεθνούς. Τροφοδοτούσαν με πυρομαχικά τον κερδοσκοπικό πόλεμο κατά της Ελλάδας, αλλά και ενέτειναν την απομόνωση της Αθήνας εντός της ΕΕ. Με τη σειρά τους, οι νέες τιμές των σπρεντς που προέκυπταν έδιναν αντικειμενική υπόσταση στον ισχυρισμό ότι έχουμε χρεοκοπήσει.
Αν με κάποιο τρόπο οι επικοινωνιακοί “συγκοινωνούσαν” με τους οικονομικούς συμβούλους της κυβέρνησης, τότε μπορούμε να φανταστούμε και σε ποιό σημείο παράγεται το χρήσιμο βραχυκύκλωμα. Μια τέτοια καμπάνια θυμίζει κάπως την περίπλοκη διαφημιστική καμπάνια ορισμένων καπνοβιομηχανιών, που χρησιμοποιούν τον φόβο από τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου για να αυξήσουν το άγχος και την κατανάλωση καπνού! Τέτοιες μέθοδοι νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, έχοντας ως αποτέλεσμα την αύξηση του φόβου, του ατομικισμού, του πένθους και της ενοχής.
Ουσιαστικά επιχειρείται οι Έλληνες, μην αντέχοντας αυτό που τους προτείνουν ως αναπόφευκτο μάλιστα, να κλείσουν τα αυτιά τους, να αρνηθούν τη λογική επεξεργασία των πληροφοριών που δέχονται και να μην αντιδράσουν, ή να αντιδράσουν καθυστερημένα. Ήδη άλλωστε έγινε η πρώτη μελέτη του αποτελέσματος, που επιβεβαιώνει όσα προηγουμένως εκθέσαμε, στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου (βλ. το άρθρο της Αγγέλας Νταρζάνου στον Κόσμο του Επενδυτή, 8.5.2010).
Σφαγή εργαζομένων, σφαγή συνταξιούχων
Δέστε π.χ. τα μέτρα για το ασφαλιστικό. Ο γράφων δεν είναι ειδικός στο θέμα. Όποιος όμως διαβάσει προσεκτικά τους λίγους έντιμους ειδικούς και δημοσιογράφους που διαθέτει η χώρα για το θέμα, όπως ενδεικτικά αναφέρουμε η Αστέρω Χριστοδουλίδου στο Παρόν, η Ρούλα Σαλούρου στον Κόσμο του Επενδυτή, ο Γιώργος Ρωμανιάς, ο Σάββας Ρομπόλης και μερικοί ακόμα, βγάζει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο προβλέπει τη γενοκτονία των συνταξιούχων, δηλαδή και των σημερινών εργαζομένων, που ενίοτε, βλακωδώς τους έπεισαν ότι το κοντέρ της ζωής τους θα μείνει αιωνίως κολλημένο στα νιάτα τους. Πρακτικά μειώνονται στο μισό οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων και για τους καινούριους, που είναι τώρα μέχρι 45 χρονών, προβλέπεται περίπου, σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας, η ουσιαστική κατάργηση των συντάξεων. Σα να μη φτάνουν αυτά, περιορίζονται τρομακτικά οι αποζημιώσεις απόλυσης, τη ευγενεί φροντίδι του εγχώριου ΣΕΒ, που φαίνεται ότι άνοιξε τα μάτια της τρόικας για τις λεπτομέρειες του συστήματος απολύσεων στην Ελλάδα, ενώ καταργούνται και οι συλλογικές συμβάσεις. Καταργείται επίσης η προτεραιότητα των απαιτήσεων των εργαζομένων στις περιπτώσεις πτωχεύσεων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση στην ελληνική ιστορία. Μιλάμε για γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων, διερωτάται όμως κανείς μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για γενοκτονία των Νεοελλήνων;
Επειδή, είπαμε, στηρίζουν τον παραλογισμό στον … εαυτό του, υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία. Μα τέτοια μέτρα συνιστούν ήδη χρεοκοπία. Τι περισσότερο θα πάθαινε ο ελληνικός λαός από μια χρεοκοπία; Πως έχουμε φτάσει άραγε στο σημείο μια ελληνική κυβέρνηση, Έλληνες Υπουργοί και βουλευτές να υποστηρίζουν τέτοια πολιτική; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είπε προ μηνών ότι κάποιες δυνάμεις έκαναν την Ελλάδα πειραματόζωο. Το ερώτημα είναι όμως τι κάνει η κυβέρνηση. Βοηθάει ή ανθίσταται σε αυτές τις δυνάμεις; Αν αύριο, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον ανακηρύξουν και επισήμως δούλους τους μέχρι χθες Έλληνες πολίτες, τι θα μας πει η κυβέρνηση; ‘Ότι πρέπει να υπακούσουμε για να μην καταστραφούμε.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει πράξει πάρα πολλά για να μην βρεθεί στη θέση που τελικά βρέθηκε, έναντι των αγορών και της ΕΕ. Αλλά και αν δεχθούμε ότι έφτανε εκεί, δεν έπρεπε κάπου η πίεση να βρει τη σπονδυλική της στήλη; Στη σημερινή κατάσταση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών η απειλή μιας παύσης πληρωμών θα ήταν πολύ αποτελεσματική, γιατί θα οδηγούσε σε τεράστια προβλήματα τις τράπεζες. Δεν είναι καλό να φτάνει κανείς σε αυτό το σημείο, αλλά επιτέλους δεν μπορεί να αφήνεται να καταστρέφεται η χώρα του.
Όχι πρόγραμμα σωτηρίας, αλλά πρόγραμμα χρεοκοπίας
Δεν είναι μόνο που τα μέτρα αυτά θα τσακίσουν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, θα τσακίσουν και την ελληνική οικονομία! Είναι μια γιγαντιαία κυκλική και όχι αντικυκλική παρέμβαση, που θα οδηγήσει σε κραχ την οικονομία. Ήδη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσφεύγει το ίδιο στην απάτη για την οποία αυτοκατηγορούνται κατά καιρούς οι ‘Έλληνες αρμόδιοι. Παραποίησε τα στοιχεία του πληθωρισμού, όπως αποκάλυψε ο Κώστας Τσουπαρόπουλος στον Κ.τ.Ε. για να αποδείξει ότι το πρόγραμμα είναι βιώσιμο. Προσέξτε βιώσιμο όχι ως προς την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά βιώσιμο ως προς την προοπτική μείωσης του χρέους. Ως αποτέλεσμα των μέτρων, το χρέος θα αυξηθεί.
Έτσι φτάνουμε στον επόμενο παραλογισμό: ένα πρόγραμμα που συντάχθηκε για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία μας οδηγεί στη χρεοκοπία! Γιατί όμως αφού εκεί οδηγούν τα πράγματα, δεν μας αφήνουν να χρεοκοπήσουμε τώρα; Για να γίνει η χρεοκοπία με τους δικούς τους και όχι με τους δικούς μας όρους. Για να αγοράσουν ότι αξίζει στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν όσο μπορούν τις τράπεζές τους. Η κυβέρνηση ήδη προσέλαβε τη γαλλική Λαζάρ για την αναδιάρθρωση του χρέους. Τώρα θα γίνουμε κακοί, αν υποθέσουμε ότι ένας Εβραίος τραπεζίτης με εμπειρία ενός αιώνα θα πάρει “και τα σώβρακα” των Ελλήνων διαπραγματευτών, προτού αυτοί προλάβουν να πουν κύμινο; Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι γίνεται κάποια διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς, πράγμα διόλου βέβαιο.
Η στρατηγική που ακολουθείται κατά της Ελλάδας δεν αποβλέπει βέβαια στην … σωτηρία της, την καταστροφή της προετοιμάζει. Δεν περιορίζεται άλλωστε στην οικονομία. Διερωτάται κανείς προς τι η σπουδή με τον Καλλικράτη; Όλο για διαβουλεύσεις ακούμε, αλλά ένα μόνο κόμμα και πιο συγκεκριμένα ένας άνθρωπος, ο κ. Ραγκούσης, αλλάζει βίαια όλο τον αυτοδιοικητικό χάρτη της Ελλάδας. Για ποια αυτοδιοίκηση άλλωστε μιλάμε, η αυτοδιοίκηση προϋποθέτει, αν μη τι άλλο, κοινότητα, δεν μπορεί η εκπροσωπούσα αρχή να είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, ή να ψηφίζουν οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής υποψήφιο Πρωθυπουργό με τον τίτλο του Δημάρχου Αθηναίων! Εν πάση περιπτώσει, γιατί η κυβέρνηση δεν φροντίζει να λειτουργήσουν οι υπάρχοντες θεσμοί του κράτους, που τελούν σε παράλυση, αντί να πειραματίζεται; Το ελληνικό κράτος υφίσταται μια τεράστια πίεση από πάνω, τις αγορές και την ΕΕ, στην οποία η πολιτική μας ηγεσία λυγίζει. Μήπως θα ήταν καλό να μην το κάνουμε σάντουιτς, δημιουργώντας μεγάλα υποκράτη και από κάτω;
Εξωτερική πολιτική και η κυβερνητική … αντιπάθεια στο ελληνικό έθνος
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής τι να πούμε; Σε λιγότερο από ένα χρόνο καταφέραμε να έχουμε από ψυχρές έως εχθρικές σχέσεις με τη Γερμανία και με τη Ρωσία, αλλά να έχουμε άριστες σχέσεις με έναν Ταγίπ Ερντογάν που ανανεώνει στην Αθήνα την απειλή πολέμου κατά της χώρας μας και στέλνει τα πολεμικά του στη Λούτσα. Δεν κάνουμε τίποτα για να εμποδίσουμε την υιοθέτηση του κανονισμού για το εμπόριο με τα κατεχόμενα και προφανώς θα άρουμε οσονούπω το βέτο που έθεσε ο Παπαδόπουλος σε αριθμό κεφαλαίων της τουρκικής ενταξιακής διαπραγμάτευσης, το σημαντικότερο διπλωματικό χαρτί της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ποιος άραγε λόγος υπαγορεύει την κατάργηση του επιθέτου Εθνικός στα Υπουργεία Παιδείας, Άμυνας κλπ., όπως υπάρχει στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη; Τι σπρώχνει τον κ. Χρυσοχοΐδη να ζητάει εισηγήσεις από το ΕΛΙΑΜΕΠ που να ζητούν την κατάργηση των μαθημάτων ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού στους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας; Τι και ποιόν εξυπηρετεί ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, όταν χαρακτηρίζει φανταστική την τουρκική απειλή;
Εδώ δεν μιλάμε πια για αντιπάθεια στον εθνικισμό, μιλάμε για αντιπάθεια στο ελληνικό έθνος, στον ελληνικό εθνισμό, από την ίδια την κυβέρνησή του! Μήπως πρέπει αυτή η κυβέρνηση να δώσει κάποιες εξηγήσεις; Μήπως ο ελληνικός λαός οφείλει να της ζητήσει εξηγήσεις, προτού χάσει τη χώρα του και διερωτάται τι συνέβη;
Έχει δίκιο ο Πρωθυπουργός. Στην Ελλάδα γίνεται όντως ένα τεράστιο πείραμα σήμερα. Μελετάνε πόσο μπορούν να φτωχοποιήσουν τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, θα μελετήσουν πως θα χειρισθούν τις αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις που θα προκαλέσουν με τις πολιτικές τους, θα δουν πως θα χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες για να διοχετεύσουν την κοινωνική οργή, αλλά και να σπάσουν την κοινωνική συνοχή, θα χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα για να δοκιμάσουν τις αντοχές της ΕΕ και του ευρώ. Και φυσικά, θα αρπάξουν το γεωπολιτικό φιλέτο που ακούει στο όνομα Ελλάδα+Κύπρος και ελέγχει την πρόσβαση της Ρωσίας στη Μεσόγειο, της Γαλλογερμανίας στην Μέση Ανατολή. Το αληθινό ερώτημα είναι αν θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε την επίθεση κατά της χώρας μας να εκτυλίσσεται από τις πολυθρόνες μας.
20.5.2010
Δημοσιεύτηκε στο HellenicNexus, τεύχος Ιουνίου 2010
konstantakopoulos.blogspot.com
.