Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Κανείς δεν περίμενε το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης να είναι ιστορικό κι όμως ανήκει πια στην ιστορία του Ελληνισμού όμως το πιο σημαντικό είναι ότι έδειξε το δρόμο και για το επόμενο. Και ο ελληνικός λαός ήρθε και στην Αθήνα να βγάλει και πάλι μια ιστορική κραυγή.
Δίχως να φοβάται ακραίους που δεν ξέρουν καν τι σημαίνει ιστορία επειδή θεωρούν ότι πέθανε, ούτε αντιεξουσιαστές που είναι ικανοί μόνο να τα βάλουν με το σπίτι του Μίκη.
Διότι όλος αυτός ο λαός ήρθε ενωμένος για να πει την επίσημη θέση δημοκρατικά, λαϊκά και χριστιανικά. Κανένας δεν έκανε πίσω και κάτω από την τεράστια ελληνική σημαία στην Πλατεία Συντάγματος, όλοι μαζί αντισταθήκαμε στην προπαγάνδα της ηττοπάθειας και της μιζέριας.
Κανείς δεν μπορεί να μας γονατίσει αν δεν το θέλουμε εμείς. Κανείς δεν μας πιέζει, ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Από μόνη της η ιδεολογία του κενού, θεώρησε ότι μπορούμε να αποδεχθούμε το απαράδεκτο.
Μπορεί τα Σκόπια να έζησαν για δεκαετίες μέσα σε ένα πολιτιστικό κενό και μια προπαγάνδα για να είναι όλοι ίδιοι δίχως δικαίωμα στη διαφορά, αλλά δεν είναι επειδή δεν είχαν ταυτότητα για δεκαετίες που πρέπει να πάρουν την δική μας.
Ας τα βρουν με τις μειονότητες αλβανικής και βουλγαρικής καταγωγής για να έχουν επιτέλους ένα όνομα που να είναι αποδεκτό.
Διότι είναι η ίδια τους η αδιαλλαξία που τους εμποδίζει. Πάντως το Συλλαλητήριο της Αθήνας έδειξε ότι εμείς δεν θα υποχωρήσουμε όσο και να χτυπιούνται.
http://lygeros.org/articles.php?n=37269&l=gr
Η αδιαλλαξία των Σκοπίων
Η αδιαλλαξία των Σκοπίων δεν έχει κόστος για την Ελλάδα αλλά για τον ίδιο τον σκοπιανό λαό που τόσα χρόνια περιμένει άδικα για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Ήδη φωνές του σκοπιανού λαού, ειδικά μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, έχουν πει γιατί δεν αλλάζουμε το όνομά μας για να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα κόμματα των Σκοπίων νιώθουν πολύ καλά αυτή την πίεση.
Επίσης υπάρχει και το πρόβλημα των μειονοτήτων που δεν θέλουν να ονομαστούν με έναν τρόπο που δεν τους αντιπροσωπεύει διότι ποτέ δεν θεώρησαν ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Μάλιστα αυτό το γεγονός εξηγεί τα προβλήματα και τις συρράξεις που έγιναν το 1992 και το 2001.
Η αλβανική μειονότητα και η βουλγαρική μειονότητα δεν είναι μια λεπτομέρεια για τα Σκόπια όσο κι αν θέλουν να την καλύψουν. Ξέρουν πολύ καλά τι έγινε στη Σερβία όταν οι Σέρβοι αποφάσισαν ν’ αλλάξουν το όνομα της Γιουγκοσλαβίας το 2003. Διότι τότε το Μαυροβούνιο έζησε την αλλαγή φάσης.
Στις 21 Μαϊου, έκανε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του και το ναι πέρασε με 55,4%. Στη συνέχεια η Βουλή στις 3 Ιουνίου 2006 ανακοινώνει επίσημα την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Το οποίο αναγνώρισε στις 8 Ιουνίου 2006 κι έγινε κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών στις 28 Ιουνίου 2006. Στις 15 Δεκεμβρίου 2008 παρουσιάζει την υποψηφιότητα του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Χρησιμοποιεί de facto το ευρώ ως νόμισμα. Και τελικά εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ κι έγινε το 29 κράτος μέλος του ΝΑΤΟ στις 5 Ιουνίου 2017.
http://lygeros.org/articles.php?n=37275&l=gr