Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην επιτυχή παρεμπόδιση του απόπλου
δεκάδων πλοίων από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στον Πειραιά, παρά τη
δικαστική απαγόρευση της απεργίας, είναι η κοινοτοπία της – για την
ακρίβεια, τόσο η κοινοτοπία της παραταξιακής αυθαιρεσίας όσο και η
κοινοτοπία της κρατικής απάθειας. Ιδού το πιο χαρακτηριστικό μοτίβο της
μεταπολιτευτικής Ελλάδας: συστηματική καταπάτηση της νομιμότητας (ή
θεσμικής τάξης) από οργανωμένα σύνολα ή άτομα και ανοχή της αυθαιρεσίας
από τη νόμιμη εκτελεστική εξουσία. Πώς αλλιώς φτάσαμε η χώρα να έχει
πάνω από ένα εκατομμύριο αυθαίρετα κτίσματα, τεράστια φοροδιαφυγή και
συστηματική παρακώλυση της λειτουργίας δημόσιων οργανισμών από
μειοψηφίες; Η συστημικά παραγόμενη παρανομία χρειάζεται δύο: αυτόν που
παρανομεί και αυτόν που ανέχεται την παρανομία. Η απαρχή κάθε φαύλου
κύκλου εντοπίζεται σε συμπεριφορές αμοιβαιότητας.
Σταχυολογώ από
μνήμης πρόσφατα περιστατικά. Πρώην εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή
καταλαμβάνουν ατιμώρητα για δέκα μέρες το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους
(την καρδιά της κρατικής μηχανής) και το οδόστρωμα της Πανεπιστημίου
(του κεντρικότερου δρόμου της Αθήνας). Ενώσεις αγροτών φράσσουν ακώλυτα
τις εθνικές οδούς. Κρατικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί καταλαμβάνονται
ανεμπόδιστα από οργανωμένες ομάδες. Ομάδες τραμπούκων φοιτητών ατιμώρητα
καταλαμβάνουν πανεπιστημιακά κτίρια, διακόπτουν τις συνεδρίες
συλλογικών οργάνων διοίκησης, προπηλακίζουν καθηγητές. Ο κατάλογος είναι
απελπιστικά μακρύς, το φαινόμενο ίδιο: η νομιμότητα καταπατείται, οι
κανόνες του παιχνιδιού δεν γίνονται σεβαστοί, η αρμόδια εκτελεστική
εξουσία αδρανεί, η αυθαιρεσία γίνεται ανεκτή. Προϊόντος του χρόνου, το
δίπολο «αυθαιρεσία – ανοχή» εμπεδώνεται και αναπαράγεται. Η ρουτίνα στον
ελλαδικό δημόσιο βίο είναι η απουσία θεσμικής ρουτίνας!
Το
φαινόμενο είναι σύνθετο. Οι συμμετέχοντες στο παιχνίδι δεν νιώθουν ότι
μετέχουν σε κάτι ευρύτερο, με άλλους παίκτες, με δεσμευτικούς κανόνες.
Στη λαϊκιστικά διαμορφωμένη συνείδησή τους, το παιχνίδι είναι στημένο,
χωρίς, ωστόσο, αυτό να αποτρέπει τη συμμετοχή τους. Διαμαρτύρονται
κυρίως όταν χάνουν. Αυτή είναι η ρίζα του φατριαστικού καιροσκοπισμού:
όσο κερδίζω, αυτό συμβαίνει χάρη στις δικές μου ικανότητες (για
διαμαρτυρία, διαπραγμάτευση, διεκπεραίωση) · όταν χάνω, αυτό οφείλεται
στο στημένο παιχνίδι.
Η στάση του ΚΚΕ είναι χαρακτηριστική.
Μετέχει στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, αποδέχεται τη γενναιόδωρη κρατική
χρηματοδότηση, πιέζει για την επιθυμητή γι’ αυτό έκβαση των πολιτικών
εξελίξεων. Οσο οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις απηχούν τις απόψεις
του (π. χ. για το κοινωνικό κράτος) είναι καλοί («κατακτήσεις»). Οταν
αυτό δεν συμβαίνει (όπως π. χ. με τη δικαστική απόφαση που κήρυξε την
απεργία δύο ναυτεργατικών σωματείων «παράνομη και καταχρηστική»), οι
νόμοι δεν είναι απλώς κακοί, αλλά η διαδικασία που τους παρήγαγε και
τους εφαρμόζει είναι στημένη από το «αστικό καθεστώς». Οταν ο νόμος δεν
με βολεύει, τον παίρνω στα χέρια μου!
Οπως οι τρομοκράτες
αρνούνται την έννομη τάξη, απαιτούν όμως, όταν συλληφθούν, μια «δίκαιη
δίκη» (απαιτούν δηλαδή ένα κατ’ εξοχήν τυπικό γνώρισμα του κράτους
δικαίου που αντιμάχονται), έτσι και οι αυθαιρετούντες απαιτούν τη
θέσπιση ευνοϊκών γι’ αυτούς νόμων και ρυθμίσεων, αρνούνται ωστόσο να
σεβαστούν τους θεσμούς που παράγουν νόμους και ρυθμίσεις. Είναι
κραυγαλέα αντιφατικοί. Τα θέλουν μονά-ζυγά δικά τους!
Αυτή η
νοοτροπία παράγει εγωτιστική-ναρκισσιστική συμπεριφορά: ο υπόλοιπος
κόσμος υπάρχει στο μέτρο που συμμορφώνεται με τις επιθυμίες μου. Ο
ναρκισσιστής, διαμαρτυρόμενος, επιδίδεται σε ξεδιάντροπα αυτοεξυπηρετική
συμπεριφορά αφού, αρνούμενος τους κανόνες, δεν διαθέτει κάποια
εξωτερικά ως προς αυτόν κριτήρια αναφοράς. Ενώ η κυρία Παπαρρήγα βλέπει
στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ τους σύγχρονους «εργάτες του Σικάγο», ο
πρωθυπουργός δεν της θύμισε πόσο ατυχής είναι αυτή αναλογία: το ΠΑΜΕ
αφενός μεν δεν εκφράζει το κοινό λαϊκό αίσθημα, αφετέρου δε δεν
διακινδυνεύει τίποτα. Αν θέλουν να πάρουν μερικά μαθήματα υψηλής
διακινδύνευσης, ας καλέσουν τον Λεχ Βαλέσα για μια διάλεξη. Οταν ξέρεις
ότι μπορείς ατιμώρητα να αυθαιρετείς, μεγεθύνεται η πλεονεξία σου,
ενισχύεται ο αυταρχισμός σου και, κυρίως, δεν διαθέτεις μηχανισμούς
αυτοδιόρθωσης.
Η παρανομία των οργανωμένων ομάδων και ατόμων δεν
θα μπορούσε να είναι τόσο θρασεία εκτεταμένη, αν το μεταπολιτευτικό
ελλαδικό κράτος δεν είχε χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του – στην
ισχύ της νόμιμης εξουσίας. Η άσκηση νόμιμης εξουσίας έχει εν πολλοίς
απονομιμοποιηθεί, γι’ αυτό το κράτος μένει συνήθως απαθές στη
διεκδικητική αυθαιρεσία. Η απονομιμοποίηση της κρατικής ισχύος είναι η
μεγάλη «συμβολή» της λαϊκιστικής Αριστεράς στον δημόσιο βίο, μετά τη
Μεταπολίτευση. Τη συνόψισε ο πρωθυπουργός, με τη χαρακτηριστική αφέλεια
ενός πρώην χίπη της Μασαχουσέτης, απηχώντας συγχρόνως τον γενετικά
εγγεγραμμένο πασοκικό λαϊκισμό: «είμαστε οι αντιεξουσιαστές στην
εξουσία»! Η κύρια στρατηγική που ακολουθούν οι «αντιεξουσιαστές» -φορείς
δημόσιας εξουσίας έναντι των πολυάριθμων ομάδων ή ατόμων που παρανομούν
είναι αυτή του κατευνασμού. Ο κατευνασμός όμως δεν λύνει τα προβλήματα,
τουναντίον τα παροξύνει, στο μέτρο που διαιωνίζει τη φήμη του κυβερνήτη
ως υποχωρητικού διαπραγματευτή που παζαρεύει την ισχύ των κανόνων.
Η
εικόνα ολοκληρώνεται με την ηθική απονομιμοποίηση των κανόνων δικαίου.
Οσο οι πολιτικάντηδες παραβαίνουν τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν,
γιατί να τους σεβαστούν οι υπόλοιποι; Οσο το πολιτικό σύστημα
διαπλέκεται με τους ισχυρούς, γιατί να είμαστε νομοταγείς; Οσο το κράτος
συμπεριφέρεται καιροσκοπικά, σατραπικά, και αυτοεξυπηρετικά, γιατί να
μη βρει μιμητές; Υπάρχει μια λεπτή νοηματική γραμμή που συνδέει
κομματικούς συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ και λαϊκιστές πολιτικάντηδες: ο
καθένας για την πάρτη του. Κι όλοι μαζί χρεοκόπησαν τη χώρα!
* Ο
κ. Χαρίδημος Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα
Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_04/07/2010_406905
.
11 comments
Το ΚΚΕ άθελα του με τις συχνές απεργίες των λιμενικών παραλύει τον τουρισμό,το τελευταίο
όπλο της Ελλάδος να αποκτήσει συνάλλαγμα.Το χειρότερο είναι οτι δυσφημείται και η κοινωνία μας και η απαγορευτική οδηγία των κρατών θα μεταφερθεί και για του χρόνου.
Συμφωνούμε οτι πρέπει να ισχύσει το καμποτάξ.Ο `Ελληνας ναύτης πρέπει να προστατευτεί
θεσμικά από την ανεργία.`Ομως Το ΚΚΕ θα έπρεπε να ξεφύγει από τη λογική του πεζοδρομίου
και να ιδρύσει ναυτιλιακή εταιρεία που θα λειτουργεί σύμφωνα με τους νόμους του καμποτάζ
αποφέροντας κέρδη στο κόμμα και το κράτος.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
“Ο `Ελληνας ναύτης πρέπει να προστατευτεί
θεσμικά από την ανεργία.”
Αξιότιμε κε. Κατσιλιώτη,
συνήθως συμφωνώ με αυτά τα οποία γράφετε, αλλά εδώ θα διαφωνήσω.
Η θεσμική προστασία από την ανεργία, είναι αυτό το οποίο εφαρμόστηκε στο Δημόσιο, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η κοινωνία των προπολιτικά κατοχυρωμένων (και εργατικών) δικαιωμάτων, ανήκει στο παρελθόν, επειδή αποτελεί ένα, αποδεδειγμένα πια, αποτυχημένο μοντέλο συμβίωσης και ανάπτυξης.
Οι αξίες μας πρέπει να διεκδικηθούνε, όχι να κατοχυρωθούνε νομικά.
Πόσα χρήματα όμως χάνονται του έλληνα φορολογούμενου καθημερινά από τις χαμένες εργατώρες των δημοσίων υπαλλήλων που δεν τηρούν τον χρόνο εργασίας τους; Μόνο το ΠΑΜΕ εμποδίζει την έλευση του χρήματος στο λιμάνι του Πειραια; Για τους εργζόμενους στο δημόσιο, απο όποια θέση και αν είναι αυτή, που καθημερινά ληστεύουν το δημόσιο χρήμα θα μιλήσει κανείς; Καθημερινά κλέβουν χιλιάδες ευρώ από τα τηλεφωνήματα που κάνουν σε κινητά, σταθερά και υπεραστικά, κλέβουν βενζίνη χρησιμοποιόντας οχήματα των υπηρεσιών που εργάζονται για να εκτελούν προσωπικές τους δουλειές και τόσο άλλα που βλέπω επί καθημερινής βάσεως. Οι αξιωματικοί μας που υποτίθεται αγαπούν την χώρα βγαίνουν στη σύνταξη από τα 45-50 και τους πληρώνουν τα ταμεία μέχρι τα βαθεία γεράματά τους; Τώρα που η πατρίδα έχει ανάγκη γιατί δεν επιστρέφουν στις υπηρεσίες τους, όσοι είναι σε εργάσιμη ηλικία; Μήπως όμως προτειμούν να είναι αραχτοί, να παίρνουν τις συντάξεις και παράλληλα να εξασκούν και το δεύτερο επάγγελμά τους; Τα χρήματα που έχουν χαθεί στη χώρα από τους δημοσίου υπαλλήλους είναι απίστευτα. Δυστυχώς μόνο το ΠΑΜΕ μας ενδιαφέρει. Όλοι έχουν πέσει πάνω στο ΠΑΜΕ λες και είναι η μόνη αιτία του κακού. Με όλο τον σεβασμό νομίζω ότι ΠΑΜΕ δεν είναι το μείζον πρόβλημα της χώρας μας τώρα. Απλά αναδεικνύεται ως πρόβλημα για να μην βλέπουμε την γκιλοτίνα του ασφαλιστικού.
Με εκτίμηση
… και τότε το αντίβαρο έπιασε πάτο!!!
Το έχω παρατηρήσει πολλάκις. Ακόμα και σε σοβαρούς ιστοχώρους. Τα σχόλια κάτω από τα άρθρα να κινούνται γύρω από ένα δευτερεύον ζήτημα.
Εδώ το θέμα δεν είναι (μόνο) το ΠΑΜΕ. Ξαναδιαβάστε το και θα βρείτε κάτι πολύ ευρύτερο. Θα βρείτε τις προϋποθέσεις για τη συγκεκριμένη δράση.
Εφόσον όμως κάποιοι αντιδρούν στην επισήμανση των πρακτικών του ΚΚΕ θα τους έλεγα το εξής. Είναι μία διαπίστωση με λύπη. Το ΚΚΕ από το 1999 και μετά προσελκύει την ψήφο πάρα πολλών πολιτών που δεν είναι κομμουνιστές στην ιδεολογία. Αυτό συμβαίνει και λόγω απογοήτευσης από τα άλλα κόμματα, αλλά και λόγω της στροφής σε πατριωτικότερες θέσεις του ΚΚΕ σε διάφορα θέματα. Ε λοιπόν η γνώμη μου είναι ότι το ΚΚΕ αυτήν την περίοδο τους χάνει όλους αυτούς. Διότι πράγματι η δράση του είναι ακραία και προβαίνει προς το κακό της χώρας. Όσοι φίλοι ή ψηφοφόροι του ΚΚΕ αντιδρούν με τέτοια άρθρα, καλό θα ήταν να τους απασχολήσει το θέμα για να μην ψάχονται στις επόμενες εκλογές να βρουν που πήγαν οι προηγούμενοι ψηφοφόροι τους. Καλύτερα αυτό, παρά να αντιδρούν «οπαδικά» σε τέτοια κείμενα.
Τα πράγματα είναι απλά. Μετρήστε πόσες φορές γίνεται αναφορά στο ΚΚΕ στα κείμενα παραπάνω και θα διαπιστώσετε εύκολά πως το πρόβλημα το συγγραφέων είναι μόνο το ΚΚΕ. Μήπως πρόκειται για εμπάθεια; Μήπως;
Το ΚΚΕ είχει το εκλογικό ποσοστό που του δίνει ο ελληνικό λαός. Αν θα το αυξήσεις ή θα το μειώσει είναι πρόβλημα του Περισσού.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που κυβερνούν τη χώρα και την έχουν φέρει στην θέσει που είναι (εσωτερικά και εξωτερικά) γιατί δεν σχολιάζονται με την ίδια ένταση όπως και το ΚΚΕ;
Εξάλλου διαβάζοντας τα άρθρα και τα κείμενα του Αντιβαρου είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι δεν πρόκειται για έναν τόπο με προοδευτικές απόψεις. Τουλάχιστον όμως κρατά ένα πολύ καλό επιπεδο.
Με εκτίμηση
Κ. Καθηγητά,
Το άρθρο σας σε γενικές γραμμές είναι αρκούντως “χαριτωμένο”.
Θα κάνω μία απόπειρα να το “μεταφράσω” σε παράδειγμα από τον χώρο της Παιδείας, από τον οποίο και προέρχεστε..
Μμμμμμ….Για να δούμε τι μπορούμε να βρούμε για την “αυθαιρεσία”….
1. Καθηγητές που πληρώνονται χοντρά-χοντρά από τον πολίτη και δεν πατάνε το πόδι τους στο πανεπιστήμιο.
2. Καθηγητές που πωλούν τα θέματα των εξαμηνιαίων εξετάσεων.
3. Καθηγητές που συγγράφουν “βιβλία” της πλάκας και στη συνέχεια αναγκάζουν τους φοιτητές τους να τα αγοράσουν από τους ίδιους.
4. Καθηγητές που κομματικολογούν εντός των εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων σε μία προσπάθεια να προσελκύσουν όσο το δυνατό περισσότερους νέους στο “κόμμα”.
5. Καθηγητές που δεν ξέρουν τι διαδάσκουν διότι δεν έχουν ξανασχοληθεί με το αντικείμενό τους τα τελευταία 30 χρόνια.
6. Καθηγητές που απαιτούν χρήματα για να μην βάλουν κακό βαθμό σε κάποιο φοιτητή/φοιτήτρια και άλλοι που ακόμη χειρότερα πηδάνε φοιτήτριες (ή απαιτούν από φοιτητές να τους πηδήξουν) για το ίδο.
7. Καθηγητές που αποκλειστική τους απασχόληση είναι οι εκλογές των πανεπιστημιακών και ούτε που γνωρίζουν τους φοιτητές τους.
8. Καθηγητές που ενώ παίρνουν το μισθό τους από το Δημόσιο, τα αρπάζουν και από πέντε-δέκα ιδιωτικές εταιρείες, αφού θεωρούν τον εαυτό τους τουλάχιστον “διάνοια” και ο μισθός δεν είναι αρκετός για να την αμοίψει.
9. Καθηγητές – κηφήνες που ποτέ τους δεν δίδαξαν.
10. Καθηγητές – ανίκανους που ποτέ τους δεν αξιολογήθηκαν.
11. Καθηγητές – δειλούς που ποτέ τους δεν εξήγησαν στους φοιτητές τους τι συμβαίνει.
12. Καθηγητές – αμόρφωτους που ποτέ τους δεν ασχολήθηκαν με την έρευνα.
Ουφφφφφφ…..Βαρέθηκα…Δεν τελειώνει αυτή η παλιό-λίστα…..
Να πούμε τίποτα και για ην “ανοχή”;;
Αυτή αφορά τους Πολίτες “Κ. Καθηγητά”…..Που σας ανέχονται τόσα χρόνια και δεν σας πλακώνουν στις σφαλιάρες στη μέση του δρόμου!
Οι ιστότοποι σαν αυτόν δεν υπάρχουν για να κοπρίζει το συνάφι σου!
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥς ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ
“Το σκοτάδι δεν είναι μακριά. Κλείσε τα μάτια να το δεις.”
Ελληνίδα Γιαγιά
@ginosvugas808
Μήπως, μὲ τὸ ποινικό ἀδίκημα ποὺ εἶναι ἡ προτροπὴ σὲ ἄσκηση βίας, ἐσὺ κοπρίζεις τὸν ἱστοτόπο αὐτό ;
Ὁ συγκεκριμένος καθηγητὴς δὲν ἔχει σχέση μέ τά φαινόμενα ποὺ καταγγέλεις, διότι δὲν ἐργάζεται σὲ ἑλλαδικὸ κρατικὸ πανεπιστήμιο.
Κ. Γεωργανά δεν σε γνωρίζω.
Δεν αποδέχομαι ηληθιότητες του στυλ “προτροπή σε άσκηση βίας”…Αυτά τα έχουν εφεύρει τύποι του έτερου καταπληκτικού κυκλώματος που έχει ξεσκίσει τον Έλληνα, του κυκλώματος των Δικαστικών…
Όταν ασκήσω βία, μπορούμε να ξαναμιλήσουμε..
Όσο για το που δουλεύει και από ποιόν πληρώνεται ο “κ. Καθηγητής”, επέτρεψέ μου να ξέρω κάτι λίγα που εμφανώς δεν γνωρίζεις…
Επιπλέον δεν καταλαβαίνω γιατί σε ότι αφορά στους καθηγητές πρέπει να ξεχωρίζουμε ονομαστικά ενώ σε άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας η ομαδοποίηση πρέπει να είναι κανόνας.
Μήπως για τα επιτεύγματά τους που έχουν καταστήσει την Ελλάδα “ναό της γνώσσης”;(!)
Τέλος πάντων, αρκετή ώρα χάλασα για να απαντήσω στην ηληθιότητα που έγραψες χωρίς να με ξέρεις και χωρίς να σε αφορά τι γράφω για κάποιον τρίτο…ασχολήσου με τις υποθέσεις σου!
Κ. Γεωργανά δεν σε γνωρίζω.
Δεν αποδέχομαι ηληθιότητες του στυλ “προτροπή σε άσκηση βίας”…Αυτά τα έχουν εφεύρει τύποι του έτερου καταπληκτικού κυκλώματος που έχει ξεσκίσει τον Έλληνα, του κυκλώματος των Δικαστικών…
Όταν ασκήσω βία, μπορούμε να ξαναμιλήσουμε..
Όσο για το που δουλεύει και από ποιόν πληρώνεται ο “κ. Καθηγητής”, επέτρεψέ μου να ξέρω κάτι λίγα που εμφανώς δεν γνωρίζεις…
Επιπλέον δεν καταλαβαίνω γιατί σε ότι αφορά στους καθηγητές πρέπει να ξεχωρίζουμε ονομαστικά ενώ σε άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας η ομαδοποίηση πρέπει να είναι κανόνας.
Μήπως για τα επιτεύγματά τους που έχουν καταστήσει την Ελλάδα “ναό της γνώσσης”;(!)
Τέλος πάντων, αρκετή ώρα χάλασα για να απαντήσω στην ηληθιότητα που έγραψες χωρίς να με ξέρεις και χωρίς να σε αφορά τι γράφω για κάποιον τρίτο…ασχολήσου με τις υποθέσεις σου!
Ὅ,τι ἔγραψα, ἔγραψα, ἡ συνέχεια ἐναπόκειται στὴν διεύθυνση τοῦ ἱστοχώρου.
Τὸ νὰ προτρέπει σχολιαστής τούς πολίτες να «πλακώνουν στίς σφαλιάρες στὴν μέση τοῦ δρόμου» εἶναι, κατά τὴν γνώμη μου, ποινικῶς κολάσιμο. Ἂς ἀποφασίσει ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ ἱστοτόπου ἂν ἀναλαμβάνει τὸν κίνδυνο νὰ διακινεῖ τέτοιες ἀπόψεις.
Ἀντιπαρέρχομαι τὸ αἰσθητικὸ μέρος, τὸ ὁποῖο δυσκόλως συνάδει μὲ τὸ ἐπίπεδο τοῦ ἱστοτόπου.
Ἂν κανένας ἔχει νὰ καταγγείλει κάτι εἰς βάρος τρίτου δημοσίᾳ, τὸ κάνει ἐπωνύμως, ὄχι μὲ κουκούλα στὸ κεφάλι. Ἐκτὸς κι ν νοσταλγεῖ τὰ μπλόκα τῆς Κατοχῆς. Καὶ τὴν συλλογικὴ εὐθύνη ὅλων συλλήβδην τῶν καθηγητῶν, ἄλλο χαρακτηριστικὸ τοῦ ναζισμοῦ.
Συνιστῶ καὶ ὀρθογραφικὸ ἔλεγχο πότε, πότε (παράβαλε «ηληθιότητες», «γνώσσης», «ηληθιότητα») …