Κάποιες χώρες του πλανήτη που μας είναι παντελώς άγνωστες έρχονται στο φως της δημοσιότητας ως κομήτες συνήθως εξ αιτίας κάποιας τρομερής καταστροφής και περνούν ταχύτατα στη λήθη πριν προλάβουμε να νοιώσουμε κάτι από το δράμα του λαού τους.
Πρόσφατα τα ΜΜΕ έκαναν γνωστή την τρομακτική καταστροφή που προκάλεσε τυφώνας στο Μιανμάρ, χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας, γνωστή στο παρελθόν ως Βιρμανία. Κατά τις πρώτες πληροφορίες ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 23000 περίπου και των αγνοουμένων, που τελικά θα ευρεθούν, αν ευρεθούν, νεκροί σε 40000. Εκατομμύρια κατοίκων παραμένουν άστεγοι στο δέλτα του ποταμού Ιραουάντι χωρίς τρόφιμα και πόσιμο νερό απειλούμενοι άμεσα από επιδημίες που ενσκύπτουν υπό συνθήκες που επικρατούν μετά από παρόμοιες τραγωδίες.
Ποια όμως είναι η χώρα και η ιστορία της; Κατοικούμενη από φυλές που ανήκουν στην οικογένεια των κιτρίνων δέχθηκε την αγγλική εισβολή και μετατράπηκε σε αποικία το 1885. Οι Άγγλοι στη βάση της αρχής του διαίρει και βασίλευε ενέταξαν τη νεοκατακτηθείσα περιοχή στην αποικία της Ινδίας, με την οποία η Βιρμανία συνόρευε. Καθώς γνώριζαν ότι υπάρχει αντιπάθεια μεταξύ των γειτόνων φρόντισαν να εξασφαλίσουν προνόμια σε Ινδούς, που δεν αισθάνονταν άσχημα να συνεργάζονται με τους αποικιοκράτες κατακτητές τους, για να ασχοληθούν με το εμπόριο. Οι Βιρμανοί αντέδρασαν και σχημάτισαν ανταρτικά κινήματα, τα οποία οι Άγγλοι συνέτριψαν δια των όπλων. Έκαψαν πολλά χωριά, μετακίνησαν τους προκρίτους με τις οικογένειές τους, για να διασπασθεί η συνοχή των κοινοτήτων, σκότωσαν σε μάχες και εκτέλεσαν χιλιάδες αιχμαλώτων ανταρτών. Μετά την επικράτηση της «ειρήνης» άρχισε το «έργο του εκπολιτισμού της χώρας», δηλαδή η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών προς όφελος της κραταιάς αυτοκρατορίας και των συνεργατών της. Αντικατέστησαν την οικονομία της ανταλλαγής με την χρηματική και προέβησαν σε τεράστιες εκχερσώσεις στο δέλτα του ποταμού Ιραουάντι, προκειμένου να αναπτυχθεί η καλλιέργεια του ρυζιού, το οποίο αποδείχθη ιδιαίτερα προσοδοφόρο ως εξαγωγικό προϊόν, μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Στις φυτείες επέτρεψαν την εργασία και σε Ινδούς εργάτες, με αποτέλεσμα να οξυνθεί η αντιπαράθεση των γειτόνων λαών. Τα ρουμπίνια, το πετρέλαιο και οι ξυλεία μονοπωλούνταν από βρετανικές εταιρίες. Υπό τις συνθήκες αυτές το αποικιακό καθεστώς συνέβαλε στην αύξηση της ανεργίας του εντοπίου πληθυσμού, ο οποίος έχανε σταδιακά τη γη του.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1930 εκδηλώθηκε ο βιρμανικός πατριωτισμός (εθνικισμός στην αστική εγκυκλοπαίδεια) με πρωτοπόρους επιστήμονες που σπούδασαν σε βρετανικά πανεπιστήμια. Το μόνο που πέτυχαν με τους αγώνες τους οι Βιρμανοί ήταν να διαχωριστεί η χώρα τους από την ενιαία αποικία με τις Ινδίες. Με την κήρυξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου δέχθηκαν δελεαστικές προτάσεις από τους Ιάπωνες, οι οποίοι όμως δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους μόλις κατέλαβαν την χώρα. Καθώς η Βιρμανία μετεβλήθη σε πεδίο αντιπαράθεσης των αντιπάλων, εξήλθε από τον πόλεμο κατεστραμένη, όπως και η χώρα μας, αλλά τουλάχιστον απέκτησε την ανεξαρτησία της (1948). Δοκίμασε κλυδωνισμούς, στα πλαίσια του ανταγωνισμού των δύο κυριάρχων για την επέκταση του «ζωτικού» τους χώρου στη νοτιοανατολική Ασία για να γευθεί τη «σταθεροποίηση» υπό στρατιωτικό καθεστώς, το οποίο ακόμη στερεί την ελευθερία από το λαό της χώρας. Στα πλαίσια των διεθνών ισορροπιών το καθεστώς δεν διατρέχει τον κίνδυνο να ανατραπεί και δείχνει την αγριότητά του προς τον λαό που κατά καιρούς εξεγείρεται διεκδικώντας δικαιώματα. Το 2007 διέλυσε δια της βίας ειρηνικές διαδηλώσεις, στις οποίες πρωτοστατούσαν βουδιστές μοναχοί. Τώρα αρνείται τη διεθνή βοήθεια που του προσφέρεται από διάφορες χώρες. Δεν συγκινείται από τον «φιλάνθρωπο» Μπους που προσφέρεται να βοηθήσει! Φυσικά ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η αμερικανική βοήθεια προς τους καταφρονεμένους των φτωχών χωρών είναι ψίχουλα (Δεν περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ, κατά το ύψος της κρατικής βοήθειας, μεταξύ των 20 οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, αναλογικά προς τον πληθυσμό, ενώ περιλαμβάνεται η χώρα μας). Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί αποφάσισαν να περικόψουν κάπως τις στρατιωτικές δαπάνες σε Αφγανιστάν και Ιράκ για να εξοικονομήσουν λίγα τρόφιμα για τους άστεγους του Μιανμάρ! Δυστυχώς όμως σε διάστημα μόλις δύο ετών οι τιμές των τροφίμων διεθνώς σχεδόν διπλασιάστηκαν. Έτσι η βοήθεια, που ποτέ δεν επαρκεί, θα εξανεμιστεί με την αγορά πολύ λιγοτέρων ποσοτήτων τροφίμων (κυρίως ρυζιού) από εκείνες που θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν στο παρελθόν. Οι άστεγοι θα λιμκτονούν και θα υποφέρουν από έλλειψη νερού και τότε που όλοι θα συγκεντρωθούν στο Πεκίνο για να πανηγυρίσουν τη μεγάλη «γιορτή του αθλητισμού»! Πολλοί ακόμη θα πεθάνουν σταδιακά χωρίς να το πληροφορηθούμε. Κάποιοι θα πωληθούν σκλάβοι ή θα πωλήσουν τα παιδιά τους στους γαιοκτήμονες των ορυζώνων, δίχως να χορταίνουν ούτε αυτοί ούτε τα παιδιά τους τουλάχιστον ρύζι. Κάποιοι άλλοι θα εξασφαλίσουν το επιούσιο ρύζι διαθέτοντας τα παιδιά τους στο κύκλωμα της πορνείας η προάγοντάς τα οι ίδιοι για να καταστούν πιο αποδοτικά. Υπό τις συνθήκες αυτές η μέση διάρκεια ζωής που στο πρόσφατο παρελθόν ήταν περί τα 47 έτη μάλλον θα συντμηθεί.
Πάντως εμείς τους έχουμε κιόλας λησμονήσει. Σε μια τηλεοπτική εκπομπή της ημέρας που γράφεται το άρθρο γινόταν λόγος για τη στήριξη της επιστήμης προκειμένου να ξεπεράσουμε τα εκατό έτη ζωής. Τι κ αν καταστρέφεται το δάσος του Αμαζονίου, κατά το προηγούμενο του ποταμού Ιραουάντι της Βιρμανίας, για να εξασφαλιστούν νέες εκτάσεις για την καλλιέργεια σόγιας και άλλων φυτών που προσφέρουν βασικά είδη διατροφής. Οι τιμές των τροφίμων εκτινάσσονται τόσο πολύ, ώστε να είναι αυτά απλησίαστα στους πεινασμένους, που θα τους θυμούμαστε για λίγες ημέρες μετά τις φυσικές καταστροφές, που δεν αποδεχόμαστε ότι εμείς προκαλούμε εξ αιτίας της απληστίας μας για κέρδος!
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
.