Εάν πραγματικά ο ελληνικός λαός θέλει αλλαγή θα πρέπει να σταματήσει να προωθεί «το δικό του παιδί» και να πιστέψει στα «3 ΑΛΦΑ» του Κριμιζή: Αξιολόγηση, Αξιοκρατία, Αριστεία.
Του Νίκου Σταματάκη
Για μια ακόμα φορά ο «Μινώταυρος» της ελληνικής κομματοκρατίας και γραφειοκρατίας νίκησε, αναγκάζοντας έναν από τους κορυφαίους Ελληνες επιστήμονες της Διασποράς, ίσως τον λαμπρότερο από όλους, τον Σταμάτη Κριμιζή να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Να υποβάλλει την παραίτησή του από την ηγεσία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού μετά από μόνο 4 εβδομάδες, με μια επιστολή-κόλαφο, που συντάραξε το πανελλήνιο. Στην επιστολή αυτή, που αξίζει να μελετηθεί από όλους, ο κ. Κριμιζής αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Υπουργικές Αποφάσεις πρακτικά ακύρωσαν το λόγο ύπαρξης του ΕΛΔΟ, καθιστώντας τον μια μη αξιόπιστη γραφειοκρατική δομή που θα μπορούσε να γίνει υποχείριο οποιουδήποτε πολιτικού προϊστάμενου. Δυστυχώς πολύ σύντομα μου έγινε σαφές ότι ο κ. Γ.Γ. Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων έχει αναλάβει, υπό την ανοχή του κ. Υπουργού, το ρόλο του «Τσάρου του Διαστήματος» στην Ελλάδα, αν και δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Όταν η αποκλειστική διοίκηση γίνεται από κάποια Γενική Γραμματεία και από προεπιλεγμένους κρατικούς υπαλλήλους, χωρίς καμιά εμπειρία σε διαστημικά προγράμματα, η προσπάθεια καθίσταται εξαρχής προβληματική, καθοριστικά αδιαφανής, με χωρίς ιδιαίτερη εμπιστοσύνη για την επιτυχή υλοποίηση ενός τέτοιου πολύπλοκου έργου.Φαίνεται λοιπόν πως εγώ περισσεύω, εφόσον δεν δέχομαι να είμαι φερέφωνο κανενός».
Μια σύντομη ματιά στο βιογραφικό του Σταμάτη Κριμιζή, δείχνει την πορεία του μεγάλου αυτού Ελληνα επιστήμονα από το Βροντάδος της Χίου στα αμερικανικά πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα με κατάληξη στην κορυφή της διαστημικής τεχνολογίας της NASA για πολλές δεκαετίες, στα σπουδαιότερα προγράμματα εξερεύνησης του διαστήματος. Τι λοιπόν έκανε αυτόν τον σπουδαίο επιστήμονα να πειστεί να επιστρέψει στην Ελλάδα στα 80 του χρόνια για να ηγηθεί του νεοσύστατου οργανισμού; Η αγάπη της πατρίδας και τίποτε άλλο.
Ο κ.Κριμιζής είχε αρκετές αμφιβολίες τόσο για την σοβαρότητα των κυβερνώντων, όσο και για τα αιώνια ελληνικά προβλήματα. Είχε άλλωστε αρθρογραφήσει για όλα αυτά στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης του 2015. Χρειάστηκε η προσωπική επίμονη παρέμβαση και οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά για να προχωρήσει στο εγχείρημα. Αλλά όταν ο «κόμπος έφτασε στο χτένι», όταν έπρεπε να αφεθεί ο Διαστημικός Οργανισμός ελεύθερος στην αξιολόγηση προσώπων και προγραμμάτων, ο κ.Παππάς αποδείχτηκε ανίκανος να κόψει τον γόρδιο δεσμό και υποτάχθηκε στην λογική της γραφειοκρατίας. Με λίγα λόγια ο Νίκος Παππάς περίμενε ότι ένας ηγέτης του μεγέθους του κ.Κριμιζή θα συνδιαλέγετο με τον επιστημονικά «ανύπαρκτο» Γ.Γ. του Υπουργείου για την αξιολόγηση προγραμμάτων και προσώπων όπως και της σχετικής χρηματοδότησης.
Το εκπληκτικό είναι μάλιστα ότι οι σχετικοί «μανδαρίνοι» του υπουργείου θέλησαν να στεγάσουν «προσωρινά» τον νέο οργανισμό μέσα στο υπουργείο αντί σε κάποιο πανεπιστήμιο ή στον Δημόκριτο όπως είχε προταθεί… Προφανώς για να ελέγχουν τις «προσλήψεις» και τις «δαπάνες»… Δαπάνες από τα χρήματα που προέρχονταν από την Ε.Ε. – και όλοι γνωρίζουμε ότι τα «τρωκτικά» του ελληνικού κράτους έχουν ειδικότητα στο να απομυζούν κοινοτικούς πόρους προς δικό τους όφελος…
Τα πράγματα έκανε πολύ χειρότερα ο διάδοχος του κ.Κριμιζή, Χριστόδουλος Πρωτόπαπας, που είχε την αναίδεια και το θράσος να δηλώσει ότι εν τέλει «ο κ.Κριμιζής είναι αστροφυσικός, ενώ για την εξερεύνηση του διαστήματος κυρίως υπεύθυνοι είναι οι μηχανολόγοι…» Αγνόησε έτσι και υποτίμησε το γεγονός ότι ο Σταμάτης Κριμιζής υπήρξε υπεύθυνος για τον σχεδιασμό, κατασκευή και την όλη εξέλιξη σχεδόν κάθε σπουδαίου διαστημικού οχήματος της NASA τα τελευταία 40 χρόνια…
Οι δηλώσεις του κ. Πρωτοπαπά προσβλητικές και απαράδεκτες, αλλά βασικός υπεύθυνος δεν είναι άλλος από τον υπουργό Νίκο Παππά, που απέδειξε την ανικανότητά του να χειριστεί το τόσο σημαντικό θέμα. Αλλά πώς να το κάνει άραγε, όταν ο ίδιος και οι ανεκδιήγητοι σύντροφοί του έχουν γαλουχηθεί από το 1974 και μετά σε αγώνες ισοπέδωσης των πάντων προς τα κάτω; Από το «φοιτητικό 5», στις καταλήψεις, στις συνεχείς διαμαρτυρίες για «δήθεν» δικαιώματα στο χώρο της Παιδείας, πώς να κατανοήσουν τα «3 ΑΛΦΑ» (Αξιολόγηση, Αξιοκρατία, Αριστεία) του Σταμάτη Κριμιζή; Όταν οι ίδιοι, από τον πρωθυπουργό έως τους υπουργούς και τα κομματικά στελέχη είναι ο καθένας και όλοι μαζί ένα συνοθύλευμα μετριότητας, κομματισμού, ιδεοληψίας και ανικανότητας;
Το δυστυχέστερο για την Ελλάδα, όσον αφορά την προσέλκυση των λαμπρών Ελλήνων της Διασποράς, είναι το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Τουλάχιστον στο παρελθόν είχαμε το λαμπρό παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που έφερε στην Ελλάδα τον γιό του πολιτικού αντιπάλου Ανδρέα Παπανδρέου και του δημιούργησε ένα οργανισμό οικονομικής ανάλυσης για να αναπτύξει τις ιδέες του… Καλύτερα να μην το έκανε θα μου πείτε, ίσως η Ελλάδα να απέφευγε την καταστροφή από τον υπερδανεισμό που ξεκίνησε ο δημαγωγός και λαϊκιστής Ανδρέας… Αλλά η πράξη του Καραμανλή ήταν υποδειγματική… Αργότερα πάλι άριστοι ελληνες της Διασποράς όπως ο Λάζαρης και ο Τρίτσης συνέφεραν ότι μπορούσαν στα δεδομένα ασφυκτικά πλαίσια του «τρελλοκομείου η Ελλάς»…
Ψέγουν κάποιοι τον κ.Κριμιζή ότι τάχατες θα έπρεπε να δράσει στα γνωστά πλαίσια της ελληνικής κομματοκρατίας και γραφειοκρατίας και ίσως να επιχειρήσει να φέρει αλλαγές εκ των έσω… Μα είστε στα καλά σας, αγαπητοί απολογητές των κομματόσκυλων του ΣΥΡΙΖΑ; Αντί να πείτε ότι ο 80χρονος κορυφαίος στον κόσμο Ελληνας επιστήμονας αποτελούσε μοναδική ευκαιρία να υπάρξει υπόδειγμα Αριστείας προς όλες τις πλευρές αλλά και να γίνει μοχλός εξαναγκασμού αλλαγής των δομών του κομματισμού, τον κατηγορείτε ότι δεν «έπαιξε» το άρρωστο ελληνικό παιχνίδι των συνδιαλλαγών, των «κολεγιών» και των «κολλητών»; Αιδώς Αργείοι…
Φυσικά ευθύνη τεράστια έχει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Σε κείμενό μου που δημοσιεύθηκε στην κορύφωση της κρίσης του 2015 είχα σημειώσει ότι έλαχε σε ένα καθαρό δεξιό, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να βάλει της Ελλάδα με την «σοσιαλμανία» του της δεκαετίας του 1970 στην ατυχή κρατικιστική της τροχιά και μέλλει τώρα σε έναν καθαρόαιμο αριστερό, τον Αλέξη Τσίπρα, να την επαναφέρει εκεί που αρμόζει σε ένα λαό κατεξοχήν εμπορικό, ανοιχτόμυαλο, εξερευνητή και δημιουργικό: στο χώρο της ελεύθερης οικονομίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας με την επιμονή του στα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων – έστω και εάν αυτά ήταν επιβεβλημένα από τους δανειστές – έδειξε να κατανοεί αυτό τον ιστορικό ρόλο. Αλλά σε πολλούς άλλους τομείς απέτυχε να ενεργήσει ανάλογα και ειδικά στο χώρο της Παιδείας. Η παρουσία του κ.Κριμιζή του προσέφερε μια μεγάλη ευκαιρία να φέρει την Διασπορά κοντά στην Ελλάδα, να βάλει την γνώση και την έρευνα σε πρώτο πλάνο, να δώσει έμφαση στην Αξιοκρατία. Και τελικά να θέσει την Ελλάδα σε νέα τροχιά. Η αποτυχία του κ.Κριμιζή χρεώνεται προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, στο Νίκο Παππά και στον εσμό των κομματικών παραγόντων που κυβερνούν τη χώρα. Οσο για τον ελληνικό λαό, εάν πραγματικά θέλει αλλαγή θα πρέπει να σταματήσει να προωθεί «το δικό του παιδί» και να πιστέψει στα «3 ΑΛΦΑ» του Κριμιζή: Αξιολόγηση, Αξιοκρατία, Αριστεία. Θα το κάνει;
Nέα Υόρκη, 27 Απριλίου 2018
*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη
5 comments
Έ ρε καημένε Κριμιζή, τι σούμελε να πάθεις! Ήθελές τα και παθές τα. Δεν τη σακουλεύτηκες; Ποιόν μωρέ, τον Παππά; Τον τσιλιαδόρο κι αβανταδόρο του Τσίπρα;
Tου αρχιπαπατζή πόκανε το ΟΧΙ, ΝΑI;
Βέβαια, για να μην αδικούμε τους δασκάλους, τον ρόλο του πρωθιερέα στην τέχνη του “παπά” κατέχει ο λεγόμενος και “γέρος της Δημοκρατίας” ο αχυράνθρωπος του Τσώρτσιλ, που τούμπαρε τους Εαμίτες και παρέδωσαν τα όπλα, πράγματα συμφωνημένα βέβαια μεταξύ της αλεπού του πολέμου και του “πατερούλη”. Μετά έρχεται ο γυιός του Ανδρέας Γ. Παπανδρέου (παπας πάλι όχι μόνο κατ’όνομα αλλά και στη χάρη) και τελευταίος στη σειρά, το τσιράκι του, που μιμείται όχι μόνο τις μεθόδους της παραπλάνησης αλλά και την εκφορά του λόγου εκείνου, ο νεόκοπος και πιο χοντροκομμένος στο παπατζηλίκι, Τσίπρας.
Η ΝΔ δεν παρήγαγε παπατζήδες, μετά τον μπουρνόβλαχο εκείνον, τον “εθνάρχη”, οι δικοί της αριστεύουν ιδίως στην τέχνη της ηλιθιότητας.
Η περιπτωση Κριμιζή επιβεβαιώνει το διαχρονικό πρόβλημα της θεσμικής οργάνωσης του κράτους μας. Απο το 1996 μάλιστα, ΟΛΟΙ οι πρωθυπουργοί που εκλέξαμε είχαν ως κεντρικό στόχο τον εκσυγχρονισμό-επανίδρυση- e goverment, ΔΙΑΥΓΕΙΑ-μεταρρύθμιση (επι μνημονίου) του κράτους μας. Επειδή αναφερθήκατε στον Απόστολο Λάζαρη, πρώτο υπουργό Συντονισμού στην Κυβέρνηση της “ΑΛΛΑΓΗΣ” του 1981 επιτρέψτε μου να καταθέσω απο μνήμης κατι που διάβασα σε μεταγενέστερη συνέντευξή του στην Καθημερινή. Ελέγε λοιπόν ο Λάζαρης ότι ότι ανέλαβαν τα υπουργικά τους καθήκοντα αντιμετώπιζαν με δέος τον όγκο του νομοθετικού έργου και των θεσμικών αλλαγών που θα επρέπε να κάνουν για να επιτευχθεί ο”σοσιαλιστικος μετασχηματισμος” σύμφωνα με το πρόγραμμα της “ΑΛΛΑΓΗΣ”. Προς κατάπληξη του Λάζαρη, διαπίστωσαν ότι δεν χρειάζονταν καμμία αλλαγή γιατι το κρατικό συστημα ήταν ήδη δομημένο για να ελέγχεται ασφυκτικά απο τα υπουργικά επιτελεία.
Ελευθέριε ξέχασες και κάποιους άλλους παπατζήδες, που έχασαν την μισή Κύπρο και διέλυσαν την χώρα με τη βλακεία και την διαφθορά τους.
Αν αναφέρεσαι στους χουντικούς, αυτοί ήταν προδότες σε διατεταγμένη υπηρεσία, όχι παπατζήδες.
Εμπλέκονται βέβαια Καραμανλής και Μακάριος, των οποίων, όχι το παπατζηλίκι, αλλά η αρχομανία τους, είχε δυστυχώς τραγικές συνέπειες για το μαρτυρικό Νησί. Είναι που με αυτών την υπογραφή στη Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, χρίζονταν η μέχρι τότε ανύπαρκτη για την Κύπρο Τουρκία, ως μια εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων – μηχανή που έστησαν οι μάστορες στην πολιτική βρωμιά και την τέχνη του διαίρει και βασίλευε Άγγλοι – πράξη που έδωσε το νομικό έρεισμα στην Τουρκία, να εισβάλει τελικά το 1974 και να καταλάβει τη μισή σχεδόν Κύπρο.
Τότε δε για τον μεν Καραμανλή “η Κύπρος έπεφτε μακρυά”, ο δε Μακάριος, από το βήμα του ΟΗΕ καλούσε την Τουρκία να εισβάλει για να αποκαταστήσει την διασαλευθείσα από το χουντικό πραξικόπημα, συνταγματική τάξη !