Επετειακό αφιέρωμα στην «Μακεδονία της Κυριακής» – «Κύπρος 1974 – 2010, Εθνοκάθαρση και πολιτισμική
λεηλασία»
περισσότερες πόλεις.
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, στρατηγός ε.α.
Απόσπασμα
Εσείς, ως Ελλαδίτης, εξ Ελλάδος δηλαδή, πέρα από το
πατριωτικό και το στρατιωτικό σας καθήκον, που το πράξατε με τον καλύτερο τρόπο
πολεμώντας και σώζοντας τη Λευκωσία, κάνατε κάτι για να καλύψετε αυτό το κενό
της εθνικής μοναξιάς που ένιωθαν οι υφιστάμενοί σας; «Μου δίνετε την ευκαιρία
να σας διορθώσω. Τη Λευκωσία και ό,τι άλλο σώθηκε το έσωσαν οι ηρωικοί νεκροί
του 336 τάγματος, της ΕΛΔΥΚ, του 211 τάγματος και όσων άλλων μονάδων
αντιστάθηκαν, και όχι εμείς που μείναμε ζωντανοί. Και το λέω αυτό ακριβώς, για
να επαναλάβω ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, κανένας από τους επιζώντες
συμπολεμιστές. ‘να καρπωθεί το αίμα των άλλων’».
Ιωάννης Ηλιάδης, δρ. Βυζαντινολογίας, διευθυντής του
Βυζαντινού Μουσείου του Ιδρύματος Μακαρίου του Γ’
Απόσπασμα απαντήσεως
«Η τουρκική κατοχική δύναμη προχώρησε στη μαζική
εγκατάσταση εποίκων από την Τουρκία με σκοπό τη δημογραφική αλλοίωση της νήσου,
καθώς επίσης και στην αντικατάσταση των αρχέγονων ελληνικών τοπωνυμίων της
Μεγαλονήσου με καινοφανή τουρκικά επιδιώκοντας τον αφανισμό κάθε στοιχείου που
παραπέμπει στην ελληνική πολιτιστική ταυτότητα του τόπου. Στο πλαίσιο αυτό από
πολύ νωρίς ξεκίνησε μια οργανωμένη προσπάθεια λεηλασίας βιβλιοθηκών,
αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και πολλών ιδιωτικών συλλογών (όπως, για
παράδειγμα, της συλλογής Χατζηπροδρόμου στην Αμμόχωστο)».
Γράφει:
Νίκος Ορφανίδης, δρ. Φιλογογίας, συγγραφέας, βραβευμένος
λογοτέχνης Απόσπασμα «Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με το όραμα της Ελλάδος.
Που είδε όλα όσα πίστεψε να διαλύονται και να χάνονται, και συνεχίζει να
εκμετρά τον βίο της μέσα στη ματαίωση του οράματος και τον σπαραγμό, τη διάλυση
και τον αφανισμό.
Μια γενιά που έζησε τον χλευασμό και την ειρωνεία και τον
κατατρεγμό διά βίου.
Μια γενιά που έζησε την εξάρθρωση του έρωτός της. Που
εισέπραξε και εισπράττει τον χλευασμό για τον έρωτά της για μια πατρίδα που
ήταν περισσότερο όραμα και ιδέα και καημός παρά πραγματικότητα. Που εισέπραξε
τον χλευασμό και την εγκατάλειψη μιας απόμακρης πατρίδας.
Τουρκοκρατία, λοιπόν, στην Κύπρο, για όσους υποκρίνονται
πως δεν συμβαίνει τίποτε. Πως όλα όσα συνέβησαν στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα του
νοσηρού εθνικισμού των Ελλήνων, που καταπατούν, δήθεν, και καταδιώκουν τους
‘φτωχούς Τούρκους’. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και σήμερα οι ολοφυρόμενοι
Δυτικοί ‘προστάτες’ μιλούν για τους ‘poor Turks’. Αυτούς που μεθόδευσαν τη
διχοτόμηση της Κύπρου, τον αφανισμό των Ελλήνων, την τουρκοποίηση της Κύπρου με
τον εποικισμό».
Μαρτυρία αιχμαλωσίας:
Γιάννης Ορφανίδης
“22 νεκροί από τη γειτονιά μας”
Τον Σαββή τον σκότωσαν στην Κυθρέα. Ήλθε μια μέρα ένας Τούρκος, ο παπλωματάς από
την Επηχώ, και τον πήρε. “Πού τον πάτε τον άντρα μου; Αφήστε τον”,
φώναζε η καημένη. “Θα τον πάρει ένα περίπατο και θα τον φέρει…”. Κι
αμέσως μετά, ύστερα από λίγο, τον πυροβόλησαν. Ακούστηκαν πυροβολισμοί. Τον σκότωσαν
εν ψυχρώ.
Από τη γειτονιά μας, την Καμάρα, έχουμε 22 σκοτωμένους
και αγνοούμενους της εισβολής. Σκότωσαν, λοιπόν, οι Τούρκοι, εν ψυχρώ, πρώτα
τον αδελφό μου τον Ανδρέα Ορφανίδη, τον Ραμέ, με τη γυναίκα του τη Χρυσταλλού
και την κόρη του Μηλίτσα. Αγνοούμενος είναι και ο γιος τους, ο Στέλιος.
Σκότωσαν, εν ψυχρώ, τον Ανδρέα του Πιττάκα, τον Σιόλοππο και τη γυναίκα του, τη
Δεσποινού. Τον Μιχάλη Αποστολίδη, γιο του Τζυρκακό, που έμενε στη Χρυσίδα. Τον
Καννή του Πιττάκα, που παντρεύτηκε στο Νέο Χωρίο…
Απόσπασμα από την εισαγωγή
«Η εισβολή και κατοχή, η άνανδρη δολοφονία άμαχων και
γυναικόπαιδων, η εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού και ο εποικισμός των περιοχών
με Τούρκους από τα βάθη της Ανατολής, η αλλαγή των τοπωνυμίων των πόλεων και
των χωριών, η σύληση, λεηλασία και καταστροφή αρχαιολογικών και χριστιανικών
λατρευτικών χώρων αποδεικνύουν ότι η όλη στρατιωτική επιχείρηση, που η Τουρκία
την είπε ειρηνική, ήταν πάρα πολύ καλά μελετημένη και από πολύ καιρό
προετοιμασμένη…».
Επιμέλεια αφιερώματος, συνεντεύξεις: Στέλιος Κούκος
.