Δευτέρα, 26/07/2010
25/07/2010 | Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Τον ψεύτικο πόλεμο ακολούθησε ένας δεύτερος κάλπικος πόλεμος με πραγματικά αποτελέσματα αναθεωρητικού χαρακτήρα για την εποχή. Ήταν η γερμανική επίθεση εναντίον των κάτω χώρων και της Γαλλίας, που είχε ως αποτέλεσμα, σε χρόνο ρεκόρ να βρεθούν οι πάντες κάτω από τη γερμανική μπότα και τη σβάστικα. Στην ουσία ο πόλεμος αυτός ήταν τόσο γρήγορος και η πτώση της Γαλλίας τόσο εύκολη, που δικαίως θα μπορούσαν οι εξελίξεις αυτές να χαρακτηριστούν ως συνέχεια ή ως ένας δεύτερος ψεύτικος πόλεμος, που έφερε γεωστρατηγικές και θεσμικές αλλαγές στην Ευρώπη απομονώνοντας τη Βρετανία.
Αναθεωρητική πολιτική
Και ο πόλεμος του ’74 στην Κύπρο ήταν κάλπικος και ψεύτικος, καθότι ήταν προδομένος. Όμως, επέφερε αλλαγές και είχε ως επιπτώσεις παράνομα αποτελέσματα, που ήταν ενταγμένα στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική, η οποία εκτελείτο και εκτελείται επί τη βάσει στρατηγικής. Και αυτά τα αποτελέσματα καταγράφονται ως εξής:
1) Βίαιος πληθυσμιακός, γεωγραφικός και διοικητικός διαχωρισμός της Κύπρου.
2) Προσφυγοποίηση.
3) Στέρηση ατομικών και πάσης φύσεως άλλων δικαιωμάτων.
4) Εποικισμός.
5) Γεωστρατηγικός και γεωπολιτικός έλεγχος της Κύπρου από την Τουρκία.
Οι Τούρκοι θέλουν να μετατρέψουν την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα σε μια τουρκική λίμνη.
Οι μορφές της διχοτόμησης
Το ερώτημα είναι το εξής: Με την υπό συζήτηση διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού ανατρέπονται ή νομιμοποιούνται όλα αυτά τα τετελεσμένα της εισβολής; Είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία έντιμος συμβιβασμός ή η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής; Ιστορικώς, πρακτικώς και άλλως πως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία συνιστά από το 1956 τη σύνωνυμη πολιτειακή μορφή της διχοτόμησης, την οποία αφόριζαν προ του ’74 απαξάπαντες των Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων πολιτικών. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχουν οι εξής επιλογές:
1. Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
2. Διζωνική δικοινοτική συνομοσπονδία.
3. Συνδυασμός των προηγούμενων δυο και
4. Διχοτόμηση των δυο κυρίαρχων κρατών. Έχουμε δηλαδή ενώπιόν μας τέσσερις μορφές διχοτόμησης, χωρίς εναλλακτική διέξοδο, η οποία θα μπορούσε να δοθεί στην ακόλουθη βάση:
α. Ν’ αλλάξει η μεθοδολογία επίλυσης του Κυπριακού. Αντί, δηλαδή, να ξεκινούμε από πάνω προς τα κάτω, αντί δηλαδή να ξεκινούμε από την εξεύρεση τρόπων για τον ακρωτηριασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να χωρέσουν όσα θα χωρέσουν σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, να ξεκινήσει η διαδικασία από τα κάτω προς τα πάνω. Δηλαδή, να τεθούν οι πυλώνες των αρχών και των αξιών της Ε.Ε. επί των οποίων να οικοδομηθεί το πολιτειακό μόρφωμα της Κύπρου δημοκρατικά και ευρωπαϊκά.
Εν ολίγοις, θα πρέπει να γίνουν σεβαστά τα ελάχιστα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι λοιποί Ευρωπαίοι πολίτες, όπως είναι: 1. Οι ελευθερίες διακίνησης, εγκατάστασης και περιουσίας. 2. Οι τέσσερις βασικές ελευθερίες, διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων. 3. Η πλήρης ισότητα πολιτών. 4. Η θεμελιώδης αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος. Το σύνολο των δικαιωμάτων αυτών θα πρέπει ν’ απολαμβάνεται από τους Κύπριους πολίτες χωρίς φυλετικές και εθνολογικές ή άλλες διακρίσεις. Αναγκαία, ταυτοχρόνως, είναι: α. Η απαλλαγή της Κύπρου από την ξένη κηδεμόνευση, που σημαίνει τον τερματισμό των εγγυητικών και λοιπόν επεμβατικών δικαιωμάτων, που δεν συνάδουν ούτε με το διεθνές δίκαιο ούτε με την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.
β. Η πλήρης εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου, που σημαίνει τον τερματισμό του εποικισμού και της τουρκικής θεωρίας του ξίφους και του εθνικού ξεκληρίσματος.
γ. Η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων σταδιακά και προ της λύσης, προφανώς στο πλαίσιο μιας διεθνούς διάσκεψης για να διευκολυνθεί, όπως καθορίζουν οι εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού.
Ευρωπαϊκή λύση ή συνθηκολόγηση
ΥΠΟ αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να γίνει πράξη η επιστροφή, η απαλλαγή από την κατοχή και από τον γεωστρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας σε μια Κύπρο όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και κάθε άλλος Ευρωπαίος πολίτης θα μπορούν να ζουν μαζί, στις ίδιες πόλεις και στις ίδιες γειτονιές, κάτω από τις εγγυήσεις των νόμων των αρχών και των αξιών της Ε.Ε. Η στρατηγική θέση πρέπει να είναι σαφής: Ευρωπαϊκή, δημοκρατική λύση στο Κυπριακό, ευρωπαϊκή Τουρκία. Εάν η Τουρκία δεν συναινεί στην εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου, σημαίνει ότι δεν συναινεί και στη δική της ένταξη στην Ε.Ε. Δεν σημαίνει δε, ότι εμείς θα πρέπει να συναινέσουμε στην εφαρμογή των νόμων των τουρκικών τανκς. Δεν ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. για να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής, αλλά για να τα ανατρέψουμε.
Δεν ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. για να νομιμοποιήσουμε με τις σφραγίδες των Ην. Εθνών και της Ε.Ε. και με τις δικές μας υπογραφές τα τετελεσμένα της εισβολής και τη φινλανδοποίηση και τη δορυφοροποίησή μας στην Τουρκία. Τριάντα έξι χρόνια της ίδιας πολιτικής δεν είναι αρκετά για να κατανοήσει η πολιτική μας ηγεσία ότι είναι ουτοπική η αρχή ότι με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν επανενώνεται η Κύπρος και ότι χωρίς να πληρώσει κόστος η Τουρκία δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο Κυπριακό; Αντιθέτως, με την πολιτική του καλού παιδιού και του εξευμενισμού, η Τουρκία ζητά τα πάντα. Και ταυτίζει το συμβιβασμό με τη συνθηκολόγηση και την πλήρη υποταγή.
Το καυτό φθινόπωρο και η πολιτική της ανάσχεσης
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ πλησιάζει. Και η Τουρκία επιδιώκει να συνεχίσει την αναθεωρητική της πολιτική, ζητώντας, εφόσον δεν έχει πλέον κόστος στην Ε.Ε. αφού πέρασε αλώβητη από τις συμπληγάδες των Βρυξελλών το Δεκέμβριο του 2009, ανατροπή σκηνικού: 1. Αλλαγή της απόφασης που προνοεί ότι οκτώ ενταξιακά κεφάλαια θα μείνουν παγωμένα έως ότου η Τουρκία εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία. 2. Την έγκριση του κανονισμού για το «απευθείας εμπόριο», που οδηγεί στην ταϊβανοποίηση της Κύπρου προδικάζοντας τον διχοτομικό χαρακτήρα της λύσης.
Από τώρα, λοιπόν, πρέπει να τεθούν από την κυπριακή Κυβέρνηση κόκκινες γραμμές και στα Ην. Έθνη και στην Ε.Ε. και στην Τουρκία. Ότι, δηλαδή:
1. Δεν θα προχωρήσει η ενταξιακή της πορεία εκτός και αν υποχωρήσει στο Κυπριακό για να εξευρεθεί λύση χθες επί των αρχών και των αξιών της Ε.Ε., όπως καθορίζουν οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
2. Εάν προχωρήσει και δη εκβιαστικά η διαδικασία για την έγκριση του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο και την ταϊβανοποίηση, τότε αφενός η Ε.Ε. θα είναι υπεύθυνη για το όποιο ναυάγιο στις συνομιλίες ή για τη διαιώνιση του προβλήματος, αλλά και για το εξής: Η έγκριση του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο είναι αντίθετη με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Απριλίου του 2004. Η εν λόγω απόφαση τονίζει ρητώς ότι η βοήθεια προς τους Τ/κ θα δοθεί με σκοπό την επανένωση και όχι τη διχοτόμηση και την ταϊβανοποίηση. 3. Εάν συνεχίσει ο κ. Ντάουνερ να είναι συνήγορος των τουρκικών θέσεων, θα ζητηθεί η αντικατάστασή του.
Το ρεαλιστικό
Συνεπώς, ο στόχος είναι πολλαπλός. Η ανάσχεση της τουρκικής διχοτομικής πολιτικής σε ΟΗΕ και Ε.Ε. και η κατάθεση μιας πρότασης λύσης δημοκρατικών αρχών και δη ευρωπαϊκών για βιώσιμη λύση, τις οποίες εάν η Τουρκία απορρίψει, θα πληρώσει κόστος σε επίπεδο ενταξιακής πορείας διότι ακόμη η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος μέλος της Ε.Ε. Και, ως εκ τούτου, έχει όλα τα θεσμικά, ηθικά και διπλωματικά δικαιώματα να αμυνθεί των ζωτικών της συμφερόντων και της ίδιας της ύπαρξής της.
Άλλωστε, υπό αυτές τις συνθήκες η Τουρκία τι μπορεί να πει; Ότι από τη μια θέλει μεν να καταστεί κράτος – μέλος της Ε.Ε. και από την άλλη δεν επιθυμεί ευρωπαϊκή λύση στο Κυπριακό; Τότε είναι που είτε θα αποκαλυφθεί είτε θα υποχωρήσει προκειμένου να μην πληρώσει κόστος είτε θα επιλέξει να πληρώσει κόστος! Η Ε.Ε. είναι ο χώρος κοινών συμφερόντων και είναι ο χώρος, στο πλαίσιο του οποίου μπορούμε να διεκδικήσουμε δημοκρατική και βιώσιμη λύση, που θα προσφέρει οφέλη οικονομικά και γεωπολιτικά στην ίδια την Ε.Ε. Δεν μπορεί, όμως, η λύση αυτή να νομιμοποιεί αντί να καταργεί την παράνομη τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Η Κύπρος θα έπρεπε να ήταν το μεγάλο τεστ δημοκρατικής για την Τουρκία διαγωγής για να ενταχθεί στην Ε.Ε.
Για να συμβεί αυτό επιβάλλεται νέα στρατηγική για λύση αρχών και αξιών όπως καθορίζει η Ε.Ε. με συμμαχίες εντός και εκτός της Ε.Ε. Επιβάλλεται σχέδιο Β, Γ και Δ. Αυτό είναι στοιχείο της ευέλικτης πολιτικής, η οποία πλέον από τα λόγια θα πρέπει να περάσει στην πράξη. Διαφορετικά, ο ψεύτικος πόλεμος του ’74 θα οδηγήσει σε μια κάλπικη λύση επανένωσης και το μόνο ρεαλιστικό, δηλαδή πραγματικό, θα είναι μια μορφή διχοτόμησης, που θα επισφραγίζει τη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και τα τετελεσμένα της εισβολής.
Γιάννος Χαραλαμπίδης
Δρ Διεθνών Σχέσεων
.
1 comment
“σε μια Κύπρο όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και κάθε άλλος Ευρωπαίος πολίτης θα μπορούν να ζουν μαζί, στις ίδιες πόλεις και στις ίδιες γειτονιές, κάτω από τις εγγυήσεις των νόμων των αρχών και των αξιών της Ε.Ε.”
Πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε ποτέ σε σημείο να ζούμε ‘στις ίδιες γειτονιές’, αφού δεν είναι κάτι που θέλουμε. Είτε με ομοσπονδία, είτε με ‘ευρωπαϊκή’ λύση σε ενιαίο κράτος… δεν νομίζω να θέλουν πολλοί Ελληνοκύπριοι να ζουν δίπλα από Τουρκοκύπριους ή Τούρκους έποικους στη γειτονιά τους.
“Τριάντα έξι χρόνια της ίδιας πολιτικής δεν είναι αρκετά για να κατανοήσει η πολιτική μας ηγεσία ότι είναι ουτοπική η αρχή ότι με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν επανενώνεται η Κύπρος και ότι χωρίς να πληρώσει κόστος η Τουρκία δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο Κυπριακό; “
Την ίδια πολιτική – με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, περισσότερο τακτικής φύσεως – ακολουθούν εδώ και 36 χρόνια οι πολιτικές δυνάμεις που έλαβαν κατά καιρούς το ‘χρίσμα’ της εξουσίας. Και το έλαβαν όλοι, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, ακραίοι κλπ. Οι απόψεις που εκφράζονται στο άρθρο ακούγονται κατά καιρούς από πολλά κόμματα (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ κ.α.) τα οποία είχαν μερίδιο εξουσίας κατά περιόδους τα 36 αυτά χρόνια. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ είναι τουλάχιστο τα μισά από αυτά στην εξουσία, ενώ και το ΕΥΡΩΚΟ σαν κομμάτι του ΔΗΣΥ είχε άμεση πρόσβαση στην εξουσία για μια δεκαετία, χωρίς όμως να την αξιοποιήση προς την κατεύθυνση της ‘ευρωπαϊκής’ λύσης. Μήπως τελικά οι συγκεκριμένες απόψεις απλώς αποτελούν κούφια συνθήματα;
“και η κατάθεση μιας πρότασης λύσης δημοκρατικών αρχών και δη ευρωπαϊκών για βιώσιμη λύση, τις οποίες εάν η Τουρκία απορρίψει, θα πληρώσει κόστος σε επίπεδο ενταξιακής πορείας”
Εάν δηλαδή η Τουρκία αποφασίσει να βάλει την Κύπρο πιο ψηλά στις προτεραιότητες της από την ενταξιακή της πορεία (κάτι που ήδη αρκετοί Τούρκοι πολιτικοί έχουν δηλώσει ξεκάθαρα) όλη η στρατιγική της ‘ευρωπαϊκής’ λύσης καταρρέει σα χάρτινος πύργος; Ή υπάρχει και εδώ σχέδιο Β, Γ και Δ.
“Διαφορετικά, ο ψεύτικος πόλεμος του ’74 θα οδηγήσει σε μια κάλπικη λύση επανένωσης και το μόνο ρεαλιστικό, δηλαδή πραγματικό, θα είναι μια μορφή διχοτόμησης, που θα επισφραγίζει τη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και τα τετελεσμένα της εισβολής.”
Τα τετελεσμένα της εισβολής είναι ήδη επισφραγισμένα. Τα σφραγίσαμε εμείς στην αναμονή εδώ και 36 χρόνια για να αποφασίσουμε επιτέλους (μεταξύ μας) το ‘μοντέλο’ της λύσης. Η διχοτόμηση, με την έννοια η οποία της αποδίδεται στο άρθρο, είναι δυστυχώς δεδομένη και το ξέρουμε όλοι. Αυτό που απομένει να αποφασίσουμε είναι η μορφή της.