Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε στους εφιαλτικούς αριθμούς της ΕΛΣΤΑΤ που επιβεβαιώνουν δυστυχώς τη δημογραφική = εθνική μας κατάρρευση.
Δεν έχουμε κανένα δείγμα ότι τα στοιχεία προβλημάτισαν, έστω κατ’ ελάχιστον, τις πολιτικές και πνευματικές μας ελίτ. Πάντως ακόμα και οι αγορές ταρακουνήθηκαν από αυτήν την «εικόνα».
«Η υπογεννητικότητα αποτελεί τραγωδία για την Ελλάδα» εκτιμά ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Bruegel, Ζολτ Ντάρβας. Δεν υπολείφθηκε και η γνωστή μας Moodys: «Οι εκτιμήσεις της χαμηλής ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία αντανακλούν εν μέρει τα δυσμενή δημογραφικά στοιχεία της Ελλάδας καθώς η χώρα έχει υποστεί σημαντικό κύμα μεταναστεύσεων κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσης».
Η κρίση της εκπνέουσας δεκαετίας επέτεινε δραματικά τη συρρίκνωση των γεννήσεων όπως και η αρνητική μετανάστευση, το πολυσυζητούμενο brain -drain, εκροή χωρίς σκέψη επιστροφής, αφού η επίσημη Ελλάς σ’ αυτή τη περίοδο δεν εφήρμοσε κανένα πρόγραμμα επαναπατρισμού και αξιοποίησης όλων αυτών των νέων ανθρώπων. Μεταξύ 2011 – 2017 λιγοστεύσαμε κατά 355.000, και αν συνεχίζουμε με αυτούς τους ρυθμούς απομείωσης, το 2080 θα είμαστε μόλις 7,2 εκατ.
Με την πρέπουσα αγωνία κρούει τους κώδωνες του κινδύνου μετά λόγου γνώσεως πολλής η διακεκριμένη ερευνήτρια Ήρα Έμκε – Πουλοπούλου στο σημαντικότατο πόνημά της «Ο πληθυσμός της Ελλάδος υπό διωγμόν».
Το αριστεροειδές παραμύθι ότι όσο οι Έλληνες δεν γεννούν, τους υποκαθιστούν με την υπεργεννητικότητά τους οι αφροασιάτες (λαθρο)μετανάστες, είναι αφελές και άκρως επικίνδυνο. Αν τα πράγματα εξακολουθήσουν να ρέουν στους ρυθμούς αυτούς, οδηγούμεθα σε μια καταστροφική εθνική αλλοίωση και ευθεία και άμεση ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών. Όσο εμείς παραμένουμε θιασώτες των «ανοικτών συνόρων», ο τούρκος είναι φυσικό να αφήνει αφύλακτα τα χερσαία περάσματα στον Έβρο. Γενική διαπίστωση: κυκλώματα σκοπιανών, βουλγάρων, αλβανών – όλα τα άνθη του κακού – ασκούν το αδρά αμειβόμενο επάγγελμα του διακινητή των παρανόμων εντός Ελλάδος,.
Ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Gérard Collomb τα βρόντηξε προχθές από την κυβέρνησή τους. Στο κείμενο της παραίτησής του χτυπά καμπάνες για το ολοκληρωτικά μη διαχειρήσιμο (totalement ingerrable) της κατάστασης με τη μετανάστευση: ««Κύριε Πρωθυπουργέ, αν έχω ένα μήνυμα να σας μεταδώσω – πήγα σε όλες αυτές τις συνοικίες, από τις βόρειες συνοικίες της Μασσαλίας, στη Μιράιγ της Τουλούζ, σε εκείνες που περιβάλλουν το Παρίσι, Κορμπέιγ, Ωλναί, Σεβράν – είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ υποβαθμισμένη και ο όρος της δημοκρατικής ανακατάληψης αποκτά όλο του το περιεχόμενο γιατί σήμερα σε αυτές τις γειτονιές επιβάλλεται ο νόμος του ισχυροτέρου. Τη δημοκρατία αντικατέστησε ο νόμος των διακινητών ναρκωτικών και ριζοσπαστών ισλαμιστών (τζιχαντιστών). Θα πρέπει να αποκαταστήσουμε εκ νέου την ασφάλεια σε αυτές τις συνοικίες. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να τις αλλάξουμε ριζικά. Όταν συνοικίες μετατρέπονται σε γκέτο, φτωχαίνουν, δεν είναι δυνατόν να μην συναντήσουμε δυσκολίες και ως εκ τούτου (…) απαιτείται μια συνολική θεώρηση επειδή ζουν δίπλα-δίπλα και να πω, εγώ φοβάμαι ότι αύριο θα ζουν ο ένας απέναντι στον άλλο και αντιμετωπίζουμε τεράστια προβλήματα»(…). «Πρέπει να καλωσορίσουμε μερικούς από τους νεοεισερχόμενους αλλά να μην τους εγκαταστήσουμε στις πόλεις για τις οποίες μόλις μίλησα, διαφορετικά η κατάσταση θα γίνει τελείως μη διαχειρίσιμη» (μτφρ. Ε. Νιάνιος).
Από τα ψιλά των εφημερίδων: «ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ. Κανέναν πρόσφυγα από το πρόγραμμα μετεγκατάστασης που προωθεί ο ΟΗΕ δεν θα δεχθεί φέτος η Δανία». Σε άλλο, αντίθετο μήκος κύματος, κινείται η αποκληθείσα «Δανία του Νότου».
Οι Δανοί πάντως διακόπτουν την υποδοχή τών ούτως ή άλλως ελαχίστων εκατοντάδων. Καμία σύγκριση με τις χιλιάδες που εισβάλλουν διά των ανοικτών ελληνικών συνόρων εδώ.
Το «Διά ταύτα» της κυρίας Έμκε – Πουλοπούλου ανοίγει παράθυρο ελπίδας υπό προϋποθέσεις που θα εμπεδώνουν ένα κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον ευνοϊκό για τη δημιουργία οικογενείας, απόκτηση παιδιών, παραμονή των νέων στο τόπο μας:
«Υπάρχει, ωστόσο, δυνατότητα να σταματήσει η κατάρρευση και να επιβραδυνθεί ο ρυθμός γήρανσης, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παροχή γενναίων κινήτρων για την ενίσχυση της γονιμότητας και τον περιορισμό της αποδημίας. Αλλά όχι έτσι απλά. Υπάρχει άμεση ανάγκη για μια υπεύθυνη, συντονισμένη, σοβαρή δημογραφική πολιτική, που θα έχει ως στόχο τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και εργασιακού περιβάλλοντος, ευνοϊκού για τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση παιδιών και την παραμονή των νέων στον τόπο μας. Πρέπει, δε, να γίνει κατανοητό ότι η χρησιμοποίηση μεταναστών και προσφύγων για τη βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος, μπορεί να οδηγήσει σε εθνική και δημογραφική αλλοίωση»(…).
«Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι η δημιουργία ενός φορέα που θα συντονίζει τη στρατηγική για το Δημογραφικό, π.χ. ένα υπουργείο Οικογενειακής Πολιτικής ή ένα Γραφείο Δημογραφικής Πολιτικής της Βουλής. Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια πολιτική είναι η ανάπτυξη με ρυθμό τουλάχιστον 2%, ώστε να μπορεί να βοηθήσει και στη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος».
Και ακροτελεύτιον το ευαγγελικόν: «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»! (Μάρκ.4,9).