Ο κύκλος των οικονομικών αναλυτών που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα αποφύγει την δημοσιονομική κατάρρευση περιορίζεται ήδη στους ενδιαφερόμενους Ευρωπαίους ιθύνοντες (Τρισέ, Ρέν κλπ.),που ανησυχούν μήπως η πτώχευση της χώρας συμπαρασύρει το ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα. Οι υπόλοιποι (Αμερικανοί, Βρεταννοί κλπ.),καθώς και οι ανεξάρτητοι αναλυτές, προεξοφλούν πλέον την αποτυχία. Θεωρούν ότι το ελληνικό υφεσιακό σπιράλ, συνοδευόμενο από την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να πατάξει την διαφθορά, να περιστείλει τις δαπάνες, να περιορίσει δραστικά τον κρατικό τομέα και να δρομολογήσει κάποια ανάπτυξη νέου τύπου θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα(μάλλον γρήγορα) σε χρεωκοπία, ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη. Μάλιστα ορισμένοι προεξοφλούν και βίαιες κοινωνικές συγκρούσεις.
Δύσκολα μπορεί κανείς να φαντασθεί πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες στο γνωστό αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης της Μεταπολίτευσης, που βασιζόταν στον τριτογενή τομέα και στο δημόσιο. Ο τριτογενής τομέας ήδη συρρικνούται δραματικά και παράγει πλέον μαζικά στρατιές ανέργων, ενώ το δημόσιο θα αντιμετωπίσει σύντομα την πίεση για απολύσεις και μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, με την μέθοδο των αναγκαστικών μετατάξεων, της κατάργησης οργανικών θέσεων και της πρόωρης συνταξιοδότησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι διέξοδοι για το ελληνικό εργατικό δυναμικό είναι οι εξής τρεις:
1.η μετανάστευση
2.η επιστροφή στην αγροτική οικονομία
3.η δημιουργία εξαθλιωμένων μαζών στην Αθήνα και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες μεγάλες πόλεις.
1.Η μετανάστευση είναι σήμερα πολύ πιο δυσχερής απ’ ό,τι συνέβαινε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.Τότε τα ισχυρά βιομηχανικά έθνη της Δύσης ανοικοδομούσαν την βιομηχανία τους και χρειάζονταν φθηνό εργατικό δυναμικό. Σήμερα, αντιθέτως, ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σε βαθειά ύφεση και η απορροφητικότητά του είναι ελάχιστη. Ένα μικρό μόνον ποσοστό των χιλιάδων Ελλήνων που ήδη αναζητούν εργασία στο εξωτερικό θα επιτυχούν να εγκατασταθούν μόνιμα, με σταθερή εργασία και με άδεια παραμονής, σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
2.Η επιστροφή στην αγροτική οικονομία θα συντελεσθεί μαζικά, υπό το φάσμα του λιμού. Άνεργοι, νεόπτωχοι, απολυμένοι, όσοι εξάντλησαν τα αποθεματικά τους και εκποίησαν περιουσιακά στοιχεία, κατανάλωσαν δηλαδή το συσσωρευμένο «λίπος» τους, θα καταφύγουν στην επαρχία ως ύστατο καταφύγιο επιβίωσης. Θα πραγματοποιηθεί δηλαδή η αντίστροφη μέτρηση της κίνησης που συντελέσθηκε την περίοδο 1950-1990,όταν οι πληθυσμοί της επαρχίας συνέρρευσαν στην Αθήνα για να διορισθούν στο δημόσιο ή να εργασθούν στις δυσανάλογα εκτεταμένες υπηρεσίες. Αυτή η κίνηση, εφ’ όσον συνεχίσει να κυβερνά την χώρα το παρόν διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα ,θα συντελεσθεί άναρχα και σπασμωδικά. Οι νεοαστοί θα πρέπει να γίνουν νέο-αγρότες, χωρίς να διαθέτουν -ιδίως οι ηλικίες κάτω των τριανταπέντε- καμμία σχετική εμπειρία, ούτε κάν παράσταση της αγροτικής ζωής, της έννοιας της χειρωνακτικής εργασίας, του μόχθου και της παραγωγής. Το βιοτικό τους επίπεδο θα πέσει δραματικά, θα αναγκασθούν να προσαρμοσθούν σε συνθήκες ζωής και εργασίας αδιανόητες για τα έως σήμερα δεδομένα τους.
3.Όσοι όμως δεν διαθέτουν οικογενειακά αγροτεμάχια, ελιές, χωράφια και κάποιο σπίτι στην επαρχία, άρα δεν μπορούν να μετοικήσουν, θα αναγκασθούν να παραμείνουν στην Αθήνα(στην Θεσσαλονίκη λιγώτερο, διότι διαθέτει άμεση πρόσβαση στην ύπαιθρο).Θα σχηματισθεί έτσι μία στρατιά ανέργων, με ολοένα αυξανόμενες δυσκολίες επιβίωσης, που θα ζούν εκποιώντας τα υπολείμματα της οικογενειακής περιουσίας τους, δάνεια χωρίς προοπτική εξόφλησης ή και καταφεύγοντας σε συσσίτια (αντιλαμβάνεται κανείς την τρομακτική αύξηση της εγκληματικότητας, της επαιτείας, της τοκογλυφίας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας κλπ.).
Όλα αυτά, που πριν από μόλις μία διετία θα συνιστούσαν ένα εφιαλτικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σήμερα είναι ήδη πραγματικότητα. Η μαζική μετανάστευση ήδη εκδηλώνεται, αφού σύμφωνα με πρόσφατες δημοσιευμένες έρευνες το 40% των νέων αναζητά εργασία στο εξωτερικό. Η επιστροφή στην ύπαιθρο έχει ήδη αρχίσει να συντελείται, ακόμη βραδέως, αλλά είναι στο επίκεντρο της συζήτησης στα νοικοκυριά ως ύστατη λύση. Την δημιουργία εξαθλιωμένης μάζας προαναγγέλλουν η εκτόξευση της ανεργίας ,οι μαζικές χρεωκοπίες μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η δραστική συρρίκνωση του δημοσίου.
Ο τεράστιος κοινωνικός μετασχηματισμός που βρίσκεται μπροστά μας έχει οπωσδήποτε εξυγιαντικό χαρακτήρα. Αυτήν την στιγμή συντελείται ο θάνατος μίας παρασιτικής, υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, με την χαμηλότερη παραγωγικότητα στην Ευρώπη, η ευημερία της οποίας βασιζόταν σε δανεικά. Η πτώχευση θα επαναφέρει τον Ελληνικό λαό στην πραγματικότητα. Η οικονομική δομή θα επανεύρει την ισορροπία της(ανεπτυγμένος πρωτογενής τομέας, κάποιος μεταποιητικός δευτερογενής, συρρικνωμένος τριτογενής, περιορισμένο κράτος). Η πτώση του βιοτικού επιπέδου σε επίπεδα της δεκαετίας του ’60 θα επαναφέρει νοοτροπίες και ήθη που θεωρήθηκαν «ξεπερασμένα» από μία κοινωνία που φαντασιώθηκε συλλογικά ότι ζει σε συνθήκες Μανχάτταν. Η ύβρις, ως γνωστόν, φέρνει την νέμεσι, η οποία οδηγεί στην κάθαρσι.
Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιοι μείζονες μετασχηματισμοί διεκπεραιώνονται κατά κανόνα μέσα από βίαιες κοινωνικές συγκρούσεις και πολιτική αποσταθεροποίηση. Το σημερινό πολιτικό σύστημα αδυνατεί να οργανώσει, να σχεδιάσει ή έστω να αντιμετωπίσει την μετάβαση από την χρεωκοπημένη Ελλάδα της Μεταπολίτευσης σε κάποιο νέο τύπο κοινωνικού σχηματισμού. Γρήγορα θα απαξιωθεί συλλογικά και το πολιτικό κενό θα διεκδικήσουν δυναμικά τα άκρα. Ήδη η άκρα αριστερά εξαγγέλλει ρητά την «ανατροπή του καπιταλισμού» μέσα στο επερχόμενο κλίμα οικονομικής κατάρρευσης και κοινωνικής αναταραχής. Ασχέτως των (μάλλον ανύπαρκτων)δυνατοτήτων υλοποίησης μίας παρόμοιας πρόθεσης, αυτά όλα είναι ενδεικτικά μιάς νέας εποχής έντασης που επέρχεται.
Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
.
16 comments
Οι Ευρωπαίοι είναι “ενδιαφερόμενοι” και άρα τα βλέπουν ρόδινα επειδή έτσι τους βολεύει, όπως υπονοεί ο συγγραφές ώστε να τους αγνοήσει. Οι άλλοι ονομάζονται “υπόλοιποι” και η καταστροφή που βλέπουν θεωρείται αξιόπιστη, συνεπώς έχουμε την κινδυνολογία που ακολουθεί.
Μία ερώτηση. Αυτοί οι “υπόλοιποι”, δηλαδή Αμερικανοί και Βρετανοί, δεν είναι άραγε “ενδιαφεόμενοι”;
Θα μας τρελλάνετε;
Όταν παίζεις σκάκι και ο παίκτης των λευκών και των μαύρων “ενδιαφέρονται” εξίσου για τον λευκό αξιωματικό. Ο ένας θέλει να τον σώσει και ο άλλος να τον σκοτώσει.
Ομοίως και για την ΕΕ, το ευρώ, την ελληνική οικονομία. Σε απλουστευμένη μορφή.
Ο συγγραφέας διακατέχεται από το σύνδρομο της αναζήτησης αυθεντίας.
Αυθεντία δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και αντικειμενικότητα. Είναι πολύ “δυτική” αυτή η αντίληψη.
Αν είχε στο νου του ότι ο καθείς εκφράζει την υποκειμενικότητά του και μόνο δεν θα ξεκινούσε με το θέσφατο των Αμερικανοβρετανικών αναλύσεων. Καλύτερο θα ήταν να έλεγε ότι ο ίδιος πιστεύει στη χρεωκοπία και να συνέχιζε με το άρθρο του που πάντως έχει ενδιαφέροντα στοιχεία και δεν είναι κακό.
Αυτό το οποίο με κάμει και εμένα καχύποπτο απέναντι στα αισιόδοξα μηνύματα των ευρωπαίων συντελεστών της οικονομικής στήριξης, είναι το γεγονός, ότι εξακολουθούμε να τα περιμένουμε όλα από το κράτος.
Φίλοι, ο μοναδικός τρόπος, το “πολιτικό σύστημα” να δρομολογήσει πραγματική ανάπτυξη, δηλαδή παραγωγικότητα, είναι να κόψει τις επιδοτήσεις και γενικά όλες εκείνες τις παροχές και τα εισοδήματα με τα οποία το εν δυνάμει παραγωγικό δυναμικό της χώρας βολεύεται επειδή δεν χρειάζεται να κοπιάσει.
Η καινοτομία και η εργατικότητα σε μια κοινωνία απελευθερώνονται εκ των πραγμάτων μόνο με τον περιορισμό του δημοσίου τομέα και των παροχών οι οποίες επιβραβεύουνε την σιγουρατζίδικη επιχειρηματικότητα και το κηφηναριό του σοσιαλεπώνυμου συνδικαλισμού.
Όταν λοιπόν βλέπω, να ζητάνε από την κυβέρνηση “μέτρα στήριξης” της οικονομίας, εξακολουθώ να παραμένω δύσπιστος έναντι στο εγχείρημα της εξυγίανσης της ελληνικής αγοράς.
Το κυριότερο κίνητρο σε μια ελέυθερη οικονομία είναι και παραμένει η ανάγκη. Αν κάποιοι επιμένουνε να θέλουνε να την καταργήσουνε ως κίνητρο για δουλειά, στηριζόμενοι σε κάποια αόριστα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια “αξιοπρεπή” διαβίωση, στηριζόμενοι σε δανεικά, ας μας πούνε πρώτα, τί μορφή οικονομίας θέλουνε να έχουνε και προπαντώς με ποιόν τρόπο θα την αποσυνδέσουνε από τον υπόλοιπο οικονομικά ενεργό πληθυσμό του πλανήτη, ο οποίος, ενόσω ξέρω τουλάχιστο, στηρίζει την οικονομική του δραστηριότητα στην ρύθμιση της προσφοράς από την ζήτηση και αντίστροφα!
@imago
Ὡραῖα τὰ λέτε.
Τὴν σοφία τοῦ λαοῦ ποὺ λέει ὅτι «τὸ ἀγώι ξυπνάει τὸν ἀγωγιάτη» τὴν ξεχάσαμε κι ἂς εἶναι μερικοὶ ἀπὸ ‘μᾶς Διδάκτορες Οἰκονομικῶν καὶ Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν.
Δηλαδή, σ` ὂλο τὸν κόσμο ὁ κόσμος βρίσκει δουλειὰ καὶ μόνον ὁ περιούσιος λαὸς τῶν Ἑλλήνων δικαιοῦται νὰ διορίζεται ἀργόμισθος ; Καὶ εἶναι καταστροφὴ ποὺ θὰ σταματήσει αυτό ; Ἂν πράγματι ἐπιβεβαιωθοῦν τὰ μοιρολόγια τοῦ ἀρθρογράφου, θὰ ζήσουμε τὴν πρώτη ἐξέγερση τῆς ἱστορίας στὴν ὁποία θὰ ἐξεγερθοῦν οἱ έκμεταλλευτές (ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ κλπ) ἐναντίον τῶν θυμάτων τους (ὅλων τῶν ὑπολοίπων).
Είμαστε για τα πανηγύρια. Η πληροφόρηση του λαού γίνεται όπως και επί κατοχής ή επί χούντας. Όσοι διέθεταν ένα ραδιόφωνο κρύβονταν σε υπόγεια και σε κρύπτες για να μάθουν μια στάλα αλήθειας από τα ξένα ΜΜΕ. Σήμερα, όσοι διαθέτουν ένα PC και ξέρουν λίγα πράγματα από internet, στήνονται μπροστά στις οθόνες και ψάχνουν στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και στα blogs για να μάθουν μια στάλα αλήθειας. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και το διαδίκτυο, διαφορετικά θα ψάχναμε ακόμα σε ξένα ραδιόφωνα και σε δορυφορικούς σταθμούς για να μάθουμε τι συμβαίνει στη χώρα μας. Και πάλι όμως ο πολύς λαός μένει στο σκοτάδι και σε ενημερωτική νάρκωση από τα ντόπια ΜΜΕ.
Το πρόβλημα της ενημέρωσης όμως δεν είναι αποκλειστικά και μόνο πρόβλημα των ΜΜΕ. Τα συμφέροντα που είναι πίσω από τα ΜΜΕ τη δουλειά τους κάνουν. Για την ενημέρωση του λαού ευθύνονται πρώτα και πάνω απ’ όλα οι ίδιοι οι πολιτικοί. Εκείνοι δηλαδή που υποτίθεται ότι είναι οι ταγοί της Δημοκρατίας και των συμφερόντων του λαού. Οι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να πάψουν να κρύβονται και να μας πούνε τώρα την αλήθεια. Αν δεν θέλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πει την αλήθεια, τότε αυτό οφείλουν να το κάνουν οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης.
Εδώ βγαίνει η πρωθυπουργός της Σλοβακίας κ. Ιβέτα Ραντιτσόβα και λέει σε συνέντευξή της ότι το πακέτο διάσωσης των 110 δισ. ευρώ “δεν είναι αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό. Είναι αλληλεγγύη προς τις τράπεζες που έχουν ευθύνη για την κρίση». Βγαίνει ο υπουργός των εξωτερικών της Σλοβακίας κ. Μίκουλας Ντζουρίντα και υποστηρίζει σε δήλωσή του προς το Γαλλικό Πρακτορείο (εδώ) ότι η βοήθεια προς την Ελλάδα, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας “ευφημισμός”. Ότι πρόκειται για τη διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών. Πρόκειται στην πραγματικότητα, όπως είπε, για μια “αλληλεγγύη των ανθρώπων που εργάζονται τίμια και πληρώνουν φόρους, προς τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, για να μπορέσουν αυτές να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ανεύθυνο τρόπο”. Τα ίδια εξάλλου λένε και επιφανείς ξένοι οικονομολόγοι και οικονομικοί αναλυτές και εμείς αναρωτιόμαστε:
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι λένε ψέματα; Τι συμβαίνει στη πραγματικότητα; Τα 110 δις πάνε για ενίσχυση του ελληνικού λαού ή πάνε στις ντόπιες και ξένες τράπεζες; Περιμένουμε από τους πολιτικούς μας να μας πούνε την αλήθεια. Ο μέσος πολίτης νομίζει ότι το πακέτο στήριξης των 110 δις ευρώ πάει στην Υγεία, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία κ.λ.π. Το παραμύθι που του πουλάνε είναι ότι θα κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Είναι αλήθεια αυτό ή είναι αλήθεια αυτό που λένε οι ξένοι επίσημοι; Γιατί δεν βγαίνει ένας κυβερνητικός παράγοντας ή άλλος Έλληνας πολιτικός να τους διαψεύσει;
Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν όχι μόνο οι πολιτικοί της κυβέρνησης, αλλά και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης πως όταν ο λαός πληροφορηθεί στο σύνολό του, αυτά που λένε οι ξένοι παράγοντες και διαπιστώσει ότι είναι αλήθεια, τότε η λαϊκή οργή θα σαρώσει τους πάντες.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/09/110.html
Aυτοί είναι λοιπόν οι ξένοι που θα «μας βάλουν σε τάξη».
Και οι ντόπιοι παπαγάλοι τους είτε είναι άνοες ευρωλιγούρηδες, θύματα της υπνωτιστικής προπαγάνδας της τηλοψίας, είτε σκοπίμως αναπαράγουν τα περί ανεπρόκοπων δήθεν ελλήνων υπηρετούν τα βαμπίρ των «διεθνων αγορών» που έχουν επιπέσει στο σώμα της πατρίδας και το κατασπαράσσουν.
Τόσο, λέτε, κόφτει τὶς τράπεζες ποὺ θὰ ἐξορθολογίσουμε λιγουλάκι τὸ ἑλλαδικὸ κράτος ; Καὶ ἐπειδὴ ἐπικαλεσθήκατε τὸ μικρὸ γαλατικό, σλοβακικὸ ἤθελα νὰ ‘πῶ, χωριὸ ποὺ λέει πάντα τὴν ἀλήθεια, πῶς καὶ δὲν τὸ ἐξαγόρασαν κι αὐτὸ οἱ διεθνεῖς συνωμότες ; Αὐτὸ θὰ ἦταν φθηνότερο άπὸ τὴν Γερμανία ἢ ἀπὸ τὸ υπερπλούσιο Νορβηγικὸ δημόσιο ποὺ χθὲς ἀνακοίνωσε ὅτι ἀγοράζει Ἑλληνικὰ ὁμόλογα.
Ἡ Σλοβακία καὶ ἡ Οὑγγαρία κυβερνῶνται άπὸ τζάμπα μάγκες. Οἱ προκάτοχοί τους ἔβαλαν τάξη στὰ δημόσια οἰκονομικά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κοκορεύονται οἱ τωρινοὶ κυβερνῆτες.
Καὶ κάτι ἀκόμα :
Σὲ κάθε 100 δισεκατομμύρια ὀμολόγων, οἱ διεθνεῖς κερδοσκόποι ἔχουν βάλει ἀρκετὰ λιγώτερο άπὸ 10 δισεκατομμύρια. Τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἔχουν βάλει ἁπλοῖ καταθέτες. Γι`αὐτὸ καὶ ἔσπευσαν τὰ κράτη νὰ μᾶς συνδράμουν. Τὴν καραμέλλα μὲ τὶς τράπεζες καλὸ εἶναι νὰ τὴν ἀφήσουμε. Ἐκτὸς κι ἂν προτιμᾶμε νὰ γυρίσουμε στὶς χρυσὲς λίρες, στοὺς κρυψῶνες μέσα σὲ τοίχους καὶ στρώματα καὶ στὶς ἀποκλειστικὲς τοποθετήσεις τῶν ἀποταμιεύσεων σὲ ἀκίνητα. Καὶ στὴν συνακόλουθο ἔντιμον πενίαν μας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την κρίση, διότι, συν τοις άλλοις, ακολουθεί και λανθασμένη δημοσιονομική πολιτική. Η συνεχής επιβολή φόρων και μόνο φόρων, ασφαλώς δεν οδηγεί στην ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά στο ακριβώς αντίθετο, τον μαρασμό της. Δεν νομίζω να χρειάζεται περισσότερη ανάλυση το θέμα, διότι είναι ευνόητο. Ιδού το αποτέλεσμα.
Ουδεμία προσπάθεια γίνεται για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αφού, όπως φαίνεται και από πάνω, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (όσες απέμειναν δηλαδή πια) κλείνουν και η βιομηχανία είναι εντελώς ανύπαρκτη, χωρίς προοπτική ανάκαμψης κι αυτή.
Η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, όπου μπήκε με πλαστά στοιχεία, αποτελεί έναν επί πλέον λόγο, στην αδυναμία ανάκαμψης της οικονομίας της και την έλληψη ανταγωνιστικότητας. Το τουριστικό προϊόν για παράδειγμα εξακολουθεί να είναι ακριβό, διότι η Ελλάδα δεν έχει την δυνατότητα της διολίσθησης του νομίσματός της, όπως την είχε με την δραχμή.
Το ότι παίζονται άσχημα παιχνίδια στην πλάτη της Ελλάδας, έχει καταγγελθεί από παλιά και στην Ευρωβουλή (Cohn Bendit: “ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ”!), αλλά ποτέ από κανέναν ελληνόφωνο ευρωβουλευτή.
Τα όσα παραπάνω αναφέρει ο Misha είναι εξ ίσου ενδεικτικά.
Των ανωτέρω ούτως εχόντων, η πτώχευση είναι αναπόφευκτη με ό,τι αυτή συνεπάγεται.
ΥΓ: Τι απέγινε κάποιος γραφικός, που ισχυριζόταν κάποτε εδώ μέσα ότι … οι Έλληνες έχουν λεφτά, μιμούμενος τον ανεκδιήγητο Γιωργάκη (“λεφτά υπάρχουν”);
Nα λοιπόν που αποκαλύπτονται, μέσα με μερικές μόλις γραμμές, οι πραγματικές προθέσεις των ευρωλιγούρηδων οι οποίοι σπεύδουν ως κήνσορες να αναθεματίσουν τους Έλληνες: μόλις ακούσουν για τις καταλυτικές ευθύνες των ληστρικών τραπεζών εξανίστανται , λές και τους παίρνεις τη μπουκιά από το στόμα.
Την ίδια ώρα, όμως, οι ίδιες οι τράπεζες παραδέχονται πως «έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την πιστωτική κρίση», και μάλιστα το κάνουν από το 2008 ήδη!
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/308983/ArticleFTgr.aspx
Όποιοι έχουν λίγη εναπομείνασα φαιά ουσία στο κεφάλι τους, που δεν έχει γίνει χυλός από την καθεστωτική προπαγάνδα, αντιλαμβάνονται τι φυράματος είναι και ποιον εξυπηρετούν όσοι μέμφονται τους δήθεν «ανεπρόκοπους» ΄Ελληνες (και εξ αντανακλάσεως τούς «ανεπρόκοπους» Ιρλανδούς, τους Ισλανδούς, τους Πορτογάλους, τους Ούγγρους, τους Ρουμάνους, τους Ισπανούς κλπ, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα αυτά προβλήματα και την ίδια επίθεση από τα κοράκια των «διεθνών αγορών») ενώ υπερασπίζονται τους γραβατοφορεμένους ληστοσυμμορίτες των τραπεζών.
Η Ραντίτσοβα όμως στην ίδια συνέντευξη είπε και το άλλο:
“Εχουμε περάσει από ανάλογες δυσκολίες με την Ελλάδα και έπρεπε να λύσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε υπό τον αυστηρό έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το βάρος το σήκωσαν οι πολίτες μας- μόνοι τους. Και δεν ήταν εύκολο. Περάσαμε όμως αυτή τη δύσκολη φάση των επώδυνων και, πιστέψτε με, αντιδημοφιλών μεταρρυθμίσεων. Φαντάζεστε λοιπόν πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες μας αν καταλάβουν ότι τα όσα πέρασαν τότε δεν ήταν αναπόφευκτα, όπως τους είχαμε πει;”
Σε απλή μετάφραση: Έλληνες, εμείς ήμασταν οι …Σλοβάκοι που περάσαμε τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις χωρίς πολλά-πολλά κι εσείς είστε οι έξυπνοι που τώρα που ήρθε κι η δική σας σειρά χαλάτε το σύμπαν και ζητάτε να πληρώσουν τα σπασμένα σας οι άλλοι; Ο δε υπουργός τους των εξωτερικών όταν λέει για ανθρώπους που “εργάζονται τίμια και πληρώνουν φόρους” εννοεί φυσικά …τους Σλοβάκους, όχι εμάς.
Αυτοί απ’τη μεριά τους έχουν κάποιο δίκιο να διαμαρτύρονται που τους ζητούν να πληρώσουν για τις ατασθαλίες άλλων. Εμείς με ποιο θράσος θα πουμε ότι οι τράπεζες που μας δάνειζαν τόσα χρόνια, για να συντηρούμε τα προβλήματά μας και να μην τα λύνουμε, φταίνε για το κακό μας το χάλι;
Περί αναπροσαρμογής συμφωνώ με τις γενικές γραμμές του κειμένου, αλλά δεν πιστεύω ότι θα είναι κατ’ανάγκη βίαιη ή ακόμη και τόσο δραματική όσο την περιγράφει. Η βιαιότητα προκύπτει σχεδόν πάντα από συγκεκριμένες ακραίες μειοψηφίες για τις οποίες και κάνει λόγο προς το τέλος. Είναι στο χέρι όλων ημών των υπολοίπων να μην τις αφήσουμε να εκμεταλλευθούν την δύσκολη κατάσταση για να προκαλέσουν το χάος που επιθυμούν.
«Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα, καθώς η Σλοβακία έχει την εμπειρία των ετών 1998 – 2006, όπου εφαρμόσαμε θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις. Υλοποιήσαμε πολύ δύσκολα και σκληρά μέτρα, που δεν ήταν καθόλου δημοφιλή, για να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και στην ευρωζώνη το 2009.
Θέλω να τονίσω πως η στάση μας δεν αφορά στην Ελλάδα, αλλά σε αρχές και αξίες.
Στηρίχθηκε στη δική μας επώδυνη εμπειρία και στις δικές μας προσπάθειες.
Δεν θεωρούμε σωστό να στηρίξουμε μέσω δανείων τις ανεύθυνες κινήσεις των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων και ενός μέρους του τραπεζικού συστήματος , καθώς αισθανόμαστε την ευθύνη απέναντι στον λαό μας που υπέφερε πολύ για να εφαρμόσει αντίστοιχα μέτρα. Επίσης ζητούμε να βρεθούν οι ευθύνες ενός μέρους του τραπεζικού τομέα που από δική του ανευθυνότητα οδήγησε τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα, καθώς δεν βλέπουμε να συνεισφέρει .»
Αυτά λέει η Ραντίτσοβα
http://www.protothema.gr/world/article/?aid=78871
Tα «σκληρά μέτρα» τα έλαβαν στη Σλοβακία για να μπουν στην ΕΕ και την ευρωζώνη.Δεν τα χαρακτηρίζει ούτε δίκαια , ούτε προς τη σωστή κατεύθυνση.Τα χαρακτηρίζει αναγκαία για την ένταξη στην ευρωζώνη, επιβαλλόμενα δλδ από τους νταβατζήδες των Βρυξελλών και τους τραπεζίτες. Κάτι σαν το «απαραίτητο» εμβόλιο της ανύπαρκτης «πανδημίας».
«38 κατασκευαστές ευρώ και οικονομικών κρίσεων συνιστούν ΔΝΤ» Αυτοί ξέρουν; ή μήπως «όλα τα ξέρουν, ξεράδια» που λέει ο Μηλιώκας;
Να τονίσουμε εδώ και δύο λουμπενολαϊκής προέλευσης συνθήματα που θα ακούμε συχνά από τώρα.
Το ένα λαϊκιστικό αφορά τα λεφτά τα οποία θα πάρουνε οι τράπεζες. Το γεγονός, ότι αυτό μας εκπλήσσει μαρτυρεί ότι δεν έχουμε ακόμη την πρόθεση για πραγματική εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Η ανάπτυξη μιας υγιούς και ανταγωνιστικής οικονομίας ασφαλώς και περνά μέσα από την χρηματόδότηση από τράπεζες. Μόνο σε χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλογκ, τα προγράμματα παραγωγής και επενδύσεων εκπονούνταν απευθείας από τα εκάστοτε υπουργεία. Στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, η χρηματοδότηση των επενδσύσεων γίνεται αποκλειστικά από τις ιδιωτικές τράπεζες η ρευστότητα των οποίων οφείλει να εξασφαλιστεί.
Το δεύτερο, λουμπενολαϊκότερο από το πρώτο, είναι η συνεχής παραπομπή στο κλείσιμο επιχειρήσεων και στην μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Μα φίλοι, φυσικά το πρώτο το οποίο πρέπει να ξεφορτωθούμε στην πορεία προς την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, είναι ο στρατός των επιχειρήσεων ο οποίος ανδρώθηκε στα πλαίσια της αχαλίνωτης κατανάλωσης με δανεικά. Μια οικονομία η οποία θα στηρίζεται στην ρύθμιση της προσφοράς από την ζήτηση, όπως την θέλουμε εξάλλου τουλάχιστο ονομαστικά, το τελευταίο το οποίο χρειάζεται είναι επιχειρήσεις οι οποίες ρυθμίζουνε την προσφορά και τις τιμές αποκλειστικά και μόνο στην βάση της πεποίθησης ότι “λεφτά υπάρχουνε”. Στην ίδια κατεύθυνση δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η προοπτική της μείωσης του εθνικού μας εισοδήματος, το οποίο στηρίζεται στα έως τώρα δανεικά και όχι όπως θα έπρεπε στην παραγωγή εθνικού πλούτου, προκαλεί αισιοδοξία. Όσο οι καταναλωτές βρίσκουνε με τον έναν (καταναλωτικά δάνεια) ή τον άλλον (μισθοί και επιδόματα δημ. υπαλλήλων, υπέρογκες συντάξεις στα 55 και 60, τα έτοιμα του μπαμπά κ.ο.κ.) τρόπο χρήμα, τόσο η δομή της ελληνικής οικονομίας θα υπαγορεύεται από την επιδίωξη του γρήγορου και υπεραυξημένου κέρδους!
Ε ναι γι’αυτό τα έλαβαν. Τα έλαβαν όμως και δε θυμάμαι να έγινε καμιά επανάσταση στη Σλοβακία εκείνη την περίοδο. Τα χαρακτηρίζει δύσκολα και σκληρά, ούτε άδικα τα χαρακτηρίζει ούτε επιβαλλόμενα από νταβατζήδες.
Και σε αυτήν τη κατεύθυνση παραμένουν, ούτε από την ΕΕ ζητάνε να βγουν ούτε από την ευρωζώνη. Και μάλιστα λέει ότι και αυτοί πρέπει πάλι να πάρουν μέτρα στη χώρα τους κι ότι αυτός είναι ένας λόγος που δεν μπορούν να συνδράμουν:
“Δεν είμαστε εναντίον της κοινοτικής αλληλεγγύης ούτε εναντίον καμίας συμφωνίας. Συμφωνήσαμε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης. Αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη σλοβακική οικονομία. Εχουμε πολύ υψηλό έλλειμμα. Πρέπει να προχωρήσουμε σε δημοσιονομική εξυγίανση. Πώς λοιπόν θα εξηγήσω στους πολίτες μου ότι δίνω χρήματα για κάποια άλλη χώρα όταν έχουμε μπροστά μας τέτοια προβλήματα;”
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=352370&dt=05/09/2010
Κάτοικοι Ελασσόνας: Καλύτερα άνεργοι παρά λιγνιτωρύχοι
Του Χάρη Φλουδόπουλου
Με… «σταλινικά» ποσοστά, απαντούν όχι στην αξιοποίηση των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων λιγνίτη στην Ελασσόνα, οι κάτοικοι της περιοχής. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των κατοίκων της περιοχής, τόσο στο χωριό Δομένικο όπου έχει εντοπιστεί το μεγαλύτερο μέρος των κοιτασμάτων, όσο και στην ευρύτερη περιοχή του νομού Λάρισας, το 86,6% απαντά όχι στην προοπτική δημιουργίας εργοστασίου καύσης λιγνίτη ή ορυχείου εξόρυξης λιγνίτη. Όσο για το 13,4% που δηλώνει ότι επιθυμεί την αξιοποίηση των κοιτασμάτων, αιτιολογεί την απάντησή του λέγοντας ότι θα βοηθούσε οικονομικά την περιοχή και τους κατοίκους της.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κήρυκας της Λάρισας, διενεργήθηκε από το μορφωτικό πολιτιστικό σύλλογο του Δομένικου, καθώς στο συγκεκριμένο δημοτικό διαμέρισμα (περιοχές Δομένικου και Αμουρίου) έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη. […]
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι κάτοικοι της περιοχής, θεωρούν πως η αξιοποίηση των κοιτασμάτων θα οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας (52,94%) ωστόσο πιστεύουν ότι το κράτος θα μπορούσε να προσφέρει εναλλακτικές μορφές απασχόλησης (85,88%) ώστε να μειωθεί η ανεργία στην περιοχή. Η έρευνα γίνεται ακόμη πιο συγκεκριμένη καθώς στην ερώτηση εάν σας εξασφάλιζαν μια θέση εργασίας για εσάς ή συγγενικό σας πρόσωπο θα συμφωνούσατε να γίνει λιγνιτωρυχείο ή εξόρυξη λιγνίτη στο Δομένικο, το 79,23% απάντησε όχι.
Η έρευνα, δείχνει ότι υπάρχει σαφής μεταστροφή της τοπικής κοινωνίας, καθώς παλαιότερη μελέτη της ΔΕΗ (1998) έκανε λόγο για θετικές αντιδράσεις των κατοίκων στην προοπτική αξιοποίησης των κοιτασμάτων.
Με δεδομένο ότι αντίστοιχη αρνητική προδιάθεση απέναντι στο λιγνίτη υπάρχει και από την τοπική κοινωνία της Δράμας όπου υπάρχει το μεγαλύτερο ανεκμετάλλευτο κοίτασμα της τάξης των 900 εκατ. τόνων (περίπου το 30% των συνολικών αποθεμάτων της χώρας), η συζήτηση που άνοιξε με αφορμή τις προτάσεις της Κομισιόν για τους λιγνίτες (νέοι διαγωνισμοί σε Δράμα, Ελασσόνα Βεγόρα με τη συμμετοχή μόνο ιδιωτών) φαίνεται να κλείνει πρόωρα.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_3705.html#ixzz0zIsTpa1f
http://www.capital.gr/News.asp?id=1042745
The formerly middle class
© International Herald Tribune
Στο ξεκίνημα κάθε κρίσης, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που τη βλέπουν ως μία ευκαιρία για ηθική αναγέννηση: οι Αμερικανοί θα μάθουν να ζουν χωρίς υπερβολές. Θα απλοποιήσουν τη ζωή τους. Θα ανακαλύψουν εκ νέου τις πραγματικές αξίες της ζωής: την οικογένειά τους, τους φίλους τους και τα παιδιά τους.
Πράγματι, οι επιπτώσεις των κρίσεων ξεπερνούν τις υλικές στερήσεις. Προκαλούν π.χ. φόβο και μείωση των προσδοκιών. Όμως οι πολιτιστικές επιπτώσεις των κρίσεων σπανίως είναι θετικές.
Η οικονομική κρίση των δεκαετιών του 1880 ή του 1890 π.χ. προκάλεσε έξαρση του αγροτικού λαϊκισμού και σοβινισμού, που χαρακτηρίστηκε από την ιδιαίτερη εχθρότητα προς τους καθολικούς, τους εβραίους και τους μαύρους.
Η μεγάλη ύφεση δεν ήταν μόνο η εποχή της αισιοδοξίας του Φρανκλίνου Ρούσβελτ (FDR) και των ψυχαγωγικών ταινιών, αλλά και των πολυποίκιλων μεσσιανικών και κολεκτιβιστικών κινημάτων που συνέθλιψαν πολλές ατομικότητες.
Η ύφεση του 1970 δημιούργησε ένα κύμα κυνισμού που στην πραγματικότητα ουδέποτε μας εγκατέλειψε. Το μερίδιο των φοιτητών που παραδέχονταν πως αντιγράφουν στις εξετάσεις έφτασε από 34% το 1969 στο 60% δέκα χρόνια αργότερα.
Πάνω από το ένα τέταρτο των εργαζομένων λένε πως τα αγαθά που κατασκευάζουν είναι τόσο σκάρτα που οι ίδιοι δε θα τα αγόραζαν. Όπως σημειώνει ο Ντέιβιντ Φραμ (David Frum) στο βιβλίο του «πώς φτάσαμε εδώ», «το 1977 η απουσία ικανοποίησης από την εργασία έφτασε στα ψηλότερα επίπεδα των προηγουμένων 25 ετών».
Οι υφέσεις γεννούν απαισιοδοξία. Αυτός είναι ο λόγος που η γεννήσεις μειώνεται και οι αυτοκτονίες αυξάνουν. Αυτός επίσης είναι ο λόγος που οι φούστες χαμηλώνουν. Η Τάματ Λέβιν (Tamar Lewin) των «Νιου Γιορκ τάιμς» αναφέρθηκε σε έρευνες που δείχνουν πως οι γυναίκες που σε χρονιές ύφεσης επιλέγονται από το «πλεϊμπόι» να παρουσιαστούν ως «κορίτσια της χρονιάς», τείνουν να δείχνουν πιο ώριμα: γηραιότερα, βαρύτερα, πιο ήρεμα (αν και προσωπικά, δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο).
Η παρούσα ύφεση κατά πάσα πιθανότητα θα δημιουργήσει το δικό της πολιτιστικό ύφος.
Το πιθανότερο είναι να παραγάγει μία καινούργια κοινωνική ομάδα: την πρώην μεσαία τάξη. Πρόκειται για ανθρώπους που εισήχθησαν στη μεσαία τάξη στο τέλος της πολύχρονης περιόδου της ανάπτυξης -και μετά υποβιβάστηκαν ξανά.
Για αυτούς, το χάσμα μεταξύ αυτού που ήταν και αυτού που απέγιναν μοιάζει πελώριο -και τρομακτικό.
Το φαινόμενο είναι σαφές στις αναπτυσσόμενες χώρες. Την τελευταία δεκαετία, σε αυτές τις κοινωνίες, εκατομμύρια ανθρώπων ξέφυγαν από τη φτώχεια.
Αλλά σήμερα η παγκόσμια ύφεση τούς πηγαίνει πάλι πίσω.
Πολλοί θεωρούν υπεύθυνους για τη συντριβή των ονείρων τους τη δημοκρατία και τον καπιταλισμό. Το πιθανότερο είναι πως η κοινωνική τους υποβάθμιση, κατά πάσα πιθανότητα θα πολλαπλασιάσει τους Ούγκο Τσάβες (Hugo Chávez) αυτού του πλανήτη.
Το πιθανότερο είναι πως η κυβέρνηση Ομπάμα (Obama) θα βρεθεί παγκοσμίως αντιμέτωπη με καινούργια κινήματα διαμαρτυρίας, που δεν προϋπήρχαν.
Στην Αμερική επίσης, εκατομμύρια άνθρωποι υφίστανται τις ψυχολογικές και κοινωνικές πιέσεις που συνεπάγεται ο κοινωνικός υποβιβασμός. Τους μήνες που έρχονται, πολλά μέλη της πρώην μεσαίας τάξης θα υποστούν εργασιακά πλήγματα.
Ο ειδικός στην ψυχολογία της κατανάλωσης Πάκο ,Αντερχιλ (Paco Underhill), μου λέει πως το 20% των καταστημάτων στα εμπορικά κέντρα σύντομα θα ξενοικιαστούν. Αυτό από μόνο του σημαίνει πως χιλιάδες εργαζόμενοι στις υπηρεσίες θα βιώσουν την προσωπική κρίση που συνεπάγεται η ανεργία.
Πολλοί ακόμα θα βιώσουν αλλαγές στον τρόπο ζωής τους.
Την περασμένη δεκαετία, εκατομμύρια Αμερικανοί απέκτησαν πρόσβαση σε πολυτελή αγαθά, που λειτουργούσαν ως σημεία κοινωνικής ανόδου. Αυτό όμως παύει να είναι δυνατό. Έξαφνα, η πόρτα προς την κοινωνική άνοδο κλείνει ερμητικά για εκατομμύρια Αμερικανούς.
Τα μέλη της πρώην μεσαίας τάξης θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στέγασης. Η πρόσφατη κρίση των ενυπόθηκων δανείων θα πλήξει κατά κύριο λόγο τα χαμηλότερα κλιμάκια της μεσαίας τάξης -ανθρώπους που ζουν σε ταχέως αναπτυσσόμενους συνοικισμούς στη Φλόριντα και τη Νεβάδα που τώρα σαρώνονται από τις κατασχέσεις· ανθρώπους που μετακόμισαν από τις παλιές τους γειτονιές και πήγαν σε ταπεινότερες γειτονιές στο Μίσιγκαν και την Καλιφόρνια. Έξαφνα χάνουν τα σπίτια τους και ξαναγυρνάνε στα διαμερίσματά τους.
Τέλος, θα έχουμε απομείωση του ανθρωπίνου κεφαλαίου: σε καιρούς ύφεσης, ο κόσμος περνάει περισσότερο καιρό στο σπίτι του. Αλλά αυτή θα είναι η πρώτη περίοδος οικονομικής ύφεσης από την εποχή που ο θεσμός της οικογένειας μπήκε σε περίοδο κρίσης. Το να μένεις όμως στο σπίτι μαζί με την πολυπληθή σου οικογένεια, είναι πολύ διαφορετικό από το να αποκλείεσαι στο μοναχικό σου νοικοκυριό, αποξενωμένος από την οικογένεια ή την κοινότητα. Οι άνθρωποι στην κατώτερη μέση τάξη εξάλλου, είναι εκείνοι που έτσι κι αλλιώς πλήττονται πολύ περισσότερο από τα διαζύγια και τη χαλάρωση των κοινοτικών δεσμών.
Σε αυτούς τους ανθρώπους, το κλείσιμο στο σπίτι είναι πολύ πιθανό να εξελιχτεί σε πολύ επικίνδυνο ψυχολογικό φαύλο κύκλο!
Στην παρούσα ύφεση, πολύ περισσότερο από ότι στις προηγούμενες, οι τελευταίοι που εισήχθησαν στην μεσαία τάξη θα είναι οι πρώτοι που θα αποβληθούν από αυτή. Και το χειρότερο δε θα είναι η υλική στέρηση. Θα είναι η απώλεια της κοινωνικής ταυτότητας, η διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών, το χάσιμο των μικρών αγαθών που συμβόλιζαν την κοινωνική αναβάθμιση.
Αυτές οι απώλειες, αναγκαστικά θα παραγάγουν αλλοτρίωση -και πολιτικές απαντήσεις. Αν θέλετε να μάθετε πού θα ξεσπάσουν τα επόμενα μεγάλα κοινωνικά κινήματα, κοιτάξτε προς τη μεριά της πρώην μεσαίας τάξης.
@ Ανώνυμος (not verified) on Sun, 12/09/2010 – 10:54.
Γιατί έβαλες το άρθρο αυτό από τον Ινφογνώμονα; Τι θέλεις να πεις; Ορισμένοι πρέπει να καταλάβουν ότι “χώρος σχολίων” δεν σημαίνει έναν τόπο όπου κανείς κάνει copy/psate ολόκληρα άρθρα, χωρίς λόγο και αιτία, αλλά έναν τόπο, όπου μπορεί να γράψει τα δικά του σχόλια για το ανηρτημένο άρθρο. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να χρησιμοποιείται γι αυτό τον σκοπό.
Συμφωνώ απόλυτα κ. Καθηγητά μαζί σας.
Ηδη αρχίζω και αγοράζω γή με ελιες στο χωριό μου, αποσύρωντας, όποιες μικροκαταθέσεις έχω στις τράπεζες.
Μόνο αυτοί που θα παράγουν στον προτεγενή τομέα έχουν μέλλον στην Ελλάδα.
Ενας άνεργος.
Μια εντονη και γενικευμένη κινηση αμφισβητησης του ακραιου καπιταλισμου η οποια είχε αρχίσει να γίνεται “ενοχλητικη” (Γενοβα 2001, Σιατλ και αλλου) δεν μπόρεσε να αποδωσει τα αναμενομενα καθως το ενδιαφερον του κοσμου μετα την 11η/9/2001 στραφηκε απο την Μονεταριστικη στην Ισλαμικη απειλη. Τωρα που ο πραγματικος εχθρος επανήλθε δριμυτερος στο προσκηνιο και δείχνει ξεκαθαρα τις προθέσεις του μιλάμε για αναγκαια πλην όμως “βιαιη προσαρμογή” . (Ελπίζω μόνο μεσα στην αναπόφευκτη βία που αναμενεται να σαρωσει τα παντα τους επομενους μηνες να μην ακουω ηλιθια δελτια ειδησεων τύπου ΣΚΑΙ για βλάβη του εμπορίου και του…τουρισμου). Η κατάληξη βέβαια θα είναι αναμενόμενη : οσα χωραφια δεν περασουν σε νεοπτωχους φερελπεις αγροτες θα αγοραστουν απο Αλβανους, τα ακινητα-φιλετα των πολεων απο Ευρωπαιους και γενικα θα φτασουμe οργωνουμε τη γη σαν του κολλιγους – παππουδες μας για το ψωμι των -ξενων πλεον- αφενταδων που θα ζουν στα -πρωην- σπιτια μας στις πολεις. Αληθεια αυτο το μελλον θελουμε? Η πτωση του βιοτικου επiπεδου κυριε Καθηγητα ουτε ηθη θα επαναφερει ουτε καμια προσγειώση στην πραγματικοτητα. Θα γίνει σφαγη…