Έτσι ακριβώς, «Η πρώτη μέρα στο σχολείο» τιτλοφορείται κι ένα κείμενο που περιέχεται στο «Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α΄ και Β΄ Δημοτικού», σελ. 30-31. Στο κείμενο αυτό «προσφέρονται», ανεπιγνώστως προφανώς από τους συγγραφείς, όλα τα τρέχοντα ιδεολογήματα και τα κενοεπή στοιχεία που χαρακτηρίζουν το «νέο σχολείο».
Ένας μικρός μαθητής, πρωτάκι, διηγείται τις εντυπώσεις του από την πρώτη μέρα στο σχολείο. Μετά τις γνωστές αγωνίες, τον φόβο του αγνώστου, τη σπαραξικάρδιες «απαγκιστρώσεις» εκ της μητρικής αγκάλης και τα συναφή της παρθενικής «ακαδημαϊκής» σταδιοδρομίας, διαβάζουμε στον επίλογο: «Η δασκάλα μας ήταν η κυρία Μεταξά. Ήθελε να τη φωνάζουμε Γεωργία και κυρίως όχι δασκάλα. Ο Κυριάκος που καθόταν δίπλα μου, είπε: – Δασκάλα, μπορώ… Σταμάτησε. Η δασκάλα μας χαμογέλασε. Μετά είπαμε όλοι τα ονόματά μας. Φανή, Γιάννης, Ιουλία, Αναστασία…. Με τι θέλετε να αρχίσουμε; ρώτησε η κυρία μας.
Ο Κωστής σήκωσε το χέρι.
– Με την τουαλέτα κυρία».
Τι αχνοφέγγει πίσω από τις χαζοχαρούμενες αυτές αράδες, οπωσδήποτε α(κατα)νόητες για νεοεισερχόμενο στο σχολείο μαθητή, απαξιωτικές και προσβλητικές για τον δάσκαλο; Εδώ έχουμε μια «προοδευτικιά» δασκάλα, που αποποιείται την αποστολή της. Εφ’ όσον απορρίπτει τον σεβασμό που περιέχει η προσφώνηση «κυρία», εκλιπαρεί την οικειότητα, η οποία παρερμηνεύεται από τους μαθητές και καταντά η μητέρα της καταφρονήσεως και της απειθαρχίας. Πολλοί εκπαιδευτικοί πράττουν το ίδιο, έχοντας θολά εντυπωμένη στο νου τους την θεωρία της αντιαυταρχικής ή αντιαυθεντικής αγωγής. Καλλιεργούν μια «ανάρμοστη» σχέση με τους μαθητές τους, δήθεν φιλική. Όμως όταν ο εκπαιδευτικός παρουσιάζεται υπερβολικά επιεικής σημαίνει ή ότι δεν μπορεί να διαδραματίσει σωστά τον ηγετικό ρόλο του ή ότι δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά. Στις περιπτώσεις αυτές η επιείκεια αποτελεί την χειρότερη μορφή αδιαφορίας. (Κάτι παρόμοιο ισχύει και με τους γονείς, που προσπαθώντας να κερδίσουν την εκτίμηση των παιδιών τους, διαβάζοντας και κάποια «βίπερ», περί «δημοκρατικής» οικογενειακής αγωγής, που κυκλοφορούν και σε μπακάλικα, λένε στα παιδιά τους: «μη με βλέπεις σαν πατέρα. Εγώ θέλω να είμαι φίλος σου». Σ’ αυτήν την περίπτωση και ο γονέας είναι ένα ανώριμο παιδί που παραιτείται από την πατρική ή την μητρική του ευθύνη και δημιουργεί στο παιδί αίσθημα ανασφάλειας, που θα φτάσει ως τον πανικό. Τα παιδιά θα βρουν ευκαιρίες στην ζωή τους ν’ αποκτήσουν φίλους, είναι όμως αμφίβολο αν θα βρουν κάποιον άλλο πατέρα ή άλλη μητέρα). Η δασκάλα του κειμένου, που ήθελε να την προσφωνούν οι μαθητές της – και μάλιστα της πρώτης τάξης – Γεωργία (ή, γιατί όχι, Γωγώ), αυτοακυρώνεται και ταυτόχρονα, εξ απαλών ονύχων, «διδάσκει» στα παιδιά ότι δεν υπάρχει αυτή η ευλογημένη απόσταση μεταξύ δασκάλου και μαθητή, το μυστικό υφάδι που συνέχει αυτή τη σχέση, που ονομάζεται σέβας. Με τα καλοπιάσματα και τις κολακείες δεν βγάζεις γερούς μαθητές. «Δει δ’ αυτούς μηδέ τοις εγκωμίοις επαίρειν και φυσάν∙ χαυνούνται γαρ ταις υπερβολαίς των επαίνων και θρύπτονται», δηλαδή, πρέπει να μην παινεύουμε υπερβολικά και φουσκώνουμε τα παιδιά με τα εγκώμια, γιατί με τις υπερβολές των επαίνων γίνονται ματαιόδοξα και κακομαθημένα». (Πλούταρχος, «περί παίδων αγωγής», εκδ. «Κάκτος», σελ. 69).
Και ο οσιακής μνήμης γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, επόμενος τοις θείοις πατράσι, έλεγε κάτι σημαντικό: «Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν». Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή. Και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν. Τώρα ο κόσμος χάλασε. Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια. Μην το μαλώσουμε, μην του εναντιωθούμε, μην το πιέσουμε το παιδί. Μαθαίνει, όμως, έτσι και δεν μπορεί να αντιδράσει σωστά και στην πιο μικρή δυσκολία. Μόλις κάποιος του εναντιωθεί, τσακίζεται, δεν έχει σθένος.
Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά. Τα επαινούν διαρκώς. Τους λένε εγωιστικά λόγια. Δεν τα φέρνουν στο Πνεύμα του Θεού. Τ’ αποξενώνουν απ’ την Εκκλησία. Όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και πάνε στο σχολείο μ’ αυτό τον εγωισμό, φεύγουν απ’ τη θρησκεία και την περιφρονούν, χάνουν το σεβασμό προς το Θεό, προς τους γονείς, προς όλους. Γίνονται ατίθασα και σκληρά κα άπονα, χωρίς να σέβονται ούτε τη θρησκεία, ούτε τον Θεό. Βγάλαμε στη ζωή εγωιστές και όχι χριστιανούς».(Γέροντος Πορφυρίου, «Βίος και Λόγοι»», εκδ. Ι.Μ. Χρυσοπηγής, σελ. 427).
Το κείμενο του σχολικού βιβλίου τελειώνει με την ομορφότατη και παιδαγωγικότατη «επιθυμία» του μαθητή να αρχίσει η σχολική χρονιά, η διδαχή, με την….τουαλέτα. Σαφές το μήνυμα, ελήφθη. Εύγε στους ιθύνοντες, τα σαΐνια του αμαρτωλού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Παιδεία, αγωγή, σμίλευση ψυχών, προσιδιάζουσα…στις τουαλέτες. Αυτό το μνημειώδες κείμενο βρήκαν, για να υποδεχτούν τους νιόβγαλτους μαθητές στο γοητευτικό ταξίδι της γνώσης. Αντί για οσμή πνευματικής ευωδίας, ένα κείμενο από τα μυρίπνοα άνθη της παράδοσής μας, η δυσωδία του βόθρου, η διά βίου εκπαίδευση που οραματίζονται οι Γραικύλοι της σήμερον. Δευτέρα μεθαύριο, πρώτη μέρα στο σχολείο. Οι νεοταξοσκώληκες ας αρχίσουν «με την τουαλέτα». Εμείς θα αρχίσουμε με τις αγιαστικές ευχές της Εκκλησίας μας, υπερήφανοι γιατί είμαστε Έλληνες δάσκαλοι. «Απ’ έξω μαυροφόρα απελπισιά» αλλά μες στην τάξη Κρυφό Σχολειό. Κλείνω με ένα εξαίρετο κείμενο, αντάξιο για δασκάλους.
«Η προσευχή του δασκάλου.
Κύριε,
Δώσε μου απλότητα και βάθος. Κάμε να μην είμαι περίπλοκος ούτε κοινότοπος στο καθημερινό μου μάθημα. Κάμε να υψώσω τα μάτια μου από το πληγωμένο μου στήθος, μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου. Ας μη φέρω μαζί μου στην έδρα μου τις μικρές μου υλικές μέριμνες και τις δικές μου λύπες. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι. Ας επιπλήττω απρόθυμα, για να είμαι βέβαιος ότι τιμωρώ από αγάπη. Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα. Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας καλύπτουν την φτωχή του είσοδο και την γυμνή αίθουσά του. Η καρδιά μου ας είναι για το σχολείο μου μια πιο ισχυρή στέγη και η καλή θέλησή μου ένας χρυσός καθαρότερος από τον χρυσό των πλουσίων σχολείων».
(Γαβριέλα Μιστράλ. Χιλιανή ποιήτρια και δασκάλα. Βραβείο Νόμπελ 1946).
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
.
22 comments
Νά ᾿σαι καλὰ δάσκαλε, Δημήτρη Νατσιέ, ποὺ δὲν σοῦ ξεφεύγουν οἱ λεπτομέρειες -οἱ σημαντικὲς λεπτομέρειες. Διότι ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα. Τι γελοιότης! Ἄκου… ἔ, ψίτ, Γιωργία! τὴν δασκάλα! Καὶ τὸ ἀπίστευτο δὲν εἶναι ὅτι βρέθηκε μιὰ χαζοβιόλα νὰ τὸ παίξῃ φιλαράκι τάχα τῶν μαθητῶν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο· τὸ ἀπίστευτο, τὸ τρομακτικὸ εἶναι ὅτι αὐτὸ τὸ πρότυπο προωθεῖται ἀπὸ τὸ σχολικὸ βιβλίο τοῦ ὑπουργείου! Ἐπὶ τέλους, κι ἐμεῖς τὴν δασκάλα μας στὸ δημοτικὸ τὴν λατρεύαμε, τόσο καλὴ ἦταν, τὴν ἀγαπούσαμε καὶ μᾶς ἀγαποῦσε, ἀλλὰ ἦταν ἡ «κυρία», ἡ κυρία μας. Ἡ κυρία Τιτίκα -νά ᾿ναι καλά. Καὶ τώρα; Ἡ παιδεία στὴν τουαλέτα, ὅπως γράφει τὸ κείμενο, καὶ οἱ ἀχρεῖοι ἐξουσιαστὲς νὰ τραβοῦν τὸ καζανάκι. O tempora o mores…
Oi duo opseis tou idiou nomismatos. Ekpaideutikh kafrila proodeutikhs dh8en ufhs, 8rhskolhpseia kai opis8odromhsh apo thn allh. Kai ta duo gia ton kala8o twn axrhstwn.
Αυτός ο τρόπος διαπαιδαγώγησης κ. Νατσιέ δεν είναι νέος,
αλλά ουσιαστικά υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Ετσι μεγαλώσαμε
και εμείς σε εκείνη τη δεκαετία και χάσαμε τον δρόμο μας για τις επόμενες
δύο. Ομως, όταν όλα κατέρρευσαν, αυτό που απέμεινε ήταν τα λόγια
τών παππούδων μας, ο τροπος με τον οποίο έζησαν την ζωή τους και
κάποια κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας που οι δασκαλοί μας συζήτησαν
μαζί μας.
Να υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2, του Ν. 2645/1998
και το Προεδρικό διάταγμα υπ.αριθμόν 304 της 21ης Σεπτεμβρίου 2001,
για την οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης της 14ης Σεπτεμβρίου,
“η 14η Σεπτεμβρίου είναι καθιερωμένη ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των
Ελλήνων της Μ.Α. απο το Τ. κράτος”. “Οι εκδηλώσεις μνήμης περιλαμβάνουν,
τέλεση δοξολογιων, εκφώνηση ομιλιών, και κατάθεση στεφάνου στις Ἔδρες
τών Νομών και Επαρχειών….”. Καταλαβαίνουν οι εκπαιδευτικοί την σημασία
αυτών των γεγονότων; Τι προετοιμασίες έχουν γίνει γιά την απόδοση τιμής
από τα σχολέια;
Εμαθα γράμματα σε δημοτικό της επαρχίας σε δύσκολες εποχές, θυμάμαι ότι επ’ουδενί μαθητής έμπαινε στο γραφείο των δασκάλων. Την μοναδική φορά που μπήκα , θυμάμαι ένα ποίημα αναρτημένο στον τοίχο όχι όλο, άρχιζε όμως έτσι “Σμίλευε πάλι δάσκαλε ψυχές…” , το θυμήθηκα όταν ως πατέρα πια και συμμετέχοντας σε εκδήλωση και συζήτηση στο δημοτικό του παιδιού μου, δάσκαλοι νέας εσοδείας προσπαθούσαν να μου πούν ότι δουλειά τους είναι απλά και μόνο η παροχή γνώσεως , αξίες πρότυπα, παράδοση σαφώς και δεν μπορούν να προαχθούν μέσα απο το σχολείο “μην τα περιμένετε απο το σχολείο αυτά” . Οταν ρώτησα έναν απο αυτούς “τότε γιατί σε πλήρωνω και δεν επιτρέπεται η διδασκαλία κατ’ οίκον ή η αντικατάστασή σου απο Η/Υ ” απλά γέλασε…. αδυνατώντας να απαντήσει … Πρόσεχτε κύριε Νατσιε λίγο τους νέους συναδέλφους σας …
Εγώ θα είμαι κυνικότατος και κατά πάσα πιθανότητα θα προκαλέσω την οργή των αναγνωστών, αλλά οφείλω να εκφράσω αυτήν την γνώμη μπας και αρχίσουμε να ξυπνάμε.
Κύριε Νατσιέ, έχουμε την κυρία Διαμαντοπούλου ως υπουργό παιδείας και την κυρία Δραγώνα ως το δεξί της χέρι. Πιστεύω δεν χρειάζονται περαιτέρω επεξηγήσεις ούτε για τα πιστεύω τους, ούτε για το ποιόν τους. Έχουμε σχολικά βιβλία τα οποία μαθαίνουν στους μαθητές: πώς να χειρίζονται τις καφετιέρες· πώς να ανοίγουν τον κλιματισμό· εξηγούν για την διατροφική αξία του ανθότυρου· περιγράφουν απελευθερωτικούς αγώνες ως κακές, εθνικιστικές πράξεις· καταχωνιάζουν πολέμους και αγώνες στην αφάνεια -όπως τις Θερμοπύλες και το ’21- οι οποίοι άλλαξαν το πρόσωπο και την μοίρα του πλανήτη· και εξυμνούν τον πολυπολιτισμό και τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής. Έχουμε δασκάλους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται ούτε για το μάθημα ούτε για τους μαθητές τους· οι οποίοι διδάσκουν αλβανικά μέσα στα σχολεία με αλβανικά βιβλία -με τις γνωστές αλβανικές βλέψεις- για λόγους λέει ανθρωπισμού· οι οποίοι λειτουργούν ως κομματόσκυλα και όχι ως εκπαιδευτικοί.
Και εσείς μας προσφέρετε μία ανέκδοτη ιστορία μίας εκπαιδευτικού η οποία δεν ξέρει να διαχωρίζει την θέση της από την θέση του φίλου και δεν καταλαβαίνει πράγματα που θα έπρεπε.
Συγγνώμη που σας το λέω αλλά μου ακούγεται σαν ο Τιτανικός να βουλιάζει και κάποιος να φωνάζει πως οι μηχανές είναι ακόμα στο «πρόσω ολοταχώς».
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύετε ότι με αυτά τα οποία γράφετε, θα προκαλέσετε την οργή αναγνωστών. Υπάρχει κάποιος ο οποίος διαφωνεί με τις παρατηρήσεις σας;
Ο κ. Νατσιός απλά ήθελε να καταδείξει με συγκεκριμένο παράδειγμα αυτά τα οποία περιγράφετε εσείς επιγραμματικά.
Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ!
“Πέρυσι, με την έναρξη του σχολικού έτους, η Σχολή Μωραΐτη υπεχρέωσε τους μαθητές της 6ης Δημοτικού να προμηθευτούν το κουρελούργημα της κυρίας Ρεπούση!”
ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
(Εσείς (το ΑΝΤΙΒΑΡΟ) που ξεκινήσατε την αντίσταση την πρώτη φορά μήπως πρεπει να το δείτε πάλι;)
Ευχαριστούμε για την πληροφορία. Φαίνεται ότι αληθεύει. Βρήκα εδώ το πρόγραμμα με τα βιβλία της Στ’ Δημοτικού, μεταξύ των οποίων φιγουράρει και το εν λόγω βιβλίο
http://www.moraitis-school.com/school/images/stories/dimotiko10/stdimbiblia.pdf
Δεν γνωρίζω ακριβώς το καθεστώς ύλης και προγράμματος σπουδών των ιδιωτικών σχολείων, ώστε να αναγνωριστούν από το Υπουργείο Παιδείας.
Η Ρεπούση είναι εδώ. Δυστυχώς είναι αλήθεια 100%.
Και το ξέρω από πρώτο χέρι. Τα παιδιά παρέλαβαν το βιβλίο του Οργανισμού που βγήκε σε αντικατάσταση του ανοσιουργήματος: http://www.esos.gr/nipiagogeio-dimotiko/2010-08-15-17-01-05.html και μετά τους ζητήθηκε να αγοράσουν το βιβλίο της Ρεπούση γιατί το άλλο λέει είναι … “κακογραμμένο”.
Αγαπητέ/ή Ανώνυμε:
Ακριβώς όπως σας είπαν και άλλοι συνομιλητές όχι μόνον δεν εξοργίζετε κανέναν αλλά σχολιάζετε ακόμη μία φορά αυτά που έχουμε πει ένα σωρό φορές σε αυτόν εδώ τον χώρο. Οι παρατηρήσεις σας είναι ολόσωστες. Όλα όμως σχετίζονται με το κείμενο του κυρίου Νατσιού. Για σκεφθείτε το. Αναφέρετε για ξένους τρόπους ζωής που εκθειάζονται μέσα όχι μόνον από τα κείμενα των βιβλίων αλλά και μέσα από την τηλεόραση. Βλέπετε τώρα τελευταία πολλές εκπομπές ελληνόφωνες; Ξέρετε τί θα παίζει η τηλεόραση τον χειμώνα; Εκπομπές για μαγειρική, για καφέ και ξένες σειρές. Για συνδιάστε το αυτό με την υποτιθέμενη οικονομική κρίση εξ αιτίας της οποίας θα είναι οι άνθρωποι υποχρεωμένοι να μένουν μέσα στο σπίτι και θα καταλάβετε πώς γίνεται η χειραγώγηση. Κάπως θα έπρεπε να υποχρεωθούν να μείνουν οι άνθρωποι μέσα στο σπίτι και βρήκαν το κόλπο. Οικονομική κρίση. Αν σε αυτό προσθέσουμε χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που επιτυγχάνεται στο σχολείο τί έχουμε; Ένα σωρό πρώτης τάξεως αποβλακωμένα κεφαλόποδα που θα προσπαθούν να μιμηθούν κάτι που δεν είναι και που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους για να φαίνονται προοδευτικοί όπως οι άρχοντες που τους κυβερνούν (απ’ ότι έχω ακούσει προβλέπεται να αυξηθούν οι ώρες τηλεθέασης λόγω της έλλειψης οικονομικής δυνατότητας να βγαίνει ο κόσμος). Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όλοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες μιλάνε για ανεκτικότητα, πάνω σε αυτή την βάση έγραψε και το βιβλίο της η κυρία Ρεπούση, αλλά αυτοί πρώτοι έχουν δείξει την μεγαλύτερη ασέβεια προς τον λαό τον οποίο διορίστηκαν να κυβερνήσουν. Δεν σέβονται ούτε την ιστορία του, ούτε τα ήθη του, ούτε τα έθιμά του, ούτε την γλώσσα του, ούτε τίποτα. Αναρωτιέμαι εάν είναι και παράνομοι με αυτά που κάνουν. Απ’ ότι ξέρω οι λαοί είναι ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Άρα με ποιό έρισμα προσπαθούν να την επιβάλλουν;
Αναφέρει κάποιος άλλος φίλος ή φίλη λίγο πιο πάνω (δεν ξέρω εάν είστε εσείς) ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από την δεκαετία του 80. Εγώ θα έλεγα ότι μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο την δεκαετία αυτή αλλά η προπαρασκευή είχε αρχίσει λίγο πιο πριν. Από την δεκαετία του 70 που θυμάμαι εγώ άρχιζαν να μας ρίχνουν τα πρώτα δολώματα λέγονται στην ουσία ότι όποιος είναι καλός στα μαθηματικά είναι έξυπνος και άφηναν να διαχέεται μία αύρα μυστηρίου και αμφιβολίας ως προς το τί είναι εκείνος που είναι καλός στα υπόλοιπα μαθήματα. Για παρατηρείστε πώς πολλά από τα παιδιά που δίνουν σήμερα πανελλήνιες παρασύρονται και δεν δηλώνουν στην ουσία κάτι που τους αρέσει αλλά κάτι που θα τους βοηθήσει να βρουν δουλειά το οποίο τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με θετικές επιστήμες ή με ψυχολογία. Δεν ξέρω εάν αυτό σας θυμίζει κάτι.
@ antibaro on Mon, 13/09/2010 – 17:52.
“Δεν γνωρίζω ακριβώς το καθεστώς ύλης και προγράμματος σπουδών των ιδιωτικών σχολείων, ώστε να αναγνωριστούν από το Υπουργείο Παιδείας.”
Μήπως το γνωρίζει ο κ. Νατσιός; Μπορεί να καθορίζει αυθαίρετα ένα σχολείο την αγορά και διδαχή ενός βιβλίου, το οποίο έχει κριθεί ακατάλληλο κι έχει αποσυρθεί; Μήπως υπάρχουν κάποια οικονομικά συμφέροντα πίσω απ’ αυτό;
Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι το μόνο σχολείο που χρησιμοποιεί το βιβλίο αυτό, αλλά πρέπει να διασταυρώσω την πληροφορία και θα επανέλθω. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι πρέπει να ερευνηθεί το θέμα και αν όντως αυθαιρετούν, πρέπει να καταγγελθούν. Ο Σύλλογος γονέων & Κηδεμόνων δεν ενδιαφέρεται;
To Αναλυτικό Πρόγραμμα, το οποίο ορίζει τι διδάσκεται στα σχολεία, την ύλη, είναι νόμος του κράτους. Απ’ ὀ,τι ξέρω και τα ιδιωτικά οφείλουν να ακολουθήσουν τα διατετεγμένα. Άρα η αυθαίρετη επιλογή του ρεπούσειου άγους είναι σίγουρα παράνομη.
διόρθωση: τα διατεταγμένα
Ευχαριστώ, αγαπητέ Δάσκαλε, κάπως έτσι το φαντάστηκα ότι πρέπει να είναι. Εν τοιαύτη περιπτώσει πρέπει να γίνει μία ερώτηση στο πρώην ΥΠΕΠΘ από τους Γονείς και Κηδεμόνες. Αλλά μήπως δεν τους ενδιαφέρει; Πολύ το φοβούμαι.
Ρεπούσειον άγος:
Αν ξαναδείτε την ανάρτηση “Mon, 13/09/2010 – 18:34.” θα δείτε ότι αφού προμηθεύτηκαν το προβλεπόμενο από το υπουργείο, τους ζητήθηκε να αγοράσουν το ρεπούσειο από τα βιβλιοπωλεία για καλύτερο(!!!). Άρα αν το εμφανίσουν σαν συμπληρωματικό όλα θα μοιάζουν νομότυπα. Ποιός μπορεί να ελέγξει από ποιό γίνεται η παράδοση στο σχολείο;
Όσο για το να “ενοχλήσουμε” το υπουργείο, προτείνω να τηλεφωνήσουμε στην κα Διαμαντοπούλου ή στην κα Δραγώνα. Σίγουρα θα λύσουν το θέμα αμέσως. Τέλος για τους γονείς, πραγματικά δεν ξέρω πόσοι ενδιαφέρονται, αλλά το θέμα δεν αφορά μόνο αυτούς, τα παιδιά αυτά είναι τα αυριανά μέλη της κοινωνίας ΜΑΣ.
@ Συνωστισμένος (not verified) on Wed, 15/09/2010 – 12:47.
Δεν γνωρίζω αν μπορούν να εμφανίζουν συμπληρωματικά βιβλία και να διδάσκουν απ’ αυτά. Πρέπει να εξετασθεί τι λόγος συντρέχει και υποχρεώνουν τα παιδιά στην αγορά του κουρελουργήματος. Αν κάποιος γονέας αρνηθεί, τι γίνεται;
Βέβαια δεν θα τηλεφωνήσουμε, αλλά μπορούμε να διασώσουμε την είδηση στα ιστολόγια και στον τύπο.
Το θέμα αφορά τους γονείς, διότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για το τι διδάσκονται τα παιδιά και αυτοί μόνο μπορούν να αντιδράσουν και να ζητήσουν τον λόγο από το σχολείο. Ιδιωτικό είναι, έτσι δεν είναι; Αλλά και δημόσιο να ήταν, έχουν κάθε δικαίωμα να ζητήσουν τον λόγο.
Ας ευχηθούμε ότι οι νέοι θα είναι ευσυνήδητοι στα μαθητικά τους καθήκοντα ώστε να προκόψουν
και να δημιουργηθούν οι μελλοντικοί επιστήμονες του τόπου.Φυσικά καθοριστικό ρόλο για την
προκοπή του σχολείου θα παίξουν και οι γονείς που οφείλουν να μάθουν στα παιδιά τους ότι
τα χρήματα χάνονται,η γνώση ποτέ και αυτή θα είναι το πνευματικό πηδάλιο του κάθε ανθρώπου
για την επιβίωση του.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Θα απαντήσω όσο πιο συγκεκριμένα μπορώ.
ΠΡΩΤΟ ΛΑΘΟΣ.Αναφέρετε πως “Εδώ έχουμε μια «προοδευτικιά» δασκάλα, που αποποιείται την αποστολή της. Εφ’ όσον απορρίπτει τον σεβασμό που περιέχει η προσφώνηση «κυρία»”. Δηλαδή πιστεύετε πως είναι αναγκαία η ύπαρξη της σχέσης εξουσίας δασκάλου-μαθητή μέσα στην τάξη? Και αν ναι, αυτό επιτυγχάνεται με την προσφώνηση “κυρία δασκάλα”? Διαφωνώ απολύτως, και η παιδαγωγική επίσης.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ. Αναφέρετε πως ” Όμως όταν ο εκπαιδευτικός παρουσιάζεται υπερβολικά επιεικής σημαίνει ή ότι δεν μπορεί να διαδραματίσει σωστά τον ηγετικό ρόλο του ή ότι δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά”. Εντελώς αστήριχτο και υποθετικό. Ο αδιάφορος εκπαιδευτικός έχει να κάνει με το ότι αφήνει τους στόχους διδασκαλίας και τη διαδικασία της μάθησης αποκλειστικά στην ευχέρεια των παιδιών. Φίλος των παιδιών είναι ο συνετός εκπαιδευτικός. Πάρτε για παράδειγμα τη σχέση Σωκράτη-Πλάτωνα-Αριστοτέλη.Πάρτε για παράδειγμα τον ίδιο τον Ιησού…
ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΛΑΘΟΣ. “Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό”. Εδώ το κείμενο σας ανατρέπει και τις θεωρίες μάθησης…Έχετε ακουστά την λέξη ενίσχυση? Την συμπεριφοριστική ψυχολογία?
Είναι τραγικό άνθρωποι στους οποίους έχουμε αναθέσει την μόρφωση των παιδιών μας να αναφέρουν τέτοιες αστειότητες, που αποτελούν δείγμα της ελλειπούς εκπαίδευσης τους. Γι αυτό και είμαι ΥΠΕΡ της ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ στα σχολεία…ελπίζω να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος, με αυστηρώς επιστημονικά κριτήρια να επιλέγονται αυτοί που θα συνεχίσουν να παρέχουν παιδεία και μόρφωση. Ειδάλλως…θα υπάρχουν πάντα οι σεβασμιώτατοι δάσκαλοι σαν εσάς…(αν είστε δάσκαλοι)
Να τονίσω ότι δεν διαφωνούμε ως προς την αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος και της ανυπαρξίας του, διαφωνούμε όμως σίγουρα ως προς τις αλλαγές που πρέπει να επέλθουν
Αστεία είναι η ακόλουθη φράση σας:
“[…]ελπίζω να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος, με αυστηρώς επιστημονικά κριτήρια να επιλέγονται αυτοί που θα συνεχίσουν να παρέχουν παιδεία και μόρφωση.”
Αναρχοπλουτοκρατη
Φυσικα και διαφωνουμε ριζικα ως προς τις αλλαγες που θα επελθουν.
Εσεις του παρακρατους της αριστερας ακουτε Ελλαδα ,Εθνος ,Πατριδα και βγαζετε καρκινο.
Σημερα ειστε εσεις απο πανω και απολυτη εξουσια.
Αλλα ροδα ειναι και γυριζει…
Αυριο νομοτελειακα θα ειστε απο κατω και μεις οι εθνικιστες απο πανω.
Και ξερετε τοτε τι σας περιμενει… δεν θα μεινει ρουθουνι μπολσεβικικο αυτη τη φορα…
Τη γλιτωσατε με τους πανιβλακες χριστιανοδεξιουληδες το 49…
Τα αφεντικα σας οι καπιταλες δεν θα σας γλιτωσουν, ουτε οι ξενοι λαθρομεταναστες σας, τους οποιους προτρεπετε και παροτρυνετε να σφαζουν τον ελληνικο λαο.
Οπως καιτε εσεις οι αναρχομπολσεβικοι τις σημαιες μας, τις εκκλησιες μας, και εγκυες γυναικες, ετσι και μεις θα καιμε ζωντανες τις μανες σας και τις οικογενειες σας σοβιετικα κτηνη.
Ουαι τοις ηττημενοις!!!!
Εθνικιστες εκπαιδευτικοι
Ο @Anarchista νομίζω ότι απάντησε τεκμηριωμένα και δεν έχει πάρει κάποια σοβαροί απάντηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του