Hμερομηνία δημοσίευσης: 29-09-10
Εκπληξη προκάλεσε χθες η ατυχής επιλογή του προέδρου της Κύπρου κ. Δημήτρη Χριστόφια να κατηγορήσει όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα για εισβολή στην Κύπρο, στη διάρκεια ομιλίας του στο ίδρυμα Brookings της Ουάσιγκτον, προκαλώντας σύγχυση στους παρευρισκομένους, οι περισσότεροι εκ των οποίων, χωρίς να γνωρίζουν λεπτομέρειες του προβλήματος, ενημερώθηκαν από τον πρόεδρο της Κύπρου ότι η Ελλάδα έχει εισβάλει στη χώρα του. Ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος προηγουμένως είχε αναφερθεί στο πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, ανέφερε ότι «οι δύο αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες ουσιαστικά εισέβαλαν και οι δύο».
Απαντώντας στη συνέχεια σε ερώτηση της «Κ», ο Κύπριος πρόεδρος εκτίμησε ότι η ενδυνάμωση του Ταγίπ Ερντογάν μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Τουρκία ίσως συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού, καθώς «θα πρέπει κανείς να είναι τυφλός» για να μη διαπιστώσει ότι ο κ. Ερντογάν δεν είναι Ετσεβίτ· και σημείωσε πως εάν κερδίσει τη μάχη με τον στρατό και τους δικαστικούς στο εσωτερικό, αυτό θα είναι καλό και για την Τουρκία αλλά και για την Κύπρο.
Εν τω μεταξύ, χθες, τουρκικό πολεμικό πλοίο περιέπλευσε έπειτα από αρκετό καιρό στο Αιγαίο, σε μια τυπικά αβλαβή διέλευση. Πρόκειται για την κορβέτα «Beykoz», η οποία απέπλευσε το πρωί της Δευτέρας από τον ναύσταθμο του Aksaz. Κινήθηκε νότια, πλέοντας ανατολικά της Ρόδου, συνέχισε κινούμενη μεταξύ Καρπάθου και Κρήτης και ακολούθως δυτικά. Χθες το πρωί άρχισε να πλέει βόρεια, προς τη Μήλο. Ακολούθως, έχοντας πλέον εισέλθει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, κινήθηκε δυτικά της Κύθνου, πέρασε τα στενά ανάμεσα στο Σούνιο και την Τζια και μετά, τον Καφηρέα. Αργά χθες το απόγευμα, έπλευσε βόρεια, εξήλθε των ελληνικών χωρικών υδάτων και ακολούθησε πορεία με κατεύθυνση τα Δαρδανέλια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας της στο Αιγαίο, την τουρκική κορβέτα παρακολουθούσε η τορπιλάκατος «Κρυσταλλίδης» του Πολεμικού Ναυτικού.
Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, από την αξιολόγηση των στοιχείων πλεύσης της τουρκικής κορβέτας προκύπτει ότι τυπικά τήρησε τους κανόνες της αβλαβούς διέλευσης. Ωστόσο, η πορεία που ακολούθησε η «Beykoz» για να φθάσει από το Aksaz στα Δαρδανέλια δεν θεωρείται μια άσκοπη περιπλάνηση, αλλά ακόμη μία ενέργεια που εντάσσεται στις τουρκικές προκλητικές κινήσεις στο Αιγαίο.
Δηλώσεις Δημ. Δρούτσα από τον ΟΗΕ
Την ώρα που η τουρκική κορβέτα περιέπλεε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας τόνιζε ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να διέπονται από τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, χωρίς απειλές χρήσης βίας και αβάσιμες εδαφικές διεκδικήσεις. Υπενθύμισε, δε, ότι βρίσκεται σε ισχύ το απαράδεκτο για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικογένεια casus belli κατά της Ελλάδας.
Ο κ. Δρούτσας τόνισε ότι η κυβέρνηση και ο λαός της Τουρκίας γνωρίζουν πως είναι ειλικρινής η επιθυμία της Ελλάδας για ειρηνική σχέση, εκτίμησε ότι «τα κοινά μας συμφέροντα υπερβαίνουν τις πολιτικές διαφορές τις οποίες μπορούμε και πρέπει να επιλύσουμε ειρηνικά και ένας πιθανός τρόπος είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».
Κάλεσε, παράλληλα, την Αγκυρα να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο, τονίζοντας ότι η νήσος είναι θύμα εισβολής και κατοχής.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_29/09/2010_416749
.
14 comments
Νομίζω πια ότι αρκετά έχει ανεχθεί ο Ελληνισμός από τους ψυχοπαθείς εθνομηδενιστές! Πρέπει να ξηλωθούν οι μηχανισμοί που τούς βοήθησαν να αναρριχηθούν στην εξουσία πριν είναι πολύ αργά για όλους μας…
Ὡραῖα, ἂς ἀποσυρθεῖ πλήρως ἡ εἰσβολεὺς Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἅς ἀσχοληθεῖ ὁ κύριος Χριστόφιας μὲ τὸ πῶς θὰ διώξει τὴν Τουρκία.
Φαντάζομαι ότι εννοούσε το πραξικόπημα των χουντικών ηγετών της “ελληνικής μητέρας-πατρίδας”, το οποίο υπήρξε όντως εισβολή ενός ξένου κράτους. Άσχετα αν ο ελλαδικός στρατός των πραξικοπηματιών ήταν ελληνόφωνος, επί της ουσίας προσπάθησε να καταλύσει -σε συνεργασία όπως φάνηκε με τους Τούρκους στρατηγούς- την ανεξαρτησία ενός κράτους, που με χίλιες δυσκολίες είχε τελικά μετατραπεί σε αμιγώς ελληνικό….
Νομίζω ότι δεν θα πρέπει ποτέ να δώσουμε άλλοθι στους Έλληνες πραξικοπηματίες για το τρομερό έγκλημα που προκάλεσαν..
Καὶ στοὺς Κυπρίους πού ὑπέγραψαν τὶς συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου καὶ τὶς κατήγγειλαν ἄγαρμπα καὶ βίαια τρία χρόνια μετὰ τὴν ὑπογραφή τους καὶ ἔτσι κατέστησαν ἀπαραίτητη τὴν κατεσπευσμένη καὶ κακῶς προετοιμασμένη ἀποστολὴ στρατοῦ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα στὴν Κύπρο δὲν πρέπει νὰ δώσουμε ἄλλοθι. Ἐν πάσει περιπτώσει, στὴν πράξη ὁ κύριος Χριστόφιας δὲν ἔχει παρὰ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα νὰ ἁποσύρει τὸν στρατὸ κατοχῆς της ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ νὰ ‘δεῖ τότε ἂν ἡ κατάσταση εἶναι τόσο συμμετρικὴ ὅσο τὴν περιέγραψε.
Ἐγκυκλοπαιδικῶς, οἱ στρατιῶτες ποὺ ἔλαβαν μέρος στὸ πραξικόπημα εἶχαν Ἑλλαδίτες ἀξιωματικούς, ἀλλὰ ἦταν ἀποκλειστικῶς Κύπριοι. Ὁ Μακάριος δὲν μποροῦσε στὴν ἀρχὴ νὰ πιστέψει ὅτι τόσοι στρατιῶτες θὰ σήκωναν ὅπλα ἐναντίον του καὶ νόμιζε ὅτι ἡ ΕΟΚΑ Β` εἶχε κλέψει μερικὰ τεθωρακισμένα τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς. Προφανῶς οἱ πραξικοπηματίες εἶχαν χτυπήσει πλούσια φλέβα δυσαρεστημένων ἀπὸ τὸν Μακάριο κληρωτῶν, τὴν ὁποίο ὁ ἴδιος άγνοοῦσε.
Καὶ κάτι ἀκόμη. Ἀνατροπὴ τοῦ Μακαρίου ποὺ τὶς εἶχε πρήξει μὲ τὴν ἀναξιοπιστία του μελέτησαν ὅλες οἱ Ἑλλαδικὲς κυβερνήσεις, δημοκρατικὲς καὶ δικτατορικές.
πραξικόπημα + εισβολή = ξένη επέμβαση
Μπράβο στον Χριστόφια που μας θυμίζει ποιοί άνοιξαν την Κερκόπορτα στην Κύπρο.
Γιατί από πάντα οι Εφιάλτες ήταν οι κύριοι ενοχοι των ηττών μας.
Αυτοί που έκαναν το πραξικόπημα (Ελλαδίτες και Κύπριοι) ήταν ήδη στην Κύπρο και ήταν μέλη της ΕΦ, άρα κανενός είδους “εισβολή” δεν έγινε.
Ο σύντροφος Χριστόφιας βέβαια απλώς επανέλαβε αυτά που είχε πει ο ίδιος ο Μακάριος στo ΣΑ του ΟΗΕ αμέσως μετά το πραξικόπημα δίνοντας έτσι τη νομιμοποιητική βάση στην Τουρκία για να εισβάλει.
36 χρόνια παλινωδούσαμε -σκοπίμως (;;;) – να ανοίξουμε ή να αφήσουμε “κλειστό” τον φάκελλο της Κύπρου. Και μέσα σε λίγα λεπτά, με τόσο λίγα και απλά λόγια, από τα πιο επίσημα κυπριακά χείλη, ο φάκελλος ΑΝΟΙΞΕ!!! Και τώρα ας μαζέψουμε τις συνέπειες!!! Εμείς στην Ελλάδα φυσικά δεν θα έχουμε δα και τόσο σοβαρές επιπτώσεις. Ποιος να ασχοληθεί με τόσο μακρυνό παρελθόν;;;
Οι “συντελεστές των τότε γεγονότων, στην πλειονότητά τους έχουν αποδημήσει. Και άλλωστε άλλα είναι τα σοβαρότερα θέματα που μας απασχολούν σήμερα στην Ελλάδα.
Αλλά μια πρόχειρη σκέψη ύστερα από αυτή την δήλωση, μου φέρνει στο νου δύο παραμέτρους:
α) Μήπως “μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι”; που σημαίνει ότι ο κ. Χριστόφιας κατάλαβε ότι δεν του βγαίνουν οι διαπραγματεύσεις με τον Έρογλου και την σκληροπυρηνική Τουρκία και θέλει να ξεσηκώσει θύελλα για να τον πετάξει έξω από το σκάφος;;;και κάποιος άλλος να πάρει το κόστος του συμβιβασμού, που από τα χρόνια του Α(υ)νάν έχει προδιαγραφεί για την Κύπρο;;; (η πολιτεία του κ. Χριστόφια δεν μας έχει δείξει ότι δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει)
β) Μήπως όμως ΣΚΟΠΙΜΩΣ (!!!) πλέον ο Κύπριος Πρόεδρος, λέγοντας σταράτα την “απόκρυφη” αλήθεια, που “βοούσε” τόσα χρόνια, θέλησε για κάτι άλλο να προετοιμάσει;;; ότι δηλαδή οι σκληροί πυρήνες της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής ΠΙΕΖΟΥΝ τόσο πολύ που πρέπει το ανάθεμα να μοιραστεί ώστε οι υποχωρήσεις να φανούν “δίκαιες”;;;
Δηλαδή ουσιαστικά και οι δύο παράμετροι της πρόχειρης σκέψης συγκλίνουν μάλλον στο ίδιο αποτέλεσμα!!!
Καϋμένη Κύπρος, οι άφρονες έλληνες σε ρίξανε μισή στην αγκαλιά του Νταβούτογλου και εκείνος έχει δηλώσει και γραπτώς, ότι σε θέλει ολόκληρη!!!
Φαίνεται ότι οι σχολιαστές γνωρίζουν τα (απόρρητα) γεγονότα
εκείνης της εποχής πάρα πολύ καλά. Ρωτώ το εξης.
1) Επρεπε η Κρήτη να παραμείνει μετά το 1909 κάτω απο (Νεο)τ.
κατοχή αφού είχε και μερικούς μουσουλμάνους κατοίκους?
δηλ. εισέβαλε η Ελλας στην Κρήτη για να την προσαρτήσει
στα Ελληνικά Εδάφη?
2)Πως γνωρίζετε το σκεπτικό των πραξικοπηματιών ηγετών? Π.χ.
ισως να προσπάθησαν (και απέτυχαν) να σταματήσουν μία προς
ετοιμασία Τ. εισβολή την οποία ο Κυπ. ηγέτης εκείνης της
εποχής γνώριζε.
3)Ολα οσα λέτε δεν διαφέρουν πολύ απο την προπαγάνδα με την οποία
μας διαπαιδαγώγησαν αυτοί που πήραν την εξουσία μετά το 74
(ή 81).
Ναι, η Ελλάς φέρει βαρύτατο χρέος και ευθύνη, την αδρανειά
της όταν οι ομοεθνείς μας βιάζονταν δολοφονούνταν και κομματιάζονταν.
Είναι εύκολο να καταδικάζει κανείς την πολιτική της Ελλάδας στο κυπριακό. Ωστόσο θα πρέπει να έχουμε υπόψην, ότι ούτε ανάμεσα στου Κυπρίους επικρατούσε μια ομόφωνη άποψη.
Εξάλλου θα μπορούσα να ισχυριστώ, ότι ο Μακάριος έπαιζε το δικό του, προσωπικό παιχνίδι εξουσίας, με την χαρακτηριστική ανατολίτικη νοοτροπία η οποία τον διέκρινε. Ο ίδιος έθεσε το κυπριακό σε συγκρουσιακή τροχιά, αμφισβητώντας την βρεταννική παρουσία (βάσεων) στο νησί. Με ποιά λογική, επέλεξε την ανοικτή αντιπαράθεση με την Μ. Βρεταννία και από ποιόν περίμενε υποστήριξη στο εγχείρημα αυτό;
Ας μου επιτραπεί κάποια παρέμβαση στα σχόλια των: “Ανώνυμος on Fri, 01/10/2010 – 21:45” και “imago on Fri, 01/10/2010 – 22:48”.
α) Μα, η Κρήτη από το 1841 είχε ξεσηκωθεί με συνεχείς επαναστάσεις ως το 1905 και οι τότε 6 Μεγάλες Δυνάμεις συνειδητοποιούσαν πλέον την σταδιακή κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και δυστυχώς αυτό που διαφαινόταν φυσιολογικό – η προσάρτηση της Κρήτης, έγινε το 1914 με τίμημα μεγάλο: την απώλεια της Β. Ηπείρου και της νήσου Σάσων. Το τίμημα της “ανοησίας (???)” των Ιωαννιδικών ηγετών του 1974, υπήρξε εξίσου μεγάλο: η απώλεια της μισής σχεδόν Κύπρου !!! (φαίνεται αδιανόητο(?), να μην ήξεραν ή καταλάβαιναν οι πραξικοπηματίες Ιωαννιδικοί που στράφηκαν κατά του Μακαρίου, τί επιδίωκαν οι αμερικανοί από το 1964 – είχε εξυφανθεί από τότε το σχέδιο Άτσεσον)
β)”Προπαγάνδα από το 1974″ ???, η στεγνή και δυστυχώς για μας στυγνή ιστορία ????
γ) κ. imago, πολύ σωστά όλα στο σχόλιο, αλλά ο Μακάριος όσο και αν έπαιζε το “φιλορωσικό” του
προσωπικό παιχνίδι, μέσα στο κίνημα των τότε “αδεσμεύτων κρατών”, γιατί εμείς “στρώσαμε το χαλί” να περάσουν οι τούρκοι (με την ανοχή της τρίτης εγγυήτριας δυνάμεως – Αγγλίας), σφάζοντας, βιάζοντας, λεηλατώντας και τελικώς να επικρατήσουν οι “διχοτομιστές” ???
Μπορεί η ιστορία να ερμηνεύεται υποκειμενικά, αλλά τα γεγονότα της είναι φυσικώ δικαίω αντικειμενικά.
Και δυστυχώς ο κ. Χριστόφιας, που ΔΕΝ καταδίκασε το σχέδιο Α(υ)νάν το 2004, για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, σήμερα καλείται από τον Μπαν Κι Μουν!, να προσφέρει τις δικές του υποχωρήσεις (δηλαδή την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία), και γιαυτό συνεπώς χρειάζεται κάποιο άλλοθι συνέργειας στο “έγκλημα”. Άλλωστε δεν είναι άξια απορίας η σιγή των συν-εργών του τότε “εγκλήματος”???
φίλτατε κε. Φωτίου,
πράγματι δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σε κάτι μαζί σας. Αλλά όπως συμφωνείτε εξάλλου και εσείς, η εξέλιξη του Κυπριακού δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να χρεωθεί αποκλειστικά και μόνο στην αφροσύνη της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Το θέμα είναι ο καθένας, ως Ελλαδίτης, ως Κύπριος, ως Έλληνας γενικότερα να κάμει την αυτοκριτική του και όχι ο Κύπριος να τα χρεώενι όλα στην τότε πολιτική της Αθήνας (όπως κάμει για παράδειγμα ο τωρινός πρόεδρος της Κύπρου για να μπορέσει να δικαιολογήσει την δική του αδυναμία να συμβάλλει σε μια λύση του προβλήματος), ούτε ο Ελλαδίτης να κατηγορεί την κυπριακή πολιτική ηγεσία της εποχής.
Επιπλέον θέλω να παρατηρήσω κάτι στην χρήσιμη παραπομπή σας στην πορεία της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Εκεί το Έθνος είχε την τύχη να ηγείτε από έναν Εθνεγέρτη όπως ήτανε ο Βενιζέλος, στο Κυρπιακό δεν την είχε, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ἐγκυκλοπαιδικῶς, στὴν αὐτόνομο Κρήτη ὁ Βενιζέλος ἐλάμβανε τὸ πολύ τὸ 35% τῶν ψήφων καὶ ἀντιπολιτευόταν τήν αὐτοχαρακτηριζομένη ὡς ἀκραιφνῶς ἑνωτικὴ μερίδα ἡ ὁποία συσπειρωνόταν περὶ τὸν Ἁρμοστή πρίγκηπα Γεώργιο, δευτερότοκο γιὸ τοῦ βασιλέως Γεωργίου τῆς Ἑλλάδος. Λόγῳ καὶ τῆς ἐκλογικῆς του άδυναμίας, ὁ Βενιζέλος ἀναγκάσθηκε νὰ προκαλέσει έπέμβαση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες μέχρι τότε (1905)στήριζαν τὸν ἁρμοστὴ καὶ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀνάκλησή του. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ πρίγκηπος ἦταν πανθομολογουμένως πολὺ ἀπωθητικός, πρᾶγμα ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ εἶχε σχέση μὲ τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό του. Ἡ μετέπειτα σύζυγός του, Μαρία Βοναπάρτη, προσπαθῶντας νὰ καταλάβει τὶ δὲν πήγαινε καλὰ μὲ τὸν πρίγκηπα ἔγινε μαθήτρια τοῦ Φρόϋντ τὸν ὁποῖο, ἀργότερα, φυγάδευσε άπὸ τὴν Βιέννη καὶ τοὺς Ναζί. Γιὰ νὰ ξαναγυρίσουμε στὸν Βενιζέλο, τόσο αὐτός, ὅσο καὶ οἱ ἀντίπαλοί του στὴν αὐτόνομο Κρήτη ἔκαναν τόσες τοῦμπες στὸ ζήτημα τῆς Ἑνώσεως ποὺ εἶναι πλέον βέβαιον ὅτι ὁ μόνος λόγος ποὺ ἐπιζητοῦσαν τὴν Ἕνωση δὲν ἦταν διότι τὴν πίστευαν, ἀλλὰ διότι ἤλπιζαν νὰ φανοῦν στὰ μάτια τοῦ λαοῦ ὡς περισσότερο ἑνωτικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τους καί, ἔτσι, νὰ πάρουν τὴν έξουσία. Ὡς πρὸς αὐτό, λοιπόν, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος σὲ τίποτε δέν διαφέρει ἀπό, γιὰ παράδειγμα, τὸν Δημήτριο Ἀβραμόπουλο. Ὅλοι τους δὲν πιστεύουν σὲ τίποτε παρὰ μόνον στὶς νομιζόμενες ἱκανότητές τους καὶ διαθέτουν τὶς πεποιθήσεις τους πρὸς ἐνοικίαση στὴν ἑκάστοτε ἐπικρατοῦσα παρὰ τῷ λαῷ ἰδεολογία.