O τ. ΥπΕξ κ. Κοτζιάς αφήκε να διαφύγουν το έρκος των οδόντων του στους Δελφούς πολλά «άρρητ’ αθέμιτα ρήματα». Εκτιμούμε ότι οι Πρέσπες σηματοδοτούν την αφετηρία και το μοντέλο επικίνδυνων γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή μας. Εκεί ο αναφερθείς διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο και, άσχετα από την τυπική έξοδό του από την κυβέρνηση, για τα διεθνή αφεντικά αποτελεί πάντοτε «χρυσή εφεδρεία».
Ασφαλώς και γνωρίζει πως κατά το δίκαιο της θάλασσας α) τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. β) η Άγκυρα αρνείται την πραγματικότητα αυτή και την αρμοδιότητα τού Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να αποφανθεί επί της διαφοράς.
Ασχέτως πάντως της μη κύρωσης της σύμβασης του Δικαίου της θάλασσας απ’ την Τουρκία, η σύμβαση έχει ήδη εξ απόψεως διεθνούς δικαίου καταστεί δεσμευτική για τους πάντες.
Αυτά δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει ο…τρισμέγιστος, ο οποίος προφανώς έχει επιλεγεί για άλλους κρίσιμους μελλοντικούς ρόλους.
Το πρεσπαίο κλίμα ανατροφοδοτείται ως μέγιστο παράδειγμα («αριστούργημα») προς αντιγραφήν. Ο όρος του επόμενου συρμού θα είναι «συνεκμετάλλευση»! Οψόμεθα ! Για να μην είμαστε «μοναρχοφάηδες» κατά Κοτζιάν ο οποίος λιθοβόλησε πάγιες ελληνικές θέσεις, π.χ. το Καστελόριζο. Αυτό καθώς και κάθε άλλο νησί μας έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Ο Κοτζιάς πρόθυμος είναι. Αφελής δεν είναι. Έχει επωμισθεί προφανώς κάποιον καίριο μελλοντικό ρόλο. Δεν είναι καθόλου απίθανο το Δ΄ Ράϊχ να προετοιμάζει ένα στυλ γερμανικής διακομματικής διακυβέρνησης και δοκιμάζει τα αυριανά στελέχη της.
Ο Λαός μας χρειάζεται κουράγιο και φυσικά αντίσταση μέχρις εσχάτων.
Τζέφρυ Πάϊατ, εκεί που δεν τον σπέρνεις εκεί φυτρώνει. Από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ορκισμένος πρεσπίτης, ο αμερικάνος δήλωσε:
«Η Θεσσαλονίκη θα αποκομίσει τα μεγαλύτερα οφέλη από τη συμφωνία των Πρεσπών και θα γίνει η πρωτεύουσα των Βαλκανίων και η Πύλη των δυτικών Βαλκανίων για τις παγκόσμιες αγορές» (!).
«Και με τους κόλακες και κλέφτες και απατεώνες η πατρίς κιντύνεψε και θα κιντυνέψει». Τα έλεγε ο Μακρυγιάννης και τα επιβεβαιώνει διαρκώς η πραγματικότητα. Τα είπε ο στρατηγός και τού Γάλλου περιηγητή που συστημένος από τον Κωλέττη, πρέσβη τότε (1843) στο Παρίσι, ζήτησε να τον επισκεφτεί. Ο Γάλλος βρήκε τον στρατηγό στον κήπο του σε άθλια κατάσταση και σχολίασε: «Δεν έλπιζα να βρω σε τοιαύτη κατάσταση έναν αγωνιστή της Ελλάδος». Αλλά έλαβε την δέουσα απάντηση:
«Οι ευεργέτες μας οι Ευρωπαίγοι έτζι θέλησαν να μας κάμουν εμάς τους αγωνιστάς, όμως τους φίλους τους και κόλακές τους τούς ευτύχησαν πολλά καλά. Οι τίμιοι θέλουν να ζήσουν κι αυτεινοί εις την ματοκυλισμένη τους γη, κι αγωνίζονται και κοπιάζουν να υπάρξουν κι αυτεινοί εις την κοινωνία όσο έχουν τ’ αμανέτι τού Θεού εις το σώμα τους»…
Ο πιο γραμματισμένος – αν και ασπούδαχτος – αγωνιστής τού ’21 είχε πλήρη (δι)αίσθηση της σύνολης ελληνικής παιδείας. Γιατί αλλιώς πώς θα μπορούσε να βεβαιώσει ότι οι (κλασσικοί και βυζαντινοί μας) πρόγονοι «δεν τήραγαν (=απέβλεπαν) να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά, τήραγαν να φωτίσουν το κόσμο με φώτα παντοτινά. Έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωγή. Και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένωνταν δάσκαλοι της αλήθειας».
Ο σαδισμός του Δ’ Ράϊχ απέναντί μας εκδηλώθηκε για άλλη μια φορά προχθές όταν εξ αιτίας του γερμανικού ματαιώθηκε η εκταμίευση της δόσης τού1δισ. €.
Έγκριτη αναλύτρια η καθηγήτρια Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη συμπεραίνει ότι «εξακολουθούμε και μετά την υποτιθέμενη έξοδό μας από τα Μνημόνια να μην έχουμε την άδεια να αναπνεύσουμε χωρίς την άδεια των Θεσμών». Ενώ με την πρόσφατη Έκθεση της Κομισιόν «επιβεβαιώνεται με τον πιο αδιάψευστο τρόπο η παραμονή μας εντός, μέχρις ότου ξεπληρώσουμε το 80% του μη βιώσιμου χρέους μας, του οποίου η αποπληρωμή δεν άρχισε καν στα 9αυτά μνημονιακά χρόνια».
Στο πρόσφατο των Δελφών, εκτός από την επικίνδυνη αμετροέπεια του κ. Κοτζιά, η γενική αίσθηση είναι ότι κυριάρχησε ο διεθνιστικός φιλελευθερισμό και η εθνομηδενιστική συστημική αριστερά. Αμφότερες οι «τάσεις» συνέπεσαν στη διαπίστωση του «μεγάλου κινδύνου», γι’ αυτές βεβαίως, που συνιστά ο ανερχόμενος εθνολαϊκισμός. (Εθνολαϊκισμό ονομάζει το «σύστημα » την πανευρωπαϊκά ογκούμενη αντίδραση των λαών στο βάρβαρο καθεστώς της παγκοσμιοκρατίας που έχει επιβληθεί στους λαούς). Η ιδιότυπη αυτή αριστεροδεξιά συμμαχία βρίσκει ήδη πολλούς εθελοντές ένθεν κακείθεν των άλλοτε πολιτικοϊδεολογικών συνόρων. Εννοείται ένας είναι ο εχθρός, ο εθνολαϊκισμός!
Σε μία κίνηση προσωποποίησης του εχθρού εντοπίστηκε ο πρώτος. Είναι ο Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν. Έχει ταχθεί εναντίον των ανοικτών συνόρωνκαι των αποφάσεων τού Μαρακές για την μετανάστευση και έχει κλείσει την τού χαρακτηρίζοντάς τον .
Στα αρνητικά τού Όρμπαν για τους Έλληνες είναι η στήριξή του στο καθεστώς Γκρουέφσκι των Σκοπίων, στήριξη που συνέχισε και στο καθεστώς Ζάεφ. Οι συμπαθούντες τον στην Ελλάδα πρέπει να του ζητήσουν να άρει το ατόπημα.
Την αποβολή τού Όρμπαναπό το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ζήτησε ο ημέτερος Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι βέβαια επειδή ο Ούγγρος ετάχθη υπέρ των Σκοπίων, αλλά επειδή κακομεταχειρίστηκε τον .
O tempora, o mores, ώ καιροί, ώ ήθη! όπως θα αναφωνούσε ο Κικέρων.