Το καλοκαίρι δόθηκε στην δημοσιότητα η έκθεση του Αμερικανικού Ιδρύματος Stratfor για την Ελλάδα, η οποία την υποβαθμίζει παντοιοτρόπως, περιγράφοντάς την σαν μια χώρα που δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η έκθεση προβάλλει την γεωπολιτική απαξίωση της Ελλάδας&έχει στόχο την ψυχολογία των Ελλήνων, δοθείσης και της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας. Στοχεύει δηλαδή στο να διευκολύνει την Ελληνική υποταγή στα Αμερικάνικα σχέδια για την περιοχή μας, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά οι γράφοντες, σε αντίθεση με όσα δημοσιεύουν, την τεράστια γεωπολιτική σημασία της χώρας μας.
Οι προκλητικές ενέργειες του Τούρκικου σκάφους «Piri Reis» στο Αιγαίο τον Ιούλιο, το οποίο διεξήγαγε υποθαλάσσιες έρευνες για υδρογονάνθρακες, βρίσκουν την αιτιολογία τους στις δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου του State Department κ. Morningstar, στις αρχές του Αυγούστου : «Μπορώ να φανταστώ στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι και για τις δύο χώρες τόσο μεγάλο που τις συμφέρει να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα». Δηλαδή οι Τούρκοι δεν συμφωνούν στα σύνορά μας τα κατοχυρωμένα από διεθνείς συνθήκες εδώ και δεκαετίες.
Τι άλλην χρείαν έχομεν αποδείξεων;
Να για ποια σχέδια τους μας προετοιμάζουν οι μεγάλοι μας σύμμαχοι, αφού πρώτα φροντίζουν να μας εξοντώσουν ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, με την αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση – μνημόνιο που υπογράψαμε.
Ας δούμε όμως κάποιους άξονες στους οποίους θα πρέπει να στηριχθεί η εξωτερική μας πολιτική, ώστε να εκμεταλλευτεί η χώρα μας την τεράστια γεωπολιτική της σημασία και να βρει τον πρωτεύοντα ρόλο που της αρμόζει στην ευρύτερη περιοχή.
Μια πολύ σημαντική ενέργεια είναι να ενεργοποιήσει η Ελλάδα το δικαίωμα της για την δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η έννοια της ΑΟΖ θεσπίστηκε στην σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία υπεγράφη το 1982 και τέθηκε σε ισχύ το 1994, ενώ έχει επικυρωθεί από περίπου 160 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Η ΑΟΖ, την οποία σημειωτέον δικαιούνται και τα νησιά, είναι μια περιοχή πλάτους έως 200 ν.μ. εντός της οποίας, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα, σχετικά με την εξερεύνηση και εκμετάλλευση φυσικών πηγών, ζώντων ή μη, του βυθού και υπεδάφους της θάλασσας, ακόμα και των ρευμάτων, των υπερκείμενων της θαλάσσης ανέμων. Εάν δε, υπάρχει σε κοντινότερη απόσταση ακτή άλλου κράτους, τότε χρησιμοποιείται η μέθοδος «μέσης χάραξης» για τον προσδιορισμό της ΑΟΖ. Η Κύπρος από το 2004 έχει ενεργοποιήσει το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ. Η αντίστοιχη ενέργεια από Ελληνικής πλευράς αυτόματα θέτει υπό Ελληνοκυπριακό έλεγχο μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, ενώ αντίστοιχα περιορίζεται αισθητά η Τουρκία. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά αρνητικό για την γείτονα. Η χώρα αυτή αφ’ ενός δεν έχει κυρώσει την ανωτέρω σύμβαση του ΟΗΕ, αφ’ ετέρου αιτείται την ένταξή της στην Ε.Ε., η οποία έχει υπογράψει την σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, η οποία προφανώς δεσμεύει τα κράτη που είναι μέλη της ή προτίθενται να γίνουν. Έτσι νομικά στριμωγμένη η Τουρκία , χρησιμοποιεί ακόμη και στρατιωτικές απειλές ως μέσο πίεσης και εκφοβισμού της Ελλάδος ώστε να μην καθορίσει ΑΟΖ.
Η Ελλάδα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα το δικαίωμα της για την δημιουργία ΑΟΖ, η έννοια της οποίας ουσιαστικά επικάλυπτει και την έννοια της υφαλοκρηπίδας, σε συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες. Στις 14/07 εκπρόσωπος του Ελληνικού ΥΠΕΞ δήλωσε ότι η Ελλάδα σκοπεύει να το κάνει.
Ελπίζουμε να μην είναι κινήσεις εντυπωσιασμού, διότι όσο καθυστερούμε υποκύπτοντας στον ψυχολογικό εκβιασμό της Τουρκίας, δίνουμε ουσιαστικά εικόνα αδυναμίας στους γείτονές μας αλλά και την διεθνή κοινότητα.
Μια επίσης πολύ σημαντική ενέργεια είναι η αλλαγή της γενικότερης στάσης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, της χώρας η οποία μας δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στο Αιγαίο, τη Θράκη και βεβαίως την Κύπρο καταστρατηγώντας θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αναφέρω συνοπτικά :
Στην Θράκη η Τουρκία – έχοντας σαν μακροπρόθεσμο στόχο την ανεξαρτηρτοποίηση της περιοχής – επιχειρεί την περιχαράκωση της μειονότητας σε όλους τους τομείς συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό θέλει να ελέγχει απόλυτα μέσω του Τουρκικού Προξενείου – κατεξοχήν άντρου ανθελληνικής προπαγάνδας – και των ψευδομουφτήδων, τους Τουρκογενείς μουσουλμάνους. Δεν κρύβονται όμως οι προθέσεις και οι ενέργειες της για έλεγχο και των Ελλήνων Μουσουλμάνων Πομάκων και Ρομά τους οποίους οι απαράδεκτοι πολιτικοί μας σπρώχνουν στην αγκαλιά του Τουρκικού Προξενείου, με διάφορους τρόπους στο βωμό – μόνον άραγε; –των ψήφων. Η περιπέτεια της Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου κατά την περίοδο που εργαζόταν στο Μέγα Δέρειο και τελικά ο διωγμός της από εκεί, δείχνουν ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα, τόσο οι Έλληνες πολιτικοί όσο και το Τουρκικό Προξενείο.
Στο Αιγαίο γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες αμφισβήτησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσω συνεχών προκλήσεων, παραβιάσεων ακόμη και υπερπτήσεων υπεράνω κατοικημένων Ελληνικών νησιών από Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ακόμη και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη χώρα μας του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος σημειωτέων ζήτησε να κατανοήσουμε (!!!) την απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να μας απειλεί με casus belli (αιτία πολέμου) σε περίπτωση που επεκτείνουμε – όπως δικαιούμαστε – τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν. μ.
Στην Κύπρο συνεχίζεται το πρόβλημα εισβολής και κατοχής του 37% μιας ανεξάρτητης χώρας μέλους της Ε.Ε. από τις ορδές του Αττίλα. Μετά το όχι στο ελεεινό σχέδιο Ανάν που ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι το 2004 με πρωτεργάτη τον αείμνηστο και ίσως τελευταίο Έλληνα ηγέτη Τ. Παπαδόπουλο, οι Τούρκοι επιδιώκουν, με μηδαμινές έως ανύπαρκτες υποχωρήσεις να επιβάλλουν τις θέσεις τους, σε αγαστή συνεργασία με τον ξένο παράγοντα. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος επιβάλλεται η αλλαγή της πολιτικής που χρόνια ακολουθούμε έναντι της Τουρκίας διότι, κανένα απολύτως πρόβλημα δεν λύθηκε, όπως ματαίως περιμέναμε, κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής πορείας της γείτονος, την οποία πάσει δυνάμει στηρίξαμε. Η φημολογία για το άνοιγμα της σχολής της Χάλκης ή η άδεια λειτουργίας για μια ημέρα τον χρόνο της Μονής της Παναγίας Σουμελά, ουσιαστικά, αποτελούν μονάχα αφορμές για συνεχώς νέες τουρκικές διεκδικήσεις. Η μέχρι τώρα πολιτική μας, μας εγκλωβίζει στο άρμα των ΗΠΑ, χωρίς αυτή η τυφλή μας υποταγή να έχει ωφελήσει τη χώρα μας. Ας θυμηθούμε τη χούντα, για την οποία εζήτησε συγνώμη ο Κλίντον, τον Αττίλα στην Κύπρο, την αμέριστη συμπαράσταση στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών και Αλβανών, την στήριξη των τουρκικών αμφισβητήσεων στο καθεστώς του Αιγαίου, για να μείνουμε στα πλέον πρόσφατα.
Η πολιτική μας έναντι των ΗΠΑ πρέπει να γίνει διεκδικητική και πιο ανεξάρτητη. Η Ελλάδα οφείλει να βρει εταίρους – συμπεριλαμβανομένου του Αραβικού κόσμου και του Ισραήλ – στην ευρύτερη περιοχή και να ακολουθεί μια προσεκτική πολιτική προσέγγισης και συμμαχιών με στόχο, τόσο την προάσπιση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, όσο και την οικονομική και γεωστρατηγική της αναβάθμιση, δηλαδή την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων συνολικά.
Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη :
α) Η στενότερη συνεργασία με την Γαλλία, τόσο στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, όσο και στο στρατιωτικό, με σύναψη νέας αμυντικής συνεργασίας.
β) Η ουσιαστική αναβάθμιση των σχέσεων με την Ρωσία, την μεγάλη ομόδοξη χώρα, με την οποία πολλές χώρες της Ε.Ε. με προεξέχουσα την Γερμανία, έχουν στρατηγικές εμπορικές σχέσεις. Η Ρωσική πλευρά έκανε και κάνει ανοίγματα προς την Ελλάδα με στόχο ποικίλα δικά της οφέλη. Κάποια όμως από αυτά, δίνουν τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης και γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, προσφέροντας συγχρόνως εξασφάλιση των συνόρων μας. Δυστυχώς, ο Ρώσος υπουργός ενέργειας δήλωσε στις αρχές του καλοκαιριού ότι : «… ο αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης έχει ουσιαστικά σταματήσει να εξελίσσεται ως πρόγραμμα.». Πρόσφατα υπεβλήθη στην Ελλάδα ρωσικό αίτημα παραχώρησης αγκυροβολίου – ναυτικής βάσης στο Αιγαίο, έναντι σημαντικού οικονομικού τιμήματος. Είναι μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και ευχόμαστε η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει, δείχνοντας συγχρόνως στους επικριτές της, ότι προασπίζεται τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν είναι απλά ένα υπάκουο πιόνι στη διεθνή σκακιέρα.
Υπάρχουν επιπλέον κινήσεις εθνικής στρατηγικής που συμβάλλουν στην ισχυροποίηση της χώρας μας μεταξύ των οποίων είναι :
α) Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει η συμμετοχή μας στους διεθνείς οργανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΟΗΕ κ.α.). Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο (10/2008) η ευρωπαϊκή δύναμη FRONTEX οφείλει να επιτηρεί τα σύνορα της Ελλάδος σαν ευρωπαϊκά σύνορα εμποδίζοντας την λαθρομετανάστευση.
β) Επιστροφή στο ενεργοποιημένο, ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου.
γ) Ουσιαστική ανάπτυξη των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και χορήγηση ισχυρών κινήτρων ώστε να αποτραπεί η εγκατάλειψή τους από τους κατοίκους τους. (Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Φούρνοι κ.α.)
δ) Αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων του απόδημου Ελληνισμού με συγκεκριμένο σχέδιο και οργάνωση – μακριά φυσικά από τον κομματικό εναγκαλισμό – τόσο στον τομέα της προώθησης των Εθνικών μας θεμάτων, όσο και σε άλλους όπως των επενδύσεων ή των εξαγωγών.
ε) Ουσιαστική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) της χώρας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν απεμπλακούν οι Ε.Δ. – αλλά και όλα τα Σώματα Ασφαλείας – από τις διαλυτικές πολιτικές παρεμβάσεις που συσσώρευσαν μύρια δεινά. Να αναφέρουμε τις αναξιοκρατικές προαγωγές ημετέρων, την αποψίλωση των μονάδων στα σύνορα, την αδικαιολόγητη και υπερβολική μείωση της στρατιωτικής θητείας, την πολλάκις άχρηστη και πάντα υπερκοστολογημένη προμήθεια υλικού και τόσα άλλα.
Απαιτείται ανύψωση του ηθικού των Ε.Δ. αλλά και ουσιαστική ενίσχυση τους, με την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά και με σύγχρονα οπλικά συστήματα . Η Εθνική μας υπόσταση άλλωστε είναι για όλους τους Έλληνες υπεράνω της όποιας «οικονομικής» κρίσης και η αποτρεπτική ικανότητα των Ε.Δ. είναι στους βασικούς συντελεστές διασφάλισής της.
ΗΛΙΑΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων
Μέλος της Κ.Ε. της πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
.
15 comments
Αν γίνετε δήμαρχος, πώς θα αντιμετωπίσετε την προσπάθεια της κυβέρνησης να
μεταφέρει και να εγκατασταστήσει όλους τους παράνομους αλλοδαπούς στην Αθήνα;
Και τι θα κάνετε με τους ήδη εγκατεστημένους; Πως θα προστατέψετε τους
πραγματικούς μετανάστες (δηλ. εκείνους που ήρθαν απο την χώρα τους μέσω νομίμων διαδικασιών και όχι παράνομα) από φαινόμενα ρατσισμού;
Ευχαριστώ.
Δεν είναι έτσι και τόσο απλά τα πράγματα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Μονομερώς από τα Κράτη δεν οριοθετούνται οι ΑΟΖ. Μονομερώς μπορεί κάθε παράκτιο ή και αρχιπελαγικό, ή και νησιωτικό Κράτος, να εξαγγείλει διεθνώς το δικαίωμά του σε ΑΟΖ, αλλά πρακτικώς αυτό δεν σημαίνει τίποτα αν η θαλάσσια αυτή ζώνη, εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν οριοθετηθεί. Να ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι, ακόμη και η Χωρική Θάλασσα, που αποτελεί θαλάσσια ζώνη, πλήρους και απόλυτης κυριαρχίας (και όχι απλώς ασκήσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων λειτουργικού χαρακτήρα όπως η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα), και που μπορεί να οριοθετηθεί μονομερώς από τα Κράτη, σε ορισμένες περιπτώσεις τελεί και αυτή υπό τον όρο της συμφωνίας των γειτόνων. Αλλά ειδικά για την ΑΟΖ και την Υφαλικρηπίδα, τα πράγματα είναι πολύ-πολύ διαφορετικά. Μην παρασυρόμαστε λοιπόν από εθνική προσδοκία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει και οφείλουμε σθεναρά να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, όπως κάνουν όλα τα σοβαρά Κράτη (θέμα που σηκώνει πολύ συζήτηση!!!), αλλά τα πράγματα δεν μπορεί να απλοποιούνται τόσο.
Αν πατήσετε στην ετικέτα με θέμα “Αιγαίο” θα βρείτε και άλλα άρθρα για την ΑΟΖ. http://www.antibaro.gr/subject/141
Προς ΑΝΤΙΒΑΡΟ:
Καταρχάς ευχαριστώ για την παραπάνω επισήμανση της σελίδας που συνοψίζει τα θέματα του Αιγαίου και περιέχει και αναφορές στην ΑΟΖ, που τα έχω διαβάσει με ενδιαφέρον. Κατά δεύτερο θέλω να επισημάνω ότι, το ίδιο σχόλιο που κατέθεσα εδώ για την ΑΟΖ, μπορεί να σταθεί ομοίως και σε όλα τα προηγούμενα επί του θέματος της ΑΟΖ άρθρα, αλλά επειδή εκείνα είναι πολύ παλαιότερα, δεν είχα την ευκαιρία να διατυπώσω έγκαιρα την άποψή μου. Τρίτο, νομίζω πως η συζήτηση που επικεντρώνεται στην ΑΟΖ, μερικώς αδικεί την πρόθεση του συγγραφέα του άρθρου, κ. Ηλιάδη, που κάνει γενικότερη επισκόπιση στην εξωτερική μας πολιτική, αλλά η δική μου παρέμβαση στο άρθρο του, περιορίστηκε μεν στην σχολίαση της οριοθετήσεως της ΑΟΖ από ελληνικής πλευράς, αλλά έγινε με γνώμονα να σημειωθεί ότι από την σκοπιά του διεθνούς δικαίου θαλάσσης (συμβατικού και εθιμικού – και δεν θα έχει νόημα τέτοια ανάλυση εδώ), τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά!!! Και όπως έγραψα ούτε και για την Χωρική μας Θάλασσα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζουμε ότι, δικαίως επικαλούμεθα το δικαίωμά μας να την επεκτείνουμε πέραν των 6νμ, οψέποτε θελήσουμε (όπως γράφεται και στο άρθρο 2 του Ν. 2321/1995, που κυρώσαμε ως Κράτος την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης του 1982), αλλά δεν θα ήταν φρόνιμο, να ανοίξει δημόσια τέτοια συζήτηση.
Αγαπητέ κ. Φωτίου, δεν επιχείρησα να πάρω θέση ή να απαντήσω στο σχόλιό σας, απλά να συμπληρώσω την εικόνα με κάποια προηγούμενα άρθρα επί του ιδίου θέματος. Επί της ουσίας η συζήτηση είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να σχολιάσει.
Ανδρέας.
Αγαπητοί φίλοι του ΑΝΤΙΒΑΡΟ, δεν έκανα παρατήρηση, απλώς συμπλήρωσα ότι, για το θέμα της ΑΟΖ και πέραν των όσων αναγράφει ο κ. Ηλιάδης, το σχόλιό μου στέκει και σε όλη την αρθρογραφία περί ΑΟΖ που περιλαμβάνεται στην ετικέτα “Αιγαίο”, του Αντίβαρου. Ίσως παρερμηνεύτηκε η προηγούμενη παρέμβασή μου.
Και φυσικά, όλες οι απόψεις είναι ανοικτές για σχολιασμό, και σας ευχαριστούμε που μας έχετε ανοίξει αυτόν το δίαυλο συζητήσεως, ο οποίος ουσιαστικά διακρίνεται και είναι από τους ελάχιστους σε κοσμιότητα και σοβαρότητα.
Επί τη ευκαιρία, και για όσους θέλουν να ασχοληθούν περισσότερο με τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο του κ. Ηλιάδη, ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι υπάρχει εκτενής σχολιασμός της μελέτης/απόψεων του Αμερικανικού Ιδρύματος Stratfor για την Ελλάδα, από τον καθηγητή Ι.Θ. Μάζη στην ιστοσελίδα της εκπομπής της ΕΤ 3, “Ανιχνεύσεις” του δημοσιογράφου κ. Π. Σαββίδη (ημερομηνίας 4/7/2010), http://www.anixneuseis.gr/?p=6714#page, και το γενικό συμπέρασμα είναι όπως γράφει ο κ. Ηλιάδης “η (μελέτη) η οποία την υποβαθμίζει (την Ελλάδα), παντοιοτρόπως, περιγράφοντάς την σαν μια χώρα που δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της”.
Αγαπητέ κ. Φωτίου, η φιλοσοφία που πρέπει να διέπει τη διοίκηση του Υπ. Εξωτερικών, είναι αυτή της προάσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων – όπως κι εσείς συμφωνείτε – κι εδώ δίνω κάποιες γενικές κατευθύνσεις. Η χάραξη της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους είναι σίγουρα πολύπλοκη διαδικασία. Για κάθε θέμα υπάρχουν εξειδικευμένοι επιστήμονες με γνώση και εμπειρία η συμβολή των οποίων είναι απαραίτητη.
Κύριε Ηλιάδη, σας ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με τις απόψεις μου, που όπως συμπεραίνετε δεν έχουν αιχμές αμφιβολίας για όσα γράψατε. Αλλά αυτό το τελευταίο, ..”Η χάραξη της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους είναι σίγουρα πολύπλοκη διαδικασία. Για κάθε θέμα υπάρχουν εξειδικευμένοι επιστήμονες με γνώση και εμπειρία, η συμβολή των οποίων είναι απαραίτητη”, τι το θέλατε;;;
Όσοι “παροίκησαν -δεκαετίες – στην Ιερουσαλήμ”, γνωρίζουν ότι, πάντοτε, οι εκάστοτε συμμετέχοντες “εξειδικευμένοι επιστήμονες με γνώση και εμπειρία”, απλώς ήταν και είναι …συμμετέχοντες!!! (για να υπάρχει η έξωθεν καλή μαρτυρία της επιστημονικής επεξεργασίας των προ-αποφασισμένων). Αλλού χαράζεται, και υποθέτω ότι με καταλαβαίνετε αρκετά καλά, η εθνική μας “ανεξάρτητη” εξωτερική πολιτική!!! και όσον αφορά την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, που όπως αναγράφετε, είναι “η φιλοσοφία που πρέπει να διέπει τη διοίκηση του Υπ. Εξωτερικών”, εξ’ όσων γνωρίζω, περιορίζεται μόνον στον γοητευτικό όρο “φιλοσοφία”.
Αγαπητέ κ. Φωτίου,
Η -ορθή, καθώς φαίνεται- επισήμανση που κάνετε συμπεριλαμβάνεται και στο εξής άρθρο του κ. Γεώργιου Χρήστου το οποίο δημοσιεύθηκε στο Αντίβαρο πριν από έναν χρόνο ακριβώς, τον Οκτώβριο του 2009. Από αμέλεια, δεν είχε ενσωματωθεί σ’ αυτό η ετικέτα “Αιγαίο”
http://www.antibaro.gr/node/654
Εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο – η λανθασμένη νομική βάση στην οποία έχουμε στηριχθεί
Ανδρέας.
Αγαπητέ κ. Ανδρέα (ΑΝΤΙΒΑΡΟ), σας ευχαριστώ για την καλή σας άποψη για τα σχόλιά μου.
Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Γ. Χρήστου και θα ήθελα να σημειώσω ότι σε αυτό, επιχειρείται κάποια προσέγγιση για το αρχιπελαγικό καθεστώς του Αιγαίου, αλλά το άρθρο υπολείπεται νομικής αναλύσεως τέτοιας που να παρουσιάζει το πραγματικό ζήτημα: ότι δυστυχώς για μας, η ευκαιρία να κλείσουμε με Ευθείες Γραμμές Βάσεως και με επαρκή νομική αιτίαση το Αιγαίο ως Παράκτιο Αρχιπέλαγος, ενώ συνέτρεχε από το 1951, έχει παρέλθει από την αυγή των συζητήσεων, το 1973, της Συμβάσεως του ΟΗΕ για το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης του 1982, οπότε δεν αναγνωρίζονται πλέον νομικώς παράκτια αρχιπελάγη, αλλά μόνο στην ρητορική αναφέρονται όπως κάνουμε και εμείς για το Αιγαίο.
Θέλω να σας ενημερώσω ότι,έχω ήδη δημοσιευμένη αναλυτική εργασία με τίτλο “Αρχιπέλαγος και Αρχιπελαγικά Κράτη”, την οποία εφόσον θελήσετε μπορώ να σας την στείλω για ενημέρωση, αρκεί να μου υποδείξετε κάποιο e-mail, και φυσικά εφόσον το επιθυμήσετε να την αναρτήσετε.
Τέλος, η προηγούμενη αναφορά μου στην ιστοσελίδα της εκπομπής της ΕΤ 3, “Ανιχνεύσεις” του δημοσιογράφου κ. Π. Σαββίδη (ημερομηνίας 4/7/2010), http://www.anixneuseis.gr/?p=6714#page, αφορά αποκλειστικά την εμπεριστατωμένη ανάλυση από τον καθηγητή Ι.Θ. Μάζη της μελέτη του Αμερικανικού Ιδρύματος Stratfor, που μνημονεύει ο κ. Ηλιάδης, και την παρέθεσα για εκείνους που θα ήθελαν να ενημερωθούν διεξοδικά επ’ αυτής, και σημείωσα μάλιστα (στις 10/10)ότι επιρρωνύεται η άποψη του κ. Ηλιάδη,για την υποβάθμιση (από την υπόψη μελέτη)της Ελλάδος, περιγράφοντάς την σαν μια χώρα που δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Σας ευχαριστώ για το βήμα που μας προσφέρετε για τόσο εκτενείς και σοβαρές συζητήσεις.
στείλτε μού την στη διεύθυνση antibaro [at] antibaro [teleia] gr
Ανδρέα, δες σε παρακαλώ τις δηλώσεις του Προέδρου της Βουλής, κ Πετσάλνικου, και του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΛΑΟΣ, κ. Ροντούλη, διεθνολόγου, στο http://www.aigaio.org
Επίτρεψέ μου να παραθέσω δύο σύντομα αποσπάσματα:
Πρόεδρος της Βουλής, 20 Μαίου 2010: “..Προσδιορίζοντας ακροθιγώς τη δυναμική της χώρας μας, μπορούμε να σταθούμε στα παρακάτω βασικά σημεία: Κατ’ αρχήν, επισημαίνω ότι αποτελεί ένα παράκτιο αρχιπελαγικό κράτος η χώρα μας, με μια ακτογραμμή 16.000 χιλιομέτρων…”
Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΛΑΟΣ, 2 Αυγούστου 2010: “..Η αναγνώριση του Αιγαίου, μάλιστα, ως παρακτίου αρχιπελάγους θα κάλυπτε τα κυριαρχικά κενά των Διεθνών Υδάτων. Το κάθε νησί δεν θα αποτελούσε μια αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά θα συνδεόταν αρρήκτως με το διπλανό του, δημιουργώντας μια ενιαία αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα, εντός της οποίας η σημερινή διελκυστίνδα με την Τουρκία για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ή για το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δεν θα είχε απολύτως καμία σημασία ή αιτία ύπαρξης..”
Ευχαριστώ
Με εκτίμηση – Καλή συνέχεια
Καίτοι η συζήτηση επί του άρθρου του κ. Ηλιάδη, για το οποίο είχα σημειώσει την άποψή μου για την ΑΟΖ, όπως είχα προσθέσει “αδικεί την πρόθεση του συγγραφέα του άρθρου, κ. Ηλιάδη, που κάνει γενικότερη επισκόπιση στην εξωτερική μας πολιτική” και μετά την εξέλιξη της συζητήσεως, όπως φαίνεται ο κ. Γ. Χρήστου, αναφερόταν στις απόψεις του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΛΑΟΣ (από 2/8/2010, κ. Ροντούλη,ο οποίος κατέθεσε στην Βουλή την άποψη: “..Η αναγνώριση του Αιγαίου,μάλιστα,ως παρακτίου αρχιπελάγους θα κάλυπτε τα κυριαρχικά κενά των Διεθνών Υδάτων.Το κάθε νησί δεν θα αποτελούσε μια αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά θα συνδεόταν αρρήκτως με το διπλανό του, δημιουργώντας μια ενιαία αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα,εντός της οποίας η σημερινή διελκυστίνδα με την Τουρκία για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ή για το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δεν θα είχε απολύτως καμία σημασία ή αιτία ύπαρξης..”
Παρακαλώ, επιτρέψτε μου ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΚΩΠΤΙΚΗ πρόθεση να επισημάνω τις φράσεις : “…ΘΑ κάλυπτε τα κυριαρχικά κενά των Διεθνών Υδάτων” ,”…κάθε νησί δεν ΘΑ αποτελούσε…”, “…αλλά ΘΑ συνδεόταν αρρήκτως…”,”… το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δεν ΘΑ είχε απολύτως καμία σημασία…”
Συνεπώς, οι “ευσεβείς πόθοι”,δεν μπορεί αβίαστα να σταθούν χωρίς νομική διεθνούς δικαίου τεκμηρίωση και να κατατίθενται αβίαστα γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά (ούτε και για το “παράκτιο αρχιπελαγικό κράτος” όπως δεν είναι και για την ΑΟΖ)!!!
Και φυσικά, Έλληνες, δεν είναι μόνο όσοι βρίσκονται εντός του Κοινοβουλίου.
Ο Ροντούλης είναι ένας πολιτικάντης γυρολόγος και παντελώς αναξιόπιστος. Έχει περάσει από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ, τη ΝΔ και τώρα στο ΛΑΟΣ. Μόνο στο ΚΚΕ δεν έχει πάει ακόμα. Θλιβερό που δεν βρήκαν κανέναν άλλον σε όλη τη Θεσσαλία και βγάζουν αυτόν για βουλευτή Λάρισας και τώρα υποψήφιο περιφερειάρχη.
Παρακαλώ να θεωρηθεί και να αναγνωρισθεί, ότι κάθε παρέμβασή μου ΔΕΝ έχει καμία αιχμή κατά προσώπων, είτε πολιτικών, είτε συ-σχολιαστών ή αρθρογράφων, σε αυτές τις σελίδες, ΑΛΛΑ κινείται στο πλαίσιο της ενημερώσεως και ανταλλαγής απόψεων για τα εθνικά ιδιαίτερα ζητήματα, μόνο από πλευράς διεθνούς δικαίου, και η κριτική μου βασίζεται μόνο σε επιστημονικό επίπεδο. Επομένως δεν συμφωνώ με οιουσδήποτε χαρακτηρισμούς, και δεν με αφορά η τροπή αυτή που πήρε η συζήτηση. Θα συνεχίσω την συμμετοχή μου, με γνώμονα μόνο τα ανωτέρω.(Προς ΑΝΤΙΒΑΡΟ: παρακαλώ σημειώστε ότι, για όλα τα νομικά ζητήματα που έχουν προκύψει, από τις παραπάνω ανταλλαγές σχολίων, η εργασία μου “Αριπέλαγος-Αρχιπελαγικά Κράτη-Το Αιγαίο Αρχιπέλαγος”, που σας έχω στείλει, δίνει απαντήσεις και επεξεργασμένη νομική από πλευράς διεθνούς δικαίου τεκμηρίωση (καθόσον αποτελεί και το αντικείμενο των σπουδών μου και της επί είκοσι και πλέον ετών εμπειρίας μου), απ’ όπου μπορούν να βγουν και συμπεράσματα για την εθνική πολιτική που μπορεί να σταθεί στην περίπτωση του Αιγαίου).