Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.
Όταν ο αλαζών Μουσσολίνι εξευτελίστηκε από τον Έλληνα στρατιώτη στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, ανέλαβε ο σύμμαχός του, ο Χίτλερ, να ταπεινώσει και να υποδουλώσει την υπερήφανη Ελλάδα. Στις 6 Απριλίου οι γερμανικές Μεραρχίες επιτίθενται στα οχυρά της γραμμής Μεταξά αξιοποιώντας τη φιλογερμανική στάση της Βουλγαρίας. Στο Ρούπελ, στο Λίσσε, στο Ιστίμπεη, στο Περιθώρι κ.α. οι στρατιώτες μας ανθίστανται ηρωικώς, αλλά στο τέλος παραδίδονται, διότι οι Γερμανοί έχουν ήδη εισβάλει στην Ελλάδα μέσω Γιουγκοσλαβίας.
Μία άγνωστη στους πολλούς μάχη είναι η άμυνα, την οποία αντέταξε μία ελληνική ελλιπής Μεραρχία στην περιοχή της Κλεισούρας, της λίμνης της Καστοριάς και του Άργους Ορεστικού. Προσπαθώντας να προστατεύσουν την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών από το μέτωπο των ελληνοαλβανικών συνόρων, ολιγάριθμοι πεζοί και πυροβολητές αντιστάθηκαν στους Ναζί μέχρις ότου τελείωσαν τα πυρομαχικά τους.
Στις 15 Απριλίου 1941, πέντε ημέρες πριν από τη συνθηκολόγηση, ένας Ταγματάρχης του Πυροβολικού, ο Γιάννος Παπαρρόδου βρέθηκε στο μέτωπο της Καστοριάς επικεφαλής της 21β Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού. Όταν τα γερμανικά αεροπλάνα κατέστρεψαν τα πυροβόλα του ο ηρωικός Ταγματάρχης πήρε στα χέρια ένα πολυβόλο Χότσκις και πολλές δεσμίδες από σφαίρες και αγωνίσθηκε μόνος του πολυβολώντας τους Γερμανούς.
Οι συμμαχητές του επιχείρησαν να τον αποτρέψουν, διότι έβλεπαν ότι βαδίζει προς τη θυσία. Εκείνος έδωσε την εξής απάντηση, ως γνήσιος συνεχιστής των ΟΧΙ του Ελληνισμού:
«Δεν φεύγω, θα μείνω, δεν φεύγω από δω. Το θέλω, το θέλει η πατρίδα μου και η οικογένειά μου. Θα μείνω, γιατί επιτέλους το θέλω εγώ, ο Παπαρρόδου»!
Ο Ταγματάρχης έπεσε μαχόμενος το απόγευμα της 15ης Απριλίου μεταξύ των χωριών Δισπηλιό και Μανιάκοι. Ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες της μάχης, που έδωσε μόνος του ο Παπαρρόδου, ήταν και ο γνωστός λαογράφος Δημήτρης Λουκάτος, απλός στρατιώτης τότε. Οι Γερμανοί νόμιζαν ότι οι ελληνικές δυνάμεις, που δυσκόλεψαν στην προέλασή τους, ήσαν δυναμικότητος τριών Μεραρχιών. Ντράπηκαν όταν έμαθαν ότι οι ηρωικώς αγωνισθέντες αποτελούσαν μόνο τρία τάγματα και λιγες πυροβολαρχίες.
Ο Ιωάννης Παπαρρόδου, αδελφός του γνωστού στρατιωτικού και ιστορικού συγγραφέως Νικολάου Παπαρρόδου, γεννήθηκε το 1904 στη Λαμία ή στην Υπάτη Φθιώτιδος. Υπήρξε άριστος χιονοδρόμος και διεθνούς φήμης αθλητής. Ηγήθηκε του πρώτου στην Ελλάδα Τάγματος Χιονοδρόμων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις τον τίμησαν μετά θάνατον δίνοντας το όνομά του στο Στρατόπεδο των Χιονοδρόμων Καταδρομέων στον Όλυμπο και στο Στρατόπεδο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στη Αθήνα.
Τη ζωή και τη θυσία του περιγράφει με γλαφυρότητα ο δικηγόρος Γιάννης Καραγιαννόπουλος στο βιβλίο του «Το πάθος του βουνού – ο Γιάννος Παπαρρόδου και η εποχή του». Σήμερα που γκρεμίζονται οι αξίες είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τέτοιους ήρωες!
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14.4.2019