Βέλος κατά του εθνομηδενισμού.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Ρήξη Μαΐου (ειδκή προεκλογική έκδοση)

Τα 150 περίπου συλλαλητήρια για τη Μακεδονία το 12μηνο μέχρι την ψήφιση του αίσχους των Πρεσπών στη Βουλή κομίζουν τη μαζική αφύπνιση, και την αμήχανη για το σύστημα αποκάλυψη ότι τα εθνικά θέματα ποτέ δεν έπαψαν να αποτελούν πρώτη προεραιότητα, ασχέτως αν η οικονομική κρίση κατακυρίευσε τα πάντα.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, τα κοινοβουλευτικά κόμματα όχι απλώς δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στην δεδομένη ιεράρχηση του λαού, αλλά βρίσκονται στη μεγαλύτερη απόσταση από αυτά, τουλάχιστον κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Έχουμε κόμματα φτιαγμένα από εθνομηδενιστικό υλικό (ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι), έχουμε κόμματα αδιάφορα ή τυφλά στο φαινόμενο του εθνομηδενισμού (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΕΚ), έχουμε και σκιάχτρα, δηλαδή κόμματα που λειτουργούν ως οχήματα απαξίωσης της φιλοπατρίας (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ). Έχουμε και το ΚΚΕ, το οποίο μάλλον ανήκει και στις τρεις κατηγορίες ταυτόχρονα!

Η χαώδης απόσταση μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων με παρακίνησε να επιθυμώ να υποστηρίξω ένα αντίβαρο, μία απάντηση. Αφού συνειδητοποίησα ότι μία μικρή ή μεγάλη συνεργασία σε αυτή τη βάση δεν ήταν δυνατή, αποφάσισα να στηρίξω την πιο αγνή προσπάθεια, η οποία εκινείτο προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση, με τις ίδιες αρχές και ανησυχίες. Το κόμμα της Ελεύθερης Πατρίδας.

Κατ΄ εμέ ο διαχωρισμός δεξιά – αριστερά, αφορά στην διαχείριση της οικονομίας και, ως ένα βαθμό, στην ανάγνωση ορισμένων πτυχών της πρόσφατης Ιστορίας. Από κει και πέρα, τα προτάγματα για τον ελληνισμό είναι σήμερα πολύ ουσιαστικότερα: πρώτον η επιβίωσή του ως φυσική υπόσταση (δημογραφικό, μετανάστευση), δεύτερον η συλλογική του αυτοσυνειδησία (παιδεία, Ιστορία, εξωτερική πολιτική), τρίτον οι θεσμοί (Δημοκρατία, διάκριση εξουσιών). Όλα αυτά προηγούνται της οικονομίας, άρα και της αντιπαλότητας για το ποια προσέγγιση είναι προτιμητέα: η ελεύθερη οικονομία ή ο κρατισμός.

Αυτά τα προτάγματα συνοψίζονται σε ευρωπαϊκό πλαίσιο στη φράση: πρώτα η Ελλάδα. Θέλουμε Ευρώπη των εθνών, των πατρίδων, του αλληλοσεβασμού. Όχι Ευρώπη του ατόμου, των διορισμένων αξιωματούχων, του τσαμπουκά που σου παίρνει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Μία Ευρώπη βασισμένη στους άξονες της Αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και του Χριστιανισμού. Όχι μία Ευρώπη έρμαιο των ισλαμιστών.

Αυτό είναι το σκεπτικό μου πίσω από την υποψηφιότητα με την Ελεύθερη Πατρίδα. Έτσι, μπορεί κανείς να συνάγει τις θέσεις μου σε ένα εύρος ζητημάτων. Όσοι παρακολουθούν το Αντίβαρο γνωρίζουν τη δράση μου τα προηγούμενα χρόνια σχετικά με το Σχέδιο Ανάν, το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, την απάντηση στους αποδομητές του 1821 και στους αρνητές του Κρυφού Σχολειού, την επιχειρηματολογία υπεράσπισης της ελληνικότητας της Μακεδονίας και κατάρριψης της Συμφωνίας Κοτζιά-Δημητρώφ στις Πρέσπες.