Δεν είμαι ειδικός στο θέμα, ωστόσο με απασχολεί όσο κάθε εχέφρονα Θρακιώτη και Έλληνα. Η ιστορία των ορεινών Θρακών και του εκτουρκισμού της πεδιάδας της Ξάνθης έχει διάρκεια λίγων μόνον αιώνων. Οι Μουσουλμάνοι που ζουν σήμερα στη Θράκη δεν είναι ενιαία μειονότητα, αλλά αποτελούν ένα συνονθύλευμα τουρκογενών Τούρκων Μουσουλμάνων και φυγάδων από τα Βαλκάνια το 1878, Γιουρούκων αφενός και τυχαίων Ρομά, οι οποίοι πλαισιώνονται τον τελευταίο καιρό από ορεσίβιους εξισλαμισμένους γηγενείς Πομάκους. Το σύνολο αυτού του πληθυσμού τάχτηκε μετά το 1922 κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών με τη συντηρητική χαλιφική αντίδραση προς τους νεότουρκους και πολέμησε με τον ελληνικό στρατό. Κατά τον Μεσοπόλεμο και την ταραγμένη εποχή που ακολούθησε, ο εκτουρκισμός τμημάτων του μουσουλμανικού πληθυσμού πήρε κάποιες διαστάσεις. Πολιτικές θεωρήσεις των άτολμων Ελλήνων πολιτικών είναι υπεύθυνες για την αποδυνάμωση της αντιτουρκικής και φιλοϊσλαμικής ηγεσίας της μειονότητας με αποτέλεσμα μετά το τέλος του πανευρωπαϊκού πολέμου, η Τουρκία να κατορθώσει σχεδόν να εκτουρκίσει μία μειονότητα που έχει λίγη σχέση με αυτήν και βρίσκεται εκτός των συνόρων της. Το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας είναι λοιπόν πολιτικό και πολιτισμικό και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από τις ελληνικές ηγεσίες, οι οποίες όμως αδιαφορούν και ασχολούνται με αυτό μόνο κατά τις περιόδους εκλογών. Η ανάμειξη της Τουρκίας και η σκιά του νεοοθωμανισμού πάνω από τη Θράκη πρέπει να αντιμετωπισθούν με πολιτικά μέσα.
Το πρώτο από αυτά θα είναι μία χωροταξική κοινωνική και πολιτική μελέτη της υφής της μειονότητας των σχέσεών της και της οικονομικής της υπόστασης. Ανάλογα θα κινηθεί και ο οικονομικός σχεδιασμός. Έχουμε δημιουργήσει στη Θράκη ένα θεματικό πάρκο μειονοτήτων το οποίο δεν τολμούμε να αγγίσουμε, ούτε καν για να δώσουμε μια αναπτυξιακή και εκσυγχρονιστική ροπή στον πληθυσμό. Αν θέλουμε να κρατήσουμε και να ενσωματώσουμε την μειονότητα στην ελληνική κοινωνία θα πρέπει να προσθέσουμε με γενναία μέτρα ένα ακόμη πρόβλημα στις επιβαρυμένες σχέσεις μας με την Τουρκία. Υπάρχει μια δυσαρμονία ως προς τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των μελών της μειονότητας, η οποία δέχεται τη δηλητηριώδη επίδραση και επιβολή των υπηρεσιών του τουρκικού προξενίου της Κομοτηνής. Αλλά υπάρχει και η δυσαρμονία της δημογραφικής και σχεδιαστικής συμπεριφοράς, η οποία επιτρέπεται στα μέλη της μειονότητας.
Συγκεκριμένα, κατά τις δύο τελευταίες γενεές, οι ελληνικοί ορεινοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν τους αιωνόβιους ελληνικούς οικισμούς και αναγκάστηκαν να κατοικήσουν πιο κοντά στις πεδιάδες και τις κοιλάδες, όπου ευρίσκονται τα κέντρα της βιοτεχνικής και βιομηχανικής παραγωγής της χώρας. Εκεί η σκληρή δουλειά του εργατικότατου Πομάκου θα του επιτρέψει μία αξιοπρεπή ζωή. Γιατί ο Έλληνας ποιμένας ή καλλιεργητής υποχρεώθηκε διά πυρός και σιδήρου να κατοικήσει στις πόλεις και στις βιομηχανικές ζώνες της Ελλάδας, ενώ ο Πομάκος αντίστοιχος πολίτης, κατοικεί σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή όπου χρειάζονται μεγάλες κρατικές επενδύσεις για τη δημιουργία ενός βιώσιμου περιβάλλοντος και την συνεχή επιδότηση των προϊόντων του; Οι Πομάκοι θα πρέπει να κατεβούν στις πόλεις και να εργαστούν όπως οι υπόλοιποι Έλληνες.
Όσον αφορά τις μορφωτικές και γνωστικές δυνατότητες του πληθυσμού, όπως και τις επαγγελματικές ικανότητες, τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Δεν βρέθηκε ελληνική κυβέρνηση ικανή να καταργήσει την τριγλωσσία που στηρίζει και διδάσκει η ελληνική παιδεία σε θαυμαστή συμφωνία με τις τουρκικές υποδείξεις και επιθυμίες. Ο ορεσίβιος Έλληνας Πομάκος μιλάει στο σπίτι του την πομακική ως μητρική γλώσσα, διδάσκεται την τουρκική ως εθνική γλώσσα και την ελληνική ως γλώσσα του κράτους. Αυτό είναι μία τριγλωσσία που γίνεται γελοία αν προσθέσουμε την αγγλική, που ενδεχομένως διδάσκεται κατά τό συρμό, και την αραβική η οποία διδάσκεται στο τέμενος ως θρησκευτική γλώσσα. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κυκεώνα, όπου είναι δύσκολο για ένα παιδί να ξεφύγει από την αμάθεια και την αγλωσσία. Τα μικτά ελληνοτουρκικά σχολεία θα πρέπει να καταργηθούν με ένα σύστημα σχολείων όπου θα διδάσκεται η Πομακική και η Ελληνική ως δεύτερη γλώσσα. Με ποια λογική ο νέος Πομάκος μαθαίνει μία γλώσσα που είναι ξένη για αυτόν και δεν μαθαίνει τη δική του γλώσσα; Μήπως το ελληνικό κράτος προορίζει όλους τους Έλληνες Πομάκους για σταδιοδρομία και εργασία στην Τουρκία και γι΄ αυτό φροντίζει να τους εφοδιάζει με την τουρκική γλώσσα; Δεν είναι λοιπόν επιτρεπτό να υπάρχουν προνόμια για τους Πομάκους που αποφασίζουν να παρακολουθήσουν το τουρκικό ισλαμικό σχολείο, αφού αυτό βοηθά τον εκτουρκισμό τους.
Όσο για τα ινστιτούτα μελέτης και το μουσουλμανικό συμβούλιο παρά τω πρωθυπουργώ ομολογώ ότι έχω ξανακούσει τέτοιες κούφιες υποσχέσεις που οι Έλληνες πολιτικοί συνηθίζουν να αγνοούν και ξεχνάν όταν παύει η πολιτική πίεση των εκλογών. Αυτός είναι και ο κύριος ίσως λόγος, που υπάρχει το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας, που κατοικεί στην Ελλάδα.