Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΑ
Αποστάσεις από το έργο υλοποίησης του αγωγού φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline (ΤΑΡ), που προορίζεται να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ιταλία μέσω της Ελλάδας και της Αλβανίας, δείχνει να κρατά «διακριτικά» η ελληνική κυβέρνηση.
Στη συνάντηση που είχαν προχθές Πέμπτη οι εκπρόσωποι των μετόχων του αγωγού ΤΑΡ με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν την κυβερνητική στήριξη για το έργο, η Τίνα Μπιρμπίλη αρνήθηκε εμμέσως πλην σαφώς να την παράσχει, δηλώνοντας ότι «προτεραιότητα για τη χώρα αποτελεί ο αγωγός ITGI-Ποσειδών, βάσει των σχετικών διακρατικών συμφωνιών που έχει υπογράψει η Ελλάδα».
Παράλληλες διαδρομές
Η επίσκεψη της ελβετικών και νορβηγικών συμφερόντων κοινοπραξίας στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έγινε σε μία προσπάθεια να «τρέξουν» οι διαδικασίες έγκρισης των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί προς τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και το Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου.
Η ελληνική πλευρά αλλά και οι άλλες εμπλεκόμενες κυβερνήσεις έχουν πάντως κάθε συμφέρον να προωθούν την κατασκευή του αγωγού Interconnector Turkey Greece Italy-Ποσειδών.
Ο συγκεκριμένος αγωγός στον οποίο μετέχουν η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, η ιταλική Edison και η τουρκική Botas είναι ανταγωνιστικός του ΤΑΡ, καθώς ακολουθεί σχεδόν παρεμφερή διαδρομή για να μεταφέρει το φυσικό αέριο από την Κασπία μέσω Τουρκίας και Ελλάδας στην Ιταλία.
Το συγκριτικό πλεονέκτημά του, έναντι του ΤΑΡ, είναι πως το συγκεκριμένο έργο έχει ενταχθεί στα διευρωπαϊκά δίκτυα τα οποία χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Επιπλέον μετά τις συμφωνίες Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν και του μνημονίου μεταξύ ΔΕΠΑ, Edison και Botas, οι πιθανότητες υλοποίησής του φαίνεται να βρίσκονται σε πιο προχωρημένο στάδιο.
Από την άλλη πλευρά, ο ΤΑΡ στον οποίο μετέχουν η ελβετική EGL (42,5%), η νορβηγική Statoil (42,5%) και από τον Ιούνιο η γερμανική ΕΟΝ (15%), θεωρείται οικονομικά και τεχνικά επαρκής, αλλά δεν έχει στον ίδιο βαθμό την πολιτική συναίνεση.
Υπό το πρίσμα αυτό αλλά και λόγω του ότι εγείρονται ερωτήματα πλέον αν είναι βιώσιμοι δύο αγωγοί που φιλοδοξούν να μεταφέρουν το αέριο της Κασπίας στην Ευρώπη, έχουν ήδη αρχίσει να συζητούνται σενάρια ακόμη και για συγχώνευση των δύο μεγαλεπήβολων επενδυτικών σχεδίων, που έχουν προϋπολογιστεί γύρω στα 1,5- 2 δισ. ευρώ.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=30/10/2010&id=218537
.