Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Με αφορμή την «αθώωση» των έξι από τον Αρειο Πάγο
Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ(*)
Μ’ αυτή την επευφημία οι Τούρκοι μπέηδες της Μακεδονίας την περίοδο μετά τις μοιραίες εκλογές του 1920 -που έφερε στην εξουσία την αντιπολεμική φιλομοναρχική παράταξη του Δημητρίου Γούναρη- εξαπέλυαν τις διώξεις κατά των ταλαιπωρημένων Ελλήνων προσφύγων του Καυκάσου που μόλις είχαν καταφθάσει στην ελληνική Μακεδονία.
Δύο χρόνια αργότερα, η τουρκική εφημερίδα της Πόλης «Yeni Giun» θριαμβολογούσε για την ανέλπιστη νίκη των τουρκικών εθνικιστικών στρατευμάτων με ένα εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο, όπου πάνω από τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου έγραφε: «Γούναρης-Στράτος, οι σωτήρες της Τουρκίας».
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, υπό την πρωθυπουργία του Μιχ. Πρωτοπαπαδάκη, ενώ είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία -χωρίς να προλάβει- είχε ψηφίσει τον Νόμο 2870/1922, που με τις υπογραφές των Κωνσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου, απαγόρευε την έξοδο από τη Μικρά Ασία των Ελλήνων και των Αρμενίων. Παράλληλα είχε απαγορεύσει τη δράση της πολιτικής έκφρασης των Ιώνων, της Μικρασιατικής Αμυνας και τη δημιουργία ντόπιου μικρασιατικού στρατού.
Ογδόντα οκτώ χρόνια μετά ο Αρειος Πάγος αποφασίζει την απαλλαγή αυτών που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν τότε υπό το βάρος ενός τρομακτικού ανομήματος. Το παράδοξο της υπόθεσης ξεκινά απ’ την πρώτη αποδοχή του αιτήματος Πρωτοπαπαδάκη για ένα θέμα εξόχως πολιτικό, που καθόρισε τη μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, διαμόρφωσε τα τελικά σύνορα στην περιοχή και τις γεωπολιτικές ισορροπίες του μεταοθωμανικού κόσμου. Και είναι παράδοξη η αρχική αποδοχή, γιατί ένα τμήμα του Αρείου Πάγου με συνείδηση της υφής της υπόθεσης δέχτηκε να εγκλωβίσει τον θεσμό σε μια θολή υπόθεση, να μετατραπεί σε πολιτικολογούντα κριτή, να ξαναγράψει την εθνική Ιστορία και να κινηθεί στα όρια της παραβίασης της έως τώρα γνωστής δεοντολογίας για τη θεσμική λειτουργία του οργάνου εντός της ελληνικής κοινωνίας, υπονομεύοντας οριστικά το όποιο κύρος του.
* Ιστορικός
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=218569
.
25 comments
Ἔτσι ἀντιλαμβάνεται τὴν ἱστορία ὁ κύριος Ἀγτζίδης ; Ὅτι τὴν γράφουν τὰ δικαστήρια ;
Ὁ Ἄρειος Πάγος ἀπήλλαξε τοὺς κατηγορουμένους τῆς Δίκης τῶν Ἓξ ἀπὸ τὴν κατηγορία τῆς ἐσχάτης προδοσίας, ὄχι ἀπὸ τὶς εὐθύνες γιὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Οὔτε τὸ Ἔκτακτο Στρατοδικεῖο ποὺ τοὺς κατεδίκασε δὲν μπόρεσε νὰ ἀποδείξει ὂτι εἴχαν δόλο γιὰ τὶς πράξεις καὶ παραλείψεις τους, οὔτε τοὺς παρέσχε τὶς δικονομικὲς ἐγγυήσεις γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸν ἑαυτό τους. Κατὰ τὸ μέρος ποὺ τὸ ἀφορᾶ, τὸ ἀνώτατο δικαστήριο διαπίστωσε μόνον τὰ πραγματικὰ περιστατικά: ἠ Δίκη τῶν Ἓξ ἦταν παρωδία δίκης καὶ ἡ ἐκτέλεσή τους δολοφονία.
Δουλειὰ τοῦ ἰστορικοῦ δὲν εἶναι νὰ κρίνει τοὺς δικαστές, πρᾶγμα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει τὰ γνωστικὰ ἐφόδια. Ἄλλωστε αὐτὸ φαίνεται ὅταν γράφει ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι πολιτικό. Ἐμ τότε γιατὶ δέχεται ὂτι ὀρθῶς ἐσύρθησαν οἱ Ἓξ ἐνώπιον στρατοδικείου ; Λογικῶς, θὰ ἔπρεπε ὁ κύριος Ἀγτζίδης νὰ προτείνει νὰ ἐκτελεσθοῦν χωρὶς δίκη. Ὅπως τὰ θύματα τῆς τρομοκρατίας. Νὰ θυμίσω ὂτι ἡ ἐφημερίδα, στὴν ὁποία δημοσιεύει τὴν ἄποψή του ὁ κύριος Ἀγτζίδης, ὑπῆρξε τὸ ὄχημα δημοσιότητος τῶν προκηρύξεων τῶν τρομοκρατῶν. Καὶ ἔχει κάθε συμφέρον νὰ ὑπονομεύει συστηματικῶς τὸ κῦρος κάθε δικαστηρίου. Τώρα ὁ κύριος Ἀγτζίδης ἔγινε συνεργός της.
Ἡ μὲν βάρβαρη ἐκτέλεσις τῶν Ἕξι ἀπὸ τὴν δικτατορία Πλαστήρα-Γονατᾶ, μὲ τὴν συμφωνία τοῦ Βενιζέλου, ὑπῆρξε πράξις πολιτικῆς ἐκδικήσεως, ἡ ὁποία ἐπανατροφοδότησε τὸν ἐθνικὸ διχασμὸ καὶ συνέχισε τὴν ἀνωμαλία γιὰ ἄλλα δεκαπέντε χρόνια, μέχρι νὰ θέσῃ ἐπὶ τέλους τέλος ὁ ἐθνικὸς κυβερνήτης Μεταξᾶς. (Μὲ τὸν Βενιζέλο, ἕναν χρόνο πρίν, νὰ συνηγορῇ σὲ αὐτὴν τὴν ἐθνικὴ ἀνάγκη γράφοντας «Ζήτω ὁ Βασιλεύς».)
Οἱ δὲ ἱστορικὲς εὐθύνες τῶν Ἕξι εἶναι θέμα τῆς Ἱστορίας. Ἀλλὰ ἡ Ἱστορία δὲν ἀρχίζει μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν μιὰ ἀπελπισμένη προσπάθεια (Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία) νὰ ἐξαναγκάσουν τὸν Κεμὰλ σὲ συμβιβασμό (καὶ σὲ ὁρισμένες στιγμὲς φάνηκε ὅτι τὸν ἔφθασαν στὰ ὅρια τῆς ἀπελπισίας) (ἐνῶ οἱ πολιτικοί τους ἀντίπαλοι πού, μετὰ τὴν ἐκλογική τους συντριβή, ἐγκατέλειψαν τὶς θέσεις τους στὸ μέτωπο καὶ κατέφυγαν στὴν Πόλι, συμπράττοντας μὲ τὸν Κεμάλ καὶ συνομοτώντας γιὰ τὴν διάλυσι τοῦ μαχομένου στρατοῦ (δεύτερη «Ἄμυνα») -μαζὶ μὲ τοὺς μπολσεβίκους βεβαίως· καὶ ὅλοι αὐτοί, ὄχι μόνον καπηλεύθηκαν τὴν Καταστροφή, ἐξοντώνοντας τοὺς πολιτικούς τους ἀντιπάλους, ἀλλὰ κατὰ τραγικὸν τρόπον ἐγκολπώθηκαν καὶ σημαντικὸ μέρος τῶν προσφύγων Μικρασιατῶν, τῶν ὁποίων, μὲ τὴν πολιτική τους, εἶχαν σκάψει προηγουμένως τὸν λάκκο…) Ὄχι, ἡ Ἱστορία δὲν ἀρχίζει μὲ τοὺς Ἕξι. Ἡ Ἱστορία ἀρχίζει μὲ αὐτοὺς ποὺ ἐδέσμευσαν τὴν Ἑλλάδα στὴν στρατηγικὴ αὐτή, ὄχι μόνον, χωρὶς καμμία προϋπόθεσι ἐπιτυχίας, ὄχι μόνον ἀγνοώντας τὶς στρατηγικὲς παραμέτρους οἱ ὁποῖες συγκεκριμένα τοὺς ἐπισημαίνονταν ἀπὸ τοὺς ἀρμοδίους ἐπιτελεῖς (τοὺς ὁποίους συκοφαντοῦσαν στὴν Ἀντὰντ ὡς «γερμανοφίλους»), ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλοντας πραξικοπηματικῶς καὶ μὲ ξένες λόγχες τὴν πολιτικὴ αὐτὴν (εὐτυχῶς ὄχι ἀρκετὰ νωρίς· δὲν ἐπέτυχαν ἔτσι νὰ δώσουν καὶ τὴν Θράκη στοὺς Βουλγάρους, ὅπως εἶχαν προτείνει), διχάζοντας τὴν Ἑλλάδα οὐσιαστικῶς καὶ τυπικῶς, ὑπονομεύοντας τὶς διαπραγματευτικές της δυνατότητες, ρίχνοντάς την στὸν ἐθνικὸ διχασμὸ καὶ στὸν ἐμφύλιο πόλεμο καὶ καταστρέφοντας ἔτσι ἐξ ἀρχῆς τὴν πρωταρχικὴ προϋπόθεσι κάθε δυνατότητος ἐπιτυχίας τῆς δικῆς τους (τῆς βενιζελικῆς) πολιτικῆς -ἀλλὰ καὶ ὁποιασδήποτε ἄλλης ἐθνικῆς πολιτικῆς, τὴν ἐθνικὴ ἑνότητα.
Οἱ μικρασιατικὲς ὀργανώσεις καλὸν θὰ ἦτο νὰ παύσουν νὰ τροφοδοτοῦν, ἐνενήντα πέντε χρόνια μετὰ τὸ 1915, τὸν ἐθνικὸ διχασμό καὶ νὰ ὑβρίζουν συνεχῶς τοὺς «παλαιοελλαδίτες» καὶ τὸ «κράτος τῶν Ἀθηνῶν». Τοὺς «παλαιοελλαδίτες» ποὺ ἔσπειραν μὲ τὰ κόκκαλά τους τὴν Μικρασία μέχρι τὴν Ἀλμυρὰ Ἕρημο καὶ τὸ Κάλε Γκρότο, καὶ ποὺ μετὰ τὴν Καταστροφὴ ὑπεδέχθησαν καὶ περιέθαλψαν δύο ἑκατομμύρια πρόσφυγες. Αὐτὸς ὁ ἀντιπαλαιοελλαδιτισμὸς καὶ ὁ ἀντιαθηναϊσμὸς ποὺ ἐπανατροφοδοτεῖται τελευταίως σὲ διάφορους χώρους, ἀπὸ πολιτιστικοὺς συλλόγους μέχρι γήπεδα, ἐγχέει δηλητήριο στὸ σῶμα τῆς Ἑλλάδος καὶ πρέπει νὰ σταματήσῃ.
Φίλε Φειδία,
Ουδέποτε εδόθη εξήγησις για το τι ακριβώς πρόδωσαν οι άνθρωποι αυτοί, ούτως ώστε να καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία στην εσχάτη των ποινών.
Η αναμόχλευσις παλαιών παθών με όχημα την mainstream αντίληψη της Ιστορίας, το “φρεσκάρισμα” του Διχασμού, είναι το μόνο πράγμα που δεν χρειαζόμαστε τώρα και ασφαλώς δεν ωφελεί την Πατρίδα. Το να παραβλέπει κανείς ότι ο Βενιζέλος έγινε δικτάτωρ με ξένες λόγχες και αντί να έχει την τύχη των κατοχικών πρωθυπουργών (1941-44), ανακηρύσσεται σε “Εθνάρχη”, είναι το άκρον άωτον του παραλογισμού. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Προς τι η αναμόχλευσις τώρα και μάλιστα από ορισμένους κύκλους;
Εδώ έχομε σχετικά πρόσφατο πρωθυπουργό (1996), ο οποίος υποστέλλει την Ελληνική Σημαία στα Ίμια, δηλαδή ελαττώνει την ελληνική επικράτεια και αντί να σταλεί στου Γουδή μαζί με τους συνεργούς του (ο ΥπΕξ του χαρακτήρισε την Σημαία μας “κωλόπανο” για το οποίο δεν άξιζε να γίνει πόλεμος), εκλέγεται τον ίδιο χρόνο από τον “κυρίαρχο” ελληνικό λαό πρωθυπουργός, για να συνεχίσει το … “πατριωτικό” του έργο στην Μαδρίτη κλπ. Και ασφαλώς είναι ανυπολόγιστη η ζημιά που έκανε με τον εθνομηδενισμό του.
Τι τα θέλεις, τι γυρεύεις. O tempora, o mores!
Βασικά δεν θα έπρεπε να εκτελεστούν μετά από όποια δίκη, για το μόνο λόγο ότι θα είχαν τη στοιχειώδη τσίπα να έχουν αυτοκτονήσει αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος της προδοσίας που διέπραξαν ή, γι αυτούς που το αμφισβητούν,των παραλήψεών τους που οδήγησαν σ’ αυή την τραγική εξέλιξη.
Και ειδικα για τους ευαίσθητους ψευδοπατριώτες, γιατί εγκατέλειψαν ανενδοιάστως τους αφοπλισμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας στο έλεος του Μουσταφά Κεμάλ πασά.
Αιώνια θα είναι η ηθική καταδίκη τους, όσοι Άρειοι Πάγοι κι αν τους απαλλάξουν.
ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΡΟΔΩΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΥΛΑ ΦΘΕΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΛΕΩ ΜΕΤΑ ΛΟΓΟΥ ΓΝΩΣΗΣ ΟΤΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΑ ΕΙΧΑΝ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο για τον οποίο ο κ. Αγτζίδης υπογράφει το παρόν άρθρο, όπως και όλα τα άλλα ως ιστορικός.
Η κρίση του στο εν λόγω ζήτημα είναι άκρως υποκειμενική και μάλλον υπαγορεύεται από συναισθηματισμούς παρά από ιστορικά δεδομένα.
Αλλιώς δεν εξηγήται το γεγονός, ότι δέχεται την αρμοδιότητα του δικαστηρίου μόνο στην περίπτωση στην οποία αυτό (του 1922) καταδίκασε τους έξη και όχι σε εκείνη (σήμερα) στην οποία τους αθώωσε.
Δικαστικές αποφάσεις, κε. Αγτζίδη, ασφαλώς και μπορούνε να κριθούνε από (άλλα) δικαστήρια. Για να είμαστε μάλιστα περισσότερο συνεπείς στι επιταγές μιας ευνομούμενης πολιτείας, θα έλεγα, ότι μόνο από αυτά δύνανται και οφείλουν να κριθούν!
Αὐτοὶ ποὺ τοὺς ψηφίζουν τί εἶναι ;
Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν δική τους ἐξωτερικὴ πολιτικὴ, ἰδιωτική, καὶ φέρνουν Ὀτσαλὰν καὶ βάζουν σημαῖες σὲ βραχονησῖδες τὶ εἶναι ; Καὶ ὅσοι σπουδασμένοι στρατιωτικοὶ δὲν ἔχουν στοιχειώδη ἐπαγγελματικὴ ἐπάρκεια νὰ καταλάβουν καὶ τὴν γειτονικὴ βραχονησῖδα τὶ εἶναι ;
Το δεδομένο που αναφέρει ο Αγτζίδης παραπάνω για τους Τούρκους μπέηδες -ψηφοφόρους του Λαϊκού Κόμματος- που καταπίεζαν τους ομογενείς πρόσφυγες απ΄ τον Καύκασο μετά το Νεέμβριο του 1920, αναπτύσσεται σε μια εξαιρετική μελέτη του Ανδρέα Αθανασιάδη για την πιο άγνωστη περίοδο της προσφυγικής εγκατάστασης στην Ελλάδα.
Δείτε τη δημοσίευση στο μπλογκ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΕΙΣ ΚΑΥΚΑΣΟΝ ΡΩΣΙΑΣ ….περί του Καρς…
http://kafkasios-pontokomitis.blogspot.com/2010/10/blog-post_06.html
Αφορά τη μεταχείριση των Ελλήνων προσφύγων από την περιοχή του Καρς, που είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στην Ελλάδα απ’ το 1920, μετά από μια απίστευτη Οδύσσεια στον Καύκασο και τη Νότια Ρωσία μετά την παράδοση του Καρς στους Τούρκους με τη Συνθήκη του Μπρέστ Λιτόφσκ.
Η στάση των ελλαδικών πολιτικών δυνάμεων και η συμπεριφορά των “γηγενών”, κυρίως μουσουλμάνων των Νέων Χωρών, είναι αποκαλυπτική των τραγικών συνθηκών που συνάντησαν οι πρώτοι αυτοί πρόσφυγες… προάγγελος της μεγάλης προσφυγιάς του ’22.
Στο ντουλάπι του Λαϊκού Κόμματος και των μοναρχικών υπάρχουν πολλοί σκελετοί Ελλήνων, και όχι μόνο αυτρών που εγκατέλειψαν στα νύχια του Κεμάλ στη Σμύρνη…
Είναι λοιπόν γνώρισμα των ανατολιτών η αχαριστία!
“Είναι λοιπόν γνώρισμα των ανατολιτών η αχαριστία”
Ανατολίτες είναι και οι Έλληνες της βαλκανικής.
Ο όρος “καθ’ ημάς Ανατολή” περιλαμβάνει Βαλκάνια και Μικρά Ασία.
——————–
Ζ, πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες:
“Στο ντουλάπι του Λαϊκού Κόμματος και των μοναρχικών υπάρχουν πολλοί σκελετοί Ελλήνων, και όχι μόνο αυτών που εγκατέλειψαν στα νύχια του Κεμάλ στη Σμύρνη…”
Εγώ θα διευκρίνιζα οτι οι “σκελετοι των Ελλήνων” που αναφέρεις είναι:
α) των Ποντίων που τους εγκατέλειψαν τελείως μετά το Νοέμβριο του 1920 και δεν έστειλαν ούτε μια σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες που πολεμούσαν ολομόναχοι
β) των στρατιωτών που τους υποσχέθηκαν “οίκαδε” και τους έστειλαν μετά την Αλυρά Έρημο, λεία στα τσακάλια του Κεμάλ και
γ) των Σμυρνιών που δεν τους επετρεψαν να οπλιστούν, τους απαγόρευσαν να φύγουν και τους παρέδωσαν στους κεμαλιστές.
Η λήθη δεν βοήθησε ποτέ κανένα φίλοι μου..
Ο βασικός λόγος που ο Αγτζίδης, και οι περί αυτόν, αναμοχλεύουν αυτές τις ιστορίες είναι για να προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες στην αριστερά με την οποία συνδέονται, ενεργοποιώντας αρχέγονα “αντι-δεξιά” ανακλαστικά. Και για να παρέχουν ένα βολικό συναισθηματικό άλλοθι στην υποστήριξη του λαθροεποικισμού της χώρας από Αφρική και Ασία που συντελείται ανεμπόδιστα τα τελευταία χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτά τα κείμενά του τα δημοσιεύει μετά χαράς η αγαπημένη εφημερίδα των αριστεριστών Ελευθεροτυπία.
Δεν νομίζω ότι εκπροσωπούν κανένα πέραν του στενού τους κύκλου, είναι δε μονίμως σε σύγκρουση με όλες τις άλλες ποντιακές οργανώσεις, εν είδει “αριστεράς αντιπολίτευσης”. Πολύ περισσότερο φυσικά δεν μπορεί να διατείνονται ότι εκπροσωπούν το σύνολο του προσφυγικού κόσμου. Τώρα γιατί και το Αντίβαρο και άλλες σοβαρές ιστοσελίδες του παρέχουν σταθερό βήμα περίπου ως “αυθεντίας” επί αυτών των θεμάτων, γιατί αυτόν και όχι π.χ. τον Φωτιάδη που έχει συγγράψει και το μνημειώδες πολύτομο έργο για τη γενοκτονία, είναι ένα καλό ερώτημα προς διερεύνηση.
Μα αυτός που αναμόχλευσε αυτές τις σελίδες είναι αυτός που προκάλεσε την απαλλαγή των πρωταίτιων μιας μεγάλης καταστροφής.
Δεν είναι δυνατόν οι τότε κυβερνώντες να απαλάσσονται των ευθυνών τους και να μην υπάρχει αντίδραση από τους εθνικά σκεπτόμενους και τους πατριωτικά ευαίσθητους.
Είναι θλιβερή η στάση πολλών σχολιαστών εδώ μέσα που φαίνεται να διαθέτουν δύο μέτρα και δύο σταθμά και να είναι ε΄τοιμοι να συγχωρήσουν την κάθε προδοσία, αρκεί ο προδότης α προέρχεται από την πολιτική τους παράταξη. Δυστυχώς αυτή η αρχή ισχύει για όλους, αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους. Και αυτό είναι θλιβερό και κρίμα.
Η ομάδα Αγτζίδη, και πριν το θέμα με την Δίκη των Εξ, εκινείτο στη λογική και για το σκοπό που περιέγραψα παραπάνω, άρα γι’αυτούς δεν ξεκινά εδώ το ζήτημα, κάνουν χρόνια την ίδια δουλειά παριστάνοντας τους ακραιφνείς προσφυγαμύντορες.
Κανείς δεν απηλλάγη των ευθυνών του, το δικαστήριο απλά έκανε δεκτή την αίτηση για αναψηλάφηση της δίκης, ακυρώνοντας την τότε απόφαση του έκτατου Στρατοδικείου. Αλλά επί της διαδικασίας δεν είδα να κάνετε κανένα σχόλιο. Μόνο για το πόσο “προδότες” ήταν, κατά την άποψή σας, οι εκτελεσθέντες και ό,τι με άλλα λόγια θα έπρεπε να εκτελεστούν έτσι κι αλλιώς, παράτυπα ή μη. Αν το πρόβλημά σας είναι ότι αυτή η άποψη συζητείται και δεν θεωρείται πλέον αυταπόδεικτη αλήθεια, όπως το είχατε καταφέρει μέχρι πριν κάποια χρόνια, ε τότε μάλλον θα πρέπει να το αποδεχτείτε και να συνηθίσετε.
Υπάρχει και “ομάδα Αγτζίδη”; Για δώσε περισσότερα. Εγώ νομίζα ότι ο Αγτζίδης κινείται μόνος του και μάλλον κάτι ως δον Κιχώτης που δεν τον πολυσηκώνει η ξεφτιλισμένη μας μικρή πατρίδα που χρεωκοπεί απ’ τις μαφίες που την κυβερνούν. Ήξερα ότι επικεντρώνεται κυρίως στη μελέτη του ποντιακού και μικρασιατικού ζητήματος (και άρα ξέρει τι παίχτηκε εκεί και όχι μόνο στην κρεβατοκάμαρα της βασίλισσας Σοφίας, όπως οι διάφοροι σφουγγοκωλάριοι του Πρωτοπαδάκη), των ελληνικων κοινοτήτων της Σοβιετικής Ένωσης, σταλινικών διώξεων. Γι αυτό και το ΚΚΕ και ζωντανό να τον έτρωγε δεν θα χόρταινε. Απ’ ότι βλέπω όμως, το ίδιο νοιώθουν και τα ακροδεξιά συντρόφια τους.
Ναι, τον καημένο τον Δον Κιχώτη, η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της. Τα ενδιαφέροντα του, εκτός από τους κακούς μοναρχικούς που “πρόδωσαν” τη Μ.Ασία, επικεντρώνονται στη μελέτη του “σοβιετικού ελληνισμού” και των “γνησίων κομμουνιστών” που εξέφραζαν “ελληνικό καθεστωτικό κομμουνιστικό λόγο”, αλλά που δυστυχώς ο Στάλιν δεν τον εκτίμησε και τους εκτόπισε. Λοιπόν καταλαβαίνουμε και την ιδεολογική του στράτευση και την λογική που την διέπει. Αφήστε επομένως τα παραμύθια για το πόσο τάχα τον μισεί το ΚΚΕ. Μια χαρά συμβαδίζουν εκτός από το θέμα των σταλινικών διώξεων, αλλά εδώ το ΚΚΕ δεν αποδέχεται τη σφαγή στο Κατύν που έχει αναγνωρίσει η ίδια η Ρωσία, αυτά θα δεχτεί;
Άλλωστε και το να είναι κανείς απλά “αντισταλινικός” δε σημαίνει και πολλά: και οι αναρχικοί και οι τροτσκιστές, αντισταλινικοί είναι, αλλά έχουν ακριβώς την ίδια ολοκληρωτική νοοτροπία.
Κι επειδή απ’ό,τι φαίνεται έχετε μάθει να μιλάτε με τσιτάτα περί “ακροδεξιών”, σας το επιστρέφω λέγοντας ότι για τους ακροαριστερούς όπως εσείς όλοι οι μη αριστεροί “ακροδεξιοί” είναι. Δείτε λοιπόν πρώτα τον εαυτό σας στον καθρέπτη για το ποιος είναι “ακραίος”.
Παράξενη η πολιτική στοχοποίηση που ακολουθείται απ΄κάππιους σχολιαστές.
Θα πρτοτιμούσα να σχολιαστεί η αναφορά του κειμένου:
“Μ’ αυτή την επευφημία οι Τούρκοι μπέηδες της Μακεδονίας την περίοδο μετά τις μοιραίες εκλογές του 1920 -που έφερε στην εξουσία την αντιπολεμική φιλομοναρχική παράταξη του Δημητρίου Γούναρη- εξαπέλυαν τις διώξεις κατά των ταλαιπωρημένων Ελλήνων προσφύγων του Καυκάσου που μόλις είχαν καταφθάσει στην ελληνική Μακεδονία.
Δύο χρόνια αργότερα, η τουρκική εφημερίδα της Πόλης «Yeni Giun» θριαμβολογούσε για την ανέλπιστη νίκη των τουρκικών εθνικιστικών στρατευμάτων με ένα εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο, όπου πάνω από τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου έγραφε: «Γούναρης-Στράτος, οι σωτήρες της Τουρκίας».
Αλλά για τα σπουδαία “μούγκα” στη στρούγκα από τις πατριωτάρες!
Και όσον αφορά το έργο του Αγτζίδη βρήκα και κάτι άλλο:
-Οι σταλινικές διώξεις
http://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/
Ενώ αν ήταν πρωθυπουργός ο Βενιζέλος μετά τη νίκη των τουρκικών στρατευμάτων θα είχε τη δική του φωτογραφία με την αντίστοιχη λεζάντα. Είναι τώρα αυτά σοβαρά επιχειρήματα από κάποιους που τους ενδιαφέρει η ιστορική αλήθεια ή απλά να κάνουν την κομματική τους προπαγάνδα;
Χορτάσαμε με τις πατριωτάρες που βρίσκουν “προδότες” τους Εξ αλλά ομνύουν στον “πατριωτισμό” του Βελουχιώτη και του Ζαχαριάδη. Αυτά τα εξωτικά φρούτα της μεταπολίτευσης έχουν φάει πλέον τα ψωμιά τους.
Νὰ ὐπενθυμίσω ὅτι ἡ δικαστικὴ ἀπόφαση δὲν λέει ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ δολοφονηθοῦν οἱ Ἕξ. Μπορεῖ καὶ νὰ ἐννοεῖ ὂτι ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθοῦν γιὰ τὴν διαχείρισή τους τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας. Ἀλλὰ ἂν ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθοῦν, αὐτὸ ἔπρεπε νὰ γίνει δίχως δίκη.
Ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ ἄποψη ποὺ προέβαλε ὁ Μεταξᾶς, μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὑπασπιστοῦ τοῦ Βενιζέλου, ὅταν ὁ Στρατιωτικὸς Σύνδεσμος ζητοῦσε τὴν δικαστικὴ δίωξη ἀξιωματικῶν τοὺς ὁποίους τὰ μέλη τοῦ Στρατιωτικοῦ Συνδέσμου θεωροῦσαν ἀνεπιθυμήτους στὸ στράτευμα. Φυσικά, τὸν Βενιζέλο τὸν εἶχε φέρει ὁ Στρατιωτικὸς Σύνδεσμος καὶ ὁ Βενιζέλος δὲν ἤθελε νὰ εἶναι δέσμιός του, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ φανεῖ ἀχάριστος. Εἶπε, λοιπόν, ὁ Μεταξᾶς : Ἦλθαν μὲ τὰ σπαθὶ στὸ χέρι μὲ τὸ κίνημα στὸ Γουδί. Ἂς ἔκαναν τότε ὅσες ἐκκαθαρίσεις ἤθελαν. Διότι, ἅμα πᾶμε δικαστικῶς, τὸ λογικὸ εἶναι νὰ καταδικασθεῖ ὁ Στρατιωτικὸς Σύνδεσμος ὡς ἐπίορκος καὶ ἐξεγερθείς κατὰ τοῦ κράτους καὶ νὰ δικαιωθοῦν οἱ ἀντίπαλοί τους ὡς νομιμόφρονες. Ὁ δὲ Βενιζέλος εἶπε ὅτι : «Δὲν γνωρίζετε, κύριε Μεταξᾶ, ὅτι στὴν Ἑλλάδα ἡ τιμὴ τοῦ αἵματος, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, εἶναι ὑψηλή ;»
Ὑψηλή, ἀλλὰ ὄχι τόσον ὑψηλὴ ὅταν διακυβεύεται ἡ ὕπαρξις τοῦ κράτους. Τότε, εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ ἀνθρωποθυσία.
Σύλλογος Μικρασιατών »Η ΚΥΖΙΚΟΣ»Άργους Ορεστικού,Καταγγέλλει την απόφαση αθώωσης μετά την αναψηλάφιση της δίκης των έξι διότι:
Πρώτον,έπρεπε να είναι ανοιχτή στο κοινό,προς ενημέρωση όλων για τα στοιχεία.
Δεύτερον,ακόμη κι’αν δεν ήταν οι μόνοι υπαίτιοι της Καταστροφής ,με τις πράξεις και τα λόγια τους ,τους άξιζε ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ ,άν όχι εκτέλεση.
(παραθέτουμε από το βιβλίο της Γιαγιάς Φιλιώς Χαιδεμένου »ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ-ΜΙΑ ΖΩΗ »τα εξης:»Οι Δημογέροντες και ο Δεσπότης προειδοποίησαν τον Στεργιάδη ότι οι Τούρκοι δεν κρατιούνταν.Θα γινόταν μεγάλη σφαγή.
»Βοήθησέ μας να διώξουμε τουλάχιστον τα γυναικόπαιδα»,τον παρακάλεσαν.»Δε θα γλυτώσουν ούτε αυτά.Κάνε κάτι!»
»Δεν μπορώ να κάνω τίποτα»,απάντησε ο Στεργιάδης,αν δεν ειδοποιήσω την κυβέρνησή μου,τον Γούναρη».
Έστειλε ένα τηλεγράφημα στην κυβέρνηση και ξέρετε ποια ήταν η απάντηση;Δεν ήταν τρομερή-ήταν ανεκδιήγητη.Ο Γούναρης απάντησε:
»Πρόσεξε!Προτιμώ να πέσει και το τελευταίο μικρασιατικό κεφάλι από τον Κεμάλ παρά να μου στείλεις εδώ την αναρχία!»
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι ο Γούναρης παινευόταν στο Χατζηανέστη πως για ό,τι πίστευαν και έπρατταν θα έμεναν στην αιωνιότητα καθώς και για το εσωτερικό δάνειο του Πρωτοπαπαδάκη πού διχοτόμησε τα ελληνικά τραπεζογραμμάτια…
΄Οταν η ΓΙΑΓΙΑ των Μικρασιατών,ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ τους έξι,όπως και πλήθως άλλων Προσφύγων της Πρώτης Γενιάς,ποια άραγε στοιχεία είναι ικανά να τους αθωώσουν…
Με Τιμή για το Δ.Σ
Η Πρόεδρος
Τσουμαροπούλου Μαρία
Αυτή η περίφημη “απάντηση Γούναρη” υπάρχει κάπου σημειωμένη σε ιστορικό βιβλίο; Εννοώ βέβαια πέρα από τις αναμνήσεις της Γιαγιάς Χαϊδεμένου. Υπάρχει κάπου ως τηλεγράφημα ή αυτοπρόσωπη μαρτυρία; Γιατί ωραία είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επί έναν αιώνα, υπoθέτω όμως ότι θα υπάρχουν και τα αδιάσειστα τεκμήρια γι’αυτά, έτσι δεν είναι;
“Είναι θλιβερή η στάση πολλών σχολιαστών εδώ μέσα που φαίνεται να διαθέτουν δύο μέτρα και δύο σταθμά”
Δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανατολίτη, χρησιμοποιούνε όσοι δέχονται την δικαιοδοσία ενός δικαστηρίου και απορρίπτουνε, εντελώς αυθαίρετα, εκείνη ενός άλλου.
Και οι 8 είχαν ευθύνες, τεράστιες μάλιστα, διότι την κρίσιμη ώρα εφάνησαν δειλοί, ανάξιοι, μικρόψυχοι σίγουρα κατώτεροι των περιστάσεων. Από τους 6, σίγουρα ο Χατζηανέστης καλώς εκτελέσθηκε διότι με τις πράξεις του πρόδωσε τους συστρατιώτες του, άλλους έστειλε στον θάνατο και άλλους αιχμάλωτους των τούρκων. Εξ΄ άλλου προδοσία εν καιρό πολέμου από στρατιωτικό τιμωρείται με θάνατο. Οι υπόλοιποι 5 πιθανότατα να έπρεπε να τιμωρηθούν με ισόβια κάθειρξη κλπ., αλλά υπερίσχυσε η ανάγκη για αίμα ώστε να ξεπλυθεί το άλλο πολύ περισσότερο αίμα των μικρασιατών και των στρατιωτών που πήγαν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Το δικαστήριο ήταν έκτακτο και μάλιστα στέρησε από τους πολιτικούς το δικαίωμα να δικαστούν από ειδικό δικαστήριο καθώς και πολλά άλλα “λάθη” και παρατυπίες. Αυτά νομίζω ήθελε να διορθώση ο Άρειος Πάγος αλλά με τον τρόπο που το έκανε εκτέθηκε ανεπανόρθωτα διότι: Δεν δέχτηκε παράσταση πολιτικής αγωγής από τους συλλογους μικρασιατών, δεν απέδωσε τις σωστές ευθύνες και ποινές αλλά απλώς απήλλαξε τους 6 και έπαυσε την ποινική δίωξη. Τελικά δηλ. αν το 1922 έγινε ένα νομικό λάθος, 88 χρόνια μετά με άλλο ένα λάθος διορθώσαμε τα πράγματα; Δεν νομίζω ότι στέκει αυτό. Κάτι δεν ακούγεται καλά. ένα δικαστήριο δεν δικάζει εν κενώ αέρος αλλά οφείλει να αφουγκράζεται και το κοινωνικό περί δικαίου αίσθημα. Πάντως δύο λάθη δεν κάνουν ποτέ ένα σωστό. Εγώ αυτό που έχω να ρωτήσω μετά και από αυτό το παράδοξο είναι: Ωραία αφού αυτοί δεν φταίξανε, τότε ποιός έφταιξε; Ή μήπως η μικρασιατική καταστροφή συνέβη μόνον στην φαντασία μας;
Αγαπητέ Οδυσσέα, αν διαβάζω σωστά την ερώτησή σου, αμφισβητείς την ιστορική μνήμη της Φιλιώς Χαϊδεμένου ή την πολιτικήν βλακεία του Δ. Γούναρη; Επίσης επειδή λες “ωραία είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επί έναν αιώνα” να υποθέσω ότι είσαι και συ υπεραιωνόβιος (όπως η Φ.Χ όταν απεβίωσε) και ότι έχεις ιδίαν πείραν;
Για την ιστορική ακρίβεια “Νέμεσις” το “οίκαδε” τους το είπαν τον Αυγουστο του 22, στην αλμυρά έρημο ήταν ακριβώς ένα χρόνο πριν. Στα σπίτια τους ήθελαν να πάνε οι στρατιώτες πριν καν αρχίσει η μικρασιατική εκστρατεία, μερικοί πολεμούσαν από τον Οκτώβριο του 1912.
Οι Σμυρνιοί όπως μου είχε πει ο παππούς μου (από τα Βουρλά) είχαν όπλα όπως και σπαθιά αλλά και ελληνικές σημαίες κρυμένα στα σεντούκια, δεν ήταν όμως όπλα στρατιωτικά. Η απόβαση του ΕΣ στην Σμύρνη το 1919 δεν τους ήρθε ως έκπληξη, το περίμεναν από καιρό και ήσαν έτοιμοι. Αυτό που δεν έγινε ήταν η ελληνική κυβέρνηση να τους βοηθήσει να οργανωθούν στην Μικρασιατική Άμυνα όταν ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται το μαύρο τέλος. Αντιθέτως τους σαμποτάρισαν. Και γι’ αυτό και μόνο έπρεπε να είχαν εκτελεστεί και οι 8.
ΣΥΓΧΑΡΙΤΗΡΙΑ κύριε ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ γιὰ τὸ ὅπως πάντα σύντομο ἄλλα οὐσιαστικὸ ἄρθρο! εἶναι φυσικὸ οἱ σημερινοί Ἕλληνες νὰ μὴ μπoροῦν νὰ συμφωνήσουν ὄχι μόνο γιὰ θέματα ἱστορίας, ἀλλὰ καὶ γιὰ θέματα γλώσσας καὶ Ἑκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. οἱ ἠττημένοι πάντα θὰ ἀλληλοσφαγιάζονται γιὰ τὸ ποιὸς ἔφταιξε. εἶναι φυσικό, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρχουν πάντα κάποιοι ἀφελῆς. εἶναι φυσικό, ἐπειδὴ κάποιοι ἄλλοι θὰ εἶναι ἀπληροφόρητοι. εἶναι φυσικό ἐπίσης νὰ τρώγονται, ἐπειδὴ κάποιοι ἔχουν συμφέρον ἀπὸ τὸ νὰ μὴ εἶμαστε ἑνωμένοι, μονιασμένοι· νὰ μὴ ἔχουμε ὁμοφροσύνη, ὁμόνοια, ὁμοκαρδία καὶ ὁμοψυχία. γιὰ αὐτὸ καὶ ἐκτιμῶ ἰδιαιτέρως τὸν κ. Βλάση Ἀγτζίδη ποὺ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δουλεύει μεθοδικά, ταπεινόφρωνα καὶ ὑπομονετικά γιὰ νὰ φέρει τὴν ἀλήθεια στὸ φῶς, δίχως νὰ πτωεῖται, παρ΄ ὅλο ποὺ ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ δέχεται κτυπήματα ἀσταμάτητα, ὅπως εἶναι φυσικὰ ἀναμενόμενο, ἀπὸ τὴν συνειδητὰ ἢ ἀνεπίγνωστα φιλοκεμαλική δεξιά ὡς τὴν συνειδητὰ ἢ ἀνεπίγνωστα φιλοκεμαλική ἀριστερά. Τώρα οἱ σύμμαχοι μας Τούρκοι μποροῦν νὰ προσθέσουν ἄνετα στὸ “ζήτω ὁ Γούναρης”(yaşasın Gunaris) καὶ στὸ “μπράβο Γιώργο” (bravo Yorgo, ἐφ. Hürriyet)καὶ τὸ “εὐχαριστοῦμε Ἄρειε Πάγε”! (sağ ol Arios Pagos).