Περίληψη περί Μπουτάρη

Συνοψίζουμε περί Μπουτάρη:

1.
δήλωσε ότι θα κάνει «ζώνη μειονοτήτων» στην TV-100 και πέρασε στα ψιλά.
Έχει σκοπό να φέρνει «Σλαβομακεδόνες» και «Τούρκους της Δυτικής Θράκης»
να προπαγανδίζουν τις θέσεις τους

2. δήλωσε ότι θα κάνει «ζώνη πορνό…»,
όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά «επειδή αποφέρουν διαφημίσεις και
έσοδα». Κάποτε μιλούσαμε για την εκπόρνευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
μέσα από κάτι ρηάλιτυ με τον ορό της αλήθειας. Με τον Μπουτάρη είχαμε
εξαγγελία της κυριολεξίας του λόγου

3. δήλωσε (πολλάκις) ότι θα
τιμήσει τον Κεμάλ Ατατούρκ και θα κάνει μνημείο για το «Κίνημα των
Νεοτούρκων». (στην ίδια παράγραφο μας καλούσε να διαβάσουμε Ιστορία.
Ξέχασε ότι την Ιστορία δεν χρειάζεται πάντα να τη διαβάζουμε, διότι ένα
μέρος της είναι -ακόμα- ΖΩΣΑ ΜΝΗΜΗ. Είδαμε ένα παράδειγμα προ τριετίας
όταν αυτή η ζώσα μνήμη ξύπνησε από τον μερικό λήθαργο). Αυτό είναι μία
ευθεία προσβολή στους κατοίκους μίας πόλης που υποδέχτηκε εκατοντάδες
χιλιάδες πρόσφυγες, απόγονους των σφαγιασθέντων από αυτόν τον άνθρωπο.

4.
προφανώς ενοχλημένος όχι από κήρυγμα μίσους, αλλά από το γεγονός και
μόνο ότι ένας παπάς εκφράζεται δημοσίως για τα πολιτικά πράγματα με την
ευρεία έννοια(*), και αποκάλεσε σε προεκλογική του ομιλία και χωρίς να
προκληθεί, τον Μητροπολίτη της πόλης “Μουτζαχεντίν” (δηλαδή από
Χριστιανό επίσκοπο, τον αποκάλεσε μουσουλμάνο φανατικό που διεξάγει ιερό
πόλεμο κατά των απίστων, έτσι για να καταλαβαίνουμε το “context” της
λέξης και σε ποιον απευθυνόταν). Συμπλήρωσε ότι «κηρύττει το μίσος».

5.
γεμάτος υποκρισία, 3-4 ημέρες μετά πήγε στην Εκκλησία κατά τον εορτασμό
του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης, και προσκήνυσε τον
Σταυρό από το χέρι αυτού του ανθρώπου. (εσείς θα το κάνατε σε κάποιον
για τον οποίον πράγματι πιστεύατε τα προηγούμενα; απαντήστε στον εαυτό
σας, όχι σε μένα)

[Εκείνη την ώρα _ασφαλώς χωρίς αμφιβολία_ παραβίασε τον ρόλο του και τη θέση του ο Άνθιμος και μέσα
στον Ιερό Ναό απευθύνθηκε στον Μπουτάρη και του είπε «διάβασα στην
εφημερίδα τι είπες για μένα. Είναι σαν να σε λέω εγώ δημόσια Βούλγαρο.
… Αν δεν ανακαλέσεις, θα κάνω αγώνα για να μη δεις δημαρχία». Αυτό το «ατόπημα» του Μητροπολίτη ήταν το κερασάκι στην τούρτα του
Μπουτάρη που κέρδισε για 400 ψήφους την εκλογή]

6.(*). Την πρώτη
ημέρα μετά τις εκλογές λέει στο ΣΚΑΙ «το να λέει ένας παπάς ότι η
Μακεδονία είναι ελληνική, αυτά δεν είναι λόγια αγάπης, αυτά είναι λόγια
μίσους». Προφανώς ο Μπουτάρης προσπάθησε να δικαιολογήσει τα περί
«Μουτζαχεντίν» και «μίσους», τα οποία βεβαίως εφόσον δεν τα ανακάλεσε
προεκλογικά και κέρδισε, δεν περιμένουμε να κάνει πίσω μετά… Τι
διάλεξε να πει; Είναι φανερό ότι το να λέει κανείς «η Μακεδονία είναι
ελληνική» αυτό δεν είναι λόγος μίσους. Τι είναι όμως; Εδώ είναι το
ζήτημα. Είναι ο «παπάς». Το πρόβλημα είναι το ποιος το λέει. Αφ’ ενός
λοιπόν αυτογελοιοποιείται ο νέος δήμαρχος θεωρώντας ένα αξίωμα για τους
Έλληνες ως λόγο μίσους. Αφ’ ετέρου μας υποδηλώνει την _πραγματική_
ενόχλησή του από τον Άνθιμο και τον λόγο που τον αποκάλεσε
«Μουτζαχεντίν». Όχι, δεν είναι επειδή κηρύττει το μίσος, αυτό είναι
λεκτική σαχλαμάρα. Είναι το ότι μιλάει. Θα τον ήθελε στο περιθώριο, στο
υπόγειο, να λέει κανένα «κύριε Ελέησον» στις δοξολογίες (στις οποίες δεν
παραλείπει να πηγαίνει ο νέος Δήμαρχος, ούτε καν λίγες μέρες μετά τις
ύβρεις του). Διότι για τον Μπουτάρη, αλλά και για πολλούς Έλληνες μετά
την πρόσφατη δεκαετή αντικληρικαλιστική εκστρατεία που ακόμα βιώνουμε,
οι ιερείς, οι παπάδες, δεν είναι άνθρωποι, δεν είναι πολίτες, δεν
εκφράζουν κανέναν, δεν πρέπει να έχουν αγωνίες, να έχουν φωνή, να έχουν
άποψη. Είναι τελετουργικά όργανα, άφωνα, άβουλα και άλαλα. Αυτό είναι το
πρόβλημά τους. Και όταν αυτό το μετουσιώνει κανείς σε λόγο θεωρώντας
τον άλλον «Μουτζαχεντίν» και ότι «κηρύττει το μίσος», ε δεν μπορεί
κανείς να αρνηθεί ότι είναι μία υπερβολή τουλάχιστον, απαράδεκτη για
δημόσιο πρόσωπο.

Όμως το θέμα μας
δεν είναι ο ανταγωγισμός με τον Άνθιμο. Το θέμα μας είναι ο νέος
Δήμαρχος. Τα πρώτα του δείγματα, όλα αυτά, είναι θα έλεγα άκρως
ανησυχητικά για το μέλλον που μας επιφυλάσσει στην πόλη.

Αυτά. Ευθύβολα και σταράτα.