Οι περισσότεροι στην Ελλάδα εύχονται να νικήσει ο Ομπάμα στις ΗΠΑ…
Πιστεύουν ότι, αν μη τι άλλο, θα δούμε μια «καλύτερη» εξωτερική Πολιτική από την πλευρά των ΗΠΑ.
Εντάξει, δεν θα μετατραπεί το Στέητ Ντηπάρτμεντ, σε «ίδρυμα φιλανθρωπίας και αδελφοσύνης των λαών». Αλλά τουλάχιστον θα γλιτώσουμε τα χειρότερα από τους… «κακούργους» νέο-συντηρητικούς του απερχόμενου Προέδρου.
Καμία αντίρρηση: Ο Τζόρτζ Μπούς απέτυχε πλήρως.
Όμως στο Στέητ Ντηπάρτμεντ δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια ούτε… μισός νέο-συντηρητικός. Μπορεί σʼ ότι αφορά την εισβολή στο Ιράκ να κυριάρχησαν στο Λευκό Οίκο οι νέο-συντηρητικοί, οι περισσότεροι των οποίων απομακρύνθηκαν από το περιβάλλον του Προέδρου ήδη από το 2005, αλλά στα υπόλοιπα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στο Στέητ Ντηπάρτμεντ κυριάρχησε η ομάδα Μπερζίνσκυ, Ολμπραϊτ, Χόλμπουκ, που όλοι τους υπήρξαν «σαρξ εκ της σαρκός» του Δημοκρατικού Κόμματος.
Αυτοί υποστηρίζουν σήμερα με όλη τους τη δύναμη την εκλογή Ομπάμα. Ακόμα και ο Τζόρτζ Σόρος δηλώνει κι αυτός… «προοδευτικός», είναι διακηρυγμένος εχθρός των Ρεπουμπλικανών κι εύχεται ολόψυχα να νικήσει ο Ομπάμα.
Όχι γιατί του έχει καμία αδυναμία, αλλά γιατί θα ελεγχθεί πλήρως ξανά, η Αμερικανική πολιτική από τη γνώριμη παρέα του, της κας Όλμπραϊτ, του κ. Μπρεζίνσκι κλπ.
Αυτή η ομάδα μαζί με τις ποικίλες «ανεξάρτητες» ΜΚΟ του Σόρος υποκίνησαν τις πολύχρωμες επαναστάσεις σε Ουκρανία (το 2004) και Γεωργία (το 2003).
Δεν ξέρω πόσο «προοδευτικός» είναι ο Μπάρακ Ομπάμα.
Όμως οι μέντορες του στην Εξωτερική Πολιτική είναι πολύ πιο ψυχροπολεμικοί από τους Ρεπουμπλικανούς.
Και μια μόνιμη επιστροφή στο Ψυχροπολεμικό κλίμα δεν την αντέχει σήμερα η Ευρώπη, που είναι δίπλα στη Ρωσία. Ούτε η Ελλάδα που βρίσκεται, κυριολεκτικά, στο «μεταίχμιο»…
Πώς;
Ο Ομπάμα, τουλάχιστον, υποστηρίζει τις Ελληνικές θέσεις;
Ασφαλώς.
Όπως μας «υποστήριζε θερμά» (στις προεκλογικές του ομιλίες) και ο Μπίλυ Κάρτερ.
Θυμάστε;
Όταν έγινε Πρόεδρος, όμως, την πολιτική του την καθόριζε ο Μπρεζίνσκι.
Τα υπόλοιπα, ασφαλώς, τα θυμάστε…