Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου
Πολύς ο λόγος για την αφίσα στους χώρους του μετρό, η οποία απομακρύνθηκε αυθημερόν με παρέμβαση του αρμοδίου υπουργού. Τις είχε αναρτήσει το κίνημα, που φέρει ως τίτλο «Αφήστε με να ζήσω», ασφαλώς με την άδεια της διοίκησης του μεταφορικού αυτού μέσου. Στην αφίσα εικονιζόταν έμβρυο και κάποια στοιχεία για τα στάδια ανάπτυξης των ζωτικών οργάνων. Τονίζουμε ότι δεν αναγραφόταν σ’ αυτήν η λέξη έκτρωση, ασφαλώς όμως στόχος των ανθρώπων του κινήματος ήταν η ευασθητοποίηση των κατοίκων της Αθήνας έναντι της μάστιγας αυτής της χώρας μας. Αμέσως αντέδρασαν οι «προοδευτικοί» πολίτες και οι φωνές της αγανάκτησής τους έφθασαν γρήγορα στα αυτιά του υπουργού! Μάλιστα την είδηση μετέδωσε και η δημόσια τηλεόραση κάνοντας λόγο για σκοταδιστική αφίσα! Ιστοσελίδα, η οποία αυτοπροβάλλεται ως ελέγχουσα την αλήθεια των ειδήσεων και θέσεων, πέρασε στην επίθεση επισημαίνοντας την «αντιεπιστημονικότητα» κάποιων από τα γραφόμενα στην αφίσα. Το κίνημα ανταπάντησε και ο Έλληνας βρήκε μία ακόμη αφορμή αντιπαράθεσης!
Δεν γνωρίζουμε ποιοί έχουν οργανώσει το εν λόγω κίνημα. Ασφαλώς ο τίτλος του μαρτυρεί πόνο για τον μεγάλο αριθμό εκτρώσεων, που συντελούν στη δημογραφική καταβαράθρωση της χώρας μας. Αν είναι κάποιοι που πονούν για την πατρίδα χωρίς να έχουν στενή σχέση με την ορθόδοξη πίστη, ο τρόπος δράσης τους είναι κατανοητός. Αν όμως είναι πιστά μέλη της Εκκλησίας οπωσδήποτε σφάλλουν. Επιχείρησαν να αντιπαραταχθούν με τους υπέρμαχους των εκτρώσεων στην κονίστρα της επιστήμης. Αλλά αυτή δεν εκφέρει αξιολογική κρίση επί θεμάτων ηθικής φύσεως. Και η έκτρωση είναι ηθικό ζήτημα. Αν έγραφαν ότι η έκτρωση είναι έγκλημα, ασφαλώς η αντίδραση θα ήταν λυσσαλέα. Όχι μόνο αυτό δεν έπραξαν, αλλά απέφυγαν και την αναγραφή της λέξης έκτρωση! Τί θα μπορούσε να προσφέρει η αφίσα σε κάποιον, ο οποίος φευγαλέα θα διάβαζε κάποια στοιχεία εμβρυολογίας εν αναμονή άφιξης του συρμού; Ο πόλεμος μαίνεται από καιρό και οι πάντες επιδιώκουν να πάρουν με το μέρος τους την εκ της φύσεώς της ουδέτερη στα ηθικά ζητήματα επιστήμη.
Η Εκκλησία διδάσκει ότι το έμβρυο εμψυχώνεται από τη στιγμή της συλλήψεως. Ο ρυθμός ανάπτυξης του εμβρύου δεν έχει ουδεμία σημασία. Η έκτρωση είτε κατά την πρώτη εβδομάδα είτε κατά την εικοστή πέμπτη είναι, σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη, έγκλημα. Για κάποιον όμως που αρνείται την ύπαρξη Θεού το θέμα αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Αυτός αναζητά δικαίωση, μέσω της επιστήμης, για τη νομιμοποίηση της έκτρωσης σε πρώιμο στάδιο της κύησης. Αυτός χρειάζεται πιστοποιητικό ότι κατά την πρώτη φάση το έμβρυο είναι εξάρτημα της κυοφορούσας, ενώ στη συνέχεια μεταβάλλεται σε οιονεί όν. Και επειδή δεν υπάρχει ομογνωμία ως προς την ανάπτυξη του εμβρύου, η νομική επιστήμη στις διάφορες χώρες γνωμοδοτεί διαφορετικά για τη χρονική περίοδο, κατά την οποία επιτρέπεται η έκτρωση. Τί άραγε επιδιώκεται με την υπόμνηση; Να σκεφθούν οι υπέρμαχοι των εκτρώσεων να προβαίνουν στην ενέργεια το δυνατόν γρηγορότερα μετά τη σύλληψη; Γιατί, ασφαλώς, ουδείς θα συγκινηθεί από επιστημονικά δεδομένα, ώστε να μεταβάλει άποψη επί του θέματος. Ο Ντοστογιέφσκι το ξεκαθάρισε γράφοντας: «Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Και συμπληρώνει με τρόπο εντυπωσιακό ο υλιστής Καμύ: «Απ’ όπου και να στραφούμε, στην καρδιά της άρνησης και του μηδενισμού, το έγκλημα κατέχει προνομιούχα θέση»!
Πρέπει να τονίσουμε ότι σε εκτρώσεις συγκατατίθενται (κυοφορούσες και σύζυγοι ή σύντροφοι αυτών) ή προβαίνουν (γιατροί) άθεοι, άπιστοι, αλλά και «πιστοί». Η τελευταία κατηγορία είναι η πλέον προβληματική! Βαυκαλιζόμαστε ακόμη με το ιδεολόγημα ότι η χώρα μας είναι χώρα πολιτών ορθοδόξων χριστιανών στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Εντείνονται οι φωνές διαμαρτυρίας για την επιχειρούμενη ειρηνική άλωσή της από το ογκούμενο κύμα προσφύγων και, κυρίως, μεταναστών. Στα πλαίσια αυτής της αντιμετώπισης επιχειρείται η διαιώνιση της αντιπαράθεσης των πιστών μελών της Εκκλησίας με τους αθέους της «Αριστεράς», οι οποίοι πρωτοστατούν τόσο εδώ, όσο και στις άλλες δυτικέ χώρες υπέρ νομοσχεδίων, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τον ευαγγελικό νόμο. Επιδιώκοντας την ατομική (ενδώσαμε και μεις στο «πνεύμα» του κόσμου και αποφεύγουμε τη χρήση του όρου προσωπική) σωτηρία, δείχνουμε παντελή αδιαφορία για τα συμβάντα κατά το παρελθόν και τα συμβαίνοντα στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες έπεσαν πλέον τα προσωπεία των αστών.
Οι δυτικές χώρες καταδυναστεύονται από το αστικό-καπιταλιστικό καθεστώς, γέννημα της γαλλικής επανάστασης. Η φιλοσοφία αυτού είναι υλιστική και η δικαιοσύνη του εδράζεται στο ανύπαρκτο φυσικό δίκαιο, το δίκαιο της ζούγκλας, αν θέλαμε ένα φυσικό πρότυπο. Οι αστοί, έξυπνοι στο έπακρο, κατανόησαν σύντομα, μετά την επικράτησή τους, ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν επ’ άπειρο την ευθεία πολεμική κατά της θρησκευτικής πίστης. Προέβησαν τότε στον ιστορικό συμβιβασμό με τους θλιβερούς θρησκευτικούς ηγέτες της Δύσης και ανέθεσαν την πολεμική κατά της πίστης στα «ελεύθερα», ελεγχόμενα δηλαδή από οπαδούς της υλιστικής φιλοσοφίας, πανεπιστήμια. Οι αστοί πολιτικοί προσποιούνται τους ευσεβείς, δίνουν θρησκευτικό όρκο στη Βουλή, προσέρχονται στους ναούς και εξαπατούν κατ’ εξακολούθηση πιστούς και «πιστούς», που δείχνουν να έχουν εθιστεί στην εξαπάτηση! Τρίβουν τα χέρια τους, καθώς η «κακή «Αριστερά» τους βγάζει κάθε φορά από τη δύσκολη θέση.
Οι παντοίοι αριστεροί, που πλαισιώνουν την αστική εξουσία, έχοντας απολέσει και το φύλο μαρξιστικής συκής, επιμένουν να αυτοαποκαλούνται έτσι, αν και από την ιδεολογία της νιότης τους κράτησαν μόνο το αντιθρησκευτικό και κυρίως, το αντορθόδοξο μένος. Και οι άλλοι εξακολουθούν να τους προβάλουν ως ολετήρες των ιερών και των οσίων του Γένους μας!
Εκπλήσσονται κάποιοι πιστοί και διαχέουν την αγανάκτησή τους στο διαδίκτυο για την απόφαση του υπουργού να απομακρυνθεί η αφίσα. Είναι δικαιολογημένη η έκπληξή τους; Ας εξετάσουμε τη στάση της Διοικούσας Εκκλησίας και του λοιπού σώματος αυτής. Ουδεμία προσφυγή έγινε στο ΣτΕ κατά αντιευαγγελικού νόμου, ο οποίος είναι και αντισυνταγματικός με βάση το καταρρακωμένο σύνταγμα της χώρας, αφού στο προοίμιο γίνεται επίκληση στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Βέβαια λυσσομανούν κατ’ αυτού φανερά και κρυφά πλείστοι όσοι. Απορώ πώς δεν κατάφεραν ακόμη να προβούν στην τόσο ποθητή αναθεώρηση, ώστε να μην αισθάνονται τύψεις για την καταπάτηση. Είναι αγωνιστική μέθοδος η κατά καιρούς αποστολή επιστολών διαμαρτυρίας στους αρμοδίους υπουργούς ή στον πρωθυπουργό και η προτροπή και σε άλλους να πράξουν το ίδιο; Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι απλώς επιφορτίζομε τις καθαρίστριες των υπουργείων με πρόσθετη απασχόληση, καθώς φορτώνονται οι κάλαθοι των αχρήστων;
Τελικά ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι υποκριτές; Οι αστοί με τις μεγάλες λαμπάδες, οι ψευτομαρξιστές στην υπηρεσία του αστικού συστήματος ή οι «πιστοί», οι διαρκώς δήθεν διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς πραττόμενα; Ας συμπεράνει ο αναγνώστης. Ως κατακλείδα παραθέτω τον λόγο του Χριστού: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές».
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»