Μερικοί συμπατριώτες μας –μεταξύ αυτών πολλοί διανοητές και πολιτευόμενοι- μού δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν παν το δυνατόν για να φανούν «προοδευτικοί», μοντέρνοι και εκσυγχρονιστές. Χαρακτηρίζουν ξεπερασμένες τις αξίες που ανάγονται στο παρελθόν και στις ρίζες του λαού μας και νομίζουν ότι θα γίνουν καλοί Ευρωπαίοι αν μιλούν συνεχώς για πολυπολιτισμικότητα, και παγκοσμιοποίηση. Όσοι από μας επιμένουμε σε έννοιες όπως η πατρίδα, η πολιτιστική ταυτότητα, η ελληνορθόδοξη παράδοση, η δυναμική εξωτερική πολιτική κ.α χαρακτηριζόμαστε «συντηρητικοί», «αντιδραστικοί» , «εθνικιστές» και τα συναφή. Ὀμως μία σύντομη περιήγηση στη διεθνή επικαιρότητα μάς δείχνει ότι απόψεις «συντηρητικές» και παραδοσιακές δικαιώνονται καθημερινά, ενώ καταρρέουν οι μύθοι των ψευδοπροοδευτικών.
Θυμίζω ορισμένες σχετικές περιπτώσεις.
Πρώτον. Στη χώρα μας για να είσαι της μόδας πρέπει να μιλάς υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Δηλαδή να υποχωρήσει η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα του λαού μας για να νιώσουν καλύτερα οι αλλοδαποί που ζουν είτε νόμιμα είτε παράνομα στη χώρα μας. Στην Ευρώπη ήδη η πολυπολιτισμικότητα αμφισβητείται και απορρίπτεται ενώ προωθείται η ιδέα της ένταξης-ενσωμάτωσης των μεταναστών. Όχι όλων φυσικά, αλλά του αριθμού εκείνου που μπορεί να αντέξει κάθε κοινωνία. Αντί να χάνει μία κοινωνία τα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά της καλούνται οι μετανάστες να αποδεχθούν τις αξίες της χώρας που τους φιλοξενεί.
Τη κατάρρευση της πολυπολιτισμικότητας παραδέχθηκε προσφάτως σε ομιλία της η Γερμανίδα Καγκελλάριος Άγκελα Μέρκελ. Αλλά και ο Άγγλος κοινωνιολόγος Άντριου Γκέντενς έγραψε χαρακτηριστικά: «Στην Ολλανδία σήμερα κηδεύεται η πολυπολιτισμικότητα. Πολλοί από αυτούς που παρίστανται στην κηδεία της είναι εκείνοι που την χειροκροτούσαν πριν από δέκα χρόνια»!
Δεύτερον. Καθήκον κάθε καλού «προοδευτικού» στη χώρα μας είναι η επίθεση κατά της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία. Κι όμως εδώ και δέκα περίπου χρόνια ομάδα ψυχολόγων και ιατρών έχει καταλήξει με πειραματική μέθοδο ότι η διδασκαλία των Αρχαίων και του πολυτονικού από το Δημοτικό σχολείο βοηθά τα παιδιά να αποφύγουν τις δυσλεξίες και τις μαθησιακές δυσχέρειες. ¨Ολα αυτά ΤΑ καταγράφει ο Ιωάννης Τσέγκος στο βιβλίο του «Η εκδίκηση των τόνων» . Τα ίδια ακριβώς συμπεράσματα εξήγαγε και η καθηγήτρια πανεπιστημίου στην Αυστραλία Κέϊτ Τσάνοκ, η οποία θεραπεύει τη δυσλεξία διδάσκοντας Αρχαία Ελληνικά σε αγγλόφωνα παιδιά. Εξ άλλου από φέτος σε πολλά δημοτικά της Βρετανίας άρχισε πειραματικά η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών με στόχο να διαδοθεί σε περισσότερα σχολεία του χρόνου. Την ώρα που σε άλλες προηγμένες χώρες κερδίζουν έδαφος τα Αρχαία Ελληνικά, οι εγχώριοι «προοδευτικοί» μάς καλούν να αποκόψουμε τα ελληνόπουλα από τις ρίζες της γλώσσας μας.
Τρίτον. Το 2000, όταν αναιτίως η κυβέρνηση Σημίτη με την υποστήριξη δήθεν ανεξαρτήτων Αρχών κατήργησε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η Εκκλησία της Ελλάδος αντιπρότεινε την προαιρετική αναγραφή. Αυτό που τότε απορρίφθηκε στο όνομα των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» σήμερα επιβραβεύεται από την Ευρ. Ένωση. Συγκεκριμένα η Αλβανία ανακοίνωσε ότι θα διοργανώσει τον Απρίλιο του 2011 απογραφή πληθυσμού και θα ζητά προαιρετικά την αναγραφή της εθνικής καταγωγής και του θρησκεύματος. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ( Κομμισσιόν) ενέκρινε αυτή την μέθοδο και μάλιστα θα χρηματοδοτήσει την απογραφή. Οι Ευρωπαίοι είπαν κάτι απλό που οι εδώ «ανεξάρτητες Αρχές» δεν ήθελαν αν καταλάβουν. Ότι τις μειονότητες τις προστατεύεις όταν τις αναδεικνύεις και όχι όταν τις κρύβεις!
Τέταρτον. Όσοι ζητούμε να μην υποχωρήσει η Ελλάς απέναντι στις προκλήσεις των Σκοπίων και όσοι γράφουτμε ότι το «μακεδονικό ἐθνος» είναι κατασκεύασμα ολοκληρωτισμών και του Τίτο, χλευαζόμαστε από τους δήθεν προοδευτικούς ως υπερπατριώτες κ.λπ. Και όμως προ μηνός περίπου εμφανίσθηκε στην τηλεόραση των Σκοπίων ο πρώην πρωθυπουργός και ιδρυτής του κόμματος ΒΜΡΟ Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι και είπε στους συμπατριώτες του: « Ας το πάρουμε απόφαση, Δεν έχουμε καμμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδτο. Οι ιδεολογικοί μας πρόγονοι το 1903-1908 εφόνευαν όποιον δήλωνε ότι είναι απόγονος του Αλεξάνδρου»! Εξάλλου ο αλβανικός εθνικισμός ξεσηκώνει το 30% του πληθυσμού της ΦΥΡΟΜ που θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου. Το νέο κόμμα της Αλβανικής Λίγκας ζητεί επισήμως να χωρισθεί η χώρα σε καντόνια, αλβανικό, σλαβικό και μικτό.
Είναι προφανές ότι μέσα στο γειτονικό μας κράτος αρχίζουν τα διαλυτικά φαινόμενα
και διερωτώμαι: Αξίζει αν παραχωρήσουμε το όνομα της Μακεδονίας σε μία χώρα, η οποία μεθύριο ίσως και να μην υπάρχει;
Πέμπτον. Όταν μιλάς για Θεό και πατρίδα, ως απαραίτητα εφόδια για την παιδεία των νέων, οι ψευδοπροοδευτικοί σού αντιτείνουν ότι αυτές οι αξίες υποστηρίχθηκαν από αυταρχικά καθεστώτα. Κι όμως προ ολίγων μηνών είδαμε τους Χιλιανούς μεταλλωρύχους να ζητούν κάτω στα έγκατα της γης τα αγάλματα των Καθολικών Αγίων και μία σημαία της χώρας τους. Η πίστη στον Θεό και στην πατρίδα χαρίζουν δύναμη επιβιώσεως και σε ανθρώπους και σε λαούς. Μήπως ήσαν οπαδοί του αυταρχισμού αυτοί οι εργάτες; Όχι, βέβαια. Άλλωστε και η Αθηναϊκή Δημοκρατία αγωνίσθηκε στη Σαλαμίνα κατά των Περσών με τα ιδανικά που καταγράφει ο Αισχύλος στο περίφημο «Παίδες Ελλήνων, ίτε». Δηλαδή για την πατρίδα, τα θρησκευτικά καθιδρύματα, τους τάφους των προγόνων.
Με αυτές τις αξίες επιβιώσαμε ως Έλληνες και με αυτές θα πορευθούμε, χωρίς να παραβλέπουμε τις εξελίξεις της εποχής, τις προόδους της τεχνολογίας, την οικονομική κρίση. Οι παραδοσιακές αξίες δικαιώνονται καθημερινά. Στην Ελλάδα, άραγε, το καταλάβαμε;
Ο Κωνσταντίνος Χολέβας είναι Πολιτικός Επιστήμων.
.
11 comments
Την εγκατάλειψη και μερικές φορές την καταπολέμηση των παραδοσιακών μας αξιών, που εφαρμόζεται επισήμως και μάλιστα με το στανιό εδώ και μερικές δεκαετίες , τη δοκιμάσαμε και είδαμε πού μας οδήγησε : Στην οικονομική κατάρρευση , στην εθνική υποτέλεια ,στη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού , στην απαιδευσία και σε τόσα άλλα δεινά .
Η γενιά μας , η γενιά του Πολυτεχνείου , φαίνεται ότι τελικά ήταν η χειρότερη γενιά της νεότερης ιστορίας μας : Βεβαίως και παραλάβαμε από τους γονείς μας φτώχεια , αλλά ήταν φτώχεια θωρακισμένη με τις παραδοσιακές μας αξίες και προπαντός χωρίς χρέη .
Κι εμείς με τη σειρά μας τώρα παραδίδουμε στα παιδιά μας και πάλι φτώχεια ,αλλά μια φτώχεια ξετσίπωτη , βουτηγμένη στα χρέη , και πάνω απ’ όλα μια φτώχια χωρίς ελπίδα ανάκαμψης γιατί δεν είναι μονάχα τα ταμεία μας άδεια ,είναι άδεια και η ψυχή μας .
Φανταστήκαμε ότι θα ξεδιψάσουμε με λασπόνερα ,και ότι θα χορτάσουμε με ξυλοκέρατα ! Αλλά την πατήσαμε κανονικά …
Λουκάς
Δεν ξέρω, Λουκά, κανέναν άλλο λαό, που θα υπέμενε με απάθεια τέτοια υποτέλεια. Δεν είναι πληροφορημένος; Δεν βαριέσαι και να ήταν το ίδιο του κάνει. Από το 1966, αποφράδα νύκτα των Ιμίων, για να μην πάω και πιο παλιά, βλέπει με απίστευτη απάθεια τους εθελόδουλους πολιτικούς να ξεπουλάνε την πατρίδα κι αυτόν τον ίδιο, χωρίς την παραμικρή αντίδραση.
Κάποια κατακάθια της ροζ αριστεράς κάνουν συλλαλητήρια για την … Παλαιστίνη, αλλά η Κύπρος, η Β. Ήπειρος, η Πόλη, η Ίμβρος, η Τένεδος, οι “γκρίζες” ζώνες, ο εν γένει παντελής ευτελισμός μας, τους είναι εντελώς αδιάφορα. Αν κάποιος τα αναφέρει, ίσως χαρακτηρισθεί φασίστας, εθνικιστής κλπ.
Υπάρχει και μία σχετικά μικρή μερίδα υπερπατριωτών, οι οποίοι βλέπουν όλα τα δεινά μας να προέρχονται από τους εβραιομασόνους, τους Αμερικανούς, τους Αριανούς και άλλα “σκοτεινά, σατανιστικά κέντρα”. Απίστευτες καταστάσεις!!
Πόσο περήφανος , ελεύθερος και αυτεξούσιος μπορεί να αναδειχθεί ένας λαός του οποίου τα παιδιά διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα μέσα από απίστευτης αγραμματοσύνης συνταγές μαγειρικής ( μακαρόνια με κιμά) ;
Πώς να μη καταντήσουμε αθεράπευτα υποτελείς όταν στα βιβλία της γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου δεν συναντώνται πια οι λέξεις ελευθερία , ανεξαρτησία, αγώνες , θυσία ,προσφορά ,αλτρουϊσμός , πατρίδα , Χριστός, Παναγιά , Άγιος , ήρωας , μάννα ,παππούς , προσευχή, συνάνθρωπος , τιμιότητα , φιλότιμο ; Πώς ;
Νομοτελειακά οδηγηθήκαμε στην πληρωμή της αποστασίας και της προδοσίας μας . Και η πληρωμή, απ’ ότι φαίνεται, θα είναι δυσβάστακτη . Και για μας , και για τα παιδιά μας .
Λουκάς
Πιστεύω ότι το κακό ξεκίνησε, ή τουλάχιστον παράγινε μετά την δικτατορία, με την παράδοση του κράτους και προπαντός της παιδείας στα χέρια της “προοδευτικής” αριστεράς. Ευτελίστηκε η έννοια Πατρίδα, έθνος, σχολείο, δάσκαλος, παπάς, αστυνόμος, στρατιωτικός, με δύο λόγια κάθε αρχή. Έτσι, από την δικτατορία πέσαμε στο τελείως αντίθετο άκρο. Φτιάχτηκε ένα πολίτευμα, το οποίο κατ’ επίφαση ήταν δημοκρατία, στην ουσία, όμως, κοινοβουλευτική ολιγαρχία, που γρήγορα εκφυλίστηκε σε διεφθαρμένη οικογενειο- ευνοιοκρατία.
Επεκράτησε ο χυδαίος εθνομηδενισμός και η ασύστολη διαπλοκή. Κάποιοι ήσαν και είναι πάνω από τον νόμο. Δημιουργήθηκαν τάξεις νεόπλουτων, με απίστευτα λεφτά και νεόπτωχων, που καλούνταν να ζήσουν για ένα χρόνο, με όσα οι πρώτοι ξόδευαν για πούρα σε ένα πάρτι.
Έχουν κατ’ επανάληψη γραφεί και αναλυθεί αυτά. Δυστυχώς, ουδείς τα έπαιρνε τοις μετρητοίς, μέχρι τώρα που τα βλέπουμε μπροστά μας και πάλι αμφιβάλλω αν όλοι έχουν καταλάβει το μέγεθος της καταστροφής.
Δεν υπάρχει πια επιστροφή. Είναι θέμα χρόνου να έλθουν από μέσα και απ’ έξω τα χτυπήματα που θα φέρουν την τελειωτική διάλυση.
Ὁ ἀρθρογράφος ξέχασε μία πολύ σημαντικὴ Ἑλληνικὴ καὶ Χριστιανική ἀξία : τὴν ὀλιγάρκεια καὶ τὴν λιτότητα. Αὐτῆς ἡ παραθεώρηση εὐθύνεται γιὰ τὸ σημερινὸ κατάντημα.
Οἱ ὑπόλοιπες ἀξίες καλές εἶναι, ἀλλὰ στηρίζονται κρισίμως στὸ ὑλικὸ ὑπόβαθρο ποὺ μόνη ἡ ὀλιγάρκεια καὶ ἡ λιτότητα μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίσει.
Επικροτώ τις απόψεις όλων των ανωτέρω και χαίρομαι γιατι υπάρχουν ακόμη στον τόπο μας τέτοιες φωνές…
Μάλλον πρέπει να επαναπροσδιορισουμε τι εννοουμε όταν λέμε παράδοση και πολιτιστική ταυτότητα. Όλα αυτά στην εφαρμογή τους είναι ένας θρησκευτικά φανατισμένος λαός που δεν αποδέχεται κανέναν. Και αυτή είιναι η πραγματικότητα. Μέσα σε τόσο όμορφες έννοιες έχουν κλειστεί απίστευτες ακρότητες διαφόρων τύπων. Στην Ελλάδα μας για να είσαι αποδεκτός πρέπει να είσαι λευκός και ορθόδοξος, αλλιώς πάντα θα πρέπει να απολογείσαι. Ζω στο εξωτερικό εδώ και 1 χρόνο και είναι η πρώτη φορά που δεν απολογούμαι στον καθένα γιατί είμαι καθολικός. Αυτή η παράδοση η οποία είναι κααθόλα σεβαστή έχει οδηγήσει στο να μην φορολογείται η Εκκλησία, λες και το Ευαγγέλιο λέει πουθενά ότι πρέπει η εκκλησία να διαχωρίζεται από τον υπόλοιπο λαό στις υποχρεώσεις. Ο απλός λαός στην Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της πείνας, φορολογείται με απίστευτα μέτρα, και η Εκκλησία μένει απαθής. Όσο για το ποια μαθήματα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι με το να φορτώνουμε διαρκώς μαθήματα στις πλάτες των παιδιών μας και όχι να τους δίνουμε το έναυσμα να ασχοληθούν από μόνα τους μάλλον αντίθετα αποτελέσματα έχουμε. Η δυσλεξία κάποιων μαθητών δεν είναι δυνατό να αποτελεί κριτηριο για όλους
– Καὶ στὴ λοκάντα, γυιέ μου, τὰ ἴδια παθαίνω. Ὅταν καθίσω νὰ φάω κάποτε, εἶναι μερικοὶ νέοι καλοφορεμένοι, δὲν ξέρω ἂν εἶναι φοιτηταί, ὁποὺ ἅμα μὲ ἰδοῦν νὰ κάμω τόν σταυρόν μου, μὲ περιγελοῦνε.
– Σ`αὐτὸ ἐσὺ φταῖς, γέρο-Νικόλα.
– Τί λές, παιδί μ’; Φταίω πού κάνω τὸ σταυρό μου;
– Φταῖς, γιατὶ τοὺς κοιτάζεις νὰ ἰδῇς τί φρονοῦνε. Μήπως λοιπόν κάνεις τὸν σταυρό σου ἀπὸ ἀνθρωπαρέσκεια; Νὰ κάνῃς τὸν σταυρό σου μὲ ἁπλότητα καὶ μὲ ἀπεριέργειαν, καὶ νὰ μὴν κοιτάζῃς διόλου ποιὸς εἶναι ἀντικρύ σου, Ἑβραῖος, Τοῦρκος ἢ Φαρμασῶνος.
“Στην Ελλάδα μας για να είσαι αποδεκτός πρέπει να είσαι λευκός και ορθόδοξος”
Ο Έλληνας κατά παράδοση είναι λευκός και ορθόδοξος.
Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αποτελεί έναυσμα για να αμφισβητήσουμε την παράδοση.
Συνεπώς δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούνε οι όροι αυτοί μόνο και μόνο επειδή εσείς είστε καθολικός!
Με αυτές τις αξίες επιβιώσαμε ως Έλληνες και με αυτές θα πορευθούμε.
Η παράδοσή μας ,είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι ,έχει χαρακτήρες Ελληνικούς και Ορθόδοξους Χριστιανικούς . Κι αυτούς τους χαρακτήρες δεν μας τους χάρισε κανείς : τους έγραψαν με το ίδιο τους αίμα οι πρόγονοί μας .
Πού ήταν οι Έλληνες (;) Παπικοί ( οι λεγόμενοι Καθολικοί) στους απελευθερωτικούς αγώνες του ’21 ; Μήπως δεν ήταν εκείνοι που σήκωσαν ξένες Ευρωπαϊκές σημαίες στο … νησί για να γλυτώσουν τα κεφάλια τους από τον Ιμπραΐμη ;
Λοιπόν , καλύτερα να σιωπούν όσοι επιλήσμονες και ριψάσπιδες …
Δὲν ἔχουν τὸ μονοπώλιο τοῦ νὰ είναι «ἐπιλήσμονες καὶ ριψάσπιδες» οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ τῶν νησιῶν. Πολλοί, πάρα πολλοί, χρειάσθηκε νὰ βροῦν τρόπο νὰ ἐπιβιώσουν μὲ τοὺς Τούρκους, τόσο στὴν Ρούμελη (τὰ ἔκαναν πλακάκια, εἶναι ἡ ἔκφραση) ὅσο καὶ στὴν Πελοπόννησο καί, φυσικά, σὲ ὅλη τὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία ὅπου οἱ ἐξεγέρσεις καταπνίχθηκαν. Καὶ βέβαια, προσφορὰ στὴν Ἐπανάσταση ἦταν καὶ τὸ νὰ μὴν κάτσεις νὰ σὲ σφάξουν, ἂν μποροῦσες νὰ τὸ ἀποφύγεις. Ἔτσι, ὁ στόλος τῶν ἐπαναστατῶν ποὺ δὲν σὲ προστάτευσε (διότι τὰ χρήματα τῶν πληρωμάτων τὰ εἶχαν σπαταλήσει οἱ ἡγέτες σὲ ἰδιωτικοὺς στρατοὺς καὶ ἐμφυλίους πολέμους), ὑπῆρχε δυνατότης νὰ σὲ ἐλευθερώσει στὸ μέλλον. Τὶ νόημα θὰ εἶχε, θὰ ἐλευθέρωνε μόνον ὁμαδικοὺς τάφους ἢ λευκασμένα κόκκαλα ;
Πρῶτο καθῆκον κάθε πατριώτη εἶναι νὰ ζήσει γιατὶ ἀλλιῶς δὲν υπάρχει ζωντανὸ ἔθνος. Μετά, νὰ μεταδώσει τὶς ἐθνικὲς ἀξίες στοὺς νεωτέρους. Νὰ πεθάνει γιὰ τὶς ἀξίες αυτὲς, μόνον ὅταν ἔτσι τὶς σώζει, ὄχι ὅταν πεθαίνοντας τὶς παίρνει στὸ μνῆμα μαζί του.