Του Μιχάλη Ιγνατίου, mignatiou@aol.com
Προκάλεσε με τον πλέον αισχρό τρόπο ο Εγκεμέν Μπαγίς μιλώντας στη «Σημερινή», αλλά την ίδια στιγμή αποκάλυψε και τις προθέσεις της Άγκυρας εναντίον της Κύπρου, όπως και την … «καλή διάθεση» της χώρας του για να συνεργαστεί με την Ελλάδα υπό τον όρο της από κοινού διαχείρισης των πόρων του Αιγαίου Πελάγους.
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση απείλησε εμμέσως πλην σαφώς την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι ο εκβιασμός του πολέμου ήταν ορατός στα λόγια του, ιδιαίτερα στην περίπτωση που η Άγκυρα αποσύρει το ενδιαφέρον της και τερματίσει τις συνομιλίες με τις Βρυξέλλες.
«Η Τουρκία είναι έτοιμη για τη μεγάλη λύση, η Τουρκία είναι έτοιμη για άμεση λύση, η Τουρκία είναι έτοιμη για μη λύση, η Τουρκία είναι επίσης έτοιμη για μια μεγάλη κρίση. Είμαστε έτοιμοι για όλα», προειδοποίησε ο φανατικός ισλαμιστής πρώην μεταφραστής του Ταγίπ Ερντογάν που νόμισε ξαφνικά πως έγινε… Προφήτης.
Η αλήθεια -πέραν της απειλής για (πολεμική) κρίση- είναι εντελώς διαφορετική και ουδείς στον ελληνικό και τον διεθνή χώρο πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η Άγκυρα ροκανίζει τον χρόνο μέχρις ότου «βαρεθούν οι Ελληνοκύπριοι και παραδοθούν».
Και δυστυχώς στην κυπριακή κοινωνία είναι εμφανής η κούραση από την απουσία λύσης με αποτέλεσμα να ακούγονται κουβέντες για συνθηκολόγηση, ακόμα και για διχοτόμηση. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι ξεχνούν ότι το πραξικόπημα και η εισβολή, το δίδυμο έγκλημα εναντίον της Κύπρου, σχεδιάστηκε με στόχο τη διχοτόμηση, για να εξυπηρετηθούν τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Άρα, όσοι ζητούν διχοτόμηση, εξυπηρετούν στην άγνοιά τους τα συμφέροντα των ξένων, και ειδικά αυτών που δημιούργησαν το πρόβλημα. Η διχοτόμηση δεν είναι λύση ακόμα και εάν μέσω αυτής εξυπηρετείται η ανάγκη για «ένα καθαρά ελληνικό κομμάτι» στο νησί.
Οι απειλές του κ. Μπαγίς σε συνδυασμό με άλλες δηλώσεις και κινήσεις της τουρκικής πλευράς, θα έπρεπε να συνετίσουν την Αθήνα και τη Λευκωσία, που δείχνουν να μην έχουν στρατηγική αντιμετώπισης της λαίλαπας που ετοιμάζει η Τουρκία, ενώ την ίδια στιγμή δεν αντιλαμβάνονται και τα αυτονόητα: ότι η τουρκική πλευρά εκμεταλλεύεται ακόμα και την παραμικρή υποχώρηση και την αντιμετωπίζει ως δεδομένη. Οι εκβιασμοί του Τούρκου υπουργού Επικρατείας έπρεπε να καταγγελθούν με τον πλέον ισχυρό τρόπο. Αποτελούσαν και μία καλή ευκαιρία για να παρουσιαστεί διεθνώς το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας. Η αναιμική φραστική αντίδραση αποτελεί ομολογία ενοχής για τις υπόγειες διαδρομές που επέλεξαν η κυπριακή και η ελληνική διπλωματία.
Οι σημερινές κυβερνήσεις στη Λευκωσία και την Αθήνα, όπως και οι προηγούμενες, δεν απείλησαν ποτέ την Τουρκία. Ούτε είχαν ούτε έχουν αυτή τη δυνατότητα. Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς επέλεξε τον «δρόμο της ειρήνης» όπως έδειξε η στάση του τότε πρωθυπουργού στα Ίμια. Ήταν μία στάση συνετή για τους οπαδούς του και προδοτική για τους αντιπάλους του. Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο διότι το μόνο που μετρά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα. Και όπως οι πάντες γνωρίζουν, τον Γενάρη του 1996 μπορεί η Ελλάδα να απέφυγε τον πόλεμο αλλά την ίδια στιγμή δεν εξυπηρετήθηκαν τα ελληνικά συμφέροντα…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να πάρει μία ανάσα και να ξαναδεί το θέμα των «κυπριακής ιδιοκτησίας» διαπραγματεύσεων. Η Άγκυρα τού δείχνει σε κάθε ευκαιρία ποιος είναι το αφεντικό στον κατεχόμενο βορρά, ο κατοχικός ηγέτης παίρνει άδεια ακόμα και για να πάει εκεί που πάνε οι αυτοκράτορες μόνοι τους, άρα δεν μπορεί να πάρει την παραμικρή απόφαση, ενώ οι τουρκικές προτάσεις οδηγούν σε εξευτελιστική λύση. Γιατί ο Δημήτρης Χριστόφιας επιμένει να περπατάει στο μονοπάτι που οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο; Δεν θα συμφωνήσω με αυτούς που ισχυρίζονται ότι η προεδρική στάση είναι περίεργη. Όπως και νάχουν τα πράγματα, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το σκηνικό προετοιμάζεται για να τον οδηγήσουν σε… θυσία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Μήπως προσπαθούν κάτι να κρύψουν οι βουλευτές που κατάφεραν με βλακώδη επιχειρήματα να σταματήσουν τη συζήτηση για τα έγγραφα του Αλέξανδρου Ντάουνερ; Πώς να εξηγήσει κανείς την απαράδεκτη συμπεριφορά τους… Όσον αφορά αυτόν τον “δηλωσία” που ανακάλυψε ο αθεόφοβος ότι τα έγγραφα είναι προϊόν κλοπής, γιατί δεν περίμενε να πληροφορηθεί το πόρισμα των Ην. Εθνών. ‘Η μήπως ενημερώθηκε και έσπευσε να μιλήσει για κλοπή, εκβιαζόμενος για τον ρόλο του στον χουντικό βιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας… Θα επανέλθουμε.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
.
1 comment
“Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο διότι το μόνο που μετρά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα. Και όπως οι πάντες γνωρίζουν, τον Γενάρη του 1996 μπορεί η Ελλάδα να απέφυγε τον πόλεμο αλλά την ίδια στιγμή δεν εξυπηρετήθηκαν τα ελληνικά συμφέροντα… “
Την ενδοτική πολιτική Σημίτη, είχαν ακολουθήσει και οι Αγγλογάλλοι την δεκαετία του ’30 έναντι του Χίτλερ. Σκοπός ήταν τότε η αποφυγή του πολέμου. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ενώ το 1935 θα μπορούσαν να είχαν κόψει τον βήχα στην Γερμανία με ένα απλό τελεσίγραφο, πέντε χρόνια μετά (4 για την ακρίβεια), χρειάστηκαν 6 χρόνια φρικτής αιματοχυσίας για να σώσουν τις ίδιες τους τις χώρες.
Ο Σημίτης δεν έκανε έναν λανθασμένο χειρισμό, αλλά πρόδωσε την χώρα του, αλλάζοντας τα σύνορα της επικράτειας κατά παράβαση του συντάγματος. Το ότι δεν επρόκειτο περί λάθους, αλλά εσκεμμένης προδοσίας, απέδειξε τον επόμενο χρόνο η Μαδρίτη, όπου αναγνώρισε στην Τουρκία ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, βάζοντας ουσιαστικά την αρχή για την διχοτόμησή του.
Καλή είναι η φιλειρηνική πολιτική, όταν δεν γίνεται με εθνικές παραχωρήσεις και συνεχείς υποχωρήσεις, διότι ιδού σήμερα τα χάλια μας. Από τα Ίμια φτάσαμε στην Θράκη, μία περιοχή όπου ουσιαστικά υπάρχει συνδιοίκηση με την Τουρκία. Χάνουμε αυτά που με αίμα κερδήθηκαν, χωρίς μία τουφεκιά. “Δίνουμε λίγα στρέμματα γης, για να κοιμόμαστε ήσυχοι”, όπως λέει και ο BravoYorgo.
Η Τουρκία μπορεί να απειλεί την Κύπρο, όπως και την ψοφοδεή Ελλάδα, αλλά οι ανατολίτικοι τσαμπουκάδες της σταματούν στο κρατίδιο των 5.000.000 κατοίκων, που ακούει στο όνομα Ισραήλ. Προς τα εκεί δεν εξακοντίζονται “casus belli”, διότι δεν έχουν απολύτως καμμία απήχηση. Λυπάμαι που η Ελλάδα, αντί να έχει τα χάλια που έχει, δεν είναι ένα Ισραήλ, μία χώρα μικρή μεν, αποφασισμένη και στρατιωτικά ισχυρή δε.