Φαινομενικά, αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα διοχέτευσαν μέχρι στιγμής στα μέσα ενημέρωσης η Αθήνα και η Αγκυρα και όσα ειπώθηκαν δημοσίως, η συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας δεν είχε κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Είναι να απορεί δηλαδή κανείς γιατί πήγε ο Γιώργος Παπανδρέου στο Ερζερούμ, βάσει των όσων έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά.
Ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός εξαίρει το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου τόνισε ενώπιον των περίπου διακοσίων Τούρκων πρεσβευτών ότι «η διεθνής κοινότητα δεν πρόκειται ποτέ να νομιμοποιήσει μια εισβολή και η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί όσο συνεχίζεται η κατοχή».
Αριστα έκανε που τα είπε αυτά ο πρωθυπουργός, αλλά του είχε ήδη «απαντήσει» τρία 24ωρα νωρίτερα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, μιλώντας την Τρίτη στο ίδιο ακριβώς σώμα των Τούρκων πρεσβευτών, κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της πολυήμερης συνόδου τους:
«Η Τουρκία δεν θα επιλέξει μεταξύ της ΕΕ και της Κύπρου. Οι συνετές χώρες δεν θα μας πιέσουν να κάνουμε μια τέτοια επιλογή», είχε δηλώσει χωρίς περιστροφές ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κλείνοντας εκ των προτέρων το θέμα, ενώ ανάλογες δηλώσεις έκανε και μετά την ομιλία Παπανδρέου.
Οι υπεύθυνοι του κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού εξαίρουν επίσης την αναφορά του Γ. Παπανδρέου στις πτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από το Αγαθονήσι, ακόμη και την παραμονή της άφιξης του Ελληνα πρωθυπουργού στο Ερζερούμ.
Ας είμαστε σοβαροί. Εχει σαφώς μεγαλύτερο πολιτικό βάρος η υποχώρηση που έκανε ο Γ. Παπανδρέου να πραγματοποιήσει την επίσκεψη στο Ερζερούμ «καταπίνοντας» την πρόκληση της παραβίασης του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, παρά η υποτιθέμενη τόλμη του να αναφέρει το ζήτημα αυτών των παραβιάσεων ενώπιον των Τούρκων πρεσβευτών.
Εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσε να πει κανείς συνολικά ότι ήταν απλώς μια συνάντηση άνευ περιεχομένου, που αποσκοπούσε στην καλλιέργεια της διεθνούς εικόνας των δύο πρωθυπουργών ως διαλλακτικών και προθύμων για διάλογο, έστω και άνευ αποτελέσματος, αν δεν υπήρχε το αγκάθι της υποψίας τι να είπαν άραγε ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Γιώργος Παπανδρέου στην κατ’ ιδίαν συνάντησή τους.
Αν κατά τη μιάμιση ώρα που ήταν μόνοι τους έλεγαν τις ίδιες γενικολογίες και ασημαντότητες που είπαν και δημοσίως, τότε δεν υπάρχει λόγος να μην ξεχάσει κανείς αμέσως αυτή τη συνάντηση Ερντογάν – Παπανδρέου. Μέχρι όμως να βεβαιωθούμε ότι δεν είπαν και κάτι άλλο, σημαντικότερο, η ανησυχία θα υπάρχει.
Προκαλεί πάντως εντύπωση η παντελής έλλειψη αναφοράς δημοσίως στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει σε αυτή τη φάση η Τουρκία και το οποίο συνδέεται άμεσα με την Κύπρο και έμμεσα με την Ελλάδα: τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και τις συνέπειες που έχει για την Τουρκία αλλά και όλες τις αραβικές χώρες της περιοχής εκείνης (Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Παλαιστίνη) η συμφωνία Τελ Αβίβ – Λευκωσίας για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) Κύπρου και Ισραήλ.
Η κατάσταση είναι τόσο τεταμένη γύρω από αυτό το θέμα, ώστε το Ισραήλ δήλωσε δημοσίως ότι είναι αποφασισμένο να κάνει πόλεμο εναντίον του Λιβάνου για να διαφυλάξει αυτά που θεωρεί συμφέροντά του, ενώ η Τουρκία έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στο Ισραήλ για την ΑΟΖ της Κύπρου.
Είναι δυνατόν ο Ερντογάν να μην έθεσε στον Παπανδρέου αυτό το θέμα; Δεν γνωρίζουμε, αλλά μας φαίνεται απίθανο.
ΤΕΤΑΡΤΗ
Ο Λίμπερμαν στην Αθήνα
Τον απεχθέστερο πολιτικό ηγέτη του αιμοσταγούς κράτους του Ισραήλ φέρνει μεθαύριο στην Αθήνα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου: πρόκειται για τον ακροδεξιό υπουργό Εξωτερικών, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, ο οποίος έχει προτείνει μεταξύ άλλων να… πνίξουν τους Παλαιστίνιους στη Νεκρά Θάλασσα και να… εκτελούν τους βουλευτές του ισραηλινού κοινοβουλίου αραβικής καταγωγής που συναντούν ηγέτες της Χαμάς! Αυτό το κόσμημα της πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ έρχεται στην Αθήνα για να συσφίξει τις σχέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου με την ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τις προοπτικές ενεργειακής συνεργασίας Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας στον τομέα του φυσικού αερίου.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=49830979
1 comment
Ίσως ο κ.Δελαστίκ αντί του ακροδεξιού Λίμπερμαν προτιμά την ισλαμιστική Χαμάς που υποστηρίζει η πλειοψηφία των Παλαιστινίων κι η οποία χαιρετίζει τον Ερντογάν ως τον νέο Μωάμεθ Πορθητή.
Η παλαιστινιοφιλία και αραβοφιλία μας τελείωσε από τη στιγμή που η χώρα έγινε πεδίο μαζικού εποικισμού από Αφρική και Ασία και άρχισαν να αντιλαμβάνονται όλοι τα αγαθά της πολυπολιτισμικής συμβίωσης με το Ισλάμ. Ωραία είναι να υποστηρίζει κανείς τα δίκαια των μουσουλμάνων (εφόσον βέβαια αυτοί είναι αντίθετοι στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους) αλλά από μακριά. Όταν το πρόβλημα έρχεται και σε σένα αλλάζουν τα δεδομένα.