16/01/2011 | ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ*
Οι ζώνες του Βερολίνου και το σύστημα χωριστής κηδεμονίας
Η επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ στην Κύπρο θα πρέπει να αναλυθεί πέραν της επικοινωνιακής της διάστασης, δηλαδή επί της ουσίας, για να εξεταστεί πού πραγματικά στεκόμαστε. Και αν τελικά η υποστήριξη της κ. Μέρκελ μπορεί ή όχι να έχει αντίκρισμα, καθώς και αν στις συνομιλίες συζητείται, όπως είπε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, μια λύση περίπου όπως αυτή της ομοσπονδίας της Γερμανίας, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα. Ή εάν συζητείται κάτι άλλο.
Το κρατίδιο των Τούρκων
Η δήλωση του Προέδρου ακούγεται καλή. Πώς μπορεί, όμως, να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όταν η ομοσπονδία της Γερμανίας δεν έχει σχέση με εκείνη η οποία συζητείται στις συνομιλίες; Και προς απλή τεκμηρίωση τούτου επισημαίνουμε το εξής: Θα αποδεχόταν η κ. Μέρκελ να φτιάξει μια ομοσπονδία με τα 3 εκατομμύρια Τούρκων της Γερμανίας επί τη βάσει βίαιης μετακίνησης πληθυσμών, αναγνωρίζοντας σε αυτούς τουρκικό συνιστών κράτος, στο πλαίσιο ενός συνεταιρισμού; Βεβαίως, όχι! Διότι, εκτός των άλλων, η γερμανική ομοσπονδία έχει δημοκρατικό χαρακτήρα. Και ουχί ρατσιστικό, όπως συμβαίνει με την εν Κύπρω υπό συζήτηση διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία στηρίζεται σε φυλετικά, εθνολογικά κριτήρια, έχοντας ως γενεσιουργό αιτία την εισβολή του 1974. Διότι, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος παραδέχθηκε, προ του ’74 δεν υπήρχαν προϋποθέσεις για τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Συνεπώς, η διζωνική δεν είναι προϊόν δικαίου, αλλά των κανόνων των τουρκικών τανκς, που αποτυπώνονται στην κατάργηση των δημοκρατικών αρχών και αξιών, όπως είναι αυτές της πλειοψηφίας, του ένας άνθρωπος μια ψήφος, που αντικαθίστανται από τη σταθμισμένη ψήφο, την εκ περιτροπής Προεδρία, καθώς και από την παραμονή πενήντα τουλάχιστον χιλιάδων εποίκων, οι οποίοι με βάση τις εκθέσεις Κουκό και Λάακσον αποτελούν ξένο σώμα και ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της βιωσιμότητας της λύσης.
Οι ζώνες του Βερολίνου
Εάν υπάρχει σχέση της λύσης του Κυπριακού με τη Γερμανία, αυτή αφορά στις ζώνες. Όταν δηλαδή οι σύμμαχοι χώρισαν, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βερολίνο αρχικά σε τέσσερις και εν συνεχεία σε δυο ζώνες, διχοτομώντας και την πρωτεύουσα και τη Γερμανία. Συνεπώς, η διζωνικότητα είναι συνυφασμένη με τη διχοτόμηση, με το Γερμανικό Ζήτημα και εξής συμμαχικό επιχείρημα: Ότι, δηλαδή, η Γερμανία θα πρέπει να μείνει διχοτομημένη για λόγους ασφάλειας της Ευρώπης, διότι σε περίπτωση επανένωσης το ερώτημα που εγείρετο τότε, ακόμη και μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την επανένωση του Βερολίνου και της Γερμανίας, ήταν το ακόλουθο: Θα είχαμε μια ευρωπαϊκή Γερμανία ή μια γερμανική Ευρώπη; Η σχέση του γερμανικού ζητήματος, των ζωνών του Βερολίνου και της ενταξιακής πορεία της Τουρκίας έχει ως εξής: α. Λόγω της επιθετικότητας και της επεκτατικότητας της Τουρκίας, όπως και στο παρελθόν της Γερμανίας, το ερώτημα που εγείρεται, σε συνάρτηση με την πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, είναι κατά πόσον θα έχουμε μια ευρωπαϊκή Τουρκία ή μια τουρκική Ευρώπη. β. Το επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι Σύμμαχοι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να διατηρούν τις δυο ζώνες του Βερολίνου και τη Γερμανία διχοτομημένη, είναι εκείνο το οποίο χρησιμοποιεί η Τουρκία για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Δηλαδή της ασφάλειας και ότι η διχοτόμηση του νησιού και ο τουρκικός στρατός έφεραν την ειρήνη, όπως διατηρείτο η ειρήνη στην Ευρώπη μέσω της διχοτομημένης Γερμανίας, που τελούσε η μια υπό την κηδεμονία της Δύσης και δη των ΗΠΑ και η άλλη, η Ανατολική, υπό την κηδεμονία της Σοβιετικής Ένωσης. Εάν πάλιν κάποιος ήθελε να παραλληλίσει την περίπτωση της Γερμανίας με την Κύπρο, δικαίως θα μπορούσε να αναφερθεί στην εισήγηση των Βρετανών, που αναπαράγεται και από μερίδα του ε/κ κομματικού συστήματος. Ότι δηλαδή με τη λύση η Τουρκία θα εγγυηθεί το τ/κ συνιστών κράτος και η Ελλάδα το ε/κ, όπως συνέβη με τη διχοτομημένη Γερμανία, το ΝΑΤΟ και τους Σοβιετικούς!
Η νίκη της δημοκρατίας κατά των Ναζί και των κομμουνιστών
ΒΕΒΑΙΩΣ, το τουρκικό περί ασφάλειας επιχείρημα, προκειμένου να μένει η Κύπρος διχοτομημένη, δεν ευσταθεί. Εάν κάποιος απειλείται, δεν είναι ούτε οι Τουρκοκύπριοι ούτε η Τουρκία, παρά μόνο οι Ελληνοκύπριοι και η Κυπριακή Δημοκρατία, που τελούν υπό κατοχή. Είναι, δε, σαφές ότι η επανένωση της Γερμανίας και η επαναπροσέγγιση με τη Γαλλία συντελέσθησαν όταν: 1. Η φασιστική Γερμανία ηττήθηκε από τις δημοκρατικές συμμαχικές δυνάμεις. 2. Τα φασιστικά κομμουνιστικά καθεστώτα κατέρρευσαν. Συνεπώς, η σχέση σταθερότητας και συνεργασίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας στηρίχθηκαν στις νίκες της δημοκρατίας σε βάρος των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και των ναζιστικών ή σοβιετικών αρμάτων. Και η γερμανική σήμερα ομοσπονδία οικοδομήθηκε και ενεργεί στη βάση των δημοκρατικών αρχών και αξιών. Επί αυτών των αρχών είναι που στηρίχθηκε η επαναπροσέγγιση με τη Γαλλία και η συνεργασία εντός της Ε.Ε. Στην περίπτωση της Κύπρου, ούτε η επαναπροσέγγιση με τη μορφή που τη γνωρίζουμε ως τώρα, ούτε η λύση προκύπτουν από τη νίκη της δημοκρατίας σε βάρος της στρατοκρατικής και αντιδημοκρατικής επεκτατικής Τουρκίας, αλλά στη βάση της επιβολής των ιμπεριαλιστικών φασιστικών αντιλήψεων της Άγκυρας, που έχουν νομικό και γεωπολιτικό, καθώς και γεωστρατηγικό χαρακτήρα, με στόχο τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και τη θεσμική προτεκτορατοποίηση της Κύπρου.
Στρατηγικός στόχος η αναγνώριση ή απλή ρητορεία;
ΣΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ δεν προέβη μόνο ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αλλά και η Καγκελάριος Μέρκελ, η οποία ορθώς επισήμανε το αυτονόητο: Ότι, δηλαδή, εάν η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία, τότε θα αντιμετωπίσει προβλήματα στην ενταξιακή της πορεία. Ήδη αντιμετωπίζει, καθότι μόνο τρία ακόμη κεφάλαια μπορεί ν’ ανοίξει. Τα λοιπά είναι παγωμένα είτε από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (πρόκειται για τα οκτώ κεφάλαια που σχετίζονται με τις τουρκικές υποχρεώσεις), είτε από την Κυπριακή Δημοκρατία είτε από την Γερμανία και τη Γαλλία είτε από την Αυστρία. Άρα η τουρκική ενταξιακή πορεία: α. Δεν αντιμετωπίζει και δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα μόνο λόγω του Κυπριακού, αλλά και ένεκα του ότι, κράτη όπως η Γερμανία και η Γαλλία δεν επιθυμούν την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά την ειδική σχέση. β. Δεν αντιμετωπίζει προβλήματα μόνο λόγω Κυπριακού, αλλά και ένεκα της ίδιας της τουρκικής αδιάλλακτης στάσης, που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως θα έπρεπε να πράξει, καθώς και λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής.
Η Λευκωσία είναι ικανοποιημένη από τη στήριξη της κ. Μέρκελ, η οποία προειδοποίησε την Τουρκία για τις αρνητικές επιπτώσεις, που θα έχει στην ενταξιακή της πορεία, εάν δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τη Λευκωσία. Ερώτημα: Τι περιλαμβάνει το πακέτο των τουρκικών υποχρεώσεων; Ζητά, μεταξύ άλλων, από την Άγκυρα να τερματίσει το εμπάργκο, που επιβάλλει σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και να την αναγνωρίσει. Ερώτημα νέο: Είναι όντως ουσιαστική η πολιτική θέση της Λευκωσίας περί αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία ή έχει πλέον εξελιχθεί σε απλή ρητορεία; Είναι στρατηγικός στόχος η αναγνώριση ή όχι; Αν ήταν στρατηγικός στόχος, τότε γιατί συζητά ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο πλαίσιο των συνομιλιών πώς η ενιαία κυριαρχία του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας θα τεμαχιστεί και θα κατανεμηθεί μεταξύ της κεντρικής εξουσίας, του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, αλλά και κάτι άλλο: Πώς η μια εξωτερική ιθαγένεια θα διχοτομηθεί σε δυο εσωτερικές ή πώς οι εξουσίες που θα δοθούν στα συνιστώντα κρατίδια θα τους παρέχουν χωριστά διεθνή δράση και εκπροσώπηση;
Ο τετραγωνισμός του κύκλου…
ΕΑΝ ήταν στρατηγικός για τη Λευκωσία στόχος η αναγνώριση από την Τουρκία, τότε, λογικά ομιλούντες, και μάλιστα στηριζόμενοι σε απόφαση της ΕΕ, κανένα τουρκικό κεφάλαιο δεν θα έπρεπε να ανοίξει προ της αναγνώρισης από την Άγκυρα. Μια αναγνώριση, που θα έθετε το Κυπριακό σε μια νέα βάση επί των αρχών και των αξιών της ΕΕ και του Διεθνούς Δικαίου. Βεβαίως, θα μπορούσε μια τέτοια στρατηγική και αξίωση να θεωρηθεί ως ουτοπική. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να αποφασίσει η Λευκωσία εάν όντως είναι ισότιμο κράτος – μέλος, εάν θέλει πραγματικά την εφαρμογή των αποφάσεων της Ε.Ε. ή εάν τελικώς θα παραμείνουν παγωμένες λόγω αδυναμίας διεκδίκησης. Επί τούτων εγείρεται ένα συναφές ερώτημα: Γιατί εντάχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε.Ε.; Για να αποκατασταθεί η παραβιασθείσα από την Τουρκία έννομη τάξη ή για να νομιμοποιηθούν τα τετελεσμένα της εισβολής; Διότι, πώς με την υπό συζήτηση λύση θα εφαρμοστούν οι αρχές και οι αξίες της Ε.Ε.; Και για ποιο λόγο θα εμπλακεί η Ε.Ε.; Για να αποκατασταθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αρχές και αξίες της Ε.Ε. ή για να νομιμοποιηθεί η διχοτόμηση; Και πώς θα αποκατασταθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία, όταν η μεθοδολογία της λύσης στηρίζεται στις αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και τις εκπτώσεις επί των αρχών και των αξιών της Ε.Ε. για να χωρέσουν στην πολιτειακή μορφή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Η μοναδική επί τούτου απάντηση δόθηκε από τον Επίτροπο Ρεν: Διά έγκριτων συνταγματολόγων, που μπορούν ακόμη να τετραγωνίσουν τον κύκλο!
Ποια, λοιπόν, σχέση έχει η δημοκρατική ομοσπονδία της Γερμανίας με τη λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, την οποία από το 1977 συζητά η ελληνοκυπριακό πλευρά; Και η οποία αποδεικνύεται ως ουτοπική. Για να γίνει δε ρεαλιστική, η Τουρκία ζητά από τη Λευκωσία πλήρη συνθηκολόγηση!
*Δρ Διεθνών Σχέσεων
.