Υπολογίζεται ότι τα γνωστά αποθέματα πετρελαίου στο Ιράκ ανέρχονται γύρω στα 120 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και είναι πενταπλάσια από τα αντίστοιχα αποθέματα των ΗΠΑ. Ο αριθμός αυτός, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού το εσωστρεφές ιρακινό καθεστώς δεν είχε φροντίσει για δεκαετίες να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις , ώστε να αποκαλύψει όλα τα υπάρχοντα αποθέματα. Σε ολόκληρη τη χώρα έχουν γίνει 2.000 γεωτρήσεις, αριθμός ασήμαντος αν υπολογίσουμε ότι στο Τέξας μόνον γίνει πάνω από εκατομμύριο. Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατες εκτιμήσεις το αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα βρίσκεται πάνω σε αποθέματα πετρελαίου που ανέρχονται στο 1/4 περίπου των παγκόσμιων αποθεμάτων. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ ελέγχουν ένα πλούτο που κυμαίνεται από 30 έως 60 τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα μεγέθη αυτά αντιπροσωπεύουν δύο με τέσσερις φορές το ετήσιο εθνικό εισόδημα των ΗΠΑ και δικαιολογούν πλουσιοπάροχα το ποσό του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων που έχει κοστίσει μέχρι σήμερα η εκστρατεία στο Ιράκ. Επιπλέον, ο έλεγχος του ενός τετάρτου των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου επιτρέπει στις ΗΠΑ να επιβάλουν την τιμή του πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι προφανές ότι η στρατηγική των Μπούς και Τσένεϋ βασίσθηκε σε υπολογισμούς όπως οι προηγούμενοι. Άλλωστε, η κατασκευή των πέντε τεράστιων αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ συνηγορεί για πρόθεση μόνιμης παραμονής ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων. Οι βάσεις αυτές είναι αυτοδύναμες, ισχυρά οχυρωμένες και αποτελούν μεταφορά του αμερικανικού περιβάλλοντος στις ερήμους του Ιράκ. Οι χιλιάδες στρατιώτες στις βάσεις αυτές δεν θα έχουν σχεδόν καμία επαφή με το αραβικό περιβάλλον που θα βρίσκεται έξω από τα τείχη. Οι βάσεις βρίσκονται μακριά από κατοικημένες περιοχές όπου συμβαίνουν και οι απώλειες από τον ανταρτοπόλεμο. Η κατασκευή των βάσεων συμπληρώνεται με την ανέγερση τεραστίου συγκροτήματος οχυρωμένων κτηρίων, δίκην Πενταγώνου, το οποίο θα χρησιμεύσει ως Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βαγδάτη για να ελέγχει τη διορισμένη ιρακινή κυβέρνηση. Ο όλος σχεδιασμός και η δαπάνη υπολογίζουν σε παραμονή εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων μόνιμα για δεκαετίες.
Το ίδιο το Ιράκ φαίνεται να προορίζεται να παραμείνει όπως είναι, σε μια κατάσταση βαλκανοποίησης όπου θα υπάρχει μια αδύναμη ομοσπονδιακή κυβέρνηση στη Βαγδάτη και περιοχές Κούρδων, Σιϊτών και Σουνιτών. Ο εμφύλιος πόλεμος αναμένεται να πάρει μορφή χαμηλής έντασης, αφού οι περιοχές των αντιμαχομένων θα αποκτήσουν κάποια ντε φάκτο αυτοδυναμία χωρίς να τους επιτρέπεται να ανεξαρτητοποιηθούν. Μικτές δυνάμεις στρατού και μισθοφόρων θα εξορμούν από τις βάσεις για να επιβάλουν την ισορροπία στις αντιμαχόμενες περιοχές και να προστατεύσουν τις πετρελαιοπηγές, όταν αυτό είναι αναγκαίο. Παράλληλα, το Ιράκ θα αποτελεί το κέντρο ελέγχου της Εγγύς Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, επιτρέποντας στις ΗΠΑ να πειθαρχήσουν το Ιράν, να προστατεύσουν τη Σαουδική Αραβία και να επιδιώξουν μία λύση στο Αφγανιστάν και στις ανήσυχες περιοχές του Πακιστάν.
Οι ΗΠΑ δεν είναι δυνατό να αγνοήσουν τα πλεονεκτήματα που κέρδισαν με τον πόλεμο στο Ιράκ. Όχι μόνο βρίσκονται σήμερα σε δεινή οικονομική κρίση, αλλά και οι γεωπολιτικές συνιστώσες του ελέγχου των ενεργειακών αποθεμάτων τις επιτρέπουν να διατηρούν τις δυνατότητες μιας υπερδύναμης. Αλλά και οι αμερικανοί πολίτες επωφελούνται και θα επωφεληθούν από τη σταθερότητα των τιμών της ενέργειας, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία. Παράλληλα, οι ΗΠΑ έχοντας τη δυνατότητα ελέγχου των τιμών του πετρελαίου αποδυναμώνουν τη Ρωσία και παύουν να εξαρτώνται από τη Σαουδική Αραβία. Ένας σημαντικός παίκτης φαίνεται να είναι το Ιράν, το οποίο μέχρι στιγμής έχει επωφεληθεί από την εμπλοκή στο Ιράκ και θα επωφεληθεί περισσότερο αν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν το Ιράκ. Ωστόσο, η εξάρτηση του Ιράν από τα πετρελαιϊκά έσοδα δίνει στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να χαλιναγωγήσουν τους καταπιεστικούς μουλάδες με τη δυνατότητά τους να επιβάλουν την τιμή του πετρελαίου και να τους στερήσουν τα έσοδα τα απαραίτητα για την επιβίωση του καθεστώτος τους. Η ανερχόμενη Κίνα μπορεί επίσης να πειθαρχηθεί δεδομένης της εξάρτησής της από τους παραγωγούς πετρελαίου.
Δεν είναι λοιπόν, απλή υπόθεση η εγκατάλειψη του Ιράκ από το αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα και κάτι τέτοιο μπορεί να σημάνει και το τέλος των ΗΠΑ ως υπερδύναμης.
.