Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και, σύμφωνα με την Παράδοση, οι Καλλικάντζαροι, όπου να’ ναι, κάνουν την εμφάνισή τους! Όλο το χρόνο, βρίσκονται στα κατάβαθα τής Γης, όπου τους έχει στείλει ο Θεός ως τιμωρία για την απείθειά τους! Όσο διαμένουν εκεί κάτω, ροκανίζουν τον χοντρό κορμό τού δέντρου, το οποίο στηρίζει τον Κόσμο μας, ώστε να τον καταστρέψουν! Λίγο πριν πέσει, το βράδυ τής Παραμονής των Χριστουγέννων, ανεβαίνουν απάνω στην Επιφάνεια τής Γης, προκειμένου να μη πλακωθούν από την κατάρρευση, καθώς πλέον αυτή είναι ετοιμόρροπη! Παραλλήλως, θα έχουν την χαρά να δουν έχοντας “καλή θέα” την μεγάλη καταστροφή, που τόσο θέλουν να απολαύσουν!
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΚΑΝΤΖΑΡΩΝ, ΟΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΤΟΥΣ.
Αν όμως τελικώς μπουν στο σπίτι, τότε γίνεται χαμός! Πρώτη τους δουλειά, είναι να μαγαρίσουν τα φαγητά και το καθαρό νερό, ενώ αφήνουν τις ακαθαρσίες τους όπου βρουν! Γι’ αυτό και τα αποφάγια τής μιας ημέρας, οι νοικοκυρές τα σκεπάζουν προσεκτικά και στο καπάκι κάνουν ένα σταυρό, ώστε να τα διασφαλίσουν, αφού οι Καλλικάντζαροι, φοβούνται τον σταυρό μόνο που τον αντικρύζουν!
Η φωτιά αυτή στο σπίτι, έχει μεγάλη σημασία για τον Λαό, συνήθεια που διατηρείται από τα Αρχαία μας χρόνια, καθ’ ότι συμβολίζει την ίδια την ζωή. Αυτή η φωτιά, διατηρείται άσβεστη από ένα ογκώδες κούτσουρο (συνήθως από αγριοκερασιές, αγριελιές, πικραμυγδαλιές ή βελανιδιές), το οποίο σε κάποια μέρη, το ονομάζουν Χριστόξυλο, σε άλλα Δωδεκαμερίτη, και σε άλλα Σκαρκάντζαλο.
ΦΥΣΗ ΚΑΛΛΙΚΑΝΤΖΑΡΩΝ
ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΚΑΛΛΙΚΑΝΤΖΆΡΩΝ
Καλλικάντζαροι υπάρχουν αμέτρητοι, και όπως είδαμε μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα. Όμως υπάρχουν και οι εξέχοντες, οι επώνυμοι Κ., τα ονόματα των οποίων διασώζει η Παράδοση, κάθε ένας τους δε, έχει και ένα ξεχωριστό κουσούρι:
Πρώτος και καλύτερος, ο αρχηγός τους, ο Κατσιπόδης ή Κατσιποδιάρης με το τραγίσιο πόδι του. Άλλοι είναι: Ο Μαγάρας, με την τουμπανισμένη κοιλιά του, που την αδειάζει κατά περιόδους, αφήνοντας βρωμερά αέρια σε φαγητά και γλυκίσματα. Ο Κωλοβελόνης ή Ψιλοβελώνης, που είναι αδύνατος και σουβλερός σαν μακαρόνι, κι έτσι περνά με ευκολία μέσα από τις κλειδαριές των θυρών και τις χαραμάδες των παραθύρων. Ο Κοψαχείλης που του κρέμονται τα τετάστια δόντια σαν ψεύτικες μασέλες. Ο Παρωρίτης, που έχει μια μύτη μακριά και μαλακιά σαν προβοσκίδα. Ο Σταυρολαίμης, που στριφογυρίζει ακατάπαυστα σαν σβούρα. Ο Γουρλός, του οποίου τα πεταγμένα μάτια του στο σκοτάδι ασπρίζουν σαν δύο μεγάλα αυγά. Ο Παγανάς, με τα κουνελίσια αυτιά. Ο Περίδρομος, που καταβροχθίζει ό,τι φαγώσιμο συναντήσει. Ο Μαλαπέρδας, που κατουράει όπου βρεις, για να μαγαρίσει σοδιές και φαγητά.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Σημ. Οι πληροφορίες αντλήθηκαν κυρίως από το βιβλίο «Οι καλλικάντζαροι» τού Στράτη Μολινού, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1996, οι δε εικόνες από διάφορες διαδικτυακές πηγές.
1 comment
Πολύ ωραία στοιχεία της παράδοσής μας. “Μυρίζουν” Ρωμηοσύνη και Ελλάδα. Σήμερα τα παιδιά μαθαίνουν για τον Ρούντολφ και τα ξωτικά στο Βόρειο Πόλο