Ὅπως στρώσατε, θά κοιμηθεῖτε.

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής της εφημερίδος «ΕΣΤΙΑΣ»

«ΤΙ εἶναι αὐτό πού κάνει ἕναν κάτοικο τῆς «μέσα» Ἀμερικῆς… (ὁ ὁποῖος ποτέ στήν ζωή του δέ διανοήθηκε νά ἀμφισβητήσει τήν δημοκρατία στήν χώρα του) νά ἐγκαταλείπει τήν ἐργασία του, νά ἐπιβιβάζεται σέ ἕνα λεωφορεῖο, νά φθάνει στήν Οὐάσιγκτων καί ἀγκαλιά μέ τήν σημαία νά εἰσβάλει στό Καπιτώλιο καί νά τά κάνει γῆς μαδιάμ; Ὁ Τράμπ τόν βάζει; Ὁ ναζισμός τόν ὠθεῖ; Τί; Ὁμοίως: τί εἶναι αὐτό πού κάνει μιά συνταξιοῦχο τοῦ δημοσίου, ἡ ὁποία μιά ζωή σέβεται τόν νόμο καί δέν ἔχει ὁδηγήσει οὔτε ἀνάποδα σέ μονόδρομο νά ἀψηφήσει τήν ἀπαγόρευση, νά μεταβεῖ σέ ἕναν Ναό τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, νά προσκυνήσει καί κατά τήν ἔξοδό της στήν θέα τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν νά προτάξει προκλητικά τό μεσαῖο δάκτυλο τῆς χειρός ὅπως οἱ ἀναρχικοί; Ὁ Βελόπουλος φταίει; Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος φταίει; Ἤ κάποιος ἄλλος μήπως; Οἱ ἀπαντήσεις πού δίδουμε συνήθως σέ αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι ὑπεραπλουστευτικές. Τό κυρίαρχο σύστημα ἀντιγράφοντας τίς πρακτικές τῶν κομμουνιστῶν κολλᾶ ἐτικέττες (ἀκροδεξιοί, ναζί, ψεκασμένοι κ.λπ.). Ἤ ἐπιρρίπτει τήν εὐθύνη στόν τελευταῖο ἠθικό αὐτουργό –Τράμπ– γιατί δέν θέλει νά ὁμολογήσει στόν ἑαυτό του ὅτι ἡ ριζοσπαστικοποίηση συντηρητικῶν στρωμάτων τῆς κοινωνίας εἶναι προϊόν μακρᾶς διεργασίας καί οἱ ἀληθινές αἰτίες ἄλλες. Αὐτοί πού ὠθοῦν τό πλῆθος νά εἰσβάλει στό Καπιτώλιο ἤ στήν παραλία Θεσσαλονίκης γιά νά ρίξει αὐτοβούλως τόν σταυρό ἁπλῶς δίδουν τήν τελευταία «σπρωξιά» στούς ἕτοιμους ἀπό καιρό. Καί κατά τοῦτο εὐθύνονται ἀσφαλῶς.

Ἡ ριζοσπαστικοποίηση ὅμως δέν ἐπωάζεται οὔτε σέ μία ἡμέρα οὔτε σέ μία τετραετία. Εἶναι μακρά. Στίς ΗΠΑ ἄρχισε πρίν ἀπό τόν Τράμπ, ἁπλῶς ὁ Τράμπ τῆς ἔδωσε ὤθηση καί ἄνοιξε ἕναν ἀσκό αἰόλου, ὁ ὁποῖος θά τόν πάρει μαζί του. Στήν Ἑλλάδα ἄρχισε τό 2001 μέ τήν διαγραφή τῶν ταυτοτήτων καί συνεχίζεται παρά τό γεγονός ὅτι τόν «ἐμπρηστικό» Χριστόδουλο διαδέχθηκε ὁ μετριοπαθής Ἱερώνυμος. Προκαθήμενος, ὁ ὁποῖος ἐσχάτως ἐξαναγκάζεται ἀπό τήν Πολιτεία νά συμπεριφέρεται «Χριστοδουλικά». Τί συμβαίνει λοιπόν; Μεταξύ τῆς ἐντολῆς πού δίνει κάποιος στόν ἐγκέφαλό του νά εἰσβάλει στό νομοθετικό σῶμα καί τοῦ «ντού» μεσολαβεῖ ἕνα ὁλόκληρο φίλμ ἀποθηκευμένο στόν σκληρό δίσκο τῆς μνήμης του. Τό ἴδιο συμβαίνει μεταξύ τῆς ἐντολῆς γιά ἄσεμνες χειρονομίες καί τῆς πραγματοποίησής της. Στίς ΗΠΑ συμβαίνουν καιρό δύο πράγματα. Τό πρῶτο πρίν ἀπό τόν Τράμπ.

Πρόκειται γιά τόν ἐμφύλιο οἰκονομικό πόλεμο ἐντός τοῦ συστήματος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἁπλωθεῖ στήν καρδιά τοῦ κράτους. Στό Πεντάγωνο, στό State Department, στή Δικαιοσύνη. Ἡ Ἀμερική εἶναι ἐδῶ καί καιρό ἕνα δικέφαλο κράτος. Μέ κερκόπορτες. Πού ὅσο ἐξασθενεῖ δίνει τήν δυνατότητα στούς κομμουνιστές πού κατανίκησε στόν Ψυχρό Πόλεμο νά διεισδύουν στό ἔδαφός της καί νά τήν ἐκδικοῦνται. Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς τελευταίας δεκαετίας ὅμως ἡ ἐλίτ της, προσπερνώντας τίς ἀποτυχίες της –ἐνδεικτικά ἡ Ἀραβική Ἄνοιξη ὁδήγησε στόν τζιχαντιστικό ἀντιδυτικό χειμῶνα– συνέχισε νά κυνηγᾶ συμβόλαια ἔξω εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς-κοινωνικῆς συνοχῆς. Προϊόντος τοῦ χρόνου ἡ βαθειά Ἀμερική ἄρχισε νά μήν βλέπει τόν ἑαυτό της στό κάδρο. Ἡ ἐλίτ της τά οἰκονομοῦσε στήν Ἄπω Ἀνατολή ἀδιαφορώντας γιά τό ἄν ἔκλειναν ἐργοστάσια, ἄν ἕνα ἀξιοσέβαστο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ ζεῖ κάτω ἀπό τά ὅρια τῆς φτώχειας. Ὁ κανών εἶναι θεμελιώδης, ἀλλά τό ἀναιδές κεφάλαιο τῶν «Δημοκρατικῶν» τόν ὑποτίμησε: ἡ δίκαιη διανομή τοῦ πλούτου εἶναι ἡ ἐλάχιστη προϋπόθεση γιά τήν ἐθνική συνοχή, τήν οἰκονομική σταθερότητα, τήν πολιτική ὁμαλότητα καί τήν κοινωνική εἰρήνη. Ὅποιος θέλει νά ἀπολαμβάνει τά κέρδη του, πρέπει νά βοηθᾶ καί τόν «παρακάτω». Νά τόν ἔχει στό παιχνίδι. Ἀντί αὐτοῦ τό σύστημα ἐπέλεξε τήν γνωστή συνταγή: τήν ἐπιβολή. Ἡ ὁποία ὅμως ξαφνικά ἄρχισε νά μήν δουλεύει. Ἡ πιό πλούσια ὑποψηφία Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, ἡ Χίλλαρυ Κλίντον, ἔχασε τό 2016 ἀπό τόν πλέον ἀντιπολιτικό, πλέον ἄξεστο, πλέον ἀντιτουριστικό ἀντίπαλο πού μποροῦσε νά ἔχει. Τόν «μοιραῖο» Τράμπ. Ὅσοι διαμαρτύρονται σήμερα γιά τόν Τράμπ πρέπει νά ἔχουν κάποτε τό θάρρος νά ὁμολογήσουν ὅτι αὐτοί ἦταν οἱ χορηγοί ἐπικοινωνίας τῆς νίκης του.

Ὅταν «βουλώνεις» τό σύστημα καί συμπιέζεις τό μήνυμα, τότε ἔρχεται μιά ὡραία πρωία πού ἀνακαλύπτεις ὅτι τά κανάλια καταργοῦνται ἀπό τήν ἀπ’ εὐθείας συνεννόηση ἑνός ὑποψηφίου μέ τόν λαό. Ἀλλά φεῦ. Ἀντί κάποιοι νά προβληματιστοῦν πῶς ἔχασαν ἀπό τόν ἄξεστο Τράμπ συνέχισαν τό ἴδιο βιολί. Ἐπιβολή. Πρίν φθάσει νά μήν ἀναγνωρίζει τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν σήμερα ὁ Τράμπ, μέ ἀποτελέσματα ὀλέθρια γιά τήν χώρα του, κάποιοι ἀρνήθηκαν νά ἀναγνωρίσουν τήν δική του νίκη τό 2016. Ὄχι βεβαίως μέ τόν ἀκραῖο τρόπο πού τό κάνει ὁ ἴδιος σήμερα ἀλλά μέ τά ἴδια ἀποτελέσματα. Πρίν ὁρκιστεῖ διοργανώθηκε διαδήλωση ἐναντίον του στήν Οὐάσιγκτων. Ἀφοῦ ὁρκίστηκε, διπλωμάτες τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐπιχείρησαν νά τόν καθαιρέσουν. Ἦταν ὅμηρος μέχρι τέλους. Θά δυσκολευτεῖ πολύ ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος νά εὕρει ἤρεμη περίοδο κατά τήν ὁποία νά ἄσκησε τίς ἐξουσίες του. Τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν ἀμφισβητεῖτο ἀπό τό βαθύ κράτος κάθε μέρα χωρίς νά γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ἔτσι βαθαίνει ὁ κοινωνικός διχασμός. Κατόπιν αὐτῶν ἄς μήν ἀποροῦμε πῶς μετά τίς ἐκλογές ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ συμπεριφέρεται τόσο ἀνεύθυνα εἰς βάρος τῆς χώρας του. Εἶναι ὁ ἐμπρηστής ἀλλά τό προσάναμμα ὑπάρχει καιρό καί τό τοποθέτησαν ἄλλοι γύρω ἀπό τό Καπιτώλιο. Καί οἱ δύο πλευρές βλάπτουν ἐξίσου τήν Συρία.

Πᾶμε τώρα στά δικά μας γιά νά δοῦμε πῶς προκύπτει τό προτεταμένο δάκτυλο μίας πίστης. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἕνας κατ’ ἐξοχήν συντηρητικός θεσμός. Ἐπί Ἱερώνυμου ἀπεῖχε συστηματικῶς ἀπό τόν πολιτικό σχολιασμό μέχρι παρεξηγήσεως (Μακεδονικό). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι παράγων κοινωνικῆς εἰρήνης. Καί γιατί στόν καιρό τῶν μνημονίων μέ τά συσσίτιά της ἀδρανοποίησε τίς τάσεις ριζοσπαστικοποίησης ἐξαθλιωμένων ἀλλά καί γιατί μέσα στήν πανδημία λειτουργεῖ ὡς καταφύγιο ἀσφαλείας γιά τίς ψυχές μέσα σέ ἕναν κόσμο ἀβεβαιοτήτων. Ὅπως γράφει καί ὁ Πρόεδρος Κλίντον στά ἀπομνημονεύματά του «ὅταν τελειώνουν οἱ ἀπαντήσεις πού μᾶς δίνει ὁ κόσμος ἐκτός, τότε ἀρχίζουμε καί ψάχνουμε τίς ἀπαντήσεις στόν κόσμο ἐντός». Ἔ, λοιπόν, αὐτόν τόν φυσικό σύμμαχο τῆς Πολιτείας ὁρισμένοι κουφιοκεφαλάκηδες ὄχι μόνο κάνουν τά πάντα –μέ τήν γνωστή συνταγή τῆς ἐπιβολῆς βεβαίως– γιά νά τόν ἀπομακρύνουν, ἀλλά δημιουργοῦν ἀσύλληπτες παρενέργειες. Ἀνάλογες μέ τῆς Ἀμερικῆς. Ὅταν ἡ Κεντροδεξιά πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει μήπως ἀμφιβολία ὅτι στέλνει συστημένο τόν κόσμο της στήν Ἀκροδεξιά; Νά ἐξηγούμαστε νά μήν παρεξηγούμαστε λοιπόν: τήν νέα ἀκροδεξιά στήν πατρίδα μας οἱ σημιτικοί Ὑπουργοί τῆς ΝΔ τήν κτίζουν. Ὄχι ἡ Ἐκκλησία. Ἡ νομοταγής Ἐκκλησία ἐξωθήθηκε ἀπό κάποιους νά ἀψηφήσει κανόνα δικαίου. Καί οἱ πιστοί της ἐξωθήθηκαν ἀπό τούς ἰδίους καί ἀπό τό καταπιεστικό μηντιακό σύστημα πού τούς στηρίζει νά διαμαρτύρονται ἀσέμνως μέ τρόπο πού δέν ἔχουν ξανακάνει στήν ζωή τους. Πρίν ὅμως φθάσουν κάποιοι νά κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία γιά παραβίαση κανόνα δικαίου, ἄς καθίσουν νά σκεφτοῦν πῶς παραβίασαν οἱ ἴδιοι τούς κανόνες τῆς δημοκρατίας καί τοῦ ἐπιτελικοῦ κράτους τους. Νομοθέτησαν κλειστούς ναούς χωρίς εἰσήγηση τῆς ἐπιτροπῆς λοιμωξιολόγων, χωρίς ἐνημέρωση τῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων καί χωρίς νά ὑπάρξει προηγούμενη διαβούλευση μέ τήν Ἐκκλησία. Ἔξοχη νομοθέτηση κανόνα δικαίου!

Ἀλήθεια, ἡ συνέχεια γιά τήν ὁποία πανηγυρίζει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ποιά θά εἶναι καί μάλιστα σέ μιά ἐπετειακή χρονιά πού χρειαζόμαστε ἀπελπισμένα τήν ἑνότητα ἐν ὄψει ἑλληνοτουρκικῶν, οἰκονομικῆς κρίσης καί ἀσταθοῦς διεθνοῦς περιβάλλοντος; Ἡ συνέχιση τοῦ «τσαμπουκᾶ» καί ἡ παροχή ἐπιχειρημάτων γιά ἔναρξη διαλόγου γιά τόν διαχωρισμό Κράτους – Ἐκκλησίας; Ἀλήθεια, ἡ συνέχεια ποιά θά εἶναι; Ἡ ντέ φάκτο διάσπαση τῆς κοινωνικῆς βάσης τῆς ΝΔ καί ἡ δημιουργία νέας διψήφιας ἀκροδεξιᾶς πού θά σερφάρει στό ἀντιεμβολιαστικό κίνημα (ἄλλα λάθη ἐκεῖ) καί στό ἀντιεκκλησιαστικό κίνημα; Αὐτό; Ποῦ σᾶς βρήκαμε ἀλήθεια, ὠρέ παλληκάρια, γιά νά μιλήσω μέ ὅρους 1821! Μέ τήν συμπεριφορά πού ἐπιδεικνύουν κάποιοι λοιπόν ἡ ἀκροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση –πατριωτική κατ’ ἄλλους– θά ἔχει ὀνοματεπώνυμο ὅταν προκύψει. Καί γιά νά κλείσω ὅπως ἄρχισα: ἡ κοινωνική διαμαρτυρία μέ ἀκραῖα χαρακτηριστικά καί πρωταγωνιστές συντηρητικούς ἀνθρώπους εἴτε στίς ΗΠΑ, εἴτε στήν Ἑλλάδα, εἴτε ἀλλοῦ, γεννᾶται ὅταν οἱ λαϊκές πλειονότητες δέν βλέπουν τόν ἑαυτό τους στίς λέξεις ἤ στίς ἀποφάσεις τῶν ἡγετῶν τους. Τά πράγματα εἶναι ὁριακά πλέον. Παντοῦ. Καί ἐντάξει ὁ Τράμπ, ἀπαράδεκτος. Τήν νωθρή καί νυσταλέα εἰκόνα πού ἔδωσε ὁ Πρόεδρος Μπάιντεν (ἡ δῆθεν ἀπάντηση τοῦ συστήματος) στό διάγγελμα πού ἀπηύθυνε τήν εἴδατε; Ὅπως λέει καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, «ὅπως στρώσατε, θά κοιμηθεῖτε».