Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*
Το 1996, στα γεγονότα των Ιμίων, μόλις είχα κλείσει τα δεκαεπτά. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα χαράκτηκαν έντονα στη μνήμη μου και από τότε θυμάμαι…
Θυμάμαι κάποιον λογικό φόβο που υπήρχε από τον κόσμο, περισσότερο όμως ενθουσιασμό και ετοιμότητα. Θυμάμαι την οργή για γνωστό δημοσιογράφο ο οποίος παρουσίαζε στην τηλεόραση κάθε «βήμα» των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων. Θυμάμαι ένα σύνθημα σε αφίσα, που με είχε βάλει σε σκέψεις: «Προτιμότερος ο πόλεμος από την ταπείνωση». Θυμάμαι στο σχολείο μου έναν ξεσηκωμό από τους συμμαθητές μου, ακόμα και από κάποιους που δεν είχαν δείξει δείγματα φιλοπατρίας. Θυμάμαι τις επόμενες μέρες το εύστοχο, αλλά και επίκαιρο σύνθημα: «Στα Ίμια νεκροί τρεις αξιωματικοί, αυτό θα πει φιλία ελληνοτουρκική». Θυμάμαι πως μέσα από κάποιες ανεκδιήγητες δηλώσεις, μάθαμε ότι ενίοτε, «τις σημαίες τις παίρνουν οι άνεμοι». Θυμάμαι τον τότε πρωθυπουργό κ.Σημίτη, με ισχυρές δόσεις οσφυοκαμψίας να ευχαριστεί τους Αμερικάνους για την βοήθειά τους ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος, ανάμεσα στα έντονα γιουχαΐσματα των βουλευτών. Στην ουσία, ο Έλληνας πρωθυπουργός ευχαριστούσε ένα ξένο κράτος που επενέβη και απωλέσαμε ελληνικό έδαφος με το γκριζάρισμα των Ιμίων.
Τέτοιες μέρες ήταν και δυο χρόνια πριν, που η πατρίδα μας έζησε μια ακόμα προδοσία με τη επικύρωση από την Βουλή, της συμφωνίας των Πρεσπών, υπό την πρωθυπουργία του κ.Τσίπρα. Αυτή η «φλούδα γης» δυστυχώς κατασπαράσσεται από τα «τσακάλια» και τις «αρκούδες». Οι μνήμες μας διαρκώς στάζουν αίμα, η πατρίδα μας χάνει κομμάτια της υπό την καθοδήγηση θλιβερών πολιτικών.
Δυστυχώς λοιπόν για όσους ορέγονται μοιράσματα του Αιγαίου, κάποιοι θυμούνται. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, η ελληνική κυβέρνηση σέρνεται σε συζητήσεις με την Τουρκία. Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο των συζητήσεων και ποια θέματα πρέπει να συζητήσουμε ή όχι. Αυτό θα πρέπει να αναλυθεί αφού συμφωνήσουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε συζητήσεις. Εδώ δημιουργείται ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί να πάμε σε συζητήσεις με κάποιον ο οποίος μονίμως αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα; Με κάποιον που δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη και δεν έχει μετανιώσει για σωρεία εγκλημάτων και γενοκτονιών; Με κάποιον που εργαλειοποιεί το «μεταναστευτικό» για να δημιουργήσει πρόβλημα στη χώρα μας και μέχρι προσφάτως, το χρησιμοποιούσε ως Δούρειο Ίππο, στην προσπάθειά του να εισβάλλει στον Έβρο; Με κάποιον που όπως έχει δείξει επανειλημμένως δεν κάνει ποτέ ούτε βήμα πίσω στις διαπραγματεύσεις; Με κάποιον που διαρκώς απειλεί, εκβιάζει και προκαλεί; Με κάποιον που βοηθάει και υποστηρίζει τους τρομοκράτες τζιχαντιστές;
Με λίγα λόγια, δεν συζητάς με το κράτος – συμμορία, δηλαδή, με τον τραμπούκο της γειτονιάς σου. Πρώτα περιμένεις να αλλάξει στάση και μετά συζητάς. Ειδάλλως, οδηγείσαι σε μια συζήτηση που η μόνη πιθανότητα που υπάρχει είναι να βγεις χαμένος. Ο κ.Μητσοτάκης, πιστώνεται τη σθεναρή στάση των ελληνικών στρατευμάτων στον Έβρο και την πρόσφατη αγορά των Rafale. Όμως, ο λαός δεν ξεχνά την απραξία του στο θέμα της ακύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Η πατρίδα μας δεν μπορεί να δεχτεί άλλα ξεπουλήματα και άλλες γκρίζες ζώνες. Εύχομαι να μην ακολουθήσει το όνειδος των προαναφερθέντων πρωθυπουργών και λαός να δείξει την αντίθεσή του σε κάθε προσπάθεια ξεπουλήματος, όπως έκανε και με τη συμφωνία των Πρεσπών.
ΒΛΑΧΑΚΗΣ, ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ, ΓΙΑΛΟΨΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!
*Ιδιωτικός Υπάλληλος
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”, την Πέμπτη 28/01/21με τίτλο “Ξεπουλήματα”.
14 comments
α) Μετά την νίλα των Ιμίων, τον Σεπτέμβριο τού 1996, ο “κυρίαρχος” (τρομάρα του!) ελληνικός λαός ψήφισε τον Σημίτη για πρωθυπουργό, προφαφανώς για να τον επιβραβεύσει για την σώφρονα πολιτκή του στα Ίμια, χαρη στην οποία απεφεύχθη ο πόλεμος. Τον ξαναψήφισε το 2000, για να τον επιβραβεύσει για την Μαδρίτη (1997) και το Ελσίνκι (1999), για να μην μιλήσω για το ΧΑΑ, την μεγαλύτερη απάτη που έγινε ποτέ εις βάρος των πολιτών στην Ελλάδα και το φιάσκο Οτζαλάν. Συνεπώς, αυτοί οι “κάπιοι” που θυμούνται, τι ακριβώς θυμούντα; Εν πάση περιπτώσει, καλό θα ήταν, αν διαφωνούν με τίς προετοιμαζόμενες “Πρέσπες” τού Αιγαίου, να δράσουν πριν την μοιρασιά και όχι κατόπιν κατόπιν εορτής, εκτός κι αν τις θεωρούν κι αυτέ “σώφρονα πολιτική” προς αποφυγήν των χειροτέρων.
β) “Γιατί να πάμε σε συζητήσεις με κάποιον ο οποίος…”; Μα γιατί έτσι θέλει η Γερμανία και οι εθνομηδενιστές κυβερνώντες δεν έχουν αναστολές. Άλλωστε, αν δεν είχαν σκοπό να “δώσουν”, την 100% φιλότουρκη Γερμανία θα δεχόταν για διαμεσολαβητή και θα είχε ο πρωθυπουργός Ντόκους, Ροζάκηδες και λοιπούς ΕΛΙΑΜΕΠηδες για συμβούλους και τον αυτού σιναφιού Π. Αποστολίδη για διαπραγματευτή; Απλά πράγματα.
γ) Απωλέσαμε έδαφος στα Ίμια όχι με πόλεμο, αλλά με συμβιβασμό. To άρθρο 27, παρ.1, τού Συντάγματος λέει ότι “Kαμία μεταβολή στα όρια της Eπικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών”. Τέτοιος νόμος δεν υπήρξε και όμως το ζήτημα απεσιωπήθη από πλευράς Δικαιοσύνης. Γιατί;
Κύριε Π. Κωστόπουλε, δύο παρατηρήσεις στο σχόλιό σου.
1η. Χαρακτηρίζεις τον φόβο λογικό. Ασύμβατος όμως ο χαρακτηρισμός. Ο μεν φόβος φωλιάζει στην καρδιά η δε λογική στον εγκέφαλο. Ο μεν συναίσθημα, η δε σκέψη.
2η. Σωστή η περιγραφή σου των γεγονότων και οι κρίσεις σου για Σημίτη και Πάγκαλο, αλλά δεν μας λες τι προτείνεις εσύ. Να κηρύξουμε πόλεμο τόσο στην “Βόρεια Μακεδονία” όσο και στην Τουρκία ; Να μην κάνουμε τίποτα περιμένοντας το “ξανθό γένος” να μάς σώσει ; Πες μας επιτέλους τι προτείνετε όλοι εσείς οι “Πατριώτες” να καταλάβουμε κι εμείς οι … “προδότες”! Ίσως, αν τοποθετηθείτε με επιχειρήματα, να συμφωνήσουμε κι εμείς. Φτάνουν πια τα ανέξοδα για σας και ανεύθυνα λόγια για τόσο σοβαρά θέματα.
@ Άρης Νούλης
Ίσως είναι η τρίτη φορά, που σού λέω το ίδιο πράγμα και σίγουρα η τελευταία, αφού κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Δεν είπε κανείς να ΚΗΡΥΞΟΜΕ πόλεμο σε κανέναν, αλλά να μην προσπαθούμε να τον αποφύγομε με υποχωρήσεις/παραχωρήσεις, οι οποίες οδηγούν σίγουρα σ’ αυτόν, εκτός κι αν τα παραδοσόμε όλα αμαχητί. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Την δεκαετία τού ’30, είδες πού οδήγησαν οι υποχωρήσεις των Αγγλογάλλων έναντι τού Χίτλερ.
“Εσείς” ποιοι είστε; Αυτοί που προτιμάτε να τα παραδόσομε όλα, αρκεί να μην κάνομε πόλεμο;
Και κόψε, ρε φίλε, το υφάκι όταν γράφεις για “πατριώτες” και “προδότες” και παρόμοιες νουλιάδες. Άλλαξε λίγο το σκοπό.
Να σε ρωτήσω τώρα εγώ, κ. Νούλη: Εσύ συμφωνείς με την στάση τού Σημίτη στα Ίμια, η οποία άνοιξε την όρεξη των Τούρκων; Για τώρα στο Αιγαίο τι προτείνεις; Μισά-μισά για να κοιμόμαστε ήσυχοι; Και τότε θα κοιμόμαστε ήσυχοι, ή την επομένη οι Τούρκοι θα ζητούν κι άλλα; Τα Ίμια δεν σού δίδαξαν τίποτε; Μήπως αν δεν είχαν προηγηθεί, δεν θα φθάναμε στα σημερινά χάλια;
Για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 νμ τι λες; Καλύτερα να την αποφύγομε στο Αιγαίο, επειδή υπάρχει κι εκείνο το casus belli; Να παραμείνομε το μόνο παρθαλάσσιο κράτος χωρίς ΑΟΖ και με χ. ύδατα στα 6 νμ, μήν θυμώσομε την Τουρκία;
Ποια η δική σου πρόταση, αφού δεν συμγωνείς με την δική μου/μας;
Αγαπημένε φίλε συν-Πατριώτη, αρχίζω την απάντησή μου από το τέλος. Ρωτάς : “Ποια η δική σου πρόταση, αφού δεν συμγωνείς με την δική μου/μας;” Μπορείς, σε παρακαλώ να μού υποδείξεις πού βρίσκονται οι δικές σας προτάσεις ;
1ον. Θεωρώ τον Σημίτη το σίχαμα των “Ελλήνων” πολιτικών. (Το “Ελλήνων” σε εισαγωγικά διότι ο ίδιος ντρεπόταν που ήταν έλληνας). Μαζί με τον μπεκρούλιακα Πάγκαλο.
2ον. Συμφωνώ με τον τότε Άγγλο πρωθυπουργό – όταν αποφασιζόταν ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας : Τους Τούρκους τους φτάνει τόση θάλασσα όση να πλένουν τα πόδια τους.
3ον. Αναμφισβήτητο και αναφαίρετο δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα θαλάσσια σύνορά μας όπως το ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Υπήρχαν δύο υπάλληλοί μου κομμουνιστές οι οποίοι μού είχαν δηλώσει ότι πριν πάρουν θέση σε οποιοδήποτε θέμα, άκουγαν τον ραδιοφωνικό σταθμό της Σοβιετικής τότε Μόσχας και συμμορφώνονταν με ό, τι άκουγαν. Τους απάντησα ότι εγώ όταν δεν είχα σχηματίσει δική μου γνώμη για κάποιο θέμα περίμενα να μιλήσει ο Μητσοτάκης (ο πατήρ) και έπαιρνα την … αντίθετη θέση ! Σου τα γράφω αυτά για να μη με πεις Μητσοτακικό. Σήμερα, όμως, συμφωνώ απολύτως με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα εθνικά μας θέματα ο γιος του. Κι ανατριχιάζω σκεπτόμενος τι θα παθαίναμε αν συνέχιζε να πρωθυπουργεύει ο Τσίπρας !
Νομίζω ότι απάντησα σ’ ό,τι μού ζήτησες ν’ απαντήσω. Σειρά σου τώρα, φίλε μου.
“Μπορείς, σε παρακαλώ να μού υποδείξεις πού βρίσκονται οι δικές σας προτάσεις ;”
Με δουλεύεις; Όταν λέω ότι καθήκον μας είναι η πάση θυσία προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, αυτό τί είναι;
Με πλάγιο τρόπο, όχι και τόσο έξυπνο, αλήθεια, αποφεύγεις να απαντήσεις στο πώς θα προασπίσεις τα εθνικά δίκαιά μας (3ον), αν συνεχώς φοβόμαστε ότι οι Τούρκοι θα μάς κηρύξουν πόλεμο. Κι αν μάς κηρύξουν; Δεν μού απάντησες αν συνφωνείς με την στάση τού Σημίτη στα Ίμια. Γενικώς, αυτά που γράφεις είναι μισόλογα, άσχετα (2ον), για να αποφύγεις μία ντόμπρα απάντηση. Αν συμφωνείς με τον χειρισμό τού Μητσοτάκη, ο οποίος συζητά με τον πειρατή και με διαιτητή την Γερμανία (βλ. παραπάνω 09:51, β), πρόβλημά σου.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Νομίζω ότι το κλείσαμε το θέμα.
Αχ ρε συν-Πατριώτη, πώς το έλεγε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος : Στρίβειν διά του αρραβώνος.
Να ‘σαι καλά.
Απορία ψάλτου, βηξ. Αν δεν μπορείς να απαντήσεις, μην μπλέκεις σε συζητήσεις, που δεν μπορείς να βγάλεις σε πέρας.
Α, είσαι και παράλογα θρασύς.
Για ξαναδιάβασε την τελευταία σειρά της τελευταίας απάντησής σου : “Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Νομίζω ότι το κλείσαμε το θέμα.” Άνοιγε-κλείσε το θέμα δημιουργεί ρεύμα και θα … κρυώσεις ! Ας πρόσεχες τι γράφεις.
Λοιπόν, στις 11.34 γράφεις : “Δεν είπε κανείς να ΚΗΡΥΞΟΜΕ πόλεμο σε κανέναν,”. Στη 13.22 αντιθέτως γράφεις : “Όταν λέω ότι καθήκον μας είναι η πάση θυσία προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, αυτό τί είναι;”. Αποφάσισε τελικά ποια είναι η πρότασή σου.
Το πρόβλημα είναι μάλλον δικό σου αφού δεν έχεις καταλάβει τις απαντήσεις μου. Τις απλουστεύω, λοιπόν, μπας και καταλάβεις αυτήν την φορά : Όχι, δεν συμφωνώ με την στάση του Σημίτη στα Ίμια. Όχι, το Αιγαίο να παραμείνει ως έχει. Ναι να επεκτείνουμε τα θαλάσσια σύνορά μας στα 12 ναυτικά μίλια.
Άλλες ερωτήσεις έχεις ; Τώρα απάντησε κι εσύ στην δικιά μου που αποφεύγεις τόσο άγαρμπα ν’ απαντήσεις : Αν συνεχίσουμε να αρνούμαστε την ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” στο βορινό μας κρατίδιο θα πάψει να ονομάζεται “Βόρεια Μακεδονία” ; Και, μάλιστα, να αναγνωρίζεται αυτή η ονομασία ΔΙΕΘΝΩΣ ! Αυτή είναι η πρότασή σου ;
Αν μπορείς απάντησέ μου σ’ αυτήν την ερώτησή μου κι άσε τους αφελείς εξυπνακισμούς.
Aπάντησα στο “Στρίβειν διά του αρραβώνος”, που μετέρχεσαι εσύ και το καταλογίζεις σε μένα. Το ποιος είναι θρασύς είναι φαναιρό.
Κηρύσσω πόλεμο και πολεμώ υπερασπιζόμενος τα εθνικά μου συμφέροντα είναι το ίδιο για σένα; Πού βλέπεις την αντίφαση στα λεγόμενά μου; Δεν συμφωνείς με την στάση τού Σημίτη στα Ίμια, αλλά δεν θέλεις να διακινδυνεύσεις και πόλεμο… Ποιος αντιφάσκει τώρα; Αν, επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 νμ, η Τουρκία κηρύξει πόλεμο (υπάρχει το casus belli), εμείς τα παρατάμε;
Άκου δω, ρε αλλοπρόσαλλε, αρκετή ώρα μού έχεις φάει και δεν θ’ ασχοληθώ άλλο. Δεν ξέρω τι είσαι και τι τελικά θέλεις, αλλά μην μού τρως τον χρόνο μου. Την ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” την δώσαμε -κακώς, κάκιστα- στα Σκόπια. Πώς θα την αρνούμαστε τώρα; Πού πρότεινα εγώ κάτι τέτοιο;
…………………………………..
………………………………..
Αυτή θα ‘πρεπε να είναι η απάντηση μου γιατί πράγματι εξαντλήθηκε η υπομονή μου μ’ εσένα. Είσαι τόσο ξεροκέφαλα μπερδεμένος που δεν καταλαβαίνεις τις μπούρδες που γράφεις. Και πόλεμο, και μη πόλεμο. Και άρνηση του ονόματος και αποδοχή αυτού !Αυτό παθαίνει οποιοσδήοτε θέλει να υπερασπιστεί την αρχική βλακεία που είπε. Συνεχίζει να λέει βλακείες.
Αν επιμέναμε να μην αναγνωρίζουμε την ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” ναι, θα έπαυε να υπάρχει ως τέτοια. Θα ονομαζόταν σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Εκεί θα μάς οδηγούσε η ανευθυνότητά σας.
Άμε στο καλό σου.
Προς όλους.
Εκκωφαντική η σιωπή του Δασκάλου από το Κιλκίς. Γιατί άραγε ;
Δεν τον ενδιαφέρει η αντιμετώπιση που έτυχε το άρθρο του ;
Ή, μήπως …
Το ίδιοισχύει και για τον κ. Κωστόπουλο.
Ανάθεμμα κι αν καταλαβαίνεις τι σού γίνεται. Άλλωστε, γνωστός καραγκιόζης του διαδικτύου είσαι. Κακώς ασχολήθηκα μαζί σου. Και απορείς που δεν σού απαντούν οι αρθρογράφοι!
Όσα δεν φτάνει η αλεπού….κ. Νούλη μας