11/02/2011 από TourkikaNea.gr
Εφ. Αντιφωνητής 1-2-2011
Νέα φάση με παλιά υλικά
Στις 13 και 14 του Γενάρη έγινε η επίσημη έναρξη της 4ης φάσης του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ) σε Ξάνθη και Κομοτηνή αντίστοιχα. Το πρόγραμμα αυτό «τρέχει» από την 1/10/2009 ως την 31/8/2012 και περιλαμβάνει αρκετές δράσεις, μεταξύ των οποίων επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, παραγωγή διδακτικού υλικού, ενισχυτικές διδασκαλίες, καλοκαι-ρινά μαθήματα, επιμόρφωση γονέων και κοινές συναντήσεις με φορείς της εκπαί-δευσης και της μειονότητας.
Στην εισαγωγή της η κ. Φραγκουδάκη έδειξε αυτοκριτική διάθεση και μιλώντας για τις τρεις προηγούμενες φάσεις του προγράμ-ματος τόνισε την ελάχιστη συνεισφορά του προγράμματος στην αύξηση των μειονοτικών μαθητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και παραδέχτηκε ότι παρά το γεγονός ότι δεν βελτιώθηκε σημαντικά η ελληνομάθεια των μουσουλμανοπαίδων … πρέπει να συνεχιστεί το πρόγραμμα.
Σε αυτή τη φάση του Π.Ε.Μ. δεν έχει παραχθεί νέο υλικό για Νηπιαγωγεία και Δημοτικά, παρά μόνο συμπληρωματικά βιβλία για μουσουλμάνους μαθητές του Γυμνασίου, τα οποία θα ακολουθούν το Αναλυτικό Πρόγραμμα και θα προσπαθούν με απλοποιήσεις να καταστήσουν τη διδακτική ύλη κατανοητότερη. Τα βιβλία θα χρησιμοποιηθούν στα πλαίσια των ενισχυτικών μαθημάτων του διευρυμένου ωραρίου ή και στην κανονική ζώνη, κατά την κρίση του διδάσκοντος. Η εφαρμογή του προγράμματος στην αρχή θα είναι πιλοτική, ενώ οι συντελεστές του ευελπιστούν ότι τα βιβλία αυτά μπορεί να αποτελέσουν εναλλακτική λύση του επίσημου Αναλυτικού Προγράμματος σε μια μελλοντική εφαρμογή του «πολλαπλού βιβλίου» στην εκπαίδευση.
Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα διενεργείται κατά κλάδους (φιλόλογοι, μαθη-ματικοί, καθηγητές φυσικών επιστημών) και περιλαμβάνει την παρουσίαση των βιβλίων αυτών (βρίσκονται στο διαδικτυακό τόπο www.museduc.gr) και των βασικών αρχών διδασκαλίας που μπορούν να τα υποστηρίξουν. Κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης μοιράστηκε, επιπλέον, ένα μεγάλο πακέτο εγχειριδίων αναφοράς, που αποτελούν συνοπτικές παρουσιάσεις έργων των βασικών συντελεστών του προγράμματος ή της συγκεκριμένης παιδαγωγικής δεξαμενής σκέψης, όπου μεταξύ άλλων βρίσκουμε τους τίτλους: «Η εθνική ταυτότητα, το έθνος και ο πατριωτισμός» της Α. Φραγκουδάκη, «Στερεότυπα και προκαταλήψεις» της Θ. Δραγώνα, «Ταυτότητες και λογοτεχνία στο σχολείο» της Ε. Χοντολίδου κ.ά.
Αποτιμώντας, λοιπόν, το ακριβότερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα (η 4η φάση κοστίζει 9 εκ. ευρώ και οι προηγούμενες τρεις 17 εκ. ευρώ), συμμεριζόμαστε την – καλοδεχούμενη αλλά καθυστερημένη – αυτοκριτική των εμπνευστών του προγράμματος για τα πενιχρά του αποτελέσματα, αλλά και την ανησυχία πολλών εκπαιδευτικών ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα ακολουθεί και προσπαθεί να επιφέρει διορθώσεις σε ένα παρωχημένο εκπαιδευτικό μοντέλο, το δίγλωσσο Δημοτικό σχολείο. Δεν συμφωνούμε πως το Π.Ε.Μ. οφείλει να συνεχίζει να παρεμβαίνει σ’ αυτό το πλαίσιο, γιατί παρά τα διαδραστικά του βιβλία με τη σύγχρονη εικονογράφηση δεν είναι αποτελεσματικό. Όταν πάρεις λάθος τρένο, ακόμα κι αν έχεις καλό ταξίδι, φτάνεις σε λάθος προορισμό…
Αγωνιώντας για την εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε: να καταγγείλουμε τα Μορφωτικά Πρωτό-κολλα της χούντας που γκετοποιούν τους μειονοτικούς μαθητές και τους συντρίβουν στις συμπληγάδες του δίγλωσσου προ-γράμματος. Άλλωστε, είναι συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο μια εκπαίδευση με θρησκευτικούς διαχωρισμούς (μουσουλ-μάνοι δάσκαλοι και μουσουλμάνοι μαθητές); Όπως σπεύδουνε τώρα πολλοί να ζητούνε καταγγελία της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ για το μεταναστευτικό, τώρα που φτάσαμε σε χαοτικό αδιέξοδο, το ίδιο σε λίγο θα ζητάμε και για τη μειονοτική εκπαίδευση, η οποία έχει ήδη περιέλθει σε τέλμα.
Αφήνω για το τέλος το πιο σημαντικό, ίσως, στοιχείο της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, τη διανομή σε όλους του πακέτου εγχειριδίων «Κλειδιά και Αντικλείδια» με εργασίες και άρθρα που προαναφέραμε. Είναι φανερό ότι επιχειρείται μια τεράστια προσπάθεια να μυηθούν οι εκπαιδευτικοί στις ιδέες της πολυπολιτισμικής σχολής σκέψης, όπου το «έθνος είναι φαντασιακή κατασκευή» και «ευθύνεται για τις πολεμικές αντιπαραθέσεις», «δεν υπάρχει Ιστορία, αλλά μεγάλες αφηγήσεις», «οι μειονότητες έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στον αυτοπροσδιορισμό τους, […] όποια άλλη στάση είναι πατερναλισμός.» (Μάλιστα. Γι’ αυτό αποσιωπάται η πομακική και η ρομανί γλώσσα και ταυτότητα, γιατί θεωρείται λανθασμένα ότι δεν εκδηλώνεται από τους Πομάκους και Ρομά. Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα θεωρητικά τους εργαλεία, τόσο το χειρότερο για τη (θρακική) πραγματικότητα…). Από το στόχαστρό τους δεν ξεφεύγουν ούτε οι Φυσικές επιστήμες, στις οποίες ο εκπαιδευτικός καλείται να ξεφύγει «από τις μεγάλες αφηγήσεις τους», δηλαδή να παραμερίσει τις λεπτομέρειες της θεωρίας και να εστιάσει μόνο στα πειράματα (!).
Συστηματικά, επομένως, και ύπουλα επιμορφώνεται μια γενιά εκπαιδευτικών με βάση τις μονομέρειες, τον σχετικισμό και τον εθνομηδενισμό της σχολής Φραγκουδάκη – Δραγώνα. Ξεκινώντας από μια εύλογη και θεμιτή ευαισθητοποίηση πάνω σε θέματα μειονοτήτων και διαφορετικών ταυτοτήτων, καταλήγουν στην συνύπαρξη όλων των ιδιαιτεροτήτων (πολλές φορές αλληλοαναιρούμενων) μέσα στο σχολείο, έτσι ώστε το σχολείο να μην έχει μια ενιαία ταυτότητα και έναν ενιαίο κώδικα αξιών να μεταδώσει. Συνεπώς, δεν επιδιώκουν συνεκτικές μαθητικές κοινότητες και κοινωνίες, αλλά άτομα και μικρές ομάδες αλληλοσυγκρουόμενες και χειραγωγήσιμες από την «ωραιότατη» Παγκόσμια Διακυβέρνηση που ευαγγελίζονται.
Κρατικοδίαιτα προγράμματα βαθαίνουν την κρίση στην εκπαίδευση και απαιτούν από όλους μας μια δυναμική απάντηση…
Παν. Καρακολίδης
.