Monday, 07 February 2011 13:22
Copyright: www.rieas.gr
Μια από τις αρχαιότερες αρχές της πολεμικής συγκρούσεως είναι η αρχή του αιφνιδιασμού. Η πολεμική σύγκρουση δεν είναι όμως αποκλειστικά η διεξαγωγή της μάχης, αλλά περιλαμβάνει και την κρίσιμη εκείνη περίοδο του «μη πολέμου», στην διάρκεια της οποίας ο εχθρός ελίσσεται για να επιτύχει την απόκτηση τακτικού και στρατηγικού πλεονεκτήματος για να πλήξει αιφνιδιαστικά στην προσφορότερη για αυτόν στιγμή.
Στις 30-31 Ιανουαρίου 1996, η «φίλη» μας Τουρκία διεξήγαγε ακριβώς μια τέτοια επιχείρηση «μη πολέμου» στις βραχονησίδες Ίμια, αιφνιδίασε μια διστακτική, ενδοτική κυβέρνηση κομματικών ανδρεικέλων στην Αθήνα και πέτυχε μόνιμο στρατηγικό πλεονέκτημα στο Αιγαίο μέσω της ατάκτου υποχωρήσεως της Ελληνικής πλευράς.
Η επιτάφιος επιγραφή της Κρίσεως των Ιμίων κατετέθη από τον τότε έλληνα ΥΠΕΞ, πάντοτε ετοιμόλογο και μάστορα των κούφιων και συχνά προσβλητικών «ευφυολογημάτων»: «Ο αέρας θα πάρει την [ελληνική] σημαία από τα Ίμια και δεν θα την αντικαταστήσουμε»!
(Θυμηθείτε όμως και άλλο του ιδίου: «Τι θέλατε δηλαδή, να κάνουμε πόλεμο»;)
Οργανωμένη από την σουλτάνα Τανσού Τσιλέρ (στενή φίλη του οργανωμένου εγκλήματος και των Γκρίζων Λύκων και τώρα πλέον αποκλεισμένη στην πολιτική αφάνεια, αλλά και προστατευμένη πίσω από ισχυρό τείχος πολιτικής σιωπής για τις σχέσεις της με εκτελεστές και ναρκέμπορους) η επιχείρηση των Ιμίων είχε δύο συγκεκριμένους στόχους: α) Να επιδείξει σε «φίλους και συμμάχους» την αποφασιστικότητα της Τουρκίας με μια αδίστακτη στρατιωτική ενέργεια «τακτικού καθετηριασμού» της Ελλάδος• και β) να επιβεβαιώσει δια της πράξεως την από πολλού δεδομένη άποψη της τουρκικής κεμαλό-στρατιωτικής ηγεσίας ότι οι Έλληνες γενικώς το βάζουν στα πόδια πριν καν πέσει ο πρώτος πυροβολισμός.
Τα γεγονότα της δραματικής εκείνης νύχτας, που καταρράκωσε το όποιο απομένον κύρος αυτής χώρας και οδήγησε στην δημόσια εξύβριση των Ενόπλων Δυνάμεων από το άθλιο κομματικό καθεστώς, είναι γνωστά και δεν ωφελεί η επανάληψη τους.
Η επιχείρηση των Ιμίων πέτυχε απολύτως αμφότερους τους τουρκικούς στόχους.
Μετά τον Ιανουάριο του 1996 μεγάλα τμήματα του Αιγαίου μεταβλήθηκαν σε «γκρίζες ζώνες»• τα ελληνικά Ίμια έγιναν no man’s land, με τουρκικές ακταιωρούς να σουλατσάρουν επιδεικτικά μερικά μόνο μίλια από την Κάλυμνο, να καταδιώκουν ελληνικά ψαράδικα και να απειλούν ελληνικά πλοιάρια του Λιμενικού• οι τούρκοι στρατηγοί δεν δίστασαν να κάνουν συνωμοτικά σχέδια για εισβολή σε ελληνικά νησιά• και τούρκικα πολεμικά πλοία περιπλέουν το Σούνιο, τραβούν φωτογραφίες των ακτών της Αττικής και μπερδεύονται σε ελληνικές ναυτικές ασκήσεις στην καρδιά του Αιγαίου και κάνουν ζιγκ ζακ μερικά μίλια από την Εύβοια καθοδόν… προς τον Λίβανο!
Τα Ίμια επιβεβαίωσαν πέραν πάσης αμφιβολίας την πατροπαράδοτη, μόνιμη και εξόφθαλμο ενδοτικότητα της ελληνικής πολιτικής τάξης: από το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης και τις κατάπτυστες συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης με υπογραφή του τότε «εθνάρχη» μέχρι το έγκλημα της χουντικής απόπειρας κατά του Μακαρίου και την κατάρρευση της χουντικής επιστράτευσης• και το δουλικό συμπέρασμα διαδοχικών προσφάτων κυβερνήσεων ότι το «χαΐδεμα» της Άγκυρας μέσω της άνευ όρων υποστηρίξεως της τουρκικής απαίτησης για πλήρη ένταξη στην ευρωπαϊκή κοινότητα, η ελληνική πολιτική τάξη, με πράξεις και συνεχείς παραλήψεις της, ενέγραψε καταστροφικές υποθήκες εις βάρος της Ελλάδος και μετέδωσε παγκοσμίως το μήνυμα ότι δεν προτίθεται σε καμιά απολύτως περίπτωση να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία μας και τα εδάφη μας δια των όπλων.
Η συμπεριφορά της τότε κομματικής ηγεσίας (που επ’ουδενί λόγω μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της Εθνικής Κυβερνήσεως) αλλά και το γενικότερο μούδιασμα και η σιωπή της ελληνικής κοινής γνώμης τις δραματικές εκείνες ώρες των Ιμίων – καμιά διαδήλωση, καμιά κίνηση «πολιτών» να εγκαλεί τους καλοβολεμένους κομματόσκυλους – απέδειξαν και κάτι απείρως πιο επικίνδυνο για το μέλλον μας: από πουθενά δεν υπήρξε η παραμικρή ανατάραξη που θα έδειχνε μια παλλαϊκή απαίτηση για πανστρατιά και την θέληση του «κυρίαρχου λαού» να αμυνθεί κατά της εχθρικής εισβολής (που είχε ως αποτέλεσμα να καταληφθεί από εχθρικές δυνάμεις ελληνικό έδαφος, έστω και για λίγες μόνο ώρες, για πρώτη φορά από τον Οκτώβριο 1940).
Σήμερα, οι αναμνήσεις των Ιμίων είναι επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε και τα μαθήματα από την βαριά εκείνη ελληνική ήττα κραυγαλέες προειδοποιήσεις ακόμη μεγαλυτέρων δεινών που επέρχονται:
— Η Ελλάδα βρίσκεται υπό μνημονιακή κατοχή με «κυβέρνηση» συνεργατών των τοκογλύφων που μας απειλούν με πλήρη εξανδραποδισμό στο διηνεκές•
— η παράνομη μετανάστευση, με την συνεργασία μηδενιστικών γηγενών δυνάμεων «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» που ενεργούν πεμπτοφαλαγγικά κατά της χώρας με πλήρη ατιμωρησία, μεταβάλλεται στην υπ’αριθμόν ένα εθνική απειλή•
— και η κατάρρευση ακόμη και των τελευταίων λειτουργιών του μόνο κατ’όνομα «κράτους» αφήνουν όλους εμάς στους ιθαγενείς, ήδη θύματα της καταστροφικής μανίας του μνημονίου και του καθεστώτος Παπανδρέου, πλήρως απροστάτευτους και εκτεθειμένους.
Παρ’όλες αυτές τις συνθήκες, δεν δίνουμε μάχες και δεν προετοιμαζόμαστε για την άμυνα εστιών και οικογενειών που σύντομα θα απαιτηθεί.
Έτσι ο πόλεμος χάνεται, αν και έχει ήδη ξεκινήσει.
Αλλά «Τι θέλετε δηλαδή, να κάνουμε πόλεμο»;
Λόγια σοφότατα διαπύρων «πατριωτών» που «διαχειρίσθηκαν» τα Ίμια και που τώρα σκάβουν με μανία τον τάφο όλων μας με πανάκριβους λάπτοπ.
http://www.rieas.gr/research-areas/greek-studies-gr/1415-2011-02-07-13-29-49.html
.