Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής της εφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
H ΕΜΠΕΙΡΙΑ τοῦ νά εἶσαι σπίτι σου ἐπί 40 ὧρες χωρίς ρεῦμα μέ πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στήν ἀτμόσφαιρα ὑπό τό μηδέν, λές καί εἶσαι ἐξορία στήν Σιβηρία, ἦταν πρωτόγνωρη. Τήν ζήσαμε χιλιάδες ἄνθρωποι στό Λεκανοπέδιο ἐλέῳ τῆς Μήδειας! Ὡστόσο, παρ’ ὅτι ξεβολευτήκαμε καί ταλαιπωρηθήκαμε, προσωπικῶς δέν διαμαρτύρομαι γι’ αὐτό. Ὅσες ὧρες γύριζα μέσα στό παγωμένο σπίτι μου αὐτές τίς μέρες σκεπτόμουν ὅτι γιά κάποιους συμπολῖτες μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄστεγοι, εἶναι μία μόνιμη κατάσταση αὐτή. Τό κρύο! Τό τουρτούρισμα! Ἡ ἔλλειψη ζεστασιᾶς! Ὁπότε, ἔλεγα μέσα μου, ὑπομονή! Δέν δικαιοῦσαι!
Οἱ συνέπειες πού προκαλεῖ ἡ τριήμερη διακοπή τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ἐπίσης σέ οἰκία πού πλέον παρέχεται τηλεργασία, ὅπως ἡ κατάρρευση τῶν ἀναλογικῶν τηλεφωνικῶν ἐπικοινωνιῶν, ἡ διακοπή τοῦ Ἴντερνετ, ἡ δυσκολία ἐπικοινωνίας μέ τά κινητά, ἡ κατανάλωση τῆς μπαταρίας τους, ἡ ἀγωνία ἐπαναφόρτισης μέσῳ μιᾶς powerbank, ἡ διακοπή τῆς ὕδρευσης καί ὁ τρόμος ἀπό τήν ἀδυναμία ἐπαφῆς μέ τόν ἔξω κόσμο, ἦταν ἐπίσης μία νέα συγκλονιστική ἐμπειρία. Ἀλλά ὅταν ἀναλογίζομαι πώς οἱ πάροχοι ἐνέργειας κόβουν τό ρεῦμα σέ δεκάδες ἀδύναμες οἰκογένειες πού ἀδυνατοῦν νά τό πληρώσουν –ἡ ἐνέργεια ἔπαψε νά εἶναι δημόσιο ἀγαθό– πάλι δέν διαμαρτύρομαι. Ἀντιθέτως οἰκτίρω καί ὁρισμένες ἑταιρεῖες ὅπως ἡ Elpedison, πού ἐπιχείρησαν νά ἐκμεταλλευτοῦν τήν ὀργή μας γιά τήν ΔΕΗ μέσα στήν κακοκαιρία καί μᾶς καλοῦσαν προκλητικά πρός ἄγραν πελατείας. Σέ τελική ἀνάλυση –σκέπτομαι ἀναλογιζόμενος ὅσα συνέβησαν– ἔχουμε βασίσει πολύ τήν ζωή μας πάνω στήν τεχνολογία καί πρέπει νά τό δοῦμε! Στό παραμικρό Πάπ, τά πάντα καταρρέουν! Διαμαρτύρομαι ὅμως γιά τρία πράγματα, καί θά σᾶς τά εἰπῶ εὐθέως, ἀγαπητέ Πρόεδρε, Κυριάκο Μητσοτάκη, εἴτε σᾶς ἀρέσει ἡ κριτική τοῦ Τύπου εἴτε ὄχι!
Τό κορυφαῖο καί βασικό: πρώτη φορά ἔνοιωσα μέσα στήν πανδημία κράτος καί αὐτοδιοίκηση τόσο ἀπόντες, τόσο μακριά ἀπό τόν πολίτη. Ἡ πρώτη ἔνδειξη κρατικῆς παρουσίας στήν περιοχή μου ἦταν στό τέλος τῆς δεύτερης μέρας: ἕνα πυροσβεστικό. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ τά ἔκανε μούσκεμα στίς φωτιές καί στίς πλημμύρες, ἀλλά στούς χιονιάδες οἱ ἁλατιέρες, τά ἐκχιονιστικά καί τά γκραίηντερ μέ τά μεγάλα φῶτα κρατοῦσαν ἀνοικτούς τούς δρόμους. Τά θυμᾶμαι. Τό βράδυ τῆς Δευτέρας πού γύριζα στήν οἰκία μου δέν εἶδα τίποτε ἀπό ὅσα ἔβλεπα τά προηγούμενα χρόνια! Ὁ δρόμος δέν ἦταν «ἀνοικτός» ἀλλά πίστα γιά καλλιτεχνικό πατινάζ. Οὔτε τό βράδυ οὔτε τό πρωί πού ἄλλοτε μᾶς ξυπνοῦσε ἀξημέρωτα τό μικρό γκραίηντερ, τό ὁποῖο ἄνοιγε τόν δρόμο.
Δέν ὑπάρχει χειρότερο συναίσθημα, ἀγαπητέ Πρόεδρε, ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ κράτους. Δέν ζήτησε κανείς ἀπό τούς ἐπιτελεῖς σας τόν οὐρανό μέ τ’ ἄστρα. Καί τήν σφοδρότητα τοῦ φαινομένου κατανοούσαμε καί τίς δυσκολίες, καί ὅλα! Δέν κάνουμε κριτική ἐκ τοῦ προχείρου. Ἀλλά διάβολε! Κανείς παρών γιά τά ἐλάχιστα; Μόνο οἱ ἐπίλεκτοι ἐθελοντές Αἰγάλεω πού ἔσωζαν ἡλικιωμένους ἀπό βέβαιο θάνατο παρόντες; Τό συντονιστικό τῆς Πυροσβεστικῆς, τήν τρίτη μέρα ἐπί τόπου; Τόση καί τέτοια ἀποξένωση κράτους – πολίτη; Ντροπή!
Τό δεύτερο πού ἔχω νά ἐπισημάνω εἶναι τό ἑξῆς: μίλησα μέ ὅλους σχεδόν τούς συναρμόδιους ὑπουργούς ἐπί δύο μέρες. Ἕνας ἀποφάσισε μόνος του τό κλείσιμο τῆς Ἐθνικῆς Ὁδοῦ. Γιά καλό ἴσως, ἀλλά μόνος. Ἄλλος μοῦ ἔλεγε τό πρωί συγκαταβατικά πώς εἶναι πολλά τά δένδρα πού ἔπεσαν καί «τί νά κάνουμε;», καί ὁ ἴδιος τό ἀπόγευμα μοῦ ἔλεγε πώς «τώρα ἐδόθη ἐντολή σέ στρατό, ΕΜΑΚ, πυροσβεστική νά πᾶνε σέ 237 σημεῖα γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν ζημιῶν ἀπό τά δέντρα». Τό ἀπόγευμα! …Ἐδόθη!… Ἐντολή! Ἄλλος Ὑπουργός πού πρό ἑβδομάδος ἐθεάθη νά φωτογραφίζεται μπροστά σέ σάκκους μέ ἁλάτι προχθές φωτογραφιζόταν μέ γαλότσες νά μετέχει σέ σύσκεψη στό πεζοδρόμιο μέ αὐτοδιοικητικούς μπροστά σέ αὐτοκίνητα τοῦ ΔΕΔΔΗΕ. Γιά τό θεαθῆναι! Ἕναν ἄλλο τόν βρῆκα τό βράδυ τῆς πρώτης μέρας μαζί μέ ἕνα συνεργεῖο τοῦ ΔΕΔΔΗΕ. Δέν λειτουργεῖ ἔτσι μιά κυβέρνηση ὅταν προκύπτει καταστροφή, ἀγαπητέ Πρόεδρε. Κατά μόνας! Ἄλλο κάστρο ἡ Δημόσια Τάξη, ἄλλο ἡ Πολιτική Προστασία, ἄλλο τό Ἐσωτερικῶν, ἄλλο τό Ὑποδομῶν, ἄλλο ἡ Περιφέρεια, ἄλλο οἱ Δῆμοι καί ἄλλο ὁ ΔΕΔΔΗΕ. Ὁ Ἀλέκος Παπαδόπουλος συγκρότησε τό 1997 τήν διαρκῆ διυπουργική ὁμάδα διαχείρισης κρίσεων. Ρωτήσατε ποτέ πῶς λειτούργησε; Ρωτῆστε! Ἴσως σᾶς εἶναι χρήσιμο.
Καί τό τρίτο: πηγαίνετε, κύριε Πρόεδρε, μιά ἐπίσκεψη στίς πληγεῖσες περιοχές. Θά ἐντυπωσιαστεῖτε! Καί θά ρωτήσετε: εἶναι εἰκόνα πρωτεύουσας, μητροπολιτικοῦ κέντρου αὐτή; Χώρας πού κάνει λεονταρισμούς στούς Τούρκους; Μά ἄν καταρρέει τό σύστημα ἐνέργειας στήν πρώτη χιονόπτωση καί ἰσοπεδώνονται τά πάντα –παντοῦ ξαπλωμένα αἰωνόβια δένδρα– πῶς θά πάρουν σοβαρά τίς ἀπειλές μας οἱ ἀπέναντι; Αὐτά, κύριε Πρόεδρε! «Ἀντικειμενικά». Ὅπως μᾶς τό ζητήσατε!
“ΕΣΤΙΑ”, Πε. 18 Φεβρουαρίου 2021, φ. 41.867, σελ. 1, 3.