Ανοίγοντας τη συσκευή της τηλεόρασής μου διερωτώμαι πολλές φορές αν ζω στην Ελλάδα ή στην Τουρκία. Μία μανία τηλεοπτικής τουρκολαγνείας έχει καταλάβει τους περισσότερους τηλεοπτικούς σταθμούς μας. Στο ένα κανάλι βλέπεις αφιέρωμα στη σύγχρονη Τουρκία, στο άλλο ακούς τι καλά περνούν σήμερα οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, αλλού ακούς πόσο αγαθοί και άγιοι ήσαν οι Οθωμανοί και πόσο άγριοι ήσαν οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 που έσφαζαν αθώους, ενώ άλλα κανάλια προβάλλουν τουρκικά σήριαλ. Προς τι όλη αυτή η μανία με τον εξωραϊσμό της εικόνας της γείτονος; Προσωπικά πιστεύω ότι ορισμένες από αυτές- όχι όλες- τις προσπάθειες εντάσσονται σε μία αφελή στρατηγική που προωθεί την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και του Κυπριακού με σοβαρές υποχωρήσεις του Ελληνισμού. Άρα πρέπει να προηγηθεί η βελτίωση της εικόνας του Τούρκου-παλιού και νεώτερου-στα μάτια των Ελλήνων.
Ιδιαιτέρως με ξένισε η σειρά εκπομπών της ΝΕΤ με θέμα τη σύγχρονη Κωνσταντινούπολη. Παρουσίασε μία ελληνίδα ξεναγό, η οποία κατηγορούσε εμάς τους Έλληνες ότι είμαστε προκατειλημμένοι κατά των Τούρκων. Εξεθείασε πόσο ανεκτική είναι η σύγχρονη Τουρκία προς τους Ρωμηούς της Πόλης και προς τα εκπαιδευτικά και θρησκευτικά τους δικαιώματα. Πρόβαλε ως μέγα επίτευγμα εκσυγχρονισμού των γειτόνων ότι επέτρεψαν σε έναν Έλληνα από την Β. Ελλάδα να ανοίξει εστιατόριο σε μεγάλο εμπορικό κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Γενικά επεσήμανα μία αγχώδη προσπάθεια να φανούν όλα δημοκρατικά, θαυμαστά και ευρωπαϊκά στην σημερινή Τουρκία. Το μήνυμα της σειράς εκπομπών ήταν: Η Τουρκία είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη για να ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση και κακώς κάποιοι Έλληνες -και κυρίως πολλοί Ευρωπαίοι- της αρνούνται την πλήρη ένταξη. Κακότεχνη απόπειρα ωραιοποιήσεως μιας χώρας, η οποία πόρρω απέχει από τα στοιχειώδη ευρωπαϊκά δημοκρατικά πρότυπα. Και απορώ γιατί η δημόσια τηλεόραση της χώρας μας αναλαμβάνει εκστρατείες εξωραϊσμού του προφίλ της Τουρκίας, την ώρα που οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, η Γαλλία και η Γερμανία-έχουν ξεκάθαρα ταχθεί κατά της πλήρους εντάξεως και υπέρ μιας ειδικής σχέσεως.
Ακόμη περισσότερο εξανίσταται η κοινή λογική κάθε πληροφορημένου Έλληνα, διότι τα γεγονότα διαψεύδουν αυτό το εξωραϊσμένο προφίλ. Επί παραδείγματι διερωτώμαι :Γιατί απαγορεύεται στην Κωνσταντινούπολη η λειτουργία ελληνικού βιβλιοπωλείου; Ποια σχέση έχει η «ευρωπαϊκή» εικόνα της Τουρκίας με την καταστροφή 70 ελληνικών μνημάτων στην Ίμβρο; Γιατί καμία τηλεοπτική εκπομπή από αυτές που προανέφερα δεν παρουσιάζει την πλήρη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης στην Ίμβρο στην Τένεδο; Πόσο δημοκρατική είναι μία χώρα που συνδέει τη λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με υπερβολικές απαιτήσεις στη Θράκη;
Προσφάτως (30.1.2011) ο Σύνδεσμος Κωνσταντινουπολιτών βράβευσε στην Καλλιθέα έναν ηλικιωμένο Έλληνα διανοούμενο από την ολιγάριθμη παροικία της Βασιλεύουσας. Πρόκειται για τον Άρη Αμπατζή, ο οποίος ερωτηθείς από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην ελληνική κοινότητα , απαντά: «Απελπισία. Δεν υπάρχει υποστήριξη. Ποιος θα ασχοληθεί μαζί μας;». Και όταν ερωτάται αν θα εγκαταλείψει την Πόλη απαντά : «Όχι, και ούτε πρόκειται να έρθουμε μόνιμα στην Ελλάδα. Αγαπούμε την Πόλη και στις καλές και στις κακές στιγμές. Δεν μπορούμε να την εγκαταλείψουμε όταν περνάει άσχημα». Να, λοιπόν, η πραγματικότητα για τον Ελληνισμό της Πόλης. Τελείως διαφορετική από την προσπάθεια ωραιοποιήσεως που καταβάλλουν ορισμένα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Το 2001 υπεγράφη μία συμφωνία μεταξύ του τότε Υπουργού Εξωτερικών και νυν Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και του Τούρκου ομολόγου του Ισμαήλ Τζεμ, η οποία προέβλεπε την παρέμβαση επί των σχολικών βιβλίων Ιστορίας και Γεωγραφίας στις δύο χώρες για να βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Ελλάς προχώρησε τάχιστα και είδαμε τον «συνωστισμό» ανακριβειών στο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού, ενώ η Τουρκία διατηρεί τον εθνικισμό και τον ανθελληνισμό στα βιβλία της. Μέσω της αλλοιώσεως των σχολικών εγχειριδίων επιχειρείται η δημιουργία μας νέας γενιάς ελληνοπαίδων χωρίς εθνική συνείδηση. Τώρα μέσω της τηλεοπτικής τουρκολαγνείας φοβούμαι ότι η προσπάθεια επηρεασμού στρέφεται και προς τους ενηλίκους. Να θαυμάσουμε την Τουρκία πόσο μοντέρνα και αγαθών προθέσεων είναι ώστε να προετοιμασθεί ο λαός μας για υποχωρήσεις στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Θράκη και αλλού.
Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν τρώει κουτόχορτο και πιστεύω ότι τελικά η απόπειρα εθνικής αποχαυνώσεως μέσω της τουρκολαγνείας θα αποτύχει. Είναι, όμως θλιβερό να βλέπουμε έναν «παντογνώστη» συγγραφέα άνευ στοιχειώδους πτυχίου Ανωτάτης Σχολής και έναν ιστορικό των πραξικοπημάτων του 20 ού αιώνος να παρουσιάζονται ως ειδήμονες για την εποχή της Τουρκοκρατίας και του 1821. Απορώ πώς δεν έχουν εξεγερθεί ακόμη η Ακαδημία Αθηνών, και τα ιδρύματα ιστορικής έρευνας. Και είναι επιεικώς απαράδεκτο να αρνούνται τον όρκο των αγωνιστών στην Αγία Λαύρα ( περί τα μέσα Μαρτίου λόγω της πανηγύρεως του Αγίου Αλεξίου στις 17 του μηνός) όταν έχει καταγραφεί και από τον Κανέλλο Δεληγιάννη και από τον Ασημάκη Φωτήλα και από την γαλλική εφημερίδα Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ και από τους ΤΑΪΜΣ του Λονδίνου της εποχής εκείνης. Και είναι ακόμη πιο βαρύ το ατόπημα όταν αρνούνται την σκόπιμη σύνδεση Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Επαναστάσεως. Την 25η Μαρτίου είχαν ορίσει οι αγωνιστές για λόγους προβολής της Ελληνορθοδοξίας, όπως ομολογούν οι ίδιοι στα κείμενά τους. Ιστορία είναι οι πηγές, όχι τα τεχνάσματα των εθνοαποδομητών.
Κ.Χ. 12.2.2011
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
.
20 comments
Φυσικά και δεν είναι θέμα κεραυνοβόλας Τουρκολαγνείας ή αίσθηματος αντικειμενικής ιστορίας. Είναι απλά μίγμα:
-Εξωτερικής υπακοής στα κελεύσματα ΗΠΑ (κυρίως), και Βρεττανίας, που ξεκίνησε με τον τότε Υπουργό Εξωτερικών
-Πακτωλού Χρημάτων προς πάσης φύσεως ΜΚΟ και ιδιαίτερα Ιδρυμάτων Εξωτ. Πολιτικής.
-άγνοιας και ηλιθιότητος πολλών
Εν τω μεταξύ οι ενδιάμεσοι κυβερνώντες δεν κατάλαβαν ούτε ότι κυβερνούσαν, ούτε τί κυβερνούσαν.
Φιλικά
Γιώργος Κακαρελίδης
“Είναι, όμως θλιβερό να βλέπουμε έναν «παντογνώστη» συγγραφέα άνευ στοιχειώδους πτυχίου Ανωτάτης Σχολής και έναν ιστορικό των πραξικοπημάτων του 20 ού αιώνος να παρουσιάζονται ως ειδήμονες για την εποχή της Τουρκοκρατίας και του 1821. Απορώ πώς δεν έχουν εξεγερθεί ακόμη η Ακαδημία Αθηνών, και τα ιδρύματα ιστορικής έρευνας.”
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Είναι εμπαθείς και δόλιοι, είναι ανθέλληνες, είναι επικινδυνοι για το έθνος.
Αφήστε τι ευγένειες, βαράτε τους στα αυτιά.
Πάντως οι παλιές αληθινες ταυτότητες των λαών της Ανατολής δεν χάνονται τόσο εύκολα. Εμφανίζεται αργά και σταθερά ένα νέο φαινόμενο, επικίνδυνο για τους Τούρκους εθνικιστές και ακατανόητο για τους Έλληνες ημιμαθείς συναδέλφους τους.
Δείτε:
-Ο Fuat Saka, ο Yusuf Cemal Keskin και τα ρωμαίικα της Τραπεζούντας
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/01/21/%CE%BF-fuat-saka-%CE%BF-yusuf-cemal-keskin/
Ναι βέβαια, περίμενε εσύ την έλευση του ποντιακού κράτους όπου θα ζουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι αδελφωμένοι μακριά από εθνικισμούς και μίση. Είναι γνωστό άλλωστε πόσο υπέρ αυτού ήταν οι μουσουλμάνοι πόντιοι και πόσο βοήθησαν τους χριστιανούς αδερφούς τους πριν από 100 χρόνια.
Έτσι θα γλιτώσετε οριστικά κι από τους ελλαδίτες εθνικιστές που σας χαλάνε τ’όνειρο και δεν σας αφήνουν να ζήσετε τον μύθο σας.
Καλὸν εἶναι νὰ θυμόμαστε ὅτι ἒνας σημαντικὸς ἀριθμὸς Τούρκων «ἐθνικιστῶν» δικάζονται τὴν στιγμὴ αὐτή γιὰ ἐσχάτη προδοσία (μὲ χαλκευμένο σκοπίμως κατηγορητήριο ὥστε νὰ τρομάξουν μόνον καὶ νὰ μήν καταδικασθοῦν). Ἀλλὰ τὰ στοιχεῖα τῆς πραγματικῆς προδοσίας, πιθανώτατα, ὐπάρχουν. Διότι ἐθνικὴ πολιτική, ἐξωτερικὴ ἢ ἐσωτερική, ἀπὸ ἰδιῶτες δὲν μπορεῖ νὰ εὐδοκιμήσει. Συνεπῶς, ὂσοι τὴν μετέρχονται, δέν μπορεῖ νὰ ὀνομασθοῦν ἐθνικιστές.
Ἐθνικιστές εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ προσβλέπουν στὴν συνολικὴ πρόοδο ἑνὸς ἔθνους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ του, ὺλικοῦ καὶ πνευματικοῦ. Κατὰ κανόνα αὐτὴ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἰσότιμη συμμετοχή τοῦ κάθε ἔθνους στὶς προσπάθειες τοῦ ὅλου γένους τῶν ἀνθρώπων σὲ συνθῆκες εἰρήνης. Ἡ σημερινὴ Τουρκία φαίνεται ὂτι μόλις τώρα κατανοεῖ πόσα ἔχει νὰ κερδίσει ἀπὸ τὴν συνετὴ διαχείριση, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τοῦ ἐθνοτικοῦ της πλούτου καὶ τῆς ἱστορίας της. Μακάρι νὰ πετύχει, ὥστε νὰ πάρουμε κι ἐμεῖς μερικὰ χρησιμώτατα μαθήματα : Νὰ σεβαστοῦμε τὴν πίστη μας (καὶ ὄχι νὰ τὴν περιφρονοῦμε ὅπως ἡ ρεμουμπλικανικὴ Τουρκία τὸν Μωαμεθανισμό) καὶ τὶς παραδόσεις μας (οἱ σύζυγοι τῶν άξιωματούχων στὴν Τουρκία φοροῦν τὴν ἰσλαμικὴ μανδήλα, χωρὶς σύμπλεγμα ὅτι θὰ τὶς ‘ποῦν καθυστερημένες) καὶ νὰ μὴν φοβόμαστε μέ μεγάλες φωνές καὶ θρήνους ὅτι θὰ μᾶς καταπιοῦν οἱ ξένοι (ἐνῶ κατὰ βάθος ὁμολογοῦμε ὅτι βαριόμαστε νὰ ξεκουνηθοῦμε γιὰ νὰ μάθουμε ποιοί, γνησίως, εἴμαστε καὶ ἀκόμη περισσότερο βαριόμαστε νὰ διδάξουμε καὶ σὲ ἄλλους τὰ θαύματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ).
`Οπως λέει ο σοφός λαός “το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται”.Οι ιπεκτσίτες στην προσπάθεια
τους να θεμελιώσουν σε λαικό επίπεδο,προκάλεσαν την αφύπνιση των υπερκομματικών πατριωτικών
δυνάμεων οι οποίες μέσα από την Ιστορία και τη λογοτεχνία θα δείξουν στην κοινή γνώμη ότι ο
Τούρκος είναι μια μηχανή ιμπεριαλισμού,ψυχικής αλλοτρίωσης και υλικής στέρησης.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι η πολιτική μας ηγεσία είναι πουλημένη. Τα έχει “πάρει” από την Τουρκία (και όχι μόνο, βεβαίως). Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Και ναι μεν για τις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται από τα ιδιωτικά κανάλια, δεν μπορεί να πει κανείς τίποτε, διότι τα κανάλια είναι ιδιωτικά και προβάλλουν ό,τι θέλουν και ό,τι τα συμφέρει (εκτός κι αν παίρνουν επιδότηση από το κράτος). Άλλωστε, οι τηλεοπτικές αυτές σειρές δεν έχουν κάτι το άμεσα προπαγανδιστικό. Βεβαίως, εμμέσως κάνουν κι εκείνες την δουλειά τους.
Όμως, στην επιλογή θεμάτων των κρατικών καναλιών, έχει λόγο και ο Έλληνας φορολογούμενος. Είναι αδιανόητο με τα δικά μας χρήματα να μάς κάνουν πλύση εγκεφάλου για την Τουρκία.
“Εξ άλλου πιστεύω ότι για να μπορείς να αντιμετωπίσεις τον οποιονδήποτε εχθρό ή αντίπαλο θα πρέπει να τον γνωρίζει”.
Κυρία Καλούδη,
Μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές που υπαινίσσεσθε, όπως η “Χίλιες και μία Νύχτες”, δεν γνωρίζεις τον “εχθρό”. Εκεί παρουσιάζεται ένα εντελώς ουδέτερο πρόσωπο της Τουρκίας, της πολύ κοσμικής Τουρκίας, των μάλλον πλουσίων τάξεων, το οποίο πόρρω απέχει από το πραγματικό. Δεν ξέρω βέβαια μήπως έχουν παιχτεί κι άλλες διαφορετικού περιεχομένου. Εγώ αυτήν έτυχε να δω για λίγο, επειδή γινόταν πολύ θόρυβος για προπαγανδιστική σειρά. Όχι, δεν ήταν τέτοια. Μα δεν νομίζω και ο κ. Χολέβας να εννοεί αυτές.
Συνωμοσία δέν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει, διότι ἂν οἱ ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἱκανοὶ γιὰ τέτοια συνωμοσία, θὰ ἦταν ἱκανοὶ καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα. Ἀσφαλῶς οἱ Ἀμερικανοὶ καὶ οἱ ὑπόλοιποι Εὐρωπαῖοι ἔχουν πολλὰ νὰ κερδίσουν ἂν ἡ Τουρκία γίνει γνησίως δημοκρατικὸ κράτος. Φυσικά, ὅμως, οἱ περισσότεροι κερδισμένοι θὰ εἶναι οἱ Τοῦρκοι (καὶ οἱ μεινότητές τους) καὶ μένει γερὸ κομμάτι κερδῶν καὶ γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ μήπως ὁ ἐκδημοκρατισμὸς κράτους μὲ συντριπτικὴ πλειοψηφία Μουσουλμάνων πολιτῶν δὲν εἶναι ἡ μόνη, ἴσως, ἐλπίδα γιὰ ὅλον τὸν Μουσουλμανικὸ κόσμο ; Συνεπῶς, στὸ διπλανό μας τραπέζι παίζεται παρτίδα πλανητικῶν διαστάσεων. Ἐμεῖς ἔχουμε τὰ δικαιολογημένα παράπονά μας, ἀφοῦ ἡ κηδεμονευομένη δημοκρατία τῆς γείτονος, μὲ τὴν δική μας ἀνόητη καὶ αὐτοκαταστροφικὴ συνενοχή, μᾶς χρησιμοποίησε ὡς πρόσχημα γιὰ νὰ νοθεύει, νὰ δηλητηριάζει ἐπὶ μακρὸν τὴν πολιτικὴ ζωή της. Ἀλλὰ ἡ ἐπικράτηση τῆς δημοκρατίας σὲ γνήσια καὶ σταθερὰ βάση στὴν γείτονα, ἐφ`ὅσον πραγματοποιηθεῖ, συνιστᾶ θρίαμβο τῶν Ἑλληνικῶν ἀξιῶν, τῶν πολιτικῶν ἀξιῶν ἀσφαλῶς, ἀλλά, σὲ βάθος χρόνου καὶ ἄλλων. Παραπονούμεθα γιὰ τὶς Τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σειρές, άλλὰ γιατὶ δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἀναβαθμιζόμενοι πολιτικῶς θὰ προσβλέψουν καὶ στὴν πολιτιστική τους ἀναβάθμιση. Γιατί δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βγάλουν Ἑλληνιστὲς πρώτης γραμμῆς κάποια μέρα; Τὸ ὀφείλουν, ἄλλωστε πρῶτα στὸν ἑαυτό τους καὶ τὴν πραγματική, ὄχι τὴν φαντασιακή, πολιτιστικὴ κληρονομιὰ ποὺ τοὺς ἔτυχε. Τί δηλαδή καλύτερο εἶχαν οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι καὶ οἱ Γερμανοὶ Ἑλληνιστές ; Ἐδῶ καὶ μικρότερα ἔθνη, οἱ Ἰρλανδοὶ καὶ οἱ Ὁλλανδοί, ἔβγαλαν.
Υπάρχει όμως και η άλλη Τουρκία, την οποία δυστυχώς δεν τη γνωρίζουν όσοι προσπαθούν να καταλάβουν τη γειτονική χώρα,. Ίσως μόνο οι δικοί μας οι Πόντιοι να έχουν μια καλύτερη εικόνα εφόσον δημιουργούν γέφυρες φιλίας με τους ελληνόφωνους της Τουρκίας και γνωρίζουν καλύτερα τα νέα ιδεολογικά ρεύματα που εμφανίζονται στους κόλπους της αντικεμαλικής τουρκικής Αριστεράς.
Δείτε για παράδειγμα δυό τέτοιες περιπτώσεις απ’ τις πολλές. Το πρώτο είναι της Αϊσέ Χούρ, μιας από τις σημαντικότερες ερευνήτριες που γράφει στην εφήμερίδα Taraf για τέτοια θέματα, όπου ξεκάθαρα μιλά για την “Γενοκτονία του Πόντου”:
Ayşe Hür “Pontus’un gayrı resmî tarihi”
http://www.taraf.com.tr/ayse-hur/makale-pontusun-gayri-resmi-tarihi.htm
Επίσης, εντυπωσιακή είναι συνέντευξη του Halil Berktay στο ‘Βήμα”, που προκάλεσε όσο και αν φαντάζει παράξενο η Χριστίνα Κουλούρη:
O Berktay ΔΕΝ αποδέχεται ότι έγιναν πολλές γενοκτονίες απ’ τους Νεότουρκους, αλλά ΜΙΑ. Δηλαδή υποστηρίζει ότι οι Νεότουρκοι, οι Τούρκοι εθνικιστές δηλαδή, αποφάσισαν και πραγματοποίησαν ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ εις βάρος των μη μουσουλμανικών λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας :
«Όπως λέει, η ομαλοποίηση της συζήτησης για την Γενοκτονίας, θα επιλύσει οριστικά το αρμενικό ζήτημα. «Η αλήθεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη, όμως μπορεί να διδαχθεί. Τα τελευταία 10 χρόνια η συμπεριφορά γύρω από την Γενοκτονία έχει μαλακώσει» εξηγεί. Ωστόσο, σημειώνει ότι η κατάχρηση της λέξης Γενοκτονίας, την αποδυναμώνει και προκαλεί αγανάκτηση. «Ο όρος είναι δύσκολος και επικίνδυνος» σχολιάζει. «Πιστεύω ότι υπήρχε μόνο μία Γενοκτονία και δεν εννοώ ότι αυτό που συνέβη στον Πόντο δεν ήταν Γενοκτονία. Αντίθετα, λέω ότι οι Ενωτικοί, δηλαδή η ηγεσία της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου, κυρίως δε ο Ταλάτ, είχαν ένα μαζικό σχέδιο για τον εκτουρκισμό της Ανατολίας. Και αυτό εφαρμόστηκε στους Αρμενίους, τους Ποντίους και τους Ασσυρίους. Προτιμώ να το βλέπω ως ένα ενιαίο σχέδιο, που και το κάνει και πιο εύκολα συζητήσιμο και κατανοητό» υπογραμμίζει…»
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=370429&dt=29/11/2010#ixzz16lgbXIMq
Οι δικοί μας που ασκούν “κριτική” στη γενοκτονία του Πόντου προέρχονται από ένα ρεύμα της περίεργης αριστεράς μας και βρίσκονται με έναν παράξενο τρόπο στο ίδιο ερμηνευτικό στρατόπεδο με τους Τούρκους εθνικιστές.
@ Γεώργιος Ἰακ. Γ…17/02/2011 – 21:55
“Συνωμοσία δέν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει”
Εγώ τουλάχιστον δεν μίλησα για συνωμοσία, αλλά για ξεπούλημα. Έτερον εκάτερον.
Όπως έχει εξηγήσει και ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, η Τουρκία, όπως και κανένα ισλαμικό κράτος, δεν μπορεί να εκδημοκρατιστεί, για τον απλούστατο λόγο ότι το Ισλάμ είναι ασύμβατο με την δημοκρατία. Στην δημοκρατία, η εξουσία πηγάζει από τον λαό και ασκείται υπέρ αυτού. Στο Ισλάμ, η εξουσία πηγάζει από τον Αλλάχ, ασκείται στο όνομά του και ο λαός οφείλει τυφλή υπακοή.
Αν, λοιπόν, έχουμε κράτος ισλαμικό, όπως μάλλον πάει να γίνει τώρα η Τουρκία, δεν γεννάται θέμα δημοκρατίας. Άλλωστε, ο Έρντογαν γίνεται οσημέραι και αυταρχικότερος, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα. Αν μία ισλαμική χώρα θέλει να αποκτήσει προσωπείο κοσμικό, όπως η Τουρκία, τότε κυβερνάται πάλι δικτατορικά από τον στρατό, είτε εκ του παρασκηνίου, είτε εκ του προσκηνίου. Το φαινόμενο αυτό είχαμε και στο Ιράν. Μέχρι το 1979 ήταν μεν κράτος “δυτικό”, αλλά με την πυγμή του Σάχη. Τούτου ανατραπέντος, είδαμε τι επακολούθησε. Ο “δημοκρατικότατος” Χομεϊνί με τους μουλάδες.
Γι αυτό σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει μουσουλμανικό κράτος (ούτε υπήρξε ποτέ), το οποίο να είναι δημοκρατικό.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα είναι απλώς θεωρητικολογίες του αέρα.
YΓ: Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τι θα γίνει στα αραβικά κράτη, τα οποία τώρα προσπαθούν να απαλλαγούν από τους δικτάτορές των. Θα έχουν την τύχη του Ιράν;
Όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν τώρα στην πολιτική ζωή αυτή της χώρας είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια με ζεϊμπεκιές και αέρινες φιγούρες ανθρώπων οι οποίοι κατήντησαν την χώρα σαν τον κόσμο που έχουν μέσα τους: αχταρμά. Η προσπάθεια που γίνεται να χτιστεί μία εξωτερική πολιτική πάνω σε όλο αυτό το πανηγύρι είναι πασιφανής. Κάθε φορά που επίκειται κάποια συμφωνία με την γείτονα εξ ανατολών χώρα, επισκέπτονται την Ελλάδα οι εκεί τηλεοπτικοί αστέρες. Θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν με ενοχλεί το όποιο τουρκικό σήριαλ. Δεν νομίζω ότι είναι πιο επικίνδυνο από τη παρακμή και την ξεφτίλα που προσφέρουν οι αμερικάνικες σειρές για τις οποίες δεν άκουσα κανέναν να διαμαρτύρεται τόσα χρόνια. Εξ άλλου πιστεύω ότι για να μπορείς να αντιμετωπίσεις τον οποιονδήποτε εχθρό ή αντίπαλο θα πρέπει να τον γνωρίζεις. Το να κλείνουμε τα μάτια μας και να υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχουν οι άλλοι δεν σημαίνει ότι αυτοί εξαφανίζονται. Όσο εμείς κλεινόμαστε στο καβούκι μας και αρνούμαστε να δούμε τί γίνεται γύρω μας οι άλλοι φροντίζουν να μας μελετήσουν και κατά συνέπειαν να μας χειριστούν ανάλογα.
Ο Ιώσηπος, εβραίος ιστορικός του 1ου αιώνα μ.Χ., στο έργο του “Ιουδαϊκοί πόλεμοι” εξαίρει την γενναιότητα και την εξυπνάδα των ελλήνων, αλλά στο βιβλίο του “Ιουδαϊκή αρχαιολογία” λέει ότι οι έλληνες έχουν ένα μεγάλο ελάττωμα: δεν μονιάζουν ποτέ. Χωρίζονται σε ομάδες και η μία τσακώνεται με την άλλη. Όπως βλέπετε εδώ και κάτι αιώνες κάποιοι έκαναν τον κόπο να μας “διαβάσουν”, γιατί ήξεραν ότι μόνον εάν ξέρεις καλά τον άλλο μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Εάν είχαμε κάνει τον κόπο να το κάνουμε και εμείς θα είχαμε καταλάβει τα σημάδια που φάνηκαν από την δεκαετία του ’80. Ο εχθρός διαιρεμένος νικιέται πολύ πιο εύκολα. Σε αυτή την λογική βασίστικε η ξεφτιλοποίηση όλων των θεσμών και των αξιών αυτής της χώρας. Σε αυτή τη λογική βασίστικε η κομματικοποίηση, και όχι μόνο, της πολιτικής ζωής της χώρας.
Κύριε Επισκέπτη,
η γνώση στην οποία αναφέρομαι δεν είναι αυτή που μπορούν να μας προσφέρουν οι τηλεοπτικές σειρές. Η γνώση στην οποία αναφέρομαι άπτεται του Υπουργείου Παιδείας και της δικής μας επιθυμίας να μάθουμε πράγματα. Θεωρώ ότι μας διακατέχει μία υποκρισία σε ότι αφορά την αντιμετώπιση κάποιων σειρών λόγω της εθνικότητάς τους. Αυτό, λοιπόν, που λέω είναι το εξής: Τι κίνδυνο επί πλέον περιλαμβάνει μία τουρκική σειρά, που δεν τον περιλαμβάνει μία αμερικανική που υποδαυλίζει την βία, τον ηθικό ξεπεσμό και γενικά κάθε είδους ξεφτίλα; Λέτε ότι στην συγκεκριμένη σειρά είδατε έναν κόσμο που δεν ανταποκρίνεται στο πραγματικό βιοτικό επίπεδο της γείτονος χώρας. Δηλαδη το “Τόλμη και γοητεία” που προβάλλεται σε επανάληψη και πολλές άλλες σειρές του συγκεκριμένου επιπέδου μάς προσφέρουν στοιχεία για το βιοτικό επίπεδο της πέραν του Ατλαντικού χώρας; Επαναλαμβάνω ότι δεν άκουσα κάποιον όλα αυτά τα χρόνια να διαμαρτύρεται για κάτι τέτοιο. Αυτό, λοιπόν, που εννοώ είναι ότι ο πολίτης που ξέρει, δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο να πέσει σε καμμία παγίδα προπαγάνδας. Κίνδυνος για τον κάθε έναν ειναι η άγνοια. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια η πολιτεία φρόντισε γι’ αυτό μέσω του Υπουργείου Παιδείας. Η γνώση είναι ο μεγαλύτερος φίλος των κυβερνωμένων και ο μεγαλύτερος εχθρός των κυβερνώντων. Αυτοί το ξέρουν, εμείς δεν το ξέρουμε.
Μία τηλεοπτική σειρά έχει ως σκοπό, υποτίθεται, την διασκέδαση του κοινού. Είπατε ότι δεν διαπιστώσατε καμμία προπαγάνδα μέσα από την εν λόγω σειρά. Εγώ θα σας πω, επειδή από ένα σημείο και μετά και εγώ κάθισα να την δω εξ αιτίας του θορύβου που είχε ξεσηκώσει, ότι διαπίστωσα μία προπαγάνδα για επέκταση χωρικών υδάτων και νομιμοποίηση κατοχικών καθεστώτων. Το γεγονός όμως ότι έχω γνώση κάποιων πραγμάτων δεν με πτόησε. Αυτό που λέγαμε για την γνώση. Έτσι το μόνο που αποκόμισα από την όλη ιστορία είναι ότι είδα μία πολύ καλογυρισμένη σειρά, με πολύ καλούς ηθοποιούς. Πολλές φορές το ζουμί βρίσκεται σε αυτό που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Η έξυπνη προπαγάνδα, κύριε Επισκέπτη, δεν είναι του στυλ: το Αιγαίο είναι δικό μας, το λέω για την άλλη πλευρά. Είναι πολύ έξυπνοι οι άνθρωποι για να κάνουν κάτι τέτοιο. Μπορούν όμως να πουν το ίδιο με πολλούς άλλους τρόπους. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από εμάς σε ποια παγίδα θα πέσουμε. Μην ξεχνάτε κάτι, κύριε Επισκέπτη. Ότι η Τροία δεν έπεσε χάρη στην παλληκαριά των ελλήνων. Έπεσε χάρη σε ένα τέχνασμα. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη η άγνοια είναι ο πιο επικίνδυνος δούρειος ίππος που υπάρχει. Και ο πιο αποτελεσματικός.
Κυρία Καλούδη,
Κάπου υπάρχει παρανόηση. Αυτό έγραψα κι εγώ: “Άλλωστε, οι τηλεοπτικές αυτές σειρές δεν έχουν κάτι το άμεσα προπαγανδιστικό. Βεβαίως, εμμέσως κάνουν κι εκείνες την δουλειά τους”. Και συμπλήρωσα ότι δεν είναι αυτές οι σειρές, για τις οποίες ανησυχεί ο αρθρογράφος, αλλά κάποιες άλλες, όπως αυτή. Μήπως δεν προσέξατε τον σύνδεσμο;
Εστίασα στο ότι από τις προαναφερόμενες σειρές δεν μπορείς να γνωρίσεις τον εχθρό (τους Τούρκους εν προκειμένω), εκτός αν εννοείται κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.
Διερωτώμαι ως προς τα παρατειθέμενα εις την συζήτησιν. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι Έλληνες του 2011 είμεθα πολιτιστικώς-και συνεπώς πολιτικώς-πλησιέστερα εις την Ανατολήν (εν προκειμένω την Τουρκίαν) απ΄ότι εις την Ευρώπην. Όστις δεν το αντιλαμβάνεται είναι ή τυφλός ή ψεύδεται ασυστόλως και ανερυθριάστως. Τα εμπορικά τηλεοπτικά κανάλια έχουν ΕΝΑ και μοναδικό σκοπό: το κέρδος. Κατά συνέπειαν, αντιλαμβανόμενα την τρέχουσα ελληνοτουρκική πολιτιστική συγγένεια, την κεφαλαιοποιούν σερβίροντα εις το κοινό ότι επιθυμεί διακαώς να παρακολουθήση: βλακώδη ζεταιμάκια εις περιτύλιγμα εξωτίζοντος ανατολικού χρυσόχαρτου. Εις τιμήν ευκαιρίας, θα προσέθετα. Θεωρώντας το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο είναι καταφανέστατον οτι στερείται της αναγκαίας νοημοσύνης εξαπολύσεως προπαγανδιστικής εκστρατείας υπέρ της Τουρκίας.
Γιατί εἶναι ἀσυμβίβαστη ἡ δημοκρατία μὲ τὸ Ἰσλάμ; Σὲ ἀντίστοιχη ἡλικία τὸ 1389 (=2011-622), ὁ Χριστιανισμός εἶχε συμβιβασθεῖ μὲ τὴν δημοκρατία; Καὶ τί ἔγινε ἡ τυφλὴ ὑπακοὴ στὴν σημερινὴ Τουρκία; Τώρα ξύπνησαν οἱ Τοῦρκοι; Πρὶν σὲ ποιόν ὑπάκουαν;
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπὸ τὴν κατάργηση τῶν εἰδώλων μέχρι σήμερα ἡ πίστη σὲ θεό ἦταν καὶ θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ἀντίθετη σὲ κάθε εἴδους κοσμικὴ ἐξουσία. Γι`αὐτὸ καὶ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία πάντοτε εἶναι σὲ πόλεμο, ἄλλοτε ἀνοικτό, καὶ ἄλλοτε συγκεκαλυμμένο μὲ κάθε μορφὴ θρησκευτικῆς φύσεως. ἄλλοτε τὴν κτυπᾶ καὶ ἄλλοτε τὴν ἐναγκαλίζεται τόσο σφικτά, ποὺ τὴν πνίγει. Συνεπῶς, ὅσο ἀκατάλληλοι εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι γιὰ δημοκρατία, ἄλο τόσο εἴμαστε κι ἐμεῖς.
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ Ἰράν, ἔχει κανεὶς τὴν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι ἰσλαμικὸ καθεστώς ; Ὅποιος εἶναι ἀντίθετος στὴν κυβερνῶσα παράταξη, τὶς τρώει μεγαλοπρεπῶς καὶ δὲν πάει νὰ εἶναι καὶ ἀγιατολλάχ. Ὁ θεὸς εἶναι καὶ ἐκεῖ ἡ ἐξουσία.
Κύριε Επισκέπτη,
εννοώ ότι από οτιδήποτε μπορείς να γνωρίσεις τον άλλον, ακόμη και από βλακώδη ζεταιμάκια, εάν έχεις κριτική σκέψη και μπορείς να εστιάσεις στα σημαντικά πράγματα, αφαιρόντας τα περιτυλίγματα και τα περιττά και με την προϋπόθεση ότι έχεις οριοθετήσει εκ των προτέρων τί είναι σημαντικό. Δηλαδή τί περιμένουμε; Να έλθει ο άλλος και να μας πει “να έτσι είμαι;” Τί εκπομπές περιμένουμε να μας προβάλουν; Ας σοβαρευτούμε λίγο.
Μην ψάχνουμε να βρούμε την λύση στα προβλήματά μας σε κανενός είδους εκπομπή. Τις γνώσεις οι άνθρωποι τις παίρνουν στο σχολείο και στην οικογένεια. Εάν αυτοί οι δύο φορείς νοσούν, τότε ασχολούμαστε με το αν η τηλεόραση βάζει ζεταιμάκια ή φιλοσοφία.
Το ασυμβίβαστο της δημοκρατίας με το Ισλάμ, το εξήγησα παραπάνω. Είναι θέμα αρχής. Κατά τούτο, το Ισλάμ ευρίσκεται πλησιέστερα στον Ιουδαϊσμό, ο οποίος είναι επίσης σύστημα ολοκληρωτικό, θρησκευτικοινωνικοπολιτικό. Και οι Εβραίοι πάντα από τον Θεό τους δια μέσω των προφητών ζητούσαν κυβερνήτες, οι δε τελευταίοι οφειλαν υπακοή στον Θεό, όχι τον λαό.
Στην σημερινή Τουρκία υπάρχει η υπακοή και όπου δεν υπάρχει, επιβάλλεται. Σε ποιον υπάκουαν πριν; Στον στρατό φυσικά. Όποιος ονειρεύεται εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, είναι απλώς εκτός πραγματικότητος. Και κατανοητό μού είναι και πιστεύω ότι ο καθηγητής Σαρρής ξέρει κάλιστα τα της Τουρκίας και του Ισλάμ.
Ο Χριστιανισμός δεν έχει σχέση με τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ στην υφή του. Είναι πέραν και άνω κάθε κοσμικής εξουσίας. Δεν ασχολείται με τέτοια ζητήματα. Στοιχειώδη νομίζω είναι αυτά. Η ερώτηση “αν έχει συμβιβαστεί με την δημοκρατία” είναι κατά τούτο άστοχη, αφού δεν ανακατεύεται με πολιτικά συστήματα, με κοσμικές εξουσίες κλπ. Μην τον μπερδεύουμε με την εκκλησία, η οποία δέχτηκε να γίνει στυλοβάτης της κοσμικής εξουσίας από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα και μετά. Αυτή η ενέργειά της, άσχετα με τους λόγους που την υπαγόρευσαν, δεν έχει καμμία σχέση με την διδασκαλία του Χριστού, του οποίου η βασιλεία δεν “ήτο εκ του κόσμου τούτου”, όπως είχε πει στον Πιλάτο.
>Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπὸ τὴν κατάργηση τῶν εἰδώλων μέχρι σήμερα ἡ πίστη σὲ θεό ἦταν καὶ θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ἀντίθετη σὲ κάθε εἴδους κοσμικὴ ἐξουσία.< Εξαρτάται ποια είδωλα και πού τα εννοεί κανείς. Το 12θεο δεν ήταν ούτε υπέρ, ούτε κατά της κοσμικής εξουσίας. >Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπὸ τὴν κατάργηση τῶν εἰδώλων μέχρι σήμερα ἡ πίστη σὲ θεό ἦταν καὶ θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ἀντίθετη σὲ κάθε εἴδους κοσμικὴ ἐξουσία.< Λάθος. Εμείς (οι Δυτικοί) γαλουχηθήκαμε στα νάματα της ελληνικής παιδείας, τα οποία είναι εντελώς ξένα στο αυταρχικό Ισλάμ. Θα έπρεπε να κάνει εντύπωση και δεν είδα κανένα να το παρατηρεί, πώς στο σημερινό Ισραήλ έχουν δημοκρατία, με την θρησκεία που έχουν. Μάλλον ο λόγος είναι ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι που έζησαν (ή απόγονοι αυτών που έζησαν) στην Δύση. Είναι δυτικής κουλτούρας, κάτι που δεν συμβάινει με τους Τούρκους, όσο καλά κι αν προσπάθησαν να καμουφλάρουν την ανατολίτικη φύση τους κάμποσες δεκαετίες, υπό την δαμόκλεια σπάθη του στρατού. Τώρα που ο τελευταίος φαίνεται να παραμερίζεται, βγήκε πάλι επάνω το Ισλάμ, η μαντίλα και σε λίγο ο φερετζές και όλα τα παρελκόμενα. Η Τουρκία επιστρέφει στις ρίζες της, το Ισλάμ. >Ὅσον ἀφορᾶ τὸ Ἰράν, ἔχει κανεὶς τὴν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι ἰσλαμικὸ καθεστώς ;< Αυτό δεν έγραψα κι εγώ; “Ή με τον αστυφύλαξ, ή με τον χωροφύλαξ”. Ή με τον σατράπη (Σάχη), ή με τον μουλά (Χομεϊνί). Δημοκρατία δεν χωρά. Δεν υπάρχουν μουσουλμανικά δημοκρατικά κράτη. Ή θεοκρατικά θα είναι, ή κυβερνώμενα από δικτάτορες, για να έχουν ένα κοσμικό προφίλ.
Κάποιο λάθος έκανα παραπάνω. Έβαλα δύο φορές την ίδια φράση του συγσχολιαστού.
Η παράγραφός μου “Λάθος. Εμείς (οι Δυτικοί) γαλουχηθήκαμε στα νάματα της ελληνικής παιδείας…..” απαντά στο “Συνεπῶς, ὅσο ἀκατάλληλοι εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι γιὰ δημοκρατία, ἄλο τόσο εἴμαστε κι ἐμεῖς.”
Ζητώ συγγνώμη.
Πολύ βολικά περιορίζετε τὸν Χριστιανισμὸ στὶς σαράντα ἐννέα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πρῶτο παραστράτημα, κατὰ πῶς τὰ λέτε, εἶναι ποὺ ὁ Χριστὸς θεμελίωσε τὴν Ἐκκλησία τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Στὰ τριακόσια χρόνια μὲχρι τὴν βάπτιση τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου δὲν εἴχαμε συνέπειες. Σᾶς παραχωρῶ καὶ περισσότερα. Μέχρι τότε, βέβαια, δὲν ὑπῆρχε δημοκρατία για νὰ τὴν εὐλογήσει ἡ Ἐκκλησία. Μετά, ὁ Θεὸς ἄφησε τὴν Ἐκκλησία του νὰ πέσει στὰ χέρια ἁμαρτωλῶν προφανῶς, ὅπου καὶ παραμένει μέχρι σήμερα … Εὐτυχῶς ποὺ ἧλθαν μετὰ τὰ πεφωτισμένα καὶ λελαμπρυσμένα ἔθνη τῆς Δύσεως καὶ ἔκαναν θεὸ τὸ ἔθνος καὶ τὸν λαό. Καὶ χαρήκαμε ὅλοι γιὰ τ` ἀποτελέσματα …
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καὶ ἡ δημοκρατία καὶ κάθε κοσμικὴ ἐξουσία τὸ ὀφείλει στὸν ἑαυτό της νὰ διεκδικεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸ ἀλάθητο. Μόνο ἔτσι μποροῦν οἱ νόμοι της νὰ ἰσχύουν γιὰ ὅλους. Μέσα του, ὂμως, ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμη καὶ ὁ ἄθρησκος, ξέρει πόσο ματαία εἶναι ἡ καύχηση αὐτὴ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Αύτὴν τὴν ἀντίφαση δὲν ὠφελεῖ νὰ τὴν κρύβουμε. Ἡ δημοκρατία εἶναι, τὸ πολύ, πολύ, μία μέθοδος γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὰ χειρότερα. Δὲν ἐγγυᾶται τὴν εὐτυχία οὔτε τὴν κοινωνικὴ ἁρμονία ἐπὶ τῆς γῆς.
Αὐτὴν τὴν περιορισμένη βελτίωση στὴν ὁποία ὁδηγεῖ ἡ δημοκρατία θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι κάποτε θὰ τὴν ἐπιτύχουν καὶ οἱ Μουσουλμάνοι. Δὲν ἀποκλείω μερικοὶ ἀπ` αὐτοὺς νὰ ἐπιλέξουν μέχρι τέλους τὴν ἐπίγεια ταλαιπωρία χάριν της αἰωνίου βασιλείας. Δὲν βλέπετε τοὺς δικούς μας κομμουνιστές ; Οἱ ἰσλαμιστὲς τῆς Τουρκίας δὲν μοῦ φαίνονται ἀντιστοίχως εὐσεβεῖς. Ἂν πετύχουν ὅμως, τὸ πιθανώτερο εἶναι ὁ πολὺς κόσμος νὰ ἀκολουθήσει αὐτοὺς καὶ ὄχι τοὺς ζηλωτές.