Γράφει ο Αντώνης Κρούστης,Συγγραφέας.
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Ας θυμηθούμε ξανά την <<κοινωνική>> δράση του εκτελεστή της 17Νοεμβρη, Δημήτρη Κουφοντινα και της παρέας του.
ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΓΟΥΕΛΣ
Ο Ρίτσαρντ Γουέλς δούλευε για λογαριασμό της CIA (αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών) ως ανώτερος υπάλληλος. Στην Αθήνα τοποθετήθηκε για πρώτη φορά το 1951. Το 1964 στην Κύπρο και μετά βρίσκεται σε χώρες του εξωτερικού για να επανατοποθετηθεί στην Αθήνα το 1975 λίγο μετά την περιπέτεια της Ελλάδος από την 7χρονη δικτατορία.
Παραμονές Χριστουγέννων ο Γουέλς επιστρέφει σπίτι του μετά από τη χριστουγεννιάτικη δεξίωση στην Αμερικανική πρεσβεία. Το αυτοκίνητο του Γουέλς το παρακολουθεί ένα άλλο με τρεις επιβαίνοντες. Έξω από το σπίτι του στο Ψυχικό δέχεται τρεις πυροβολισμούς εξ επαφής . Ο θάνατος ήταν ακαριαίος μπροστά στα μάτια της γυναίκας του και του οδηγού του.
Λίγες μέρες μετά δημοσιεύτηκε προκήρυξη μιας πρωτοεμφανιζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης στην γαλλική εφημερίδα liberation. Ήταν η 17 Νοέμβρη που κατηγορούσε τον Γουέλς ότι ήταν επικεφαλής του μεγαλύτερου ιμπεριαλιστικού οργανισμού που είναι η ΗΠΑ. Κατά αυτούς έπρεπε να πεθάνει.
Η δολοφονία του Γουέλς ήταν η πρώτη που έγινε σε εν ενεργεία πράκτορα. Για το λόγο αυτό άλλαξε και η νομοθεσία των ΗΠΑ που απαγόρευε οποιονδήποτε να δημοσιεύει τα ονόματα εν ενεργεία πρακτόρων. Όταν συνελήφθη η 17 Νοέμβρη το 2002, ένας νοσοκομειακός υπάλληλος με το όνομα Παύλος Σερίφης αποκάλυψε ότι συμμετείχε στη δολοφονία του Γουέλς με ηθικό αυτουργό τον αρχηγό της οργάνωσης Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Κανείς όμως δεν καταδικάστηκε για την δολοφονία αυτή αφού από την αποκάλυψη της παρήλθαν 20 και πλέον χρόνια.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΛΛΙΟΣ
Απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων, με το βαθμό του Αστυνόμου Α’ σκοτώθηκε το βράδυ της Τρίτης 14 Δεκεμβρίου 1976, στο Παλαιό Φάληρο Αττικής, από την αριστερή τρομοκρατική οργάνωση «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη» για την κατηγορία του αρχιβασανιστή της Χούντας, κατηγορία για την οποία ο ίδιος αρνιόταν κατηγορηματικά . Εκείνο το βράδυ, όπως κάθε μέρα, οδήγησε το ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητο του, το οποίο πάρκαρε έξω από το χώρο του ΙΒ’ Αστυνομικού Τμήματος στο Παλαιό Φάληρο και επέστρεφε στο σπίτι του στην οδό Άτλαντος 21, που απέχει απόσταση 500 μέτρων. Ο δολοφόνος προχώρησε προς το μέρος του, τον φώναξε με το όνομα του και κατόπιν τον πυροβόλησε. Ο Μάλλιος πρόλαβε να περιγράψει, λίγο προτού ξεψυχήσει, πως «..όταν ανέβαινα το δεξιό πεζοδρόμιο της οδού Άτλαντος […] όπισθεν μου ευρίσκετο αυτοκίνητο με δύο άνδρες ενώ μπροστά μου, σε απόσταση λίγων μέτρων και επί του ιδίου πεζοδρομίου, ευρίσκετο ένα ζευγάρι, οι οποίοι ήσαν υψηλού αναστήματος και ξανθοί την όψιν, και σε στάση που ερωτοτροπούσαν ώστε να μη δημιουργούν καμία υποψία. Την ώρα που περνούσα από δίπλα τους, με πυροβόλησαν κατ’ επανάληψη. Μόλις με πυροβόλησαν και έπεσα κάτω, το αυτοκίνητο που περίμενε με τους δύο άνδρες ξεκίνησε εν τάχει, πήρε το ζεύγος και απεμακρύνθη….». Ο Μάλλιος βρέθηκε πεσμένος και άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια, με φάγανε, σώστε τα παιδάκια μου, σώστε τα παιδάκια μου»
Ο Ευάγγελος Μάλλιος υπέκυψε στις 2 το πρωί στα βαριά τραύματά του.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΕΤΡΟΥ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Το βράδυ της 16 Ιανουαρίου 1980 ο υποδιοικητής των ΜΑΤ Αστυνόμος Παντελής Πέτρου και ο οδηγός του Αστυφύλακας Σωτήρης Σταμούλης, κατευθύνονται προς την οικία του Πέτρου στο Παγκράτι. 100 μέτρα πριν τον προορισμό τους δυο άτομα πυροβολούν τον Πέτρου 6 φορές και τον σκοτώνουν ακαριαία. Οι αδίστακτοι δολοφόνοι πυροβολούν και τον οδηγό του με 5 σφαίρες που πέθανε λίγες μέρες μετά.
Την ευθύνη για τις δολοφονίες ανέλαβε με προκήρυξή της «17 ΝΟΕΜΒΡΗ» με τίτλο: «ΦΟΛΑ ΣΤΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΤΩΝ ΜΑΤ. ΤΑ ΜΑΤ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ».
Αναλύοντας μεταξύ άλλων ότι : «…(τα ΜΑΤ) είναι απαραίτητη ένοπλη δύναμη για την αναπαραγωγή των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών εκμετάλλευσης των εργαζομένων απ’ το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό», «…Τα ΜΑΤ σαν κύρια δύναμη τρομοκρατίας του λαού, παίζουν τον ίδιο ρόλο που έπαιξαν οι βασανιστές στη διάρκεια της δικτατορίας», «…Έτσι αποφασίσαμε να εκτελέσουμε έναν από τους βασικούς αρχηγούς τους, τον υποδιοικητή των ΜΑΤ μαζί με τον οδηγό – σωματοφύλακά του, που δεν είναι απλός οδηγός αλλά επίσης κοπρόσκυλο των ΜΑΤ».
Η αντίφαση στην ιστορία είναι ότι ο Πέτρου όχι μόνο δεν συνεργάστηκε με τη χούντα, αλλά αποτάχτηκε από αυτήν λόγω πολιτικής συγγένειας με την Ένωση Κέντρου. Όσον αφορά τον ατυχή αστυφύλακα οδηγό Σωτήρη Σταμούλη, καταταγείς στο σώμα μετά την χούντα , το 1976, και γόνος μιας φτωχής 9μελους οικογένειας που μάλλον δεν προσομοιάζει με την κατηγορία ότι υπηρετούσε εκ της θέσεως του το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει αναλάβει αυτή την άδικη δολοφονία παρά τις καταθέσεις του Παύλου Σερίφη ότι συμμετείχε σ’αυτήν μαζί με τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο αρχηγό της 17Ν.
ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΑΝΤΕΣ
Στις 15 Νοεμβρίου του 1983, ημέρα Τρίτη και 7.20 το πρωί, το αυτοκίνητο που επέβαινε ο αμερικανός πλοίαρχος Τζορτζ Τσάντες με τον οδηγό του Νίκου Βελούτσο, σταμάτησε στο φανάρι του Κολλεγίου στη λεωφόρο Κηφισίας. Εκεί μια διερχόμενη βέσπα με δυο επιβαίνοντες, σταμάτησαν στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου μάρκας Plymouth. Ο δεύτερος επιβάτης έβγαλε από το τζάκετ του ένα μεγάλο πιστόλι και εκτέλεσε επί τόπου τον Τσάντες και τον οδηγό του.
Η προκήρυξη της 17 Νοέμβρη έγραφε κυνικά : «αποφασίσαμε να χτυπήσουμε σήμερα έναν από τους κυριότερους στρατιωτικούς μηχανισμούς του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, εκτελώντας ένα από τα σημαντικότερα ανώτερα στελέχη του, όπως και τον οδηγό-γορίλα σωματοφύλακά του». Έπειτα αποδείχτηκε ότι ο οδηγός του δεν ήταν ο σωματοφύλακας -γορίλας που φαντάζονταν ότι θα σκότωναν, αλλά ένας προσωρινός οδηγός που δόθηκε στο Τσάντες λίγες μέρες πριν.
Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ποιοι ήταν οι δολοφόνοι του Τσάντες και κανένας από τους συλληφθέντες της 17Νοεμβρη δεν ανέλαβε την ευθύνη. Εικάζεται ότι εκείνο τον καιρό υπήρχαν διεργασίες επανασύστασης της οργάνωσης, μετά από σιωπή τριών ετών, και πιθανός δολοφόνος να είναι ο Χρήστος Τσουτσουβής μέλος της Αντικρατικής Πάλης, που σκοτώθηκε από αστυνομικούς στη συμπλοκή του Γκύζη ενάμιση χρόνο μετά το Μάιο του 1985.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΤΗΣ
Ο αδικοχαμένος Αστυφύλακας Χρήστος Μάτης , σκοτώθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1984 στην οδό Τριών Ιεραρχών 119 στα Άνω Πετράλωνα από μέλη της 17Ν, κατά τη ληστεία σε υποκατάστημα τράπεζας. Η 17Ν δεν παραδέχθηκε ποτέ τη δολοφονία του, όμως το υπηρεσιακό όπλο του βρέθηκε επάνω στον Σάββα Ξηρό κατά τη σύλληψη και τον τραυματισμό του στον Πειραιά στις 29 Ιουνίου 2002.
ΝΙΚΟΣ ΜΟΜΦΕΡΑΤΟΣ
Τι μπορεί να συμβεί 7 η ώρα το απόγευμα στη διασταύρωση Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ, στο κέντρο της Αθήνας; Μια δολοφονία μπροστά στα μάτια ανυποψίαστων περαστικών. Εκείνη την ωρα στις 21 Φεβρουαρίου του 1985, περνούσε το αυτοκίνητο του Νίκου Μομφεράτου, εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινής», με τον οδηγό του Παναγιώτη Ρουσέτη, όταν ένοπλοι άνοιξαν πυρ και τον σκότωσαν με 4 σφαίρες στην καρδιά. Το αυτοκίνητο έπεσε ακυβέρνητο σε μια τζαμαρία . Ο Μομφεράτος ανασύρθηκε νεκρός και ο Ρουσέτης κατέληξε μετά από 11 μέρες στο νοσοκομείο.
Την ευθύνη ανέλαβε η 17Ν και 18 χρόνια μετά καταδικάστηκαν για την δολοφονία οι Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, Νίκος Παπαναστασίου, Δημήτρης Κουφοντίνας, Πάτροκλος Τσελέντης, Χριστόδουλος Ξηρός και Βασίλης Τζωρτζάτος….
Ο Νίκος Μομφεράτος στην περίοδο της Κατοχής συστρατεύθηκε με τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, βασανίστηκε στα κρατητήρια της Σόλωνος και φυλακίστηκε στο Χαϊδάρι. Υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την περίοδο 1959-1963 διετέλεσε Οικονομικός Σύμβουλος του, καθώς και Υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας (1960-1963). Επί χούντας (1973) διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανίας στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Λόγος για τον οποίο και δικαιολόγησε τη δολοφονία της η 17Ν. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, παράλληλα με την πολιτική ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με το «Βήμα» την «Ακρόπολη» και τελευταία την «Απογευματινή», της οποίας ήταν και εκδότης (1980-1985).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Αρχιφύλακας Νικόλαος Γεωργακόπουλος γεννήθηκε το 1961 στην Ηλεία και το 1985 υπηρετούσε ως Αστυφύλακας στις Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης της Διεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων Αττικής.
Στις 26 Νοεμβρίου 1985 επέβαινε μαζί με άλλους Αστυνομικούς σε υπηρεσιακό λεωφορείο, που διερχόταν από την Καισαριανή.
Μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, πυροδότησαν παγιδευμένο με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών υλών Ι.Χ. σταθμευμένο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του 24χρονου Αστυφύλακα.
Στον Αστυφύλακα Νικόλαο Γεωργακόπουλο απονεμήθηκε μετά θάνατον επ’ ανδραγαθία ο βαθμός του Αρχιφύλακα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ήταν 8.30 το πρωί της 8ης Απριλίου του 1986. Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος περπατούσε στο Κολωνάκι επί της οδού Κανάρη όταν εμφανίστηκε άντρας που έβγαλε από τον ταξιδιωτικό του σάκο ένα όπλο και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια πολλών διερχομένων ατόμων του σημείου αυτού.
Ο 79χρονος Αγγελόπουλος και πρόεδρος της Χαλυβουργικής πέφτει νεκρός μετά από 5 πυροβολισμούς. Ο δράστης λίγο πιο κάτω ανέβηκε σε μοτοσυκλέτα και εξαφανίστηκε μέσα στην πρωινή κίνηση της πόλης.
Την ευθύνη ανέλαβε η 17Ν αναφέροντας στην προκήρυξη της ότι έκλεισε την επιδοτούμενη από το κράτος βιομηχανία της Χαλυβουργικής για να επενδύσει τα χρήματα του στην Αγγλία. Προφανώς η συγκεκριμένη απόφαση τιμωρείται με θάνατο.
Οικογένεια Αγγελόπουλου : «Ξεκινήσαμε ξυπόλυτοι βγάζοντας τσαρουχόπροκες»
Αν η 17Ν υπήρχε το 1922 που η οικογένεια Αγγελόπουλου ξεκινούσε την επιτυχημένη επιχειρηματική της δραστηριότητα και εφάρμοζε τότε το θεάρεστο έργο της, η ελληνική οικονομία και χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα είχαν βρει ποτέ δουλειά. Μήπως οι τρομοκρατικές ενέργειες της τα 30 χρόνια δράσης της απέτρεψε τη δημιουργία νέων επιχειρηματιών σκοτώνοντας όχι μόνο του παλιούς αλλά και τους «αγέννητους»;
Για την πράξη αυτή ομολόγησαν ο Χριστόδουλος Ξηρός και ο Βασίλης Τζωρτζάτος κατονομάζοντας και την συμμέτοχη των Δημήτρη Κουφοντίνα, Γιάννη Σκανδάλη (που έχει σκοτωθεί σε τροχαίο) και Πάτροκλο Τσελέντη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
Στο χώρο των επιχειρηματιών θρηνούμε άλλο ένα θύμα. Τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη-Μποδοσάκη, γενικό διευθυντή της Εταιρείας Λιπασμάτων και της ΠΥΡΚΑΛ. Ήταν Τρίτη 1η Μαρτίου 1988, στις 8.30 το πρωί, όταν δυο άνδρες που επέβαιναν σε μια μοτοσικλέτα πρόλαβαν στο φανάρι του Ψυχικού επί της λεωφόρου Κηφισίας, τον Αθανασιάδη και τον τραυμάτισαν θανάσιμα, πυροβολώντας τον πέντε φορές. Ο βιομήχανος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο “Υγεία”, όπου και εξέπνευσε.
Στην προκήρυξη της η 17Ν έγραφε με έμφαση «Ένας δολοφόνος της εργατικής τάξης λιγότερος». Προφανώς αυτόκλητα κληθέντες ανέλαβαν την υπεράσπιση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του. Αυτό που δεν μας είπαν είναι αν η δολοφονία του βελτίωσε την οικονομική τους κατάσταση . Από την κατάθεση Τζωρτζάτου προκύπτει ότι συμμετείχαν ακόμη ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Αλέκος Γιωτόπουλος και ο Χριστόδουλος Ξηρός.
WILLIAM NORDEEN
O William Nordeen ήταν αμερικανός διπλωμάτης και αμυντικός και ναυτικός επιστήμονας. Υπηρετούσε στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα το 1988. Το πρωί της 28ης Ιουνίου ο Νορντίν ξεκίνησε με το αυτοκίνητο του από το σπίτι του στην Κηφισιά για την Αμερικανική πρεσβεία. 80 μέτρα πιο κάτω εξεράγη εκρηκτικός μηχανισμός δίπλα σε παγιδευμένο αυτοκίνητο, που τίναξε στον αέρα τον Αμερικανό, ο οποίος εκτινάχθηκε 15 μέτρα μακριά από το σημείο της έκρηξης.
Την ευθύνη ανέλαβε η 17Ν υποστηρίζοντας ότι τον σκότωσε ως ανώτερο αξιωματικό υπεύθυνο για τις ιμπεριαλιστικές στρατηγικές της χώρας του, όπως αυτής για την κατοχή της Κύπρου.
Η Αστυνομία διαθέτει την ομολογία του Χριστόδουλου Ξηρού και του Βασίλη Τζωρτζάτου, οι οποίοι ομολόγησαν ότι συμμετείχαν στην ενέργεια. Από τις ομολογίες αυτές προκύπτει ότι συμμετείχαν ακόμη ο Σάββας Ξηρός, ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο Πάτροκλος Τσελέντης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
Το πρωί της 10ης Ιανουαρίου 1989 ο Εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης έβγαινε από το σπίτι του στου Ζωγράφου όταν ξαφνικά άγνωστοι τον πυροβόλησαν επαγγελματικά και με ψυχραιμία στα πόδια.
Ο Εισαγγελέας μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο αλλά ύστερα από επιπλοκές έχασε τη ζωή του περίπου μετά από ένα μήνα νοσηλείας. Οι γιατροί ακρωτηρίασαν και τα δύο του πόδια, ενώ η οικογένεια τους κατηγόρησε για τεράστια λάθη.
Η «17Ν» σε προκήρυξή της που ακολούθησε ανέφερε ότι δεν υπήρχε πρόθεση να δολοφονηθεί ο Ανδρουλιδάκης αλλά να τραυματιστεί. Επιπλέον, στο ίδιο κείμενο είχε κατηγορήσει το εθνικό σύστημα υγείας γράφοντας ότι «αν είχε παρασχεθεί στον Ανδρουλιδάκη η κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, τότε θα πήγαινε σπίτι του μέσα σε τέσσερις-πέντε ημέρες».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΑΡΑΣΟΥΛΕΑΣ
Στις 18 Ιανουαρίου 1989, λίγες ημέρες μετά την επίθεση στον Ανδρουλιδάκη, η «17 Νοέμβρη» επανήλθε με χτύπημα κατά του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ταρασουλέα. Ο αντιεισαγγελέας βρισκόταν λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το σπίτι του στο Μαρούσι όταν τρομοκράτες τον πυροβόλησαν στα πόδια με το ίδιο πιστόλι που είχε χρησιμοποιηθεί στην επίθεση Ανδρουλιδάκη.
Η «17 Νοέμβρη» στην προκήρυξή της καταλόγιζε στον Παναγιώτη Ταρασουλέα ότι είχε εκδώσει απαλλακτικό βούλευμα για την οικογένεια Ανδρεάδη, πρώην ιδιοκτήτρια ναυπηγείων και τράπεζας, όταν τα μέλη της είχαν παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη για σκάνδαλα στις επιχειρήσεις αυτές.
ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Ο Παύλος Μπακογιάννης (10 Φεβρουαρίου 1935 – 26 Σεπτεμβρίου 1989) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος με αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και πολιτικός, εκλεγμένος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, παντρεμένος με τη Ντόρα Μπακογιάννη , θυγατέρα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κων. Μητσοτάκη.
Από το ραδιόφωνο της Deutsche Welle, ως διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, εξέπεμπε η φωνή του κάνοντας τα καυστικότερα σχόλια εναντίον της Χούντας των συνταγματαρχών. Η εκπομπή του αποτέλεσε σημείο αναφοράς ενός αντιδικτατορικού αγώνα που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα της 21ης Απριλίου του 1967.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης εργάστηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και στο περιοδικό «ΕΝΑ» ως εκδότης. Μετέπειτα πολιτικός σύμβουλος του Κων. Μητσοτάκη και βουλευτής Ευρυτανίας το 1989. Ο Παύλος Μπακογιάννης λόγω της ευρύτητας του πνεύματος που τον διακατείχε , εργάστηκε για την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου Διχασμού και για την Εθνική Συμφιλίωση. Αποτέλεσε το πρόσωπο κλειδί στις διαπραγματεύσεις συγκυβέρνησης της ΝΔ με την Αριστερά στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Το πρωί της Τρίτης 26ης Σεπτεμβρίου 1989 ο Παύλος Μπακογιάννης πυροβολείται από τρία μέλη της 17 Νοέμβρη στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του. Εκτελεστές της πισώπλατης δολοφονίας Μπακογιάννη, ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο Ηρακλής Κωστάρης. Ο Σάββας Ξηρός καθόταν απέναντι από την πολυκατοικία υποστηρίζοντας τους δράστες, ενώ ο Βασίλης Τζωρτζάτος ήταν ο οδηγός του οχήματος διαφυγής των δραστών. Ο Μπακογιάννης πέθανε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα και κηδεύτηκε στο Καρπενήσι, στις 29 Σεπτεμβρίου 1989 παρουσία χιλιάδων πολιτών, που φώναζαν συνθήματα κατά της τρομοκρατίας.
Η προκήρυξη της 17Ν ενοχοποιεί τον Παύλο Μπακογιάννη ότι συμμετείχε στη γιγάντωση του δημοσιογραφικού ομίλου «ΓΡΑΜΜΗ» του Κοσκωτά, χωρίς όμως να του δωθεί το δικαίωμα να αντικρούσει τις κατηγορίες. Μόνη της ενοχοποίησε , μόνη της δίκασε, μόνη της σκότωσε. Προφανώς αυτό τον κόσμο ευαγγελίζονταν οι εγκέφαλοι της 17Ν. Ωραίος κόσμος αριστερά πλασμένος.
RONALD STEWART
Την Τρίτη 12 Μαρτίου 1991, στις 22.10, ο αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ χάνει τη ζωή του όταν εκρήγνυται ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος ήταν τοποθετημένος στην είσοδο του σπιτιού του. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον Πόλεμο στον Κόλπο, η 17Ν κατηγόρησε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της ότι «με το πρόσχημα της απελευθέρωσης του Κουβέιτ εξόντωσαν 130.000 Ιρακινούς» και «υποσχέθηκε» περισσότερα χτυπήματα εναντίον αμερικανών πολιτών.
Η Αστυνομία διαθέτει ομολογία του Χριστόδουλου Ξηρού, ο οποίος στην προανακριτική κατάθεση ομολόγησε ότι συμμετείχε στη συγκεκριμένη ενέργεια μαζί με τον αδελφό μου Σάββα, τον “Λουκά” (σ.σ.: Δημ. Κουφοντίνα) και τον “Χάρη” (σ.σ.: Ηρακλή Κωστάρη).
Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίστηκε από την κόρη του Στιούαρτ στη δίκη της 17Ν , ως ανόητη πράξη από δειλούς δολοφόνους , αφού ο πατέρας μου δεν ήταν παρά ένα χαμηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού στρατού.
ΤΣΕΤΙΝ ΓΚΙΟΡΓΚΟΥ
Τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 1991 δολοφονείται στο αυτοκίνητό του στο Παγκράτι με πιστόλι ο 28χρονος ακόλουθος Τύπου της τουρκικής πρεσβείας Τσετίν Γκιοργκιού. Με προκήρυξή της η 17Ν ισχυρίστηκε ότι ο Γκιοργκιού επιλέχτηκε ως στόχος επειδή χρησιμοποιούσε τη θέση του για να προωθήσει τα συμφέροντα του τουρκικού επεκτατισμού και τη διαιώνιση της κατοχής της Βόρειας Κύπρου. Γεγονός που προφανώς δεν αποδεικνύει καμία σχέση αιτίας και αιτιατού. Ο ατυχής ακόλουθος χάνει τη ζωή του από χέρια άνανδρων και στυγνών δολοφόνων.
Σήμερα κανένας από τους συλληφθέντες δεν ομολόγησε τη συμμετοχή του στη δολοφονία, ούτε κατονόμασε άλλους στις προανακριτικές απολογίες. Η υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΗΣ
Ο Αστυφύλακας Ιωάννης Βάρης, στις 2 Νοεμβρίου 1991 επέβαινε σε σταθμευμένο επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη (Εξάρχεια) υπηρεσιακό λεωφορείο, μαζί με άλλους Αστυνομικούς. Άγνωστοι δράστες εκτόξευσαν εναντίον τους αντιαρματικό βλήμα (ρουκέτα), με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του 26χρονου Αστυφύλακα.
Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε με προκήρυξη η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη»
Σύμφωνα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο θάνατός του οφείλεται σε τρομοκρατική ενέργεια.
Στον Αστυφύλακα Ιωάννη Βάρη απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του Αστυνόμου Β’.
ΘΑΝΟΣ ΑΞΑΡΛΙΑΝ
Καλοκαίρι του 1992 (14 Ιουλίου), ο 20χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν περπατούσε αμέριμνος στην οδό Καραγιώργη Σερβίας, στο ύψος της διασταύρωσης με την οδό Βουλής. Την ίδια στιγμή περνούσε με το θωρακισμένο αυτοκίνητο του ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς, μαζί με τη γυναίκα του την κόρη του και τον οδηγό του, όταν τους χτύπησε μια ρουκέτα.
Η θωράκιση του αυτοκινήτου έσωσε τους επιβαίνοντες , αλλά σκότωσε από τα θραύσματα που εκτοξεύτηκαν τον ατυχή Θάνο Αξαρλιάν.
Την ευθύνη ανέλαβε με προκήρυξη της η 17Ν ζητώντας παράλληλα συγγνώμη για τον θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν χαρακτηρίζοντας την ως «παράπλευρη απώλεια», προφανώς σ’ ένα πόλεμο που είχε κηρύξει μονομερώς.
Κάθε χρόνο στις 14 Ιουλίου, συγγενείς και φίλοι, τελούν σιωπηλό και φορτισμένο μνημόσυνο στην μνήμη του αδικοχαμένου 20χρονου φοιτητή.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΡΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Διαπρεπής δικηγόρος και νομικός σύμβουλος πολλών τραπεζών έως ότου ανέλαβε το 1991 διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος μέχρι το 1993.
Το 1994 όμως η 17Ν του έκοψε το νήμα της ζωής του το πρωί της 24 Ιανουαρίου, όταν κατευθυνόταν στο δικηγορικό του γραφείο, (Σόλωνος 39), ένας άνδρας τον πλησιάζει και τον πυροβολεί εξ επαφής 5 φορές. Ο οδηγός του που πήγε να τον προστατέψει ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον δράστη, ο όποιος πυροβόλησε και αυτόν. Ο δράστης διέφυγε μ’ ένα μηχανάκι που οδηγούσε λίγο πιο κάτω ένας συνεργός του.
Ο Βρανόπουλος μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου και υπέκυψε στα τραύματα του. Ο οδηγός του, παρά τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, επέζησε.
Την ευθύνη ανέλαβε η 17Ν με προκήρυξη στο ραδιοφωνικό σταθμό SKAI όπου δικαιολογούσε τη δολοφονία ότι ήταν προγραμματισμένη για την εποχή που ήταν Διοικητής στην Εθνική Τράπεζας της Ελλάδος και δεν την πραγματοποίησε λόγω δυσκολιών.
Θεωρούσαν ότι ήταν κύριος υπεύθυνος για την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ. Μιας πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων που ξεκίνησε επί Κ. Μητσοτάκη ενοχοποιήθηκε και καθυστέρησε για πάνω από 20 χρόνια, αφού πρώτα ήρθαν τα μνημόνια για να μας υποχρεώσουν να τις κάνουμε με πολύ χαμηλότερο τίμημα αν γίνονταν στην ώρα τους.
Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα από τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής αλλά και κατά τη διάρκεια της δίκης, εκτελεστής ήταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο συνεργός του στη δολοφονία ο Σάββας Ξηρός….
ΟΜΕΡ ΣΙΠΑΧΙΟΓΛΟΥ
Τη Δευτέρα 4 Ιουλίου 1994, στις 06.50, ο διπλωμάτης της τουρκικής πρεσβείας Ομέρ Χαλούκ Σιπαχίογλου καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό του για να πάει στην πρεσβεία, τρία άτομα επέβαιναν σε κλεμμένο αυτοκίνητο μάρκας souzouki, πλησίασαν στην διασταύρωση των οδών Θησέως και Ποσειδώνος στο Π. Φάληρο και τον εκτέλεσαν με 6 σφαίρες στο θώρακα και στην κοιλιά.
Η 17Ν ανέλαβε την ευθύνη με προκήρυξη της , δικαιολογώντας τη δολοφονία ως πράξη αντίποινη για τη δολοφονία από τις μυστικές τουρκικές υπηρεσίες του Κύπριου Θεόφιλου Γεωργιάδη που διαμαρτυρόταν για την εθνοκάθαρση που διενεργείται στην Κουρδική και Ελληνοκυπριακή μειονότητα στη Βόρειο Κύπρο. Σύμφωνα με διαρροές από την Αστυνομία, δράστες της δολοφονίας ήταν οι Δημήτρης Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ
Στο Cine Olymbic επί της οδού Φίλωνος στον Πειραιά, ο Κώστας Περατικός κατευθύνεται στο parking για να πάρει το αυτοκίνητο του. Δυο ένοπλοι τον πλησιάζουν. Ο ένας τον πυροβολεί 5-6 φορές. Ο εφοπλιστής Κώστας Περατικός σωριάζεται νεκρός. Ήταν 28 Μαΐου του 1997 και η δολοφονία του ήταν η 11η που ανελάμβανε η 17Ν.
Οι δράστες κατευθύνθηκαν προς την οδό Φιλελλήνων όπου τους περίμενε ένα φορτηγάκι μάρκας Μιτσουμπίσι με τον συνεργό τους. Το φορτηγάκι δεν παίρνει μπροστά και ένας αστυνομικός τους αντιλαμβάνεται και τους πλησιάζει. Αυτοί τον πυροβολούν για εκφοβισμό και διαφεύγουν στη Χαριλάου Τρικούπη όπου σταματούν διερχόμενο ΤΑΧΙ. Βγάζουν τον οδηγό και το παίρνουν. Φτάνουν στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου έξω από το HOTEL SAVOY, όπου και επιβιβάζονται σ’ ένα κόκκινο OPEL CANDET. 500 μέτρα πιο κάτω το εγκαταλείπουν και εξαφανίζονται. Ο Κώστας Περατικός διεκομίσθη σε παρακείμενο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Ποιο ήταν όμως το αμάρτημα του Περατικού που έπρεπε να πεθάνει για να εξιλεωθεί η κοινωνία του από την απουσία του;
Ο Περατικός κατηγορείται ότι αγόρασε με ευκολίες πληρωμής τα καταχρεωμένα Ναυπηγία Ελευσίνας το 1992 από τις κρατικοδίαιτες στρατηγικές της εποχής ΠΑΣΟΚ και τα έκλεισε το 1995 αφού από ότι αποδείχτηκε το επιχειρηματικό κλίμα δεν αφηνε τιποτα στην Ελλαδα να αναπτυχτεί πέραν των προσοδοφορικων ομάδων που λυμαίνονται ακόμα και σήμερα τον τόπο.
ΣΤΙΒΕΝ ΣΟΝΤΕΡΣ
Βρετανός ταξίαρχος Στίβεν Σόντερς υπηρετούσε ως στρατιωτικός ακόλουθος της Πρεσβείας του Ηνωμένου Βασιλείου στην Αθήνα. Δολοφονήθηκε στις 8 Ιουνίου 2000 από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», της οποία υπήρξε το τελευταίο θύμα μέχρι της εξάρθρωση της οργάνωσης.
Τα δύο μέλη της οργάνωσης επέβαιναν σε μοτοσικλέτα και πυροβόλησαν με 45άρι όπλο και με G3, από κοντινή απόσταση το λευκό Rover, στο οποίο βρισκόταν ο Σόντερς, πλήττοντάς τον στην κοιλιακή χώρα και στα άνω άκρα. Ο Βρετανός δεν πέθανε ακαριαία. Μετά την επίθεση, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου και χειρουργήθηκε, χωρίς όμως να καταφέρει να επιβιώσει.
Η οργάνωση είχε αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης, τονίζοντας ότι προχώρησε στο χτύπημα, αυτό, λόγω του ρόλου που έπαιξε ο βρετανός στρατιωτικός στο Κόσοβο, καθώς και λόγω της αγγλικής πολιτικής κατά την «επέμβαση» του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεξιός πολιτικός; Σκοτώστε τον. Δεξιός δημοσιογράφος; Σκοτώστε τον. Αμερικανός; Σκοτώστε τον. Επιχειρηματίας; Σκοτώστε τον. Εισαγγελέας; Σκοτώστε τον. Αστυνομικός; Σκοτώστε τον. Δυστυχώς αυτό το δόγμα επικράτησε για 30 χρόνια στα σάπια ιδεοληπτικά μυαλά των <<υπερασπιστών>> της εργατικής τάξης και της ένοπλης επανάστασης ανατροπής του αστικού καθεστώτος, που τώρα ζητά άδειες εξόδου επικαλούμενοι τους νόμους της αστικής δημοκρατίας.
Αξίζει , πριν κλείσω το άρθρο αυτό, να κάνω μια θλιβερή διαπίστωση για τους αυτόκλητους <<δικαστές>> της κοινωνίας, <<κανένα από τα παραπάνω εγκλήματα δεν δικαίωσε τους δολοφόνους.>>
Αντώνης Κρούστης
Συγγραφέας