Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μια μεγάλη αλήθεια είπε ο αναπληρωτής στην τελευταία του τηλεοπτική παρουσία. Είτε μας αρέσει ,είτε όχι ο χώρος των αμυντικών δαπανών,μας “έχει βάλει μέσα”, πάρα πολλά δις,αλλά όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, δεν είναι αυτός ο χώρος που έχει τα πρωτεία!
Τι είπε ο Μπεγλίτης;
“…θέλω να επισημάνω ιδιαίτερα, ότι το δημόσιο χρέος των 350 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις αμυντικές δαπάνες ή στους υπέρογκους εξοπλισμούς των προηγούμενων 35 χρόνων. Αν δούμε τα χρέη των δημόσιων νοσοκομείων, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το τεράστιο κόστος που είχαν τα νοσοκομεία όλα αυτά τα χρόνια ή άλλοι τομείς της άσκησης δημόσιας εξουσίας, θα δούμε ότι ήταν υπέρτερο από το κόστος των αμυντικών δαπανών. Απλά γύρω από τις αμυντικές δαπάνες υπήρχε ένα μυστήριο, ακριβώς επειδή ήταν αδιαφανείς ή ανεξέλεγκτες οι διαδικασίες”.
Και για να μιλήσουμε με αριθμούς. Από το 1996 που ο Κώστας Σημίτης και η κυβέρνησή του -με ΥΕΘΑ τον Άκη Τσοχατζόπουλο- εξήγγειλε και υλοποίησε το μεγαλύτερο από συστάσεως Ελληνικούς Έθνους εξοπλιστικό πρόγραμμα μέχρι και σήμερα το ποσό που έχουμε δαπανήσει για εξοπλισμούς χρήσιμους και άχρηστους, είναι 14 δισεκατομμύρια. Ας υποθέσουμε -το τονίζουμε ας υποθέσουμε- ότι και τα 14 δις ήταν…μίζες. Το ποσό -για να μην τρελλαθούμε και τελείως- είναι εξωφρενικά μεγάλο. Όμως και πάλι αποτελεί ένα μέρος του επίσης εξωφρενικού μας ελλείμματος ,που σίγουρα δεν είναι το μεγαλύτερο. Εννοείται ότι πρέπει να ερευνηθεί και το τελευταίο ευρώ που πληρώθηκε γι΄ αυτά τα όπλα και κυρίως -το τονίζουμε αυτό- να αποδειχτεί η αναγκαιότητα αγοράς τους.
Που θέλουμε να καταλήξουμε; Οι εξοπλισμοί εκτός από την οικονομική ζημιά,χρησιμοποιηθήκαν και αξιοποιήθηκαν από όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, ως το άλλοθι ,η εύκολη λύση, η εξαγγελία που πάντα χάϊδευε τ΄ αυτιά των πολιτών. Θυμηθείτε πόσα χρόνια και από πόσους υπουργούς έχετε ακούσει τη φράση “θα κόψουμε αμυντικές δαπάνες”. Κορυφαία ατάκα αυτή του Γιάννου Παπαντωνίου που μας είχε βάλει το δίλημμα “βούτυρο ή κανόνια”, αλλά ποτέ δεν μας εξήγησε πως όλες οι πολιτισμένες χώρες αυτού του πλανήτη, έχουν και βούτυρο και κανόνια. Είναι απλό:αγοράζουν όσα κανόνια πραγματικά χρειάζονται και κυρίως αυτά που πραγματικά χρειάζονται.
Οι δαπάνες των εξοπλισμών όμως “κάλυψαν” το όργιο σπατάλης και τα …πάρτυ που είχαν στηθεί σε πολλούς άλλους χώρους,όπως αυτός της υγείας που ανέφερε ο κ.Μπεγλίτης. Τουλάχιστον στα όπλα έχουμε ένα νούμερο να δώσουμε: 14 δις,λέμε. Στο χώρο της υγείας είναι σε θέση κάποιος να απαντήσει πόσα χρήματα έχουν σπαταληθεί; Όχι! Κι αν οι αρμόδιοι “στριμωχτούν” έχουν έτοιμη την απάντηση: να κόψουμε από τα όπλα.
Για να μην μιλήσουμε για τα έργα πάσης φύσεως. Για να έχετε μόνο ένα μέτρο σύγκρισης θα σας αναφέρουμε αυτό που μας έλεγε ανώτερος αξιωματικός: “Συζητάμε κι ερευνούμε χρόνια την υπόθεση του συστήματος επικοινωνιών ΕΡΜΗΣ και καλά κάνουμε,για να δούμε αν και πόσο μεγάλο σκάνδαλο είναι. Μιλάμε για 300 εκατομμύρια ,ποσό μεγάλο,αλλά γιατί δεν λέμε τίποτα όταν μαθαίνουμε ότι ο κάθε σταθμός του ΜΕΤΡΟ μας κόστισε 250 εκατομμύρια;”. Κι αυτοί των έργων το ίδιο θα πουν:να κόψουμε από τα όπλα.
Μόνο που τα όπλα τα κόψαμε και κάποιος πρέπει να το πει στους πολίτες για να μην πιστεύουν ότι κάπου υπαρχει ακόμη λίπος να καεί. Δεν υπάρχει .Τελείωσε. Η τελευταία μεγάλη ελληνική αγορά έγινε το 2005, με την προμήθεια 30 F-16.Από τότε,δηλαδή πολύ πριν ξεσπάσει ο οικονομικός τυφώνας, η Ελλάδα δεν έχει αγοράσει,ούτε βίδα! Ούτε καν πυρομαχικά για τα άρματα μάχης και τορπίλες για τα υποβρύχια! Και δυστυχώς παρά τα 14 δις που πληρώσαμε όλοι από τη τσέπη μας οι “μαύρες τρύπες” στο οπλοστάσιό μας είναι τεράστιες! Γιατί μας πήραν τα λεφτά όχι για να αγοράσουν αυτά που πραγματικά χρειαζόμασταν,αλλά για να κάνουν στη καλύτερη περίπτωση …”εξοπλιστική διπλωματία” και στη χειρότερη το κέφι τους.
Το χειρότερο; Ακόμη και σήμερα ,μετά από όλα όσα έχουμε υποστεί και όσα ακόμη μας περιμένουν, δεν διακρίνουμε να έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο συζητάμε και διαπραγματευόμαστε για τις αγορές που σχεδιάζουμε να κάνουμε. Όχι απλά δεν υπερτερούν τα επιχειρησιακά κριτήρια και οι προτεραιότητες. Αυτό είναι άπιαστη φιλοδοξία για την Ελλάδα. Αγνοούνται εντελώς! Η εντύπωση που δίνει και η σημερινή κυβέρνηση είναι ότι συζητά και σκέφτεται αγορές με κυρίαρχο κριτήριο “ποιον θα ευχαριστήσω από τους μεγάλους”. Και τελικά όπως τα κατάφερε ,τους έχει δυσαρεστήσει όλους. Ρώσους και Γάλλους και μένει να δούμε τι θα κάνει με τους Γερμανούς.
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=6&art_id=3356
.