Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.
Συμπληρώνονται εφέτος διακόσια έτη από την έναρξη της επανάστασης προς αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Η επέτειος θα έπρεπε να εορτασθεί πανηγυρικά, η σοβούσα όμως επιδημία δεν το επιτρέπει. Και παρέχει πρώτης τάξεως δικαιολογία για τον υποτονικό εορτασμό, καθώς, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν θέλουμε να τον πανηγυρίσουμε, όπως οι θυσιασθέντες θα ήθελαν. Τα ιδανικά εκείνων έχουν φυγαδευτεί από μας προς άγνωστη κατεύθυνση και έχουμε αλλοτριωθεί κατά το φρόνημα υπό την επήρεια ιδεολογιών που έχουν εισαχθεί από τη Δύση. Αυτήν λατρεύουμε, αν και υπήρξε διαχρονικά ύπουλος εχθρός, που έμπηγε το μαχαίρι πισώπλατα, ενώ οι πρόγονοί μας αγωνίζονταν να αναχαιτίσουν τις ορδές των βαρβάρων εξ Ανατολής. Υποταγμένοι άνευ όρων και δεχόμενοι διαρκώς ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από τους δυτικούς «φίλους» μας, τους εγκωμιάζομε για τα φώτα που μας πρόσφεραν και εκφραζόμαστε απαξιωτικά για την πίστη των προγόνων ας και την παράδοση που μας κληρονόμησαν αυτοί. Μικρόψυχοι, μικροπρεπείς και άβουλοι, υποταγμένοι σε πάθη, αδυνατούμε να αντικρύσουμε εκείνους που θυσιάστηκαν, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, γι’ αυτό και τους απαξιώνουμε ή συγκαλύπτουμε τα όσα θαυμαστά έπραξαν, ώστε να παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές στρεβλωμένη την ιστορία υπερηφανευόμενοι συνάμα ότι επιφέραμε κάθαρση αυτής από τις παραχαράξεις ιστορικών του παρελθόντος, «προκατειλημμένων» και «εθνοκεντρικών».
Οι πρόγονοί μας αποδέχθηκαν αβίαστα τη χριστιανική πίστη. Δεν την επέβαλε κάποιος κατακτητής. Και όμως ο σημαιοφόρος των δυτικόπληκτων, ο Αδαμάντιος Κοραής, που η Επιτροπή 2021 τίμησε ιδιαίτερα με τη χάραξη της μορφής του στο αναμνηστικό μετάλλιο, έγραψε ότι η Ελλάδα έμεινε δουλωμένη από την κατάκτησή της από τον Φλίλιππο Β΄ μέχρι το 1830. Δουλωμένος στο δυτικό πνεύμα υιοθέτησε το ιδεολόγημα της μη ελληνικής ταυτότητας των Μακεδόνων, που καλλιεργήθηκε στη Δύση κατά τον 19ο αιώνα. Απαξίωσε την ιστορία της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας των Ρωμιών. Την αυτοκρατορία αυτή πολέμησαν με πάθος και με μίσος οι Φραγκογερμανοί ήδη από την εποχή του Καρόλου, που αποκάλεσαν μεγάλο, παρά τις μικρότητες και ωμότητές του! Η αυτοκρατορία αυτή, παρά τις όποιες αδυναμίες των πρωταγωνιστών της ιστορίας της στάθηκε φάρος πολιτισμού, ενώ η Δύση ζούσε βυθισμένη στη βαρβαρότητα, μετά την κατάλυση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους. Και ενοχλεί βέβαια αφάνταστα τους οπαδούς του λεγόμενου διαφωτισμού, το ότι κύριο γνώρισμα αυτής υπήρξε η ορθόδοξη χριστιανική πίστη του λαού της. Φορείς της υλιστικής ιδεολογίας επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα πάντα με βάση ιδεοληψίες παραχαράσσοντας τα συμβάντα, προβάλλοντας υπερβαλλόντως τις μελανές σελίδες, που ασφαλώς υπήρξαν, και συγκαλύπτοντας επιμελώς κάθε τι το θαυμαστό.
Οι από το πνεύμα αυτό εμφορούμενοι θέτουν το ερώτημα: Τι έκανε η Εκκλησία κατά τη μακραίωνη δουλεία υπό τους Οθωμανούς; Και απαντούν πικρόχολα: Συνέπραξε με τους κατακτητές, για προσωπικά οφέλη και πρόσθεσε δεινά στα άλλα των κατακτητών! Ταυτίζουν κατά τρόπο ανέντιμο την Εκκλησία με τον κλήρο και μάλιστα τους επισκόπους και επιχειρούν ανάλυση ανάλογη με εκείνη των πατρώνων τους της Δύσης αστών. Αλλά εκείνοι ανέτρεψαν τη διεφθαρμένη τάξη των κληρονομικώ δικαίω «ευγενών», από την οποία προέρχονταν οι επίσκοποι και οι καρδινάλιοι. Στη δική μας παράδοση ποτέ δεν ενέσκηψε αυτή η κοινωνική πανούκλα. Και οι επίσκοποι υπήρξαν παιδιά του λαού. Η Εκκλησία λοιπόν, κλήρος και λαός, αγωνίστηκαν να επιβιώσουν υπό φρικτές συνθήκες δουλείας, τις οποίες οι αποδομητές επιχειρούν να εξωραΐσουν! Τί έκανε η Εκκλησία: Κράτησε κοντά της, όσα τέκνα άντεξαν και δεν εξισλαμίστηκαν είτε από τα δελεάσματα είτε από την εξάντληση της αντοχής τους. Τα τέκνα της Εκκλησίας, κληρικοί και λαϊκοί, έκαναν την επανάσταση. Της Εκκλησίας και μόνο. Οι εξισλαμισθέντες συμπολέμησαν με τον κατακτητή. Οι παπικοί των νησιών έμειναν ουδέτεροι. Και οι υλιστές εκφράζονται πικρόχολα κατά του «φανατισμένου όχλου» των ανθενωτικών, που ευθύνονται για την κατάρρευση της αυτοκρατορίας, την οποία απαξιώνουν στο έπακρο!
Μέμφονται τους κληρικούς που κράτησαν στάση επικριτική κατά του λεγόμενου διαφωτισμού. Με ιδιαίτερη πονηρία διδάσκουν ότι υπήρξαν εχθροί της γνώσης, ενώ γνωρίζουν ότι υπήρξαν πολέμιοι της υλιστικής φιλοσοφίας. Αποκρύπτουν επιμελώς ότι από τους 1500 διδασκάλους του Γένους οι 1000 υπήρξαν κληρικοί, αρκετοί από αυτούς σπουδαγμένοι στη Δύση. Λυσσομανούν κατά του «κρυφού σχολειού» το οποίο παραδίδουν στο λαό μας ως θρύλο, ενώ υπερεγκωμιάζουν τους ριψάσπιδες διανοούμενους, που διέφυγαν στη Δύση, για να διδάξουν τα τέκνα των πλουτοκρατών «ευγενών» και άφησαν τον πονεμένο λαό μας στο σκοτάδι. Και χλευάζουν τον παπά ή τον μοναχό που υπό τον φόβο των κατακτητών δίδαξε τα λίγα κολλυβογράμματα, για να μη λησμονήσει ο λαός μας τη γλώσσα του.
«Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος» είναι ο τίτλος της προκήρυξης του Υψηλάντη. Όλοι ξεσηκώθηκαν με σημαίες που έφεραν τον σταυρό. Τα όπλα ευλογήθηκαν από κληρικούς, και επισκόπους μεταξύ ατών, αρκετοί από τους οποίους υπήρξαν μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Οι αποδομητές αυτοπροβάλλονται να γνωρίζουν καλύτερα από εκείνους πού έχυσαν το αίμα τους, γιατί επαναστάτησαν! «Έλα, παππού μου, να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου» λέει ο λαός μας. Τουρκόφιλος υπήρξε ο πατριάρχης Γρηγόριος, ο άγιος της Εκκλησίας. Ούτε την αγχόνη ούτε τον διασυρμό του λειψάνου του σέβονται. Το πάθος τυφλώνει.
Δουλωμένοι στη Δύση, από την οποία απορρέει η εξουσία τους, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι και οικονομικοί παράγοντες επιχειρούν και την απαξίωση της ένδοξης κλεφτουριάς. Αποσιωπούν τα εβδομήντα επαναστατικά κινήματα, κατά τα οποία χύθηκε άφθονο το αίμα των προγόνων μας, λόγω εξαπάτησής τους από τη δολερή Δύση και την φραγκεμένη ομόδοξη Ρωσία. Προβάλλουν κατά κόρο τη γαλλική επανάσταση, με την οποία επικράτησε η αστική τάξη, η εξ ίσου διεφθαρμένη με την ανατραπείσα τάξη των «ευγενών». Μάλιστα τελευταία, δια στόματος του πρωθυπουργού μας ευχαριστήσαμε και τους επαναστάτες των ΗΠΑ που ενέπνευσαν τους προγόνους μας!
Ζητούν από τον λαό μας να έχει την αίσθηση του χρέους του προς τις «Μεγάλες δυνάμεις» που μας ελευθέρωσαν και ιδίως την Αγγλία! Αποσιωπούν ότι η τελευταία μας «ελευθέρωσε», για να μας καταστήσει προτεκτοράτο της και μέσω αυτού να λάβουν οι τραπεζίτες που έδρευαν στο έδαφός της τα οφειλόμενα από τα ληστρικά δάνεια, που σπαταλήθηκαν από τους εγκαθέτους των ισχυρών, για τη «αίσια έκβαση» του εμφυλίου πολέμου! Ζητούν να μη λησμονούμε να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτούς που έδειξαν τη σκληρότητα στους αδελφούς Επτανήσιους, όταν τους «απελευθέρωσαν» από τους άλλους δυνάστες τους, τους Βενετούς!
Οι αγωνιστές έκαναν το τάμα να ανεγείρουν ναό σε εκδήλωση ευγνωμοσύνης στον απελευθερωτή μας, τον Σωτήρα Χριστό. Δεν ετέθη ακόμη ο θεμέλιος λίθος. Δεν απόμεινε ευγνωμοσύνη γι’ Αυτόν, την προσφέραμε όλη στους «προστάτες» μας.
Η διοικούσα Εκκλησία, που από μακριά θεάται τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, δεν έχει δώσει ακόμη την εξήγηση στον λαό μας: Γιατί ο Παπουλάκος, που είχε συλληφθεί δολίως, κατ’ εντολή των Βαυαρών, από τον απωλέσαντα την γενναιότητα Γενναίο Κολοκοτρώνη, είχε εγκλεισθεί δια βίου σε μοναστήρι;
Πόσα δεινά πρέπει να μας βρουν ακόμη, για να συνέλθουμε;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»