Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Σαν τα σαλιγκάρια στη βροχή, βγήκαν ορισμένοι άνθρωποι και φέτος, στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, να ρίξουν την εθνομηδενιστική τους χολή. Αυτά είναι τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν όλοι αυτοί.
Αμφισβητούν την ημερομηνία 25η Μαρτίου, λες δεν είχε οριστεί εκ των προτέρων από τη Φιλική Εταιρεία. Επί της ουσίας, αμφισβητούν την σύνδεση με την Ορθοδοξία μέσω του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, λες και οι άλλες ημερομηνίες που συζητήθηκαν στη συνάντηση της Βοστίτσας τον Ιανουάριο του 1821 ως συμβολική ημερομηνία έναρξης, δεν ήταν παρομοίως άρρηκτα συνδεδεμένες με το εορτολόγιο. Θυμίζω ότι εκτός από την 25η Μαρτίου, είχαν συζητηθεί η γιορτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Μαρτίου, το Πάσχα στις 10 Απριλίου και η γιορτή του Μέγα Κωνσντίνου και Ελένης στις 21 Μαΐου.
[45 πηγές που αναφέρουν την ημερομηνία 25η Μαρτίου]
Αμφισβητούν την ευλογία της Επανάστασης από ιεράρχες, λες και δεν υπήρξε η Αγία Λαύρα, ή η ευλογία της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ή δεν έγιναν όλες ανεξαιρέτως οι εξεγέρσεις κάτω από το όνομα του Σταυρού με κάποιον Ιεράρχη να ευλογεί. Λες και δεν ήταν οι πρώτες τέσσερις λέξεις σε όλα ανεξαιρέτως τα καλέσματα στον αγώνα το σύνθημα «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Λες και δεν ήταν ιερείς το 10% των μελών της Φιλικής Εταιρείας,
Αμφισβητούν την εθνική διάσταση της Επανάστασης και τονίζουν την κοινωνική της διάσταση, λες και δεν ξεκίνησε από πρίγκηπα (Υψηλάντη), λες και δεν την οργάνωσαν προύχοντες και μπέηδες, λες και δεν ξόδεψαν όλες τους τις περιουσίες τραπεζίτες, εφοπλιστές εντός και εκτός ελλαδικού χώρου, που εκτός από όλα αυτά, έχασαν και τις ζωές τους ή ακόμα και τα παιδιά τους στον Αγώνα ή λες και δεν οργάνωσε το κράτος ένας κόμης (Καποδίστριας).
Αμφισβητούν την ύπαρξη του έθνους προ της Επανάστασης και μιλάνε για εθνογένεση, λες και δεν είχαν προηγηθεί περισσότερα από 100 κινήματα εξεγέρσεων σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ή λες και δεν υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές στο Ελληνικό Γένος ή Έθνος σε κείμενα που προηγήθηκαν, λες και δεν υπήρχε πάντοτε στο διάβα της Ιστορίας ένα υπαρκτό συλλογικό υποκείμενο, αυτό του ελληνισμού.
Αμφισβητούν την ύπαρξη του κρυφού σχολειού, αν και παραδέχονται είτε ότι αυτό συνέβαινε τα πρώτα 200 «μαύρα χρόνια» ή ότι συνέβαινε «σε περιόδους μαζικών εξισλαμισμών» (βλέπε σχετικό βίντεο με τον Βερέμη). Λες και το να διατηρηθεί η γλώσσα έστω για αυτά τα 200 χρόνια που παραδέχονται, είναι τετριμμένο ή λες και δεν υπάρχουν δεκάδες καταγεγραμμένες πηγές από Έλληνες αλλά και ξένους και για διώξεις της παιδείας αλλά και για κρυφά σχολειά. Από Πατριάρχες, αρχιγραμματείς, διανοούμενους, συντηρητικούς ή διαφωτιστές, μέχρι και ξένους περιηγητές, διπλωμάτες και ιστορικούς. Ο Γιώργος Κεκαυμένος στο εξαιρετικό του βιβλίο τα καταγράφει όλα αυτά αναλυτικά.
Αμφισβητούν την αυτοθυσία του Πατριάρχη Γρηγορίου, ο οποίος μόλις 15 ημέρες μετά την έναρξη της Επανάστασης απαγχονίστηκε και διαπομπεύθηκε ως ο μέγας υποκινητής της, γλυτώνοντας όμως πολλές χιλιάδες Έλληνες από σφαγή λόγω της οργής των Τούρκων.
Αμφισβητούν ή μάλλον παρασιωπούν τα παιδομαζώματα, τους γενιτσάρους, τις διώξεις από τους Οθωμανούς διοικητές καθ΄ όλη όμως τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, και μιλάνε για πρότυπο συμβίωσης.
Τέλος, αμφισβητούν την έννοια της Ελευθερίας των Ελλήνων από τον τούρκικο ζυγό και προσδίδουν στη «φιλελεύθερη λαλιά» χαρακτηριστικά οικονομικού φιλελευθερισμού! Για γέλια και για κλάματα.