Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.
Επισκέφθηκε προσφάτως τη χώρα μας ο Πρόεδρος των Σκοπίων Στέβο Πενταρόφσκι και δήλωσε ότι οι Συμφωνίες πρέπει να τηρούνται. Μας ενημέρωσε μάλιστα ότι ξαναρχίζουν τις εργασίες τους η Επιτροπή Επιστημόνων για τα σχολικά βιβλία και η αντίστοιχη Επιτροπή για τα εμπορικά σήματα.
Έχω να διατυπώσω τις ακόλουθες απορίες:
Ο κ. Πενταρόφσκι προέρχεται από τη δεξιά αντιπολίτευση, δηλαδή από το κόμμα VMRO-DPMNE, ένα κόμμα το οποίο δεν αποδέχεται τη Συμφωνία των Πρεσπών και θα την καταργήσει όταν αναλάβει την εξουσία. Πόσο πειστική μπορεί να είναι η διαβεβαίωσή του;
Ο κ. Πενταρόφσκι βλέπει καθημερινά διάφορους θεσμούς και φορείς της χώρας του να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό. Σ’ αυτούς μήπως πρέπει πρώτα να απευθυνθεί σχετικά με την τήρηση των Συμφωνιών;
Ο κ. Πενταρόφσκι μας μίλησε για επαναλειτουργία δύο επιτροπών. Δεν μας είπε, όμως, γιατί δεν έχουν κάνει τίποτε ουσιαστικό μέχρι τώρα; Έπρεπε να έχουν ολοκληρώσει το έργο τους στην τριετία, δηλαδή τούς μένουν λίγοι μήνες μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2022 (3 χρόνια από την κύρωση της Συμφωνίας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ). Μήπως και οι δύο επιτροπές έχουν «κολλήσει» στην αδιαλλαξία της σκοπιανής πλευράς;
Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι θα λυθεί η διαφωνία μας με τα Σκόπια για σοβαρά ιστορικά ζητήματα, όταν βλέπουμε τους Θεσσαλονικείς Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο να τους διαπραγματεύονται με τη Βουλγαρία, αγνοώντας σκοπίμως την ελληνική καταγωγή τους;
Η Ελλάδα με τη φιλική στάση της και με υποσχέσεις για την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων δεν έχει κερδίσει κάτι μέχρι τώρα. Αντιθέτως η Βουλγαρία θέτει ΒΕΤΟ στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρ. Ένωση και επιτυγχάνει σταδιακά τους στόχους της. Ήδη ο Πρωθυπουργός Ζάεφ ανακοίνωσε ότι τα βιβλία του σκοπιανού κράτους δεν θα χρησιμοποιούν αρνητικά τον όρο «Βούλγαρος» όταν αναφέρονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καλό το καρότο, αλλά χρειάζεται και το μπαστούνι, κατά τη γνωστή αγγλική ρήση: Carrot and stick policy.
Οι σκέψεις και οι ανησυχίες αυτές καθίστανται ακόμη πιο επίκαιρες όταν αναλογιζόμαστε ότι ο Ελληνισμός στις 13 Οκτωβρίου θα τιμήσει τη θυσία του Παύλου Μελά. Την ημέρα αυτή το 1904, στη Στάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας, ένας εθελοντής αξιωματικός του Πυροβολικού σκοτώθηκε για την απαλλαγή της Μακεδονίας από τους Τούρκους κατακτητές και από τις διεκδικήσεις του Βουλγαρικού εθνικισμού.
Ο Μακεδονικός Αγώνας του 1903- 1908 υπήρξε μία επιτυχημένη μάχη που έδωσε ο Ελληνισμός εναντίον δύο αντιπάλων, Οθωμανών Τούρκων και Βουλγάρων, και μάλιστα λίγα χρόνια μετά την ήττα του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου του 1898.
Η Ελλάς ήταν στρατιωτικά και οικονομικά πληγωμένη, αλλά βρήκε τις δυνάμεις και αγωνίσθηκε για τη διατήρηση της ελληνικής και ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας της Μακεδονίας. Κληρικοί, στρατιωτικοί, εθελοντές, εντόπιοι Μακεδόνες, άνδρες και γυναίκες, όλοι συνεργάσθηκαν για τη μεγάλη προσπάθεια, για να ελευθερώσουν τη γη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Σήμερα τι θα πούμε στα παιδιά μας; Ότι ο Παύλος Μελάς θυσιάσθηκε για να πανηγυρίζει ο Ζάεφ ότι είναι «Μακεδόνας» με μακεδονική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα; Εκείνοι που υπέγραψαν και υπερψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών αγνόησαν προκλητικά τη θυσία των Μακεδονομάχων.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 9.10.2021