27/03/2011 | ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ενώ προοιωνίζονται δραματικές εξελίξεις, ο Ελληνισμός εμφανίζει εικόνα φτωχού και αδύναμου συγγενή
Όσα συμβαίνουν σε αραβικές χώρες δεν πρέπει να αναλύονται μονοδιάστατα. Οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις οφείλονται μεν σε δεσποτικά, καταπιεστικά καθεστώτα, σε οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και στην ανεργία των νέων, σε χώρες που, εντούτοις, διαθέτουν πλούσιους φυσικούς πόρους. Κοντά σε αυτά, είναι οι διεφθαρμένες κρατικές και διοικητικές δομές, η κουλτούρα και η περί θρησκείας αντίληψη των αραβικών λαών και, φυσικά, η περί δημοκρατίας παιδεία, που διαφέρει πλήρως από τη δική μας. Από την άλλη, όμως, ας δούμε το χάρτη. Η πρώτη «επανάσταση του γιασεμιού» ξεκίνησε από την Τυνησία, εξακτινώθηκε στην Αίγυπτο, προκάλεσε εξεγέρσεις και σε άλλες αραβικές χώρες και σήμερα μεγεθύνονται διά του πολέμου των συμμάχων κατά του αιμοσταγούς δικτάτορα της Λιβύης, Καντάφι. Σε όλες σχεδόν τις αραβικές χώρες σημειώνονται σχεδόν καθημερινά διαδηλώσεις με νεκρούς και τραυματίες. Ακόμα και η θεοκρατική και τυραννική Σαουδική Αραβία γνώρισε διαδηλώσεις, ενώ στην Υεμένη οι συγκρούσεις συνεχίζονται. Τώρα πήρε σειρά και η Συρία.
Ποιες δυνάμεις εμπλέκονται σε ό,τι συμβαίνει στον αραβικό κόσμο; Πρώτα οι ΗΠΑ αλλά με διακριτικότητα, ενώ οι Γάλλοι, οι Βρετανοί ηγούνται των επιχειρήσεων με τη συμβολή και άλλων ευρωπαϊκών και ΝΑΤΟϊκών χωρών. Η Ρωσία απλώς καταγγέλλει όσα συμβαίνουν αλλ΄ η ρωσική διπλωματία δεν πρέπει να υποτιμάται. Η Κίνα παρακολουθεί και η ΕΕ εμφανίζεται ξανά αδύναμη να αρθρώσει μια ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική. Η Τουρκία είναι η άλλη δύναμη, που επιχειρεί να επωφεληθεί από τα συμβαίνοντα στον αραβικό κόσμο ενώ το Ισραήλ δεν αποκρύπτει την ανησυχία του για το πού μπορούν να οδηγηθούν οι εξελίξεις. Γι’ αυτό και μετά τη σύγκρουσή του με την Τουρκία αναζητεί εναγωνίως νέους συμμάχους, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη τεραστίων ποσοτήτων φυσικού αερίου στα χωρικά ύδατά του.
Ας ξαναδούμε το χάρτη: Από την Τυνησία μέχρι τη Μέση Ανατολή και από τα εμιράτα, βασίλεια και σεϊχάτα της περιοχής μέχρι το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία παίζεται ένα κολοσσιαίο παιγνίδι συμφερόντων, επιρροής και ελέγχου ενεργειακών και άλλων πόρων από μεσαίες και μεγάλες δυνάμεις. Νέοι γεωστρατηγικοί και γεωπολιτικοί άξονες σχηματοποιούνται. Ο Σαρκοζί, σε μια πρωτόγνωρη συμμαχία με τη Βρετανία (ως εντολοδόχου των ΗΠΑ), δεν παρενέβη στη Λιβύη επειδή ο Καντάφι σκοτώνει τον ίδιο το λαό του. Τα πετρέλαια της χώρας είναι ο στόχος, και ο ρόλος που το Παρίσι θέλει να ξαναπαίξει στη μαύρη ήπειρο. Η κατά τον Μπους Ευρύτερη Μέση Ανατολή, που ξεκινά από το Μαρόκο και φτάνει μέχρι το Ιράκ-Αφγανιστάν και περιλαμβάνει όλες τις αραβικές χώρες, διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας για τα επόμενα 100 χρόνια. Κάποιοι επιδιώκουν να τα ελέγξουν και, δι’ αυτών, να ελέγξουν τις εξελίξεις στο άναρχο διεθνές σύστημα.
Ας ξαναδιαβάσουμε τον Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Στο περισπούδαστο βιβλίο του, «Η Μεγάλη Σκακιέρα», επιχείρησε να σκιαγραφήσει το ρόλο, που οι ΗΠΑ έπρεπε να διαδραματίσουν τον 21ο αιώνα, σε συνάρτηση προς άλλες μεσαίες δυνάμεις. Αλλ’ οι ΗΠΑ δεν είναι πια η μόνη υπερδύναμη. Η Γαλλία, η Γερμανία, η Κίνα, η Ινδία και, προπάντων, η Ρωσία αμφισβητούν την αμερικανική ηγεμονία. Όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην περιοχή μας είναι ο προάγγελος δραματικών αλλαγών για τα επόμενα χρόνια. Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα γεγονότων και συμφερόντων, που παίζονται και θα παιχτούν στη μεγάλη σκακιέρα της Ευρασίας, όπως την αποκάλεσε ο Μπρζεζίνσκι, πού βρίσκονται η Ελλάδα και η Κύπρος; Ούτε η μια ούτε η άλλη έχουν ξεκάθαρη και κυρίως ευέλικτη, διορατική εξωτερική πολιτική.
Υπάρχουν λόγοι: Η Ελλάδα είναι γονατισμένη και δέσμια σε ξένους πιστωτές της εξαιτίας της χρόνιας πολιτικής, οικονομικής και θεσμικής ασωτίας, ηγεσίας και λαού. Όπως ο Βρετανός καθηγητής, Ουίλιαμ Μάλινσον, που ζει μόνιμα στην Ελλάδα, είπε σε συνέντευξή του («Ελευθεροτυπία», 12/3/2011), με αφορμή βιβλίο του για την Κύπρο: «Η τουρκική κυβέρνηση κρατάει την ελληνική από τα αρχ…α». Έτσι εξηγούνται η ανοχή που επιδεικνύει στις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις και αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, για την ΑΟΖ και το ενεργειακό. Η δε Κύπρος βολοδέρνει μεταξύ παρωχημένης ιδεολογικής αγκύλωσης του κομμουνιστή Χριστόφια και της αδυναμίας του να κατανοήσει τα μεγάλα παιγνίδια, που ήδη άρχισαν να παίζονται στην περιοχή μας, ίσως και σε βάρος μας. Ενώ προοιωνίζονται δραματικές εξελίξεις, ο Ελληνισμός εμφανίζει εικόνα φτωχού και αδύναμου συγγενή, ανίκανου να υπερασπίσει τουλάχιστον τα συμφέροντα και την επιβίωσή του.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/367583
.