29/03/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
ΕΙΝΑΙ ο μόνιμος μπαμπούλας και εκβιασμός που μηρυκάζουν τα περισσότερα κόμματα: Αν δεν λύσουμε το Κυπριακό, τότε η διχοτόμηση θα είναι γεγονός. Γι’ αυτό, επισείουν αυτόν τον εκβιασμό προς τους πολίτες για να δεχθούν τη λύση, που η πολιτική ηγεσία, από την εποχή Μακαρίου μέχρι σήμερα, έχει προαποφασίσει, ερήμην του κυρίαρχου λαού. Λένε ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι ο οδυνηρός ιστορικός συμβιβασμός, που ο Μακάριος απεδέχθη το 1977 και, έκτοτε, όλοι οι Πρόεδροι ακολουθούν τα χνάρια του. Κανείς, όμως, μέχρι σήμερα, όπως και το πάνσοφο Εθνικό Συμβούλιο, ουδέποτε μελέτησε, ανέλυσε και εξέτασε αν αυτή η λύση είναι εκείνη που θα διασφαλίσει το μέλλον και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Ούτε αν απαιτείται αλλαγή τακτικής, στρατηγικής και στοχοθεσίας. Αυτά προϋποθέτουν βαθιά μελέτη, ανάλυση και, κυρίως, αποφάσεις σε βάθος χρόνου και κόστος.
Ξεπερνούν τις δυνατότητες της ηγεσίας μας που, απλώς, βολεύεται με μια πολιτική που αποφασίστηκε πριν από 34 χρόνια!
Είναι αληθές ότι από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία και η Βρετανία σχεδίαζαν τη διχοτόμηση της Κύπρου. Αυτά μέχρι το 1974. Η τουρκική εισβολή ανέτρεψε δεδομένα και δημιούργησε ένα ολέθριο ανισοζύγιο ισχύος υπέρ της Τουρκίας και σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Η Τουρκία δεν επιδιώκει πλέον διχοτόμηση. Ας ανοίξουμε ξανά το βιβλίο του Φοίβου Κ. Κλόκκαρη, αντιστράτηγου ε.α. με τίτλο: «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου». Η Τουρκία δεν θέλει πια διχοτόμηση ούτε και δύο κράτη. Θέλει ολόκληρο το νησί. Γιατί; Διότι, κατά τον αντιστράτηγο Κλόκκαρη, «αυτό αφήνει στους Έλληνες της Κύπρου περιθώρια αυτονομίας και επιλογών στην ασφάλεια, που προσκρούουν στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και στον στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Η επιλογή αυτή (της διχοτόμησης) δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στην ασφάλεια της Τουρκίας, όπως η ίδια εκτιμά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τουράν Γκιουνές, Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, το 1976, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη, γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μικράς Ασίας» (θυμηθείτε τους S-300 και τις λυσσώδεις αντιδράσεις και απειλές, τότε, της Τουρκίας).
Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, που επικαλείται ο Κλόκκαρης, στο μνημειώδες έργο του, «Η άλλη πλευρά», επισημαίνει ότι «η στοχοθεσία της Τουρκίας προχωρεί πολύ πέρα από τη διχοτόμηση: περιλαμβάνει το σύνολο της Κύπρου». Άρα, ούτε και δύο κράτη θέλει η Τουρκία στο νησί επειδή πάντα θα υπήρχε ο διαχρονικός φόβος της ότι το ελληνικό κρατίδιο θα μπορούσε να ενσωματωθεί στην Ελλάδα και η ελληνική παρουσία να επανεμφανιζόταν στην Αν. Μεσόγειο. Με την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% της Κύπρου, η Τουρκία πέτυχε, πρώτον, ανατροπή του ισοζυγίου δυνάμεων υπέρ της. Δεύτερον, εξεδίωξε την Ελλάδα από την Αν. Μεσόγειο, δυτικά της Ρόδου. Τρίτον, κρατεί όμηρο την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αναγνωρίζει, πλήττει και υπονομεύει. Αν η λύση των δύο κρατών ή η διχοτόμηση βόλευε τους τουρκικούς στόχους, η Τουρκία θα προέβαινε στις σχετικές ενέργειες.
Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο αφανισμός του κυπριακού Ελληνισμού, η τουρκοποίησή του, η ενσωμάτωσή του στον τουρκικό κορμό κι ο πλήρης έλεγχος της νήσου στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των στρατηγικών και γεωπολιτικών στοχεύσεων και συμφερόντων της. Αυτά είναι τόσον οφθαλμοφανή που, προφανώς… τύφλωσαν την ηγεσία της Κύπρου. Γι’ αυτό και αδυνατεί να κατανοήσει όσα από το 1956 η Τουρκία υλοποιεί σε βάρος μας με μεθοδικότητα και με τη βοήθεια ελληνικών αβελτηριών και ανεπαρκειών.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/368126
.