The secular inquisition against Christians was ratcheted up another notch yesterday in a grotesque judgment
in the High Court by two judges, who have upheld the ban against a
couple from fostering children simply because they hold traditional
Christian views about homosexuality.

The implications of this judgment are utterly appalling on many
levels. The couple involved, Eunice and Owen Johns, are upstanding,
traditional people whose quality of care for the twenty or so children
they have fostered is not in doubt. At a time when is estimated that
there is a need for another 10,000 foster carers, one might have thought
the Johns would be treated as gold dust. Nor have they even prevented
any homosexuals from having or doing anything. Their crime is simply to
believe it is wrong to promote a homosexual lifestyle to a child in
their care because they take the view that sex outside marriage is
wrong.

Yet for that view – which not long ago was a normative moral position
– Lord Justice Munby and Mr Justice Beatson have agreed that they must
be banned from fostering any further children.  They are being banned
simply because they have views of which these judges disapprove.

Such a ruling is, first, utterly illiberal and intolerant. Second, in
its shallowness and secular bias it is ridiculous. For the judges
actually said that there was no place in law for Christian beliefs –
that Britain was a ‘largely secular’, multi-cultural country in which
the laws of the realm ‘do not include Christianity’.

As the former Bishop of Rochester Michael Nazir-Ali said, this was absurd:

He pointed out the monarch took a coronation oath promising to uphold
the laws of God, while Acts of Parliament are passed with the consent
of ‘the Lords Spiritual’, and the Queen’s Speech finishes with a
blessing from Almighty God. ‘To say that this is a secular country is
certainly wrong,’ he said.

‘However, what really worries me about this spate of judgments is
that they leave no room for the conscience of believers of whatever
kind. This will exclude Christians, Muslims and Orthodox Jews from whole
swaths of public life, including adoption and fostering.’

Next, the judges decreed that the right of homosexuals to equality
should take precedence over the right of Christians to manifest their
beliefs and moral values. On what basis did they decide this other than
their own prejudices? But then, that’s the inescapable effect of human
rights law. On the basis of the oxymoronic fiction that the ‘rights’ it
enshrines are ‘universal’, human rights law demonstrates that these
rights are in fact conflicting, and thus utterly contingent on the
subjective views of the judges who are required to arbitrate between
them.

Indeed, elsewhere in this ruling the judges said:

We sit as secular judges serving a multicultural community of many
faiths. We are sworn (we quote the judicial oath) to ‘do right to all
manner of people after the laws and usages of this realm, without fear
or favour, affection or ill will’.

And yet their ruling does great wrong to Christians.

Next, it embodies the belief that secular values are neutral whereas
Christian ones are not. But this is not true at all.  Used in this way,
secular values – to be more precise, evangelical atheistic values — are
a direct attack on Christianity and normative western Biblical
morality.

The heresy for which the Johns have been punished was to refuse to
subject the children in their care to the propaganda of a tendentious
ideology. And—rub your eyes again – the children in question would be no
older than ten years old. So the whole subject is anyway quite
inappropriate for such young children. And so the Johns have actually
been punished by these judges for attempting to protect the childhood
innocence of the children in their care.

In these circumstances, terms such as ‘totalitarian’ or ‘Orwellian’
are no exaggeration. During the case, there was an implication that the
Johns should in effect have their brains re-programmed:

During the case, the Equality and Human Rights Commission, an
official watchdog, suggested that the couple could attend a
‘re-education’ programme, according to Mrs Johns. ‘Why do we need to be
re-educated? Because we believe that homosexuality is not right?’ she
said.

‘We said we would sit down and talk to the child to find out where it
is coming from. They said, “No, you would have to tell the child it is
all right to be homosexual because there are too many children that are
confused with their sexuality.” We thought, yes, but at eight?’

As a result of this ruling, vulnerable children in care will suffer.
Freedom has died another death. People are being persecuted for holding
views which are no longer allowed. Religious believers are being treated
like medieval heretics. The atheist inquisition is in full swing. And
western liberal society takes another step towards the edge of the
cultural cliff – pushed towards the drop by the English judiciary.

 

Ο Άθεος μεσαίωνας είναι εδώ.

Τρίτη, 1 Μαρτίου 2011

Η
κοσμική Ιερά Εξέταση κατά των χριστιανών έσφιξε ακόμη λίγο τη θηλειά
χθες σε μια τραγελαφική απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο, όταν δύο
δικαστές έκαναν δεκτή την απαγόρευση σε ένα ζευγάρι να γίνει ανάδοχος
παιδιών απλά και μόνο επειδή πιστεύουν τις παραδοσιακές χριστιανικές
απόψεις για την ομοφυλοφιλία.

Το ζευγάρι που εμπλέκεται, η Eunice
και ο Owen Johns, είναι έντιμοι, παραδοσιακοί άνθρωποι των οποίων η
ποιότητα της φροντίδας για τα είκοσι ή τόσα παιδιά που έχουν αναθρέψει
δεν είναι υπό αμφισβήτηση. Σε μια εποχή όπου εκτιμάται ότι υπάρχει
ανάγκη για 10.000 ανάδοχους, θα μπορούσε κανείς να έχει την εντύπωση ότι
οι Johns θα είχαν εκτιμηθεί σαν χρυσόσκονη. Ούτε έχουν αποτρέψει
κανέναν ομοφυλόφιλο από το να έχει ή να κάνει οτιδήποτε. Το έγκλημά τους
είναι απλά ότι πιστεύουν ότι είναι λάθος η προώθηση ενός ομοφυλόφιλου
τρόπου ζωής σε ένα παιδί από ανατρέφουν, διότι θεωρούν ότι το σεξ εκτός
γάμου είναι λάθος.

Ωστόσο, για αυτή την άποψη – που όχι πολύ
παλιά ήταν μια αποδεχτή ηθική άποψη – ο Λόρδος δικαστής Munby και ο κ.
δικαστής Beatson έχουν συμφωνήσει ότι θα πρέπει να τους απαγορευτεί η
αναδοχή άλλων παιδιών. Θα τους απαγορευτεί η αναδοχή απλά και μόνο
επειδή έχουν απόψεις που τις αποδοκιμάζουν οι δικαστές.

Μια
τέτοια απόφαση καταρχήν είναι ολότελα μισαλλόδοξη και ενάντια στην
ανεκτικότητα. Δεύτερον είναι γελοία, τόσο για τη ρηχότητά της όσο και
για την κοσμική μεροληψία της. Γιατί οι δικαστές πράγματι είπαν ότι δεν
υπάρχει θέση στο νόμο για τις χριστιανικές πεποιθήσεις – ότι η Βρετανία
είναι μια «κατά βάση κοσμική», πολυπολιτισμική χώρα στην οποία οι νόμοι του βασιλείου «δεν περιλαμβάνουν τον Χριστιανισμό».

Ο πρώην Επίσκοπος του Rochester Michael Nazir-Ali είπε ότι αυτό είναι παράλογο:

Επεσήμανε
ότι ο μονάρχης στην ορκομωσία της στέψης του υπόσχεται να διατηρήσει
τους νόμους του Θεού, ενώ οι νόμοι του Κοινοβουλίου ψηφίζονται με τη
συγκατάθεση των κληρικών μελών της Βουλής των Λόρδων, και η ομιλία της
βασίλισσας τελειώνει με μια ευλογία από τον Παντοδύναμο Θεό. «Το να
πούμε ότι πρόκειται για μια κοσμική χώρα είναι σίγουρα λάθος», είπε.

«Ωστόσο,
αυτό που πραγματικά με ανησυχεί σχετικά με αυτό το κύμα των δικαστικών
αποφάσεων είναι ότι δεν αφήνουν χώρο για τη συνείδηση πιστών
οποιουδήποτε είδους. Αυτό θα αποκλείσει Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και
Ορθόδοξους Εβραίους από ολόκληρες πτυχές της δημόσιας ζωής,
συμπεριλαμβανομένης της υιοθεσίας και της αναδοχής».

Στη
συνέχεια, οι δικαστές αποφάσισαν ότι το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων στην
ισότητα θα πρέπει να υπερισχύει του δικαιώματος των Χριστιανών να
εκδηλώνουν τις πεποιθήσεις τους και τις ηθικές τους αξίες. Πάνω σε ποια
βάση αποφασίσαν αυτό το πράμα πέρα από τις δικές τους προκαταλήψεις;
Αλλά τότε αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της νομοθεσίας για τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Στη βάση του οξύμωρου κι ανόητου εφευρήματος ότι
τα «δικαιώματα» που διατρανώνει είναι «καθολικά», το δίκαιο των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποδεικνύει ότι τα δικαιώματα αυτά είναι στην
πραγματικότητα αντικρουόμενα, και ως εκ τούτου καθολικά εξαρτώμενα από
τις υποκειμενικές απόψεις των δικαστών που καλούνται να διαιτητεύσουν
υπέρ του ενός ή του άλλου.

Μάλιστα, σε άλλο σημείο στην απόφαση οι δικαστές δήλωσαν:

Συνεδριάσαμε
σαν κοσμικοί δικαστές που υπηρετούν μια πολυπολιτισμική κοινότητα
πολλών θρησκειών. Έχουμε ορκιστεί (παραθέτουμε το δικαστικό όρκο) για να
«κάνουμε το σωστό για όλων των ειδών των ανθρώπων μετά από τους νόμους
και τις συνήθειες της επικράτειας αυτής, χωρίς φόβο ή εύνοια, αρρώστια ή
κακοπροαίρεση».

Κι όμως η απόφασή τους αδικεί κατάφωρα τους Χριστιανούς.

Στη
συνέχεια, ενσωματώνει την πεποίθηση ότι οι κοσμικές αξίες είναι
ουδέτερες, ενώ οι Χριστιανικές δεν είναι. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου
αληθινό. Όταν χρησιμοποιούνται με τον τρόπο αυτό, οι κοσμικές αξίες –
για την ακρίβεια οι «ευαγγελικές» άθεες αξίες – επιτίθενται άμεσα στο
Χριστιανισμό και στην κανονιστική δυτική Βιβλική ηθική.

Η
αιρετική δοξασία για την οποία οι Johns έχουν τιμωρηθεί ήταν ότι
αρνήθηκαν να υποβάλουν τα παιδιά που φρόντιζαν σε μια προπαγάνδα μιας
υποβολιμαίας ιδεολογίας. Και – γουρλώστε τα μάτια σας ξανά – τα παιδιά
για τα οποία γίνεται λόγος δεν είναι μεγαλύτερα από δέκα χρονών. Έτσι,
το όλο θέμα είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά ακατάλληλο για τόσο μικρά
παιδιά. Και έτσι οι Johns τιμωρήθηκαν στην πραγματικότητα από τους
δικαστές αυτούς για την προσπάθεια τους να προστατεύσουν την παιδική
αθωότητα των ανάδοχών τους παιδιών.
Σε τέτοιες περιστάσεις, όροι όπως
«ολοκληρωτισμός» ή «Οργουελικό» δεν είναι υπερβολή. Κατά τη διάρκεια
της εκδίκασης, υπήρξε εμμέσως υπαινιγμός ότι ο εγκέφαλος των Johns
πρέπει στην πραγματικότητα να επαναπρογραματιστεί:

Κατά
τη εκδίκαση της υπόθεσης, η Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, μια επίσημη επιτροπή, πρότεινε ότι το ζευγάρι θα μπορούσε
να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα «επανεκπαίδευσης», σύμφωνα με την κ.
Johns. «Γιατί πρέπει να επαναμορφωθούμε; Επειδή πιστεύουμε ότι η
ομοφυλοφιλία δεν είναι σωστή;». είπε.

«Είπαμε ότι θα καθίσουμε
και θα μιλήσουμε με το παιδί για να μάθετε πού οφείλεται αυτό. Είπαν,
«Όχι, θα πρέπει να πείτε πείτε στο παιδί ότι είναι εντάξει να είναι
ομοφυλόφιλος, διότι υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που βρίσκονται σε σύγχυση
με τη σεξουαλικότητά τους.» Σκεφτήκαμε ότι, εντάξει, αλλά στα οκτώ;

Εξαιτίας
αυτής της απόφασης, τα ευάλωτα παιδιά που βρίσκονται στην πρόνοια θα
υποφέρουν. Η ελευθερία έχει πεθάνει ακόμη μια φορά. Οι άνθρωποι
διώκονται για επειδή έχουν απόψεις οι οποίες δεν επιτρέπονται πλέον. Οι
θρησκευόμενοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν τους αιρετικούς του
μεσαίωνα. Η άθεη Ιερά Εξέταση είναι σε πλήρη εξέλιξη. Και η δυτική
φιλελεύθερη κοινωνία πκάνει ένα ακόμη βήμα προς την άκρη του
πολιτιστικού γκρεμού – σμπρωγμένη προς την πτώση από την αγγλική
δικαιοσύνη.

The
Spectator, 22 Old Queen Street, London, SW1H 9HP. All Articles and
Content Copyright ©2011 by The Spectator (1828) Ltd. All Rights Reserved

.