Διάβασα στo aixmi.gr το κείμενο του κ. Νίκου Χαραλαμπίδη, γενικού διευθυντή του ελληνικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Greenpeace» με τίτλο: «ΜΚΟ: Αυτό το πουλί δε μπαίνει σε κλουβί«. Πρέπει να ομολογήσω πως δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τα πλείστα σημεία του κειμένου του.
Ως δημοσιογράφος και ερευνητής που συνεχίζει να ασχολείται με το θέμα της κρατικής χρηματοδότησης των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ/NGO), είναι η πρώτη φορά που ακούω ή διαβάζω και μάλιστα από μέλος της οικογένειας των ΜΚΟ/NGO, τόσο σοβαρές και σταράτες κουβέντες. Βέβαια, ο κ. Χαραλαμπίδης «δικαιούται δια να ομιλεί» διότι η Greenpeace δεν δέχεται χρήματα από κυβερνήσεις. Τί σημαίνει η άρνησή της αυτή; Οτι δεν ελέγχεται από κανένα κράτος, αλλά μόνο από τα μέλη της και από τους απλούς πολίτες που επιλέγουν να ενισχύουν την οργάνωση.
Το βασικό μου ερώτημα είναι αυτό: Πόσοι συνάδελφοι του κ. Χαραλαμπίδη στον κόσμο των ΜΚΟ έχουν την πολυτέλεια και την μαγκιά να βγουν και να υποστηρίξουν τις θέσεις που εκφράζει στο κείμενό του; Η απάντηση μου είναι πως σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΜΚΟ/NGO που δεν χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις, περίεργες οργανώσεις και επιχειρηματικά συμφέροντα είναι ελάχιστες. Στην Ελλάδα και την Κύπρο θα υποστηρίξω πως είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Χαραλαμπίδη ο οποίος σε ένα σημείο του άρθρου του γράφει τα εξής:
«Τι το πιο αυτονόητο από το να βάζει κανόνες ο χρηματοδότης στον χρηματοδοτούμενο; Εφόσον, μάλιστα, ο χρηματοδότης χρησιμοποιεί δημόσιο χρήμα, οι κανόνες θα πρέπει να εγγυώνται διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Το κράτος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι και αυτό καθορίζει τους όρους με τους οποίους θα μοιράσει την πίτα. Αυτό ορίζει και το τι περιμένει από τον κάθε φορέα που χρηματοδοτεί ως απόδειξη χρηστής και αποτελεσματικής χρήσης των πόρων. Και αυτό είναι άσχετο από τον αριθμό, το όνομα ή το πεδίο δράσης ή αδράνειας των ΜΚΟ.
«Δεδομένου ότι μιλάμε για δημόσιο χρήμα, είναι αυτονόητο να διεξάγεται έρευνα και ανάλογα με τα αποτελέσματα πιθανώς να αναθεωρηθούν οι κανόνες της χρηματοδότησης. Σε τέτοια περίοδο ένδειας, χρειάζεται μεγάλη προσοχή και διαφάνεια στο πώς γίνεται η διαχείριση του δημόσιου χρήματος, ανεξαρτήτως αν ο παραλήπτης είναι εταιρεία, δήμος ή ΜΚΟ/NGO».
Αυτό ακριβώς είναι το μέγα πρόβλημα. Οτι οι χώρες ή οι επιχειρηματίες που προσφέρουν τα δολάρια ή τα ευρώ τους στις ΜΚΟ/NGO, έχουν και απαιτήσεις και είναι λογικό να ζητούν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις τους. Και είναι επίσης λογικό, όταν «δεν γίνεται η δουλειά τους», όπως συνέβη στην περίπτωση του ρατσιστικού και φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, να αποσύρουν την χρηματοδότηση και να αποκαλύψουν όσους έλαβαν αμερικανικά δολάρια. [Στην έκθεση Nathan’s μπορεί ο καθένας από εμάς να διαβάσει τα ονόματα των κυπριακών ΜΚΟ/NGO που ενισχύθηκαν με εκατομμύρια δολάρια για να υποστηρίξουν το κείμενο του πρώην γενικού γραμματέα του ΟΗΕ].
Θυμάμαι εκείνη την εποχή ότι και η κουτσή Μαρία δημιουργούσε μία ΜΚΟ/NGO και υπέβαλλε αίτηση στην UNDP, στην UNOPS και στην αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας, ζητώντας χρήματα για να υποστηρίξει δήθεν το ρατσιστικό σχέδιο. Αρκετοί απορρίφθηκαν, ανάμεσά τους και ένα μεγάλο think tank της Αθήνας, στην αίτηση του οποίου οι άνθρωποι των Ηνωμένων Εθνών έγραψαν τη λέξη «απάτη». Εννοούσαν ότι ήταν μία καραμπινάτη «αρπακτή» το αίτημα χορήγησης οικονομικής βοήθειας ύψους 100 χιλιάδων δολαρίων για την πραγματοποίηση δικοινοτικής εκδήλωσης στο αμαρτωλό ξενοδοχείο «Λήδρα Πάλας».
Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι ΜΚΟ/NGO είναι όργανα και εργαλεία κυβερνήσεων και επιχειρηματιών. Δεν αναφέρομαι στην Greenpeace, η οποία δεν δέχεται χορηγίες από κράτη. Μάλιστα στο καταστατικό της σημειώνεται ότι «είναι η μόνη παγκόσμια περιβαλλοντική φιλανθρωπική οργάνωση που δεν αποδέχεται καμία δωρεάν από εταιρείες ή κράτη». Ετσι, τονίζεται, «μπορούμε να διατηρήσουμε μια πολύ αναγκαία ανεξάρτητη φωνή, Ταυτόχρονα σημαίνει ότι στηριζόμαστε πλήρως σε μεμονωμένους οπαδούς σαν εσένα για να χρηματοδοτήσουμε το έργο μας. Γι ‘αυτό η δωρεά σας είναι τόσο κρίσιμη, σημαίνει τον κόσμο όλο».
Πόσες άλλες ΜΚΟ/NGO μπορούν να υποστηρίξουν το ίδιο; Νομίζω πως θα δυσκολευθούμε να βρούμε έστω και λίγες.
Κάνοντας ειδική αναφορά στις ελληνικές και κυπριακές ΜΚΟ/NGO θα ήθελα να υπογραμμίσω πως το χειρότερο όλων σε κάποιες περιπτώσεις -στην Κύπρο αποτελεί κανόνα- είναι ότι η χρηματοδότηση έρχεται από κυβερνήσεις όπως η αμερικανική. Ιδιαίτερα στην περίοδο του σχεδίου Ανάν όλα τα χρήματα εστάλησαν από την αμαρτωλή USAID, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, ή την αμερικανική πρεσβεία. Πώς είναι δυνατόν αυτές οι οργανώσεις να είναι ανεξάρτητες; Πώς είναι δυνατόν να μην εκβιαστούν τα μέλη τους αν αρνηθούν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις που αναφέρονται στα συμβόλαια τους; Και πως είναι δυνατόν οι πραγματικές ΜΚΟ/NGO, όπως η Greenpeace, να μην ξεσηκώνονται εναντίον όσων εκμεταλλεύονται και προδίδουν τα ιδανικά των αγνών ακτιβιστών;
Για να «μην μπει το πουλί στο κλουβί» και για να μην υποδουλωθεί ο αγνός ακτιβισμός σε κυβερνήσεις και επιχειρηματικά συμφέροντα, πρέπει να καθαρίσει ο σταύλος των ΜΚΟ/NGO. Πιστέψτε με κύριε Χαραλαμπίδη ότι εάν δεν επαναστατήσετε εσείς οι ίδιοι εναντίον όλων αυτών που εκμεταλλεύονται τα αγνά αισθήματα ανθρώπων όπως εσείς και οι σύντροφοι σας στην Greenpeace, τότε οι πληρωμένες από κράτη και επιχειρηματίες ΜΚΟ/NGO θα σαρώσουν και εσάς…
http://www.aixmi.gr/index.php/mipos-to-pouli-einai-idi-sto-klouv/
.