“Yes, I do have a
foreign policy…my goal is to become the conscience of the world.”‘
This is not a case of
narcissistic personality disorder; this is how George Soros exercises the
authority of United States hegemony in the world today. Soros foundations and
financial machinations are partly responsible for the destruction of socialism
in Eastern Europe and the former USSR. He has set his sights on China. He was
part of the full court press that dismantled Yugoslavia. Calling himself a
philanthropist, billionaire George Soros’ role is to tighten the ideological
stranglehold of globalization and the New World Order while promoting his own
financial gain. Soros’ commercial and “philanthropic” operations are
clandestine, contradictory and coactive. And as far as his economic activities
are concerned, by his own admission, he is without conscience; a capitalist who
functions with absolute amorality.
|
|
Master-builder of |
|
|
He thrusts himself |
|
http://www.ifestosedu.gr/47SoftPower.htm#George%20Soros,%20Imperial%20Wizard
.
1 comment
Ολα όσα κάνει ο Σόρος , είναι φυσική συνέπεια τών οδηγιών ενός αυτοθεούμενου ψευδοφιλοσόφου, τού Popper, προς ένα κάκιστο μαθητή.
Ο Πόππερ προσπάθησε με νύχια και δόντια να ‘ξεδοντιάσει’ τον Πλάτωνα και ειδικά την ‘Πολιτεία’. Εφτασε στο σημείο να κατηγορήσει τον Πλάτωνα για ολοκληρωτισμό και επίσης για διαφθορέα τών νέων (σας θυμίζει κάτι αυτό ?). Και για μέν το πρώτο ο ίδιος στο έργο του (Η Ανοιχτή Κοινωνία και οι Εχθροί της) δηλώνει ότι αποφάσισε να …. συντρίψει ό,τι κατά την γνώμη του αποτελεί επιζήμιο σ’ αυτή την φιλοσοφία (!!!) και να απαλάξει φιλοσόφους όπως ο Καντ (sic) από την …πλάνη τους, γιατί … εξαπατήθηκαν από τους Πλατωνικούς. Πέρα από την βλακεία και το αλαζονικό τών λεγομένων του, δεν παραλείπει ο ίδιος να δηλώνει ανερυθρίαστα ότι τα στραβά θα ξεπερασθούν ‘….μόνο με κάποιο τύπο ιμπεριαλισμού’.
Για τη διαφθορά βεβαίως αποφάσισε ότι οι ευγενείς ψυχές τών παιδιών θέλουν άλλου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα που ανέλαβε να υλοποιήσει ο μαθητής του. Ομως δεν έλαβε υπ όψη του ότι τελικά επιβίωσαν ανά τούς αιώνες οι Μεγάλοι ‘διαφθορείς’, όπως ο Σωκράτης και ο Χριστός.
Ορισε επίσης και τον Ηράκλειτο ως ‘εχθρό’ τής- κατά κλοπυράϊτ, ‘ανοικτής κοινωνίας’ που πλάσσαρε ως δικό του όρο ‘ξεχνώντας’ να αναφέρει ότι αυτός ο όρος ανάγεται στον Θουκιδίδη.
Ο Πόππερ παρακάμπτει το γεγονός ότι χωρίς το Πλατωνικό Εργο, ιδιαίτερα την ‘Πολιτεία’, χωρίς την ιερότητα Κόσμου, Πολιτείας και ανθρώπου είναι αδύνατη η συγκρότηση κοινωνίας. Και το μόνο που προτείνει είναι ένα κλειστό εποικοδόμημα κοινωνικών μηχανικών επί κατά τα άλλα …ανοιχτής κοινωνίας. Μια εντελώς φασίζουσα ‘ διαχείριση’ χωρίς τα ενοχλητικά μεταφυσικά τού Πλάτωνα και του Ελληνικού Πολιτισμού.
Η προτίμηση τού Πόππερ για μηχανοδηγούς και παραδεισιολόγους τής κοινωνίας και τής Ιστορίας, όπως Λένιν και Μάρξ με υποκρυπτόμενο το ‘φιλοσοφικό’ τους πλαίσιο μέσα στο έργο του, μετετράπη σε …. μίσος όταν ‘διάβασε’ ότι ο Μαρξ χρησιμοποιούσε το προλεταριάτο για ίδιους σκοπούς. Και επειδή οι Σοβιετικοί μπορεί να ήσαν πολλά, αλλά στόκοι δεν ήσαν για να θεοποιήσουν εν ζωή μάλιστα τον Πόππερ που όσο νάναι κατέκλεψε τις τεχνικές του Μάρξ, εκτελεστής τής αντιπάθειας πρός το υπαρκτό σοβιετικό σύστημα (αλλά και τής μετέπειτα κληρονόμου του Ρωσσίας) κατέστη ο Σόρος.
Χωρίς βέβαια το μαθησιακό όγκο τού μέντορά του, αντί να κοιτάξει τι γίνεται μέσα στις ΗΠΑ και το λεγόμενο καπιταλιστικό σύστημα, (εντελώς ίδιο κατά Γκαλμπρέηθ με το σοβιετικό) απεδύθη σε αντισοβιετική και μετέπειτα αντιρωσσική εκστρατεία. Με πρώτο στόχο βέβαια την παιδεία και την άλωση συνειδήσεων τών διανοουμένων και τών πολιτικών τών χωρών περιλαμβανομένης και τής Ελλάδος.
Ετσι μικροί πολιτικοί (περιλαμβανομένων πολλών δικών μας που όντες λειτουργικά αμόρφωτοι ,ως προς τον Ελληνικό Πολιτισμό, είχαν μειωμένες αντιστάσεις και εκμαυλίζονταν) κατάπιναν αμάσητα τα φληναφήματα τού Πόππερ μέσω τού Σόρος (που διέθετε το χρήμα), εκστασιάζονταν μπροστά στις πολιτικές και οικονομικές ανοησίες, αποδέχονταν αναντίρρητα κάθε απόφαση, με συνέπεια να κατατρώγονται εκτός από τις ψυχές τους και πολιτισμοί και οικονομίες τών χωρών τους.
Το να ζούμε σε κάποιο είδος οικονομικής ανέχειας δεν είναι ατιμωτικό. Το νάχουμε όμως τον κάθε Πόππερ και Σόρος να προβάλλονται ως φιλόσοφος και μάντατζερ αντίστοιχα τού ‘Ελεύθερου Κόσμου’ , ως στοχαστές που έδιωξαν τις ‘κακές’ επιρροές τού Πλάτωνα, τού Σωκράτη και άλλων Προσωκρατικών, πάει πολύ. Ειδικά για τον Πόππερ, που θέλησε να πλασσαριστεί ως στρατευμένος υπέρ τών καταπιεσμένων τής εργατικής τάξης, διανοητής τής κοινωνικής επανάστασης. Η μαύρη αλήθεια είναι, όπως λέει και ο Γιάννης Γεράσης, ότι ο Πόππερ και το έργο του ανήκουν στην ατέλειωτη στρατειά τού σύγχρονου νανο-ιερατείου: τούς απολογητές τής παγκόσμιας διαχείρισης και τών αδίστακτων διαχειριστών.
Ομως τα νεκροταφεία (Ιστορικά και πραγματικά) είναι, εκτός από τα θύματά τους, γεμάτα και από τούς θύτες αυτούς. Εκεί οδεύει κατ’ αδήριτον ανάγκη, μετά τον Πόππερ και ο Σόρος.